Czy na podstawie art. 27 ust. 3 oraz ust. 4 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów (...)

Czy na podstawie art. 27 ust. 3 oraz ust. 4 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) do udokumentowania miejsca świadczenia usługi elektronicznej dla klientów (osób prywatnych) zamieszkałych poza Unią Europejską wystarczające będą następujące dowody: oświadczenie klienta, że ma miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej, numer IP komputera klienta, wskazujący miejsce geograficzne na świecie z którego klient korzysta z portalu oraz dane widniejące na przelewie kwoty wynagrodzenia za świadczenie usługi, wskazujące na miejsce zamieszkania poza Unią Europejską.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08 grudnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (data wpływu 15.12.2008 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dowodów potwierdzających miejsce zamieszkania osób korzystających usług elektronicznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2008 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dowodów potwierdzających miejsce zamieszkania osób korzystających usług elektronicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się świadczeniem usług elektronicznych na rzecz osób fizycznych z różnych krajów świata. Usługa elektroniczna świadczona przez Spółkę polega na tym, że Spółka oferuje osobom fizycznym dostęp do portalu internetowego , na którym zarejestrowane osoby mogą nawiązywać kontakty z innymi zarejestrowanymi osobami. Korzystający z Portalu mogą wysyłać wiadomości do innych użytkowników Portalu, udostępniać swoje zdjęcia, poszukiwać znajomych lub nawiązywać nowe znajomości. Z Portalu mogą korzystać ludzie z całego świata, po dokonaniu opłaty na rzecz Spółki. Przy rejestracji osoby podają niektóre dane osobowe na swój temat, między innymi adres zamieszkania. Ponadto, jeżeli osoby te mają miejsce zamieszkania poza Unią Europejską składają oświadczenie, że nie są mieszkańcami Unii Europejskiej . Płatność za możliwość korzystania z Portalu następuje poprzez dokonanie przelewu. Przelewy dokonywane są w większości przypadków przy użyciu karty kredytowej lub bezpośrednio z rachunku osoby. Ponadto Spółka jest w stanie zidentyfikować numer IP komputera (numer umożliwiający identyfikację komputera oraz identyfikację miejsca, z którego komputer uzyskuje dostęp do sieci Internet), z którego dokonywane jest połączenie z Portalem. Jeżeli płatność jest dokonywana w drodze zwykłego przelewu, bezpośrednio z rachunku bankowego klienta, wówczas Spółka ma dostęp do uwidocznionych na przelewie danych, dotyczących deklarowanego miejsca zamieszkania klienta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 27 ust. 3 oraz ust. 4 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) do udokumentowania miejsca świadczenia usługi elektronicznej dla klientów (osób prywatnych) zamieszkałych poza Unią Europejską wystarczające będą następujące dowody:

  • oświadczenie klienta, że ma miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej,
  • numer IP komputera klienta, wskazujący miejsce geograficzne na świecie z którego klient korzysta z portalu oraz
  • dane widniejące na przelewie kwoty wynagrodzenia za świadczenie usługi, wskazujące na miejsce zamieszkania poza Unią Europejską.

Zdaniem Spółki oświadczenie klienta, numer IP oraz dane widniejące na przelewie kwoty wynagrodzenia są wystarczające dla udokumentowania miejsca świadczenia usługi elektronicznej. Tym samym Spółka jest zdania, że na podstawie powyższych danych może traktować usługę elektroniczną świadczoną przez Spółkę za nie objętą VAT w Polsce, zgodnie z art. 27 ust. 3 oraz ust. 4 pkt 9 ustawy o VAT. Spółka jest zdania, że jej usługi stanowią usługi elektroniczne w rozumieniu art. 27 ust. 4 pkt 9 ustawy o VAT. Ustawa o VAT definiując usługi elektroniczne, w art. 2 pkt 26 odwołuje się bezpośrednio do art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Rady (WE) NR 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z definicją zawartą w tym rozporządzeniu do usług elektronicznych należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie jest zautomatyzowane i które wymagają niewielkiego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe. W szczególności, zgodnie z art. 11 ust. 2 lit. e) w/w rozporządzenia do usług tych należą pakiety usług internetowych oferujących dostęp do informacji, w których aspekty telekomunikacyjne są natury pomocniczej lub drugorzędnej (czyli pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych; gier; umożliwiają hosting witryn internetowych; dostęp do grup dyskusyjnych; etc.). Usługi portali internetowych, świadczone przez Spółkę zaliczają się więc do usług elektronicznych, bowiem mieszczą się w zakresie definicji usług elektronicznych określonej powyżej.

Usługi elektroniczne mają wyznaczone miejsce świadczenia na zasadach szczególnych, odbiegających od ogólnej zasady miejsca świadczenia, określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT (zgodnie z którą miejsce świadczenia usługi znajduje się w tym państwie, w którym siedzibę lub miejsce zamieszkania albo miejsce stałego prowadzenia działalności gospodarczej ma usługodawca). W przypadku usług elektronicznych miejsce świadczenia tych usług określane jest według różnych zasad, w zależności od tego jaki status ma odbiorca tej usługi, tj. czy jest podatnikiem VAT czy nie (czy prowadzi działalność gospodarcza). Odbiorcami usług świadczonych przez Spółkę są wyłącznie osoby prywatne I tylko w tym zakresie usługi te mogą być wykorzystane. Dlatego też w dalszej części rozważamy tylko przypadki, w których usługobiorca jest osobą prywatną nie prowadzącą działalności gospodarczej. Jeżeli usługa jest świadczona na rzecz osoby prywatnej, zamieszkałej w państwie członkowskim Unii Europejskiej, wówczas, miejsce świadczenia usługi elektronicznej jest określane na podstawie zasady ogólnej, czyli znajduje się w państwie, w którym świadczący usługę ma swoje stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, czyli w naszym przypadku w Polsce. Jeżeli jednak usługa elektroniczna jest świadczona na rzecz odbiorców spoza Unii Europejskiej, niezależnie czy jest to podatnik, czy osoba prywatna, wówczas miejscem świadczenia usługi elektronicznej jest państwo odbiorcy usługi, zgodnie z art. 27 ust. 3 oraz ust. 4 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z zasadą dowodzenia, ciężar dowodu spoczywa na tej stronie, która z określonego faktu wywodzi skutki prawne. Spółka z faktu, że odbiorca usługi ma miejsce zamieszkania poza Unią Europejską wywodzi skutek, że ma prawo traktować usługę elektroniczną jako wykonaną poza terytorium Polski. W związku z tym Spółka jest zobowiązana przedstawić dowody na to, że miejsce zamieszkania odbiorcy usług elektronicznych znajduje się państwie trzecim (poza terytorium Unii Europejskiej), żeby moc zakwalifikować usługę elektroniczną jako świadczoną poza terytorium Polski. Zgodnie z art. 180 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 tj.) jako dowód należy dopuścić wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Ustawa o VAT nie zawiera żadnego przepisu, który wskazywałby w jaki sposób należy dowodzić miejsca zamieszkania odbiorcy usługi elektronicznej. Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji braku regulacji ustawowej kwestii dowodów, które potwierdzają miejsce zamieszkania odbiorcy usługi, Spółka powinna wykorzystać wszelkie dowody, które mogą uprawdopodobnić miejsce zamieszkania odbiorcy usługi. Wątpliwości nie ma w przypadku świadczenia usług na rzecz osób prywatnych zamieszkałych na terytorium Unii Europejskiej. W przypadku świadczenia usług elektronicznych na rzecz tych osób, miejsce świadczenia znajduje się w Polsce, co oznacza, że nie ma potrzeby szczególnego dokumentowania miejsca zamieszkania takiej osoby. Wątpliwości pojawiają się w przypadku świadczenia usług na rzecz osób, które mają miejsce zamieszkania poza Unią Europejską. Zdaniem Spółki, w sytuacji braku regulacji ustawowych oraz w sytuacji braku innych dowodów, dla udokumentowania miejsca świadczenia usługi elektronicznej dowodami mogą być następujące informacje:

  • adres IP komputera, z którego dokonywana jest rejestracja w portalu, wskazujący na państwo, w którym znajduje się używany do rejestracji komputer,
  • dane uwidocznione na przelewie, dokonanym za świadczoną usługę, wskazujące na adres dokonującego przelewu, lub co najmniej na państwo, z którego przelew został dokonany,
  • oświadczenie odbiorcy usługi, że jego miejsce zamieszkania znajduje się poza UE.

Spółka stoi na stanowisku, że powyższe informacje są wystarczające do udokumentowania miejsca świadczenia usługi elektronicznej poza Polską. Adres IP komputera oraz dane uwidocznione na przelewie są obiektywnymi informacjami, które jednoznacznie wskazują na miejsce z którego usługobiorca korzysta z komputera, a także na miejsce z którego płaci za świadczoną usługę. Na podstawie tych informacji Spółka może domniemywać, że w takim razie miejsce zamieszkania usługobiorcy znajduje się w państwie, w którym korzysta on z komputera oraz z którego płaci za usługę elektroniczną. Dodatkowo oświadczenie korzystającego z usługi dostępu do Portalu również stanowi dowód, na którym Spółka może się oprzeć, uznając usługę elektroniczną za świadczoną poza terytorium Polski. Spółka przyjmuje przy tym, ze usługobiorcy nie mają powodów, żeby w oświadczeniu podawać nieprawdziwe informacje. Co więcej Spółka jest zdania, że usługobiorcy będą mieli interes w tym, żeby podawać swoje prawdziwe dane, jako że Portal ma na celu zawieranie oraz podtrzymywanie kontaktów towarzyskich, a więc jego użytkownicy nie będą chcieli pozostawać anonimowi i będą w oświadczeniu potwierdzać swoje faktyczne miejsce zamieszkania. Ponadto oświadczenie to może być weryfikowane przez sprawdzenie adresu IP oraz danych z przelewu. Z uwagi na fakt, że odbiorcy usługi mogą zamieszkiwać w praktycznie każdym państwie na świecie, Spółka stwierdza, że zebranie innych dowodów jest praktycznie niemożliwe. Podane powyżej informacje są więc jedynymi dowodami, które w stopniu wystarczającym mogą dokumentować miejsce świadczenia usługi elektronicznej. W braku innych dostępnych dowodów informacje te powinny być uznane przez organy podatkowe za wystarczające.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika