Wykazywanie na paragonie fiskalnym nazw świadczonych usługi

Wykazywanie na paragonie fiskalnym nazw świadczonych usługi

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2013 r. (data wpływu 10 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wykazywania na paragonie fiskalnym nazw świadczonych usługi - jest nieprawidłowe.


Porady prawne

UZASADNIENIE


W dniu 10 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wykazywania na paragonie fiskalnym nazw świadczonych usługi.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Wnioskodawca wykonuje odpłatne usługi w zakresie:

  1. stomatologii - objęte stawką VAT ? zw;
  2. medycyny estetycznej - objęte stawką VAT - 23%.


Ww. usługi wykonywane są na rzecz osób fizycznych. Świadczone usługi stomatologiczne służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Usługi te są sklasyfikowane wg PKWiU pod symbolem 86.23. Obecnie wykonywane usługi Wnioskodawca rejestruje na kasie fiskalnej. Na potrzeby fiskalizacji używa nazewnictwa do określenia rodzaju usługi medycznej ? ?usługi stomatologiczne?, ?usługi medycyny estetycznej?, które w żaden sposób nie różnią się z rzeczywistością i odzwierciedlają rodzaj, cenę oraz należność podatkową za usługi wykonane przez Wnioskodawcę. Ponadto Wnioskodawca jest zobowiązany prowadzić dokumentację medyczną dotyczącą każdego pacjenta, która zawiera szczegółowe dane o wykonanych usługach.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


Czy usługi z zakresu opieki medycznej świadczone na rzecz osób fizycznych, a służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia wystarczy określić na paragonie fiskalnym następującymi nazwami usług: ?usługi stomatologiczne?, ?usługi medycyny estetycznej??


Czy wystarczająca jest zatem informacja na paragonie z kasy fiskalnej: ?usługa stomatologiczna?, czy też należy ją poszerzyć o poszczególne grupy usług: ortodoncja, protetyka, chirurgia, stomatologia zachowawcza, endodoncja, higienizacja, czy też należy uszczegółowić o pozycje z obowiązującego cennika tj. ok. 100 pozycji?


Zdaniem Wnioskodawcy, określenie na paragonie fiskalnym usług takich jak: ?usługi stomatologiczne?, ?usługi medycyny estetycznej? pozwalają w sposób jednoznaczny definiować czego dotyczy dana usługa oraz umożliwiają właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Nie jest konieczne dalsze uszczegółowienie na paragonach fiskalnych nazwy usługi celem zastosowania zwolnienia. Za nieuszczegóławianiem terminologii używanej w kasach fiskalnych przez lekarza przemawia fakt, iż Wnioskodawca jest na mocy Ustawy z dnia 5.12.1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. 2011.277.1634 ze zmianami) do zachowania tajemnicy informacji związanych z pacjentem, a uzyskanymi w związku z wykonywanym zawodem. Obowiązek ten wynika bezpośrednio z art. 40 ust. 1 ww. ustawy. Szczegółowe informacje o stosowanym wobec pacjenta leczeniu zawarte na wydruku z kasy fiskalnej oraz jej pamięci naruszają prawo pacjenta do zachowania tzw. tajemnicy lekarskiej, czyli informacji związanych z osobą pacjenta. Paragony z kasy fiskalnej mogą być przetwarzane zgodnie z Ustawą o Rachunkowości z dnia 29.09.1994 r. i na przykład dołączane do kopii faktur, gdzie w pozycji: Nazwa artykułu/ PKWiU wpisywane są: Usługi w zakresie praktyki dentystycznej według specyfikacji zawartej w karcie pacjenta. Symbol PKWiU: 86.23.Z. Paragon z kasy fiskalnej ze szczegółowo sklasyfikowaną usługą np.: proteza akrylowa narusza nie tylko tajemnice lekarską, ale również stoi w kolizji z Ustawą o Danych Osobowych z dnia 29.08.1997 r. Zawód jaki wykonuje lekarz zalicza się do tzw. zawodów zaufania publicznego. Tym samym lekarz będąc zobligowany do posługiwania się w kasach rejestrujących szczegółową terminologią odnoszącą się do danej procedury wykonywanej u pacjenta, może narazić się na zarzut ze strony pacjenta, że narusza tajemnicę lekarską. Prowadzona dokumentacja medyczna dotycząca każdego pacjenta, jednoznacznie wskazuje jakie usługi były wykonane.

