Dostawa komórek lokatorskich zbywanych jednocześnie z lokalem mieszkalnym stanowiących jego część (...)

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2012r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla dostawy komórek lokatorskich.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest deweloperską spółką celową (dalej zwaną ?Spółką?). W roku 2011 Spółka nabyła nieruchomość niezabudowaną w P., na której to nieruchomości Spółka rozpoczęła budowę, w trzech etapach, budynków mieszkalnych wielorodzinnych wraz z miejscami garażowymi z przeznaczeniem na sprzedaż lokali i miejsc garażowych.

W ramach swojej działalności Spółka będzie zbywała między innymi komórki lokatorskie, które znajdują się na korytarzach poszczególnych kondygnacji. Zbywane komórki lokatorskie będą posiadać status pomieszczeń przynależnych, co oznacza, że będą zbywane jednocześnie z lokalem i będą stanowiły jego część składową. Wszystkie zbywane lokale mieszkalne będą posiadały powierzchnię użytkową nie przekraczającą (łącznie z powierzchnią komórki lokatorskiej) 150 m².

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do dostawy komórek lokatorskich, opisanych w stanie faktycznym, stosuje się stawkę VAT 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa komórek lokatorskich, zbywanych jako pomieszczenia przynależne, tak jak to opisano w stanie faktycznym, będzie podlegała opodatkowaniu stawką VAT 8 % (na podstawie ustawy z dnia 11.5.2004r. o podatku od towarów i usług ? Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Przepis art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że 8% stawkę podatku VAT stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, między innymi, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W ust. 12b wskazano, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonym w art. 41 ust. 12a nie zalicza się lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Komórka lokatorska przekazana nabywcy w formie pomieszczenia przynależnego do lokalu stanowi część składową tegoż lokalu mieszkalnego zatem powinna być opodatkowana wedle tej samej stawki co lokal.

Stanowisko w tej sprawie znajduje potwierdzenie w wyrokach sądowych (m.in. w wyroku WSA w Krakowie z dnia 15 września 2011 r., I SA/Kr 921/11, także w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 18 lutego 2008 r., sygn. akt III SA/Gl 1259/07).

Ponadto stanowisko to znajduje również potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lipca 2011 r., nr IPPP1/443-321/09/11-5/S/KG.

Za opodatkowaniem według stawki preferencyjnej dodatkowo podnieść można argumenty odwołujące się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, według której, część ?mieszkaniowa? budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka stoi na stanowisku, że dostawa znajdujących się na korytarzach komórek lokatorskich, będących pomieszczeniami przynależnymi, opodatkowana jest stawką VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku VAT dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

I tak, według art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ww. ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 12 cyt. ustawy stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ww. ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
   
   

Przepis art. 41 ust. 12c ww. ustawy stanowi, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ww. ustawy przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 cyt. ustawy i jakie spełnia funkcje ? mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej ?pomieszczeniami przynależnymi?.

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Ze względu na fakt, że system pojęciowy zastosowany w ustawie o własności lokali nie daje jednoznacznego wyniku wnioskowania, należy się odnieść ? pomocniczo i posiłkowo ? do innych uregulowań, które zawierają pojęcia występujące w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Definicję pojęcia ?lokal użytkowy? zawiera § 3 pkt 10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. nr 75, poz. 690 ze zm.) zgodnie z którym pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć część budynku zawierającą jedno pomieszczenie lub ich zespół, wydzieloną stałymi przegrodami budowlanymi, albo cały budynek, niebędący mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym a także gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego w budynku - zgodnie z § 3 pkt 14 ww. rozporządzenia - należy rozumieć pomieszczenie, w którym znajdują się urządzenia techniczne służące do obsługi budynku.

Natomiast przez pomieszczenie gospodarcze w budynku ? w myśl § 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia - rozumieć należy pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku oraz przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, a także opału lub odpadów stałych.

Na podstawie powyższych uregulowań stwierdzić należy, że komórka lokatorska znajdująca się w części budynku spełnia definicję pomieszczenia gospodarczego określoną we wskazanym rozporządzeniu. Nie powinna być zatem traktowana jako lokal użytkowy, gdyż stanowi pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, dla przechowywania materiałów, przedmiotów i sprzętu związanego z obsługą budynku, opału i produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności będzie zbywał m.in. komórki lokatorskie, które znajdują się na korytarzach poszczególnych kondygnacji. Zbywane komórki lokatorskie będą posiadać status pomieszczeń przynależnych, co oznacza, że będą zbywane jednocześnie z lokalem i będą stanowiły jego część składową. Wszystkie zbywane lokale mieszkalne będą posiadały powierzchnię użytkową nie przekraczającą (łącznie z powierzchnią komórki lokatorskiej) 150 m².

Skoro w niniejszych okolicznościach przedmiotem dostawy jest lokal mieszkalny, w skład którego wchodzi dodatkowe pomieszczenie w postaci komórki lokatorskiej, które stanowi jego część składową i zbywane jest jednocześnie z lokalem, to wówczas pomieszczenie to nie może być przedmiotem odrębnej dostawy. Jest sprzedawane wyłącznie z tym lokalem mieszkalnym. Oznacza to, że towary te stanowią przedmiot jednej dostawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności oraz przywołane uregulowania prawne stwierdzić należy, iż dostawa komórek lokatorskich zbywanych jednocześnie z lokalem mieszkalnym stanowiących jego część składową, podlegać będzie opodatkowaniu stawką podatku właściwą dla lokalu mieszkalnego, tj. 8% na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.