sposób oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych, usługa gastronomiczna

UZASADNIENIE

W dniu 5.03.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności gastronomicznej - restauracja, w której świadczy m.in. usługi organizacji imprez na zamówienie osób fizycznych bądź firm. Zlecenia dotyczą usługi - obsługi (wesel, komunii, imprez integracyjnych itp.), gdzie ilość uczestników imprezy to często kilkadziesiąt osób. Płacącym za usługę jest zamawiający, któremu Wnioskodawczyni wydaje paragon fiskalny. Zamówienia klientów na imprezy zbiorowe (wesela, komunię czy imprezy integracyjne) charakteryzują się indywidualną specyfiką komponowania potraw, często zdarza się, że nie występują w menu restauracji, dlatego też na podstawie wstępnej kalkulacji ustalana jest kwota całościowa za usługę gastronomiczną - potrawy, bez jakichkolwiek napojów.

Ponieważ są to umowy z klientami indywidualnymi, jak i firmami, nie do każdej takiej obsługi Wnioskodawczyni posiada pisemne zamówienie klienta. Osoby fizyczne z reguły ustalają menu i cenę za usługę ustnie. Podobnie w przypadku mniejszych firm, w większości są to ustne ustalenia i Wnioskodawczyni nie posiada w związku z tym pisemnego potwierdzenia zamówienia.

Obecnie Wnioskodawczyni wystawia paragon ze szczegółowym rozbiciem na konkretne potrawy, co jest bardzo uciążliwe i utrudnia końcowe rozliczenie z zamawiającym. W ramach zamówienia np. oferuje zupę w określonej cenie, jednak w rzeczywistości nie narzuca określonego rodzaju zupy, tylko w trakcie trwania obsługi takiej imprezy poszczególne osoby mają możliwość wyboru spośród kilku pozycji. W efekcie każda z tych pozycji może mieć inną cenę, która różni się od ogólnie ustalonej ceny z klientem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowy będzie paragon fiskalny z wykazaniem wartości wydanych potraw (usługi) na kwotę ogółem, z przyporządkowaniem odpowiednich stawek: 8% dla wydanych potraw oraz 5%, 8% lub 23% (według szczegółowej specyfikacji grupowań i stawek zgodnie z ich wydaniem) dla wartości wydanych napoi...

Zdaniem Wnioskodawczyni, celowe i zasadne jest wystawianie paragonu fiskalnego zgodnie z wcześniej przedstawioną sugestią, tj. napoje według szczegółowej specyfikacji grupowań i stawek zgodnie z ich wydaniem, a usługa gastronomiczna według umówionej kwoty od osoby wykazując na paragonie fiskalnym kwotę ogółem według stawki 8%.

Ustawa o VAT nakazuje zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia MF, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych.- adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek,
9. wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,
10. łączną kwotę podatku,
11. łączną kwotę należności,
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit k., w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.
    
    

Jak wynika z powyższego, na paragonie fiskalnym ma znajdować się nazwa towaru lub usługi.

Zgodnie ze ?Słownikiem Języka Polskiego? PWN przez nazwę towaru należy rozumieć, nazwę mającą tylko jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi lub świadczonej usłudze i jednoznacznie je identyfikować.

Czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego w procesie prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności. Tym samym, wyodrębnianie z usługi gastronomicznej jej elementów (potraw) jako odrębnych pozycji nie jest konieczne, ponieważ wszystkie elementy zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego. Zatem przy realizacji umów, które w swoim przedmiocie składają się z kompleksu czynności usługowych, które zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego, brak jest podstaw do ich odrębnego wykazywania na paragonie z kasy rejestrującej, ponieważ Wnioskodawczyni sprzedaje określoną usługę, a nie elementy (koszty), które się na nią składają.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

W myśl § 2 pkt 11 rozporządzenia, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych ? adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas ( godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
9. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku,
10. łączną kwotę podatku,
11. łączną kwotę należności,
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera ? przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit.k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.
    
    

Ponadto, stosownie do § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas ? dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia ?nazwa towaru/usługi? oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze ?Słownikiem Języka Polskiego? (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi lub świadczonej usłudze i jednoznacznie je identyfikować. Nazwa towaru lub usługi powinna być tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę. Natomiast używanie nazw grup usług zamiast jednoznacznie definiującej towar lub usługę nazwy indywidualnej jest naruszeniem obowiązujących przepisów.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar (usługę), podać jego nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru (usługi) winna oznaczać określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru (usługi), tak aby do użytej nazwy towaru (usługi) możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem (usługą), a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru (usługi). Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Zdaniem tut. Organu, nazwy grupowań według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług mogą być wykorzystywane do prawidłowego definiowania nazwy towarów i usług, które będą drukowane przez kasę rejestrującą na paragonie fiskalnym, ale pod tym warunkiem, że nazwa danego grupowania pozwoli jednoznacznie zidentyfikować towary czy usługi, które zostały faktycznie zakupione przez klienta. Nie ma także przeszkód, by nazwa towaru pochodziła z języka potocznego, tak by była w pełni zrozumiała dla klienta. Zatem, nie ma obowiązku umieszczania na paragonie nazwy każdego pojedynczego towaru.

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Jednocześnie, im większy jest zakres towarów i usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy towaru lub usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Jednocześnie należy podkreślić, iż stosownie do § 7 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego przyporządkowania do stawek podatku oraz niezwłocznego zgłaszania prowadzącemu serwis kas każdej nieprawidłowości w jej pracy.

Zatem, to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności gastronomicznej - restaurację, w której świadczy m.

in. usługi organizacji imprez na zamówienie osób fizycznych bądź firm. Umowy zawierane z klientami, w swoim przedmiocie składają się z kompleksu czynności usługowych, które zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego w procesie prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gastronomicznej. Płacącym za usługę jest zamawiający, któremu Wnioskodawczyni wydaje paragon fiskalny. Obecnie Wnioskodawczyni wystawia paragon ze szczegółowym rozbiciem na konkretne potrawy, co jest bardzo uciążliwe i utrudnia końcowe rozliczenie z zamawiającym, ale chciałaby zmienić taki sposób wykazywania sprzedanego asortymentu na paragonie.

Wnioskodawczyni ma jednak wątpliwości, czy ewidencjonować na kasie poszczególne elementy usługi gastronomicznej (wykazywać na nim każdą potrawę oddzielnie) czy też nie musi uwzględniać na paragonie fiskalnym poszczególnych elementów tej usługi. Prosi o potwierdzenie, że proponowany przez nią sposób oznakowania towarów handlowych poprzez uwidocznienie na paragonie fiskalnym wykazu wartości wydanych potraw (w ramach usługi) ze stawką 8% oraz wydanych napoi ze stawką 5%, 8% lub 23% (według szczegółowej specyfikacji grupowań i stawek zgodnie z ich wydaniem), jest prawidłowy.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Wskazać należy, że przedmiotem opodatkowania jest skonkretyzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach czynności. Oznacza to, że w sytuacji zawarcia umowy mającej za przedmiot usługę, co do której stosuje się preferencyjną stawkę podatku, stawka ta odnosi się do całej usługi głównej. Podstawą opodatkowania jest bowiem kwota należna z tytułu sprzedaży usługi gastronomicznej.

W tym miejscu należy zauważyć, czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego. Tym samym wyodrębnianie z kompleksowej usługi gastronomicznej świadczonej przez jeden podmiot poszczególnych jej elementów (każdej wydanej potrawy) jako odrębnych pozycji nie jest konieczne, jeśli wszystkie elementy zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Zatem przy realizacji umów, które w swoim przedmiocie składają się z kompleksu czynności usługowych zmierzających do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie, brak jest podstaw do ich odrębnego wykazywania na paragonie z kasy rejestrującej, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę gastronomiczną a nie elementy (koszty), które się na nią składają.

Wobec powyższego, jeżeli z umowy zawartej z klientem wynika, że zleca on wykonanie jednej kompleksowej usługi gastronomicznej np. zleca obsługę wesela, komunii czy imprezy integracyjnej, to może ona być traktowana jako usługa gastronomiczna stanowiąca jedną czynność, bez rozbicia na poszczególne jej elementy składowe.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawczyni zawiera umowę na wykonanie konkretnej usługi gastronomicznej, która podlega opodatkowaniu stawką 8%, to nie ma podstaw do wyszczególniania na paragonie fiskalnym poszczególnych elementów tej usługi (rozbijania na konkretne potrawy). Poszczególne elementy usługi powinny być umieszczane na paragonie fiskalnym oddzielnie tylko w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni dokona sprzedaży np. napoju, zupy itp. poza usługą gastronomiczną.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż proponowany przez Wnioskodawczynię sposób oznakowania towarów handlowych na paragonach fiskalnych, tj. uwidocznienie na nim nazwy towaru określającej grupę asortymentową (w tym wypadku będzie to ?usługa gastronomiczna? i ?napoje? z przypisanymi odpowiednimi stawkami podatku VAT) bez podziału na nazwy poszczególnych podgrup ? gatunków (tj. bez wyszczególniania na nim konkretnych potraw), jest prawidłowy.

Wnioskodawczyni nie musi bowiem na paragonie fiskalnym szczegółowo opisywać każdego towaru lub usługi. Wystarczy, że poda nazwę usługi tak, aby można było przypisać jej odpowiednią stawkę VAT. Powyższy sposób ewidencjonowania jest wystarczający dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez powołany przepis § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.