§ 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących w zakresie szczegółowości danych identyfikujących usługę, w tym lekarza dentysty nie określa stopnia szczegółowości.

Zdaniem Wnioskodawcy podział na ?usługi stomatologiczne? i ?medycyny estetycznej? z dodatkowym oznaczeniem, czy są one objęte podatkiem VAT czy zwolnione z tego podatku jest wystarczający w odniesieniu do informacji zamieszczanych na paragonie fiskalnym.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z pózn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast stosownie do zapisu art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. wymogi m.in. co do treści paragonu fiskalnego, regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym ? rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 3 ust. 2 powołanego rozporządzenia, otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 cyt. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in. wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Należy także wskazać, że z § 6 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia wynika, że podatnik jest obowiązany do określenia sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Natomiast sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług.


Jak wynika z § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

  1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych ? adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
  2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
  3. numer kolejny wydruku;
  4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
  5. oznaczenie ?PARAGON FISKALNY?;
  6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
  7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
  8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
  9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
  10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
  11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
  12. łączną kwotę podatku;
  13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
  14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
  15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
  16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
  17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
  18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.




Zgodnie z zapisem § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Informacje zawarte na paragonie fiskalnym powinny znajdować się w kolejności określonej w ust. 1, z wyjątkiem informacji o dacie oraz godzinie i minucie sprzedaży, a logo fiskalne i numer unikatowy kasy muszą być umieszczone centralnie w ostatniej linii paragonu fiskalnego. (§ 8 ust. 3 tego rozporządzenia).

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 cyt. rozporządzenia wskazuje, że podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Ponadto, podatnicy niezwłocznie zgłaszają podmiotowi prowadzącemu serwis główny lub podmiotowi prowadzącemu serwis kas każdą nieprawidłowość w pracy kasy (§ 14 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia).

Powołane przepisy wskazują, że na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów lub usług, wobec czego należy sięgnąć do definicji słownikowych. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) ?nazwa? oznacza ?wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś?, zaś nazwa jednostkowa - nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Paragon fiskalny spełnia określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną - co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Nazwy, uwzględniające ?jednoznaczne? identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i rodzaj świadczonych usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towarów lub usług jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, że przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Podatnik jest zobowiązany na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby nabywca świadczenia na tej podstawie w połączeniu z ceną mógł dokładnie określić jakie świadczenie zakupił. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług, (z uwidocznioną kwotą podatku) dokumentującego czynności wykonane na jego rzecz przez sprzedawcę.

Podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby -z jednej strony - pozwalały organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej - zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Przy czym należy zauważyć, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, tym bardziej szczegółowego określenia nazwy towarów lub usług w celu ich prawidłowej identyfikacji wymaga.

To podatnik decyduje, w jaki sposób dobierze nazwę towaru lub usługi, tak by jego klient mógł jednoznacznie zidentyfikować przedmiot nabytego świadczenia, a sposób jednoznacznego identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem, jaki podatnik oferuje.


Istotne jest również, że obowiązujące w tym zakresie przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.


Należy również zauważyć, że podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na świadczenie) mogą przy określaniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika usług).

W sytuacji, gdy ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega określone świadczenie, na które (tak jak w przypadku wykonywnaia usług stomatologicznych) składa się kilka czynności, nie ma konieczności ich wyliczania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wykonuje odpłatne usługi w zakresie stomatologii objętej stawką podatku VAT ? zwolnioną oraz usługi medycyny estetycznej objętej stawką podatku VAT 23%. Ww. usługi wykonywane są na rzecz osób fizycznych. Świadczone usługi stomatologiczne służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Usługi te są sklasyfikowane wg PKWiU pod symbolem 86.23. Obecnie wykonywane usługi Wnioskodawca rejestruje na kasie fiskalnej. Na potrzeby fiskalizacji używa nazewnictwa do określenia rodzaju usługi medycznej ? ?usługi stomatologiczne?, ?usługi medycyny estetycznej?, które w żaden sposób nie różnią się z rzeczywistością i odzwierciedlają rodzaj, cenę oraz należność podatkową za usługi wykonane przez Wnioskodawcę. Ponadto Wnioskodawca jest zobowiązany prowadzić dokumentację medyczną dotyczącą każdego pacjenta, która zawiera szczegółowe dane o wykonanych usługach.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy usługi z zakresu opieki medycznej świadczone na rzecz osób fizycznych, a służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia wystarczy określić na paragonie fiskalnym następującymi nazwami usług: ?usługi stomatologiczne?, ?usługi medycyny estetycznej? a także czy wystarczająca jest informacja na paragonie z kasy fiskalnej: ?usługa stomatologiczna?, czy też należy ją poszerzyć o poszczególne grupy usług: ortodoncja, protetyka, chirurgia, stomatologia zachowawcza, endodoncja, higienizacja, czy też należy uszczegółowić o pozycje z obowiązującego cennika tj. ok. 100 pozycji?

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy szeroki wachlarz usług z dziedziny stomatologii, wśród których są zarówno usługi opodatkowane stawką podstawową, jak i korzystające ze zwolnienia od podatku VAT. Tak więc to Wnioskodawca świadcząc swoje usługi posiada wiedzę na temat ich zakresu i powinien dostosować stosowane nazewnictwo w kasie fiskalnej do ich ilości oraz rodzaju w ten sposób, aby odbiorca na podstawie otrzymanego paragonu fiskalnego był w stanie zidentyfikować/określić nabytą usługę.

Wydawany klientowi (pacjentowi) paragon jest dowodem dokumentującym nabycie usługi i przedstawia sposób skalkulowania ceny, jej strukturę prezentującą kwotę należnego podatku, zastosowanie ulgi albo zwolnienia od podatku. Tym samym paragon pełni również funkcję ochrony praw konsumenckich.

Nazwa usług proponowana przez Wnioskodawcę na paragonie tj. ?usługa stomatologiczna? czy ?usługa medycyny estetycznej? nie pozwala na jednoznaczną identyfikację wykonanej usługi. Na podstawie ww. nazwy usług wskazywanych na paragonach fiskalnych nie można stwierdzić, jaka konkretnie czynność została wykonana na rzecz pacjenta.

Tak więc proponowane nazwy nie identyfikują sprzedawanej usługi w sposób wystarczająco jednoznaczny i precyzyjny, gwarantujący klientowi otrzymanie dokumentu potwierdzającego jaki rodzaj usługi nabył, gdyż wskazane nazwy dotyczą bardzo szerokiej grupy usług.

W świetle przywołanych przepisów zaproponowane przez Wnioskodawcę nazwy w postaci ?usługa stomatologiczna? czy też ?usługa medycyny estetycznej? wymagają doprecyzowania. Uszczegółowienie ww. nazw na rodzaj (nazwę rodzajową) wykonanej czynności pozwoli na indywidualne określenie sprzedanej przez Wnioskodawcę usługi. Sposób określania na paragonie wykonywanych usług jako ?usługa stomatologiczna?, ?usługa medycyny estetycznej? nie zapewnia należytej funkcji kontrolnej i ochronnej wobec konsumenta, jaką spełniać winien paragon fiskalny. Przy czym zauważyć należy, że świadczone usługi stomatologiczne często obejmują szereg czynności, których wymienianie nie jest konieczne. Wystarczającym jest określenie wykonanej usługi np. leczenie kanałowe bez wykazywania wszystkich czynności składających się na taką usługę. Natomiast wskazanie na paragonie wyłącznie nazwy, np. ?usługa stomatologiczna? nie pozwala stwierdzić, czy przedmiotem wykonanych czynności było np. leczenie kanałowe, wypełnienie ubytku, czy też inna usługa mieszcząca się w pojęciu usług stomatologicznych.

Jak już wspomniano przy określaniu nazwy usługi zasadne jest wykorzystywanie nazewnictwa stosowanego przy tworzeniu zasad odpłatności - cennika usług. Wskazanie w takim cenniku wyłącznie ogólnej nazwy, np. ?usługa stomatologiczna? bez bardziej szczegółowego wskazania nazw usług wykonywanych przez Stronę doprowadziłoby do sytuacji, w której każda usługa należąca do ww. kategorii byłaby w tej samej cenie.

Zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania usług, nie wykluczają oczywiście stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie. Jak wskazano wyżej, stosowanie jednak rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, charakter fakultatywny. Tym samym, nie ma obowiązku umieszczania na wystawianych paragonach fiskalnych szczegółowych opisów czynności wykonywanych w ramach poszczególnych usług.

Zatem nawet wówczas, gdy Wnioskodawca poszerzy wykonywane usługi o poszczególne grupy usług, tj.: ortodoncja, protetyka, chirurgia, stomatologia zachowawcza, endodoncja, higienizacja to również proponowane nazwy nie będą identyfikowały sprzedawanej usługi w sposób wystarczająco jednoznaczny i precyzyjny, gwarantujący klientowi otrzymanie dokumentu potwierdzającego jakiego rodzaju usługę nabył, gdyż wskazane nazwy będą nadal dotyczyły bardzo szerokiej grupy usług nie pozwalającej na jednoznaczną identyfikację.

W związku z tym jak zostało wskazane wyżej a także jak to Wnioskodawca zasugerował w postawionym pytaniu zasadne jest wykorzystanie nazewnictwa stosowanego przy tworzeniu zasad odpłatności - cennika usług.

Wobec tego nazwy usług na paragonie fiskalnym w formie zaproponowanej przez Wnioskodawcę nie są wystarczające dla dokładnego spełnienia wymogu postawionego przez powołane przepisy dotyczące paragonów fiskalnych. Nie można też stwierdzić, czy stosowane nazwy definiują świadczone usługi na tyle jednoznacznie, że nie można tej samej nazwy przypisać do różnych świadczeń wykonywanych przez Wnioskodawcę.

Organ podatkowy nie podziela także stanowiska Wnioskodawcy w kwestii tego, że szczegółowe informacje o stosowanym wobec pacjenta leczeniu zawarte na wydruku z kasy fiskalnej oraz jej pamięci naruszają prawo pacjenta do zachowania tzw. tajemnicy lekarskiej, czyli informacji związanych z osobą pacjenta. Podkreślić w tym miejscu należy, że choć powołany przez Wnioskodawcę art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2011, Nr 277, poz. 1634 z póżn. zm.), dotyczy zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem, uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu, to jednak dane, które powinien zawierać paragon fiskalny nie pozwalają w żaden sposób na identyfikację pacjenta i nie są objęte tajemnicą lekarską. Sam paragon wydawany jest bezpośrednio zlecającemu usługę pacjentowi (bez jego żądania - § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia), a w kasie rejestrującej pozostaje drugi jego egzemplarz zawierający te same dane, które dotyczą wykonywanej usługi, bez jakichkolwiek danych osobowych pacjenta. Wobec tego tut. Organ nie może zgodzić się z Wnioskodawcą, że dane znajdujące się na paragonie fiskalnym naruszają tajemnicę lekarską tj. informację związaną z osobą pacjenta.

Tym samym paragon fiskalny nie stoi w sprzeczności z ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002, Nr 101, poz. 926 z póżn. zm.), ponieważ jak już zostało wspomniane nie zawiera on żadnych danych osobowych pacjenta. Dopiero w połączeniu z imienną fakturą, będzie zawierał te dane. Jednakże jeden egzemplarz faktury przekazywany jest pacjentowi a drugi wraz z kopią paragonu pozostaje w dokumentacji Spółki i żadna osoba nieupoważniona nie powinna mieć dostępu do tych dokumentów.

Należy też mieć na uwadze, że przepisy dotyczące paragonu i tego co powinno się na nim znajdować, zawarte są nie bezpośrednio w ustawie o podatku od towarów i usług, a w obowiązującym rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących.

Oceniając więc stanowisko Wnioskodawcy należy uznać je za nieprawidłowe, nie można podzielić poglądu Wnioskodawcy, w świetle powyższych stwierdzeń, że w przypadku świadczenia omawianych usług, wystarczającym będzie używanie w kasach rejestrujących ogólnej terminologii.


Jednocześnie, tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały wprost objęte pytaniem (w szczególności nie rozstrzyga zastosowania właściwej stawki dla świadczonych usług) - nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej ? rozpatrzone.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika