wymagana dokumentacja dla zastosowania stawki 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2008r. (data wpływu 24 listopada 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wymaganej dokumentacji dla zastosowania stawki 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2008r został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wymaganej dokumentacji dla zastosowania stawki 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X to spółka mająca siedzibę w S, która w ramach swej działalności nabywa, a następnie sprzedaje towary wyprodukowane przez spółki produkcyjne z grupy X. W związku z prowadzoną działalnością Spółka planuje dokonywanie sprzedaży komputerów wyprodukowanych i nabytych w Polsce. W tym celu Spółka zarejestrowała się w Polsce dla celów VAT. Przedmiotowe komputery będą sprzedawane przez Spółkę na rynku krajowym, jak i na rynkach zagranicznych - między innymi dystrybutorom z krajów członkowskich Unii Europejskiej w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej WDT).

W związku z planowanymi WDT, Spółka będzie gromadzić następujące dokumenty potwierdzające wywóz towarów z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego:

1. dokumenty przewozowe od przewoźnika (spedytora) potwierdzające dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego,
2. kopię faktury sprzedaży,
3. specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku
   
   

Dokument od spedytora będzie miał postać elektronicznego dokumentu (komunikatu) przesyłanego przez spedytora przy pomocy systemu Elektronicznej Wymiany Danych (EDI - Electronic Data I, dalej EDI). EDI jest systemem używanym powszechnie w praktyce gospodarczej, umożliwiającym bezpieczny transfer biznesowych informacji transakcyjnych pomiędzy kontrahentami. Wymiana informacji przy użyciu EDI wykorzystuje metody bezpieczeństwa i autoryzacji obowiązujące m. in. w systemach bankowych, co gwarantuje bezpieczeństwo i poufność przesyłanych danych, oraz wykluczenie możliwości ingerencji podmiotów trzecich. Ponadto, z przepisu § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. z 2005r., Nr 133, poz. 1119) wynika, ze system elektronicznej wymiany danych (EDI) został uznany za system gwarantujący autentyczność i integralność przesyłanych danych (na równi z bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001r. o podpisie elektronicznym ? Dz. U. z 2001r., Nr 130, poz. 1450). Po dokonaniu dostawy przez przewoźnika, przewoźnik będzie wysyłał dokument przewozowy (komunikat EDI) potwierdzający dokonanie dostawy. Spółka będzie miała dostęp do dokumentu przez stronę internetową. Dokument przewozowy otrzymany przez Spółkę będzie nieedytowalny, co oznacza, iż Spółka, ani żaden inny podmiot (z wyjątkiem przewoźnika) nie będzie mógł modyfikować informacji zawartych w dokumencie. Opisywany dokument zawierać będzie m. in. następujące informacje potwierdzające dokonanie WDT miejsce i datę jego wystawienia, dane dostawcy i odbiorcy, nazwę przewoźnika, miejsce przeznaczenia, miejsce i datę przyjęcia towaru do przewozu oraz jego dostarczenia, warunki dostawy, metodę płatności oraz specyfikację towaru, tj. sposób opakowania, metoda pakowania, rodzaj towaru, numer statystyczny, wielkość, wagę i ilość towaru. Spółka będzie miała możliwość wydrukowania poszczególnych dokumentów przesłanych przez przewoźnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wskazane dokumenty (dowody) tj. elektroniczny dokument przewozowy, faktura oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, stanowią wystarczającą podstawę do stosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do dokonanych WDT...

W opinii Wnioskodawcy dokumenty zgromadzone przez Spółkę jednoznacznie potwierdzać będą fakt, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. W konsekwencji, w związku ze spełnieniem warunku, o którym mowa w przepisie art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, X będzie uprawnione do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dokonanych WDT. Zgodnie z przepisem art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Należy przy tym wskazać, że co do zasady dany wywóz jest kwalifikowany jako WDT pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

• podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy i podał ten numer oraz swój numer na fakturze stwierdzającej dostawę towarów (ten warunek jest spełniony w analizowanym stanie faktycznym i nie jest przedmiotem wniosku);

• podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

  
  
  

Dowodami, o których mowa powyżej, są - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT - następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);

• kopia faktury;

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
  
  

Ponadto, na podstawie przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy z innego państwa członkowskiego, dowodami wskazującymi na fakt, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione za granicę mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą w tym jego zamówienie;

• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

• dokument potwierdzający zapłatę za towar;

• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
  
  

Jak wynika z powyższych przepisów, istotą WDT jest fizyczny wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego kraju członkowskiego w wykonaniu dostawy na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej z innego kraju członkowskiego. Taki wywóz powinien być opodatkowany stawką 0%. Natomiast dokumentacja wskazana w przepisie art. 42 ust. 3 oraz ust. 11 ustawy o VAT służy jedynie udowodnieniu, że WDT miało miejsce (tj. że towary będące przedmiotem dostawy zostały rzeczywiście wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy w innym kraju UE) i w konsekwencji, że dana transakcja zakwalifikowana jako WDT może być opodatkowana stawką 0%.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia, Spółka gromadzić będzie wszystkie wymagane na podstawie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dokumenty stanowiące dowód wywozu towarów z terytorium Polski, tj.:

• dokumenty przewozowe od przewoźnika (spedytora) potwierdzające dokonanie dostawy do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego;

• kopię faktury sprzedaży;

• specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku.
  
  

Spółka podkreśla, iż powołany wyżej przepis nie określa w sposób jednoznaczny formy dokumentu przewozowego potwierdzającego dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jedynym warunkiem jest, by potwierdzał on dokonanie dostawy do nabywcy towaru na terytorium państwa członkowskiego inny niż terytorium kraju. Jak już wskazano w stanie faktycznym, dokument otrzymany od spedytora, potwierdzający dokonanie WDT będzie miał postać bezpiecznego, elektronicznego dokumentu (komunikatu) przesyłanego przez spedytora przy pomocy systemu EDI. Dokument ten będzie edytowalny wyłącznie przez przewoźnika. W ocenie Spółki powyższy dokument jednoznacznie będzie potwierdzać, że dany towar został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, a w konsekwencji spełniony będzie warunek zastosowania stawki 0% dla WDT określony w przepisie art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Spółka wskazuje, że zaprezentowane przez nią stanowisko potwierdzają interpretacje organów podatkowych oraz orzecznictwo sądów administracyjnych, np.:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (pismo z dnia 27 września 2007r. sygn. III SA/Wa 1210/2007), w którym Sąd uznał, że ?stosowanie stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Oznacza to, że (...) wszelkie wątpliwości dotyczące opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinny być rozstrzygane na korzyść reguły ogólnej, czyli stosowania stawki 0%. Podatnik (dostawca) nie musi posiadać wszystkich typów dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3. Wystarczy, że dwa z nich potwierdzają jednoznacznie dostarczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. (...) jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3-5 ustawy o VAT, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust 11 ustawy o VAT, w celu skorzystania ze stawki 0% VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Nie ma również podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie elektronicznej lub przesłanemu faksem.?

• interpretacja Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego (pismo z dnia 08 lutego 2006r., sygn. PUS.ll/443/8/2006/AK), w której Naczelnik, stwierdził, że ?(...) potwierdzenie przyjęcia przez nabywcę towaru potwierdzonego przez dokument spedytora wygenerowany w sposób określony przez Podatnika w przedmiotowym zapytaniu, daje podstawę do stosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Dokument, o którym mowa to dokument spedytora (wydrukowany z Internetu), potwierdzający dostarczenie towaru do nabywcy, możliwy do wydrukowania przez Podatnika po otrzymaniu od firmy spedytorskiej kodu dostępu do strony internetowej i numeru referencyjnego danej przesyłki. Zawiera w swojej treści: datę odebrania towaru przez firmę spedytorską z siedziby Podatnika, datę i miejsce dostawy, ilość paczek i wagę towaru.

  ?
  
  

W świetle powyższego należy uznać, że posiadana dokumentacja stanowić będzie dowód wywiezienia towarów z terytorium kraju i dostarczenia ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Dokumentacja ta dowodzić będzie zatem, że doszło do WDT, w związku z czym Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% dla WDT, zgodnie z przepisami art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 ustawy o VAT.

Mając na uwadze członkostwo Polski w Unii Europejskiej, w analizowanej kwestii należy również wziąć pod uwagę odpowiednie regulacje europejskie w zakresie dokumentowania dostaw wewnątrzwspólnotowych.

Dyrektywa 2006/112/WE Rady WE (Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, dalej: Dyrektywa VAT) w art. 138 ust. 1 w odniesieniu do transakcji WDT przewiduje zwolnienie VAT z prawem do odliczenia (co stanowi odpowiednik stawki 0%). Należy podkreślić, iż przepisy Dyrektywy VAT nie wymagają posiadania przez podatnika żadnych dokumentów dla celów możliwości zastosowania 0% stawki (zwolnienia z prawem do odliczenia) VAT dla WDT. Wprawdzie zgodnie z przepisem art. 273 Dyrektywy VAT, w celu zapobiegania nadużyciom, państwa członkowskie mogą wprowadzić dodatkowe obowiązki, które uznają za niezbędne do zagwarantowania prawidłowego poboru VAT i zapobieżeniu oszustwom podatkowym, niemniej jednak obowiązki te nie mogą naruszać fundamentalnej zasady konstrukcji podatku VAT, tj. zasady neutralności rozumianej jako jednokrotne opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej danej transakcji na danym etapie obrotu. Mając to na uwadze należy podkreślić, iż polskie regulacje dotyczące dokumentowania WDT nie powinny być interpretowane w sposób nadmiernie restrykcyjny. Przepisy dotyczące dokumentowania WDT służyć mają bowiem jedynie wykazaniu faktycznego dokonania wywozu towarów, a tym samym mają zapobiegać ewentualnym nadużyciom. Nie mogą one jednak pozbawiać podatników prawa do stawki 0%, jeśli są oni w stanie udowodnić, że WDT zostało przez nich rzeczywiście dokonane. Prawo do zastosowania stawki 0% - jeśli dokonano WDT - zostało bowiem zagwarantowane podatnikom w przepisach przedmiotowej Dyrektywy.

W związku z planowanymi transakcjami WDT, Wnioskodawca będzie gromadzić dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, tj. dokumenty przewozowe od przewoźnika (spedytora) potwierdzające dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (przesyłane przy pomocy EDI w formie elektronicznej), kopię faktury sprzedaży oraz specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku. Dokumenty te łącznie będą potwierdzać dokonanie WDT, stąd też w opinii Spółki w analizowanych transakcjach będzie jej przysługiwało prawo do zastosowania stawki 0%, tak jak ma to miejsce w analizowanym stanie faktycznym. Stanowisko Spółki potwierdza piśmiennictwo organów skarbowych, jak również orzecznictwo sądów administracyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzeniu przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw z dnia 07 listopada 2008r. (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 na fakturze stwierdzającej dostawę towarów,
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju ? w przypadku gdy przewóz towarów zlecany jest przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

• z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
  
  

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Natomiast, dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia wynika, iż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów do kontrahentów z Unii Europejskiej. Wnioskodawca w swojej dokumentacji będzie posiadał dokumenty przewozowe od przewoźnika (spedytora) potwierdzające dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (przesyłane przy pomocy EDI w formie elektronicznej), kopię faktury sprzedaży oraz specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku, które łącznie potwierdzać będą dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy zaznaczyć, iż ustawodawca w powołanych wyżej przepisach nie określił w sposób jednoznaczny formy dokumentu potwierdzającego dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jedynym warunkiem jest, by potwierdzał on ponad wszelką wątpliwość przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty, w tym dokumenty przewozowe od przewoźnika potwierdzające dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (wygenerowane w sposób określony przez Podatnika w przedmiotowym zapytaniu) dają podstawę do stosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.