Należy stwierdzić, iż nieodpłatnie przekazanie różnego rodzaju gadżetów promocyjnych (zazwyczaj (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 07.04.2011r. (data wpływu 11.04.2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.04.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podmiotem zajmującym się przede wszystkim produkcją produktów leczniczych (leków) oraz ich promocją i sprzedażą. W celu zwiększenia przychodów, Spółka podejmuje szereg działań zmierzających do zwiększenia ilości sprzedawanych przez siebie leków. W szczególności, działania Spółki w tym zakresie obejmują przekazania towarów na rzecz odbiorców działań o charakterze promocyjnym czy z zakresu Public Relations. Odbiorcy tych działań (towarów) nie są zobowiązani do uiszczenia jakichkolwiek odpłatności za otrzymane towary. Przedmiotem tych przekazań są różnego rodzaju gadżety promocyjne (zazwyczaj opatrzone logo promowanego produktu lub Spółki) lub towary, mające służyć tym celom, upominki okolicznościowe, towary i materiały związane z przybliżeniem osobom otrzymującym specyfikę produktów Spółki i ich stosowanie (ulotki, informatory, wydawnictwa dotyczące schorzeń, w których mają zastosowanie produkty Spółki, itp.), jak również mające budzić pozytywne skojarzenia ze Spółką lub jej przedstawicielami.

Odbiorcami tych towarów są najczęściej lekarze i farmaceuci (będący, zgodnie z odrębnymi przepisami Prawa Farmaceutycznego, adresatami reklamy produktów leczniczych, w tym również prowadzonej w opisany sposób), kontrahenci Spółki, osoby stosujące leki (produkty Spółki) lub osoby, których dotyczy lub może dotyczyć stosowanie tych leków.

Celem tych działań reklamowych i reprezentacyjnych polegających na przekazywaniu towarów jest:

• budowanie pozytywnych skojarzeń ze Spółką lub jej przedstawicielami,
• utrwalania logo Spółki i jej produktów wśród odbiorców, osób decydujących o zakupie produktów Spółki, kontrahentów,
• budowanie wizerunku Spółki, jako wiarygodnego producenta odpowiedzialnego za stosowanie swoich produktów,
• rozszerzenie popytu na produkty Spółki przez wskazanie możliwości ich stosowania, eksponowanie zalet terapii tymi produktami, jak również wykrycie największej liczby schorzeń w których mają zastosowanie te produkty,
• umożliwienie lub ułatwienie przeprowadzenia przez przedstawicieli Spółki spotkań i rozmów związanych z przybliżeniem oferty Spółki i jej produktów.
  
  

Zamierzonym efektem tych działań jest zwiększenie sprzedaży produktów Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie towarów w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r. na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, podlega opodatkowaniu VAT w przypadku, gdy w związku z zakupem tych przekazanych towarów odliczono podatek VAT naliczony?

Stanowisko Wnioskodawcy,

1. Reguła generalna
   
   

Art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT (w celu uproszczenia, ilekroć w dalszej części mowa o artykule ustępie, należy rozumieć odpowiedni artykuł, ustęp i punkt Ustawy o VAT, chyba, że w tekście zaznaczono, że chodzi o inny przepis lub tekst), stanowi, że opodatkowaną dostawą towarów jest:

• ?przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem?,
• w tym (pkt 2) wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny,
• jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
  
  

Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że w sytuacji prawa do odliczenia VAT przy nabyciu wydawanych towarów, opodatkowaniu podlega przekazanie towarów bez wynagrodzenia, na inne cele niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. W konsekwencji, przekazanie towarów bez wynagrodzenia, na cele związane z przedsiębiorstwem podatnika nie podlega opodatkowaniu.

2. Przekazanie ulotek, prezentów o małej wartości i próbek od 1 czerwca 2005 r.
   
   

Do przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wprowadzającego niejako zasadę generalną, odwołuje się art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

W brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., określa on, że art. 7 ust. 2 (definicja towarów małej wartości i próbek została zawarta w tekście ustawy o VAT i nie jest istotna z punktu widzenia niniejszego zapytania) nie stosuje się do drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych (dalej: ?ulotek?), prezentów o małej wartości i próbek.

Jeżeli:

• art. 7 ust. 2 mówi o tym, że opodatkowaną dostawą towarów jest przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a
• art. 7 ust. 3 mówi, że do wydania ulotek, prezentów o małej wartości i próbek art. 7 ust. 2 się nie stosuje, to wydanie, bez wynagrodzenia, ulotek, prezentów o małej wartości i próbek nie podlega opodatkowaniu, niezależnie od celu tych wydań.
  
  
  

Zatem art. 7 ust. 3 stanowi rozszerzenie zakresu zwolnienia z art. 7 ust. 2 i wskazuje jednoznacznie, że każde przekazanie ulotek, prezentów o małej wartości i próbek nie stanowi opodatkowanej dostawy towarów, niezależnie od tego, czy przekazanie to ma związek z prowadzonym przedsiębiorstwem, czy też nie. Przepis ten pozwala, w odniesieniu do ulotek, prezentów o małej wartości i próbek na pominięcie analizy celu ich przekazania i jego związku z przedsiębiorstwem.

Co istotne, przepis art. 7 ust. 3 nie znajduje się w jakiejkolwiek sprzeczności z art. 7 ust. 2.

Wręcz przeciwnie, przepis ten stanowi przepis szczególny, rozszerzający zakres zwolnienia z opodatkowania określony w art. 7 ust. 2 (opierający się na kryteriach celu tych wydań i ich związku z przedsiębiorstwem) na specyficzne grupy towarów (dodatkowe kryterium przedmiotowe).

3. Przekazanie prezentów o małej wartości i próbek przed 1 czerwca 2005 r.
   
   

Brzmienie art. 7 ust. 3 przed 1 czerwca 2005 r. diametralnie różniło się od obecnego, jak również miało istotny wpływ na funkcjonowanie art. 7 ust. 2.

Przed nowelizacją bowiem, art. 7 ust. 3 określał, że art. 7 ust. 2 nie stosowało się w przypadku przekazania prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

To brzmienie art. 7 ust. 3 powodowało sprzeczność normy art. 7 ust. 2 z art. 7 ust. 3, ponieważ:

• Art. 7 ust. 2, traktował jako dostawę opodatkowaną przekazanie towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Na jego podstawie nie podlegała opodatkowaniu każda dostawa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jednakże;
• Art. 7 ust. 3 zwalniał z opodatkowania przekazania prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.
• Zatem art. 7 ust. 3 wprowadzał zasadę zwolnienia z opodatkowania dla wydań prezentów o małej wartości i próbek, związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, podczas, gdy już na podstawie art. 7 ust. 2 ta dostawa nie powinna podlegać opodatkowaniu.
  
  

Sytuacja sprzeczności norm wymagała podjęcia wykładni przepisów, mającej na celu odkrycie intencji Ustawodawcy, który wprowadził art. 7 ust. 3 w tym brzmieniu. Stosowano w tym zakresie różne wykładnie, w szczególności można się było wtedy posłużyć wykładnią prowspólnotową.

Niewątpliwie nowelizacja przepisu art. 7 ust. 3, która weszła w życie od 1 czerwca 2005 usunęła opisany konflikt norm (co wykazano powyżej). W konsekwencji interpretacje przepisu art. 7 ust. 3, jak i będące ich efektem interpretacje art. 7 ust. 2, w szczególności prowadzące do opodatkowania nieodpłatnych wydań na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem stały się od tej daty bezprzedmiotowe.

4. Zastosowanie przepisów Dyrektywy VAT
   
   

Zdaniem Spółki, w opisanej sytuacji nie ma potrzeby odwoływania się do przepisów Dyrektywy VAT (Dyrektywa 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej, z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dziennik Urzędowy UE L 347, z późn. zmianami).

Wynika to z:

• jednoznacznego, zdaniem Spółki określenia zakresu opodatkowania nieodpłatnych wydań na mocy art. 7 ust. 2 oraz art. 7 ust. 3. W konsekwencji poszukiwanie innych interpretacji, poza językowym odkodowaniem znaczenia przepisu, prowadzącego do jasnej konkluzji jest zbędne (sprzeczne z zasadą clara non sunt interpretanda) (? W państwie prawnym interpretator musi zawsze w pierwszym rzędzie brać pod uwagę językowe znaczenie tekstu prawnego. Jeżeli językowe znaczenie tekstu jest jasne, wówczas - zgodnie z zasadą clara non sunt interpretanda - nie ma potrzeby sięgania po inne, pozajęzykowe metody wykładni? - op.cit. z uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego OTK 2000/5/141, nr Lex 41212.)
• faktu, iż zgodnie z art. 217 Konstytucji (Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z dnia 16 lipca 1997 r., Nr 76, poz. 483 z późn. zmianami), nakładanie podatków może się odbywać jedynie na podstawie przepisów rangi ustawowej. Ponieważ w Ustawie o VAT nie ma jednoznacznego przepisu, który nakładałby obowiązek opodatkowania opisanych wydań, objęcie tych wydań opodatkowaniem VAT, w tym w oparciu o przepisy Dyrektywy VAT, stałoby w sprzeczności z przytoczonym przepisem Ustawy Zasadniczej;
• faktu, iż zastosowanie przepisów Dyrektywy, w sytuacji, gdy jej zastosowanie może prowadzić do nałożenia dodatkowych, w stosunku do przepisów krajowych obowiązków podatkowych jest niedopuszczalne.
  
  

Wynika to z art. 189 Traktatu Ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą. Przepis ten stanowi, że dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Oznacza to, że dyrektywa jest adresowana do organów administracji państw członkowskich, które są zobowiązane wdrożyć regulacje, pozwalające na osiągnięcie celów, określonych w Dyrektywie.

Jeżeli dane państwo członkowskie takich regulacji nie wprowadziło (w tym przypadku opodatkowania VAT wydań bez pobrania wynagrodzenia, w tym na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem), to uczestniczące w obrocie gospodarczym podmioty nie mogą ponosić zobowiązań z tego tytułu (zob. również wyrok ETS z 8 października 1987 r. w sprawie Kolpinghuis Nijmegen BV. (sygnat. 80/86), akapit 2, pkt 1 sentencji wyroku - Dyrektywa nie może samodzielnie nakładać obowiązków na podmioty krajowe, jak również przepis dyrektywy nie może być traktowany jako podstawa do roszczeń przeciwko takiej osobie przed sądem krajowym (tłum. aut.), czy wyrok ETS 19 stycznia 1982 r. w sprawie Ursuli Becker (sygnat. 8/81) ?(...) konsekwencje wynikłe z takiej sytuacji (przyp. aut. niedostosowania norm krajowych do przepisów dyrektywy VAT) powinny ponieść władze administracyjne i nie mogą one zostać przeniesione na podatników (?)? (par 47 uzasadnienia)).

5. Dotychczasowe orzecznictwo
   
   

Kwestia nieopodatkowania VAT wydań towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem po 1 czerwca 2005 r. była przedmiotem wielu orzeczeń sądów administracyjnych, do tego stopnia, iż wykształciła się spójna i jednolita linia orzecznictwa. Orzeczenia te wskazują na poprawność powyżej przytoczonej argumentacji, uzasadniającej brak opodatkowania VAT wydań towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w szczególności towarów wydawanych w celach promocyjnych i reklamowych.

Powoływanie się na orzecznictwo sądów na etapie wniosku o interpretację indywidualną, oprócz wskazania tendencji interpretacyjnych, wynika również z art. 14e Ordynacji Podatkowej, który stanowi, w § 1, iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów. Zatem, jeżeli Minister może stwierdzać wadliwość już wydanej interpretacji, na skutek jej wadliwości wynikającej z orzecznictwa, to tym bardziej zasadna jest analiza tego orzecznictwa na etapie wydawania interpretacji (zob. również wyrok WSA w Lublinie z dnia 12.05.2010 r., I SA/Lu 43/10, LEX nr 590895).

Wśród wyroków sądów dotyczących nieopodatkowania VAT wydań na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem należy przede wszystkim wymienić wyrok NSA w składzie 7 sędziów z 23 marca 2009 r. (sygnatura I FPS 6/08). Większość z poniższych wyroków odwołuje się do tego orzeczenia, gdyż w nim znajduje się bodaj najbardziej drobiazgowa argumentacja uzasadniająca brak obowiązku naliczania VAT na wydaniach towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. Co wymaga podkreślenia, uzasadnienie wyroku opiera się na analogicznym rozumowaniu, jak przedstawione powyżej rozumowanie Spółki.

Analogiczne rozumowanie legło u podstaw wyroków:

1. NSA z 17 czerwca 2009 r. (sygn. I FSK 361/08) podtrzymującego wyrok WSA w Warszawie z 20 listopada 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1268/07);
   
2. NSA z 7 lipca 2009 r. (sygn. I FSK 1418/08) podtrzymującego wyrok WSA w Warszawie z 13 maja 2008 r. (111 SA/Wa 422/08);
   
3. NSA z 8 lipca 2009 r. (sygn. I FSK 865/08) podtrzymującego wyrok WSA w Rzeszowie z 14 lutego 2008 r. (I SA/Rz 875/07);
   
4. NSA z 15 października 2009 r. (sygn. I FSK 1213/08) podtrzymującego wyrok WSA w Łodzi z 8 kwietnia 2008 r. (I SA/Łd 233/08);
   
5. NSA z 7 stycznia 2010 r. (sygn. I FSK 1572/08) podtrzymującego wyrok WSA w Warszawie z 19 maja 2008 r. (sygn. III SA/Wa 476/08);
   
6. NSA z 6 maja 2010 r. (sygn. I FSK 287/10) podtrzymującego wyrok WSA w Warszawie z 4 grudnia 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1493/09);
   
7. NSA z 23 lipca 2010 r., (sygn. I FSK 1246/09) podtrzymującego wyrok WSA we Wrocławiu z 27 marca 2009 r. (sygn. I SA/Wr 1284/08);
   
8. NSA z 19 sierpnia 2010 r. (sygn. I FSK 1363/09) podtrzymującego wyrok WSA w Poznaniu z 27 kwietnia 2009 r. (sygn. I SA/Po 78/09);
   
9. NSA z 7 października 2010 r. (sygn. I FSK 1705/09) podtrzymującego wyrok WSA w Łodzi z 19 maja 2009 r. (sygn. I SA/Łd 18/09);
   
10. NSA z 12 listopada 2010 r. (sygn. I FSK 1947/09) podtrzymującego wyrok WSA w Warszawie z 18 marca 2009 r. (III SA/Wa 3168/08);
    
11. NSA z 21 grudnia 2010 r. (sygn. I FSK 72/10) podtrzymującego wyrok WSA w Warszawie z 18 marca 2009 r. (sygn. III SA/Wa 3398/08);
    
12. NSA z 14 stycznia 2011 r. (sygn. I FSK 114/10), podtrzymującego wyrok WSA w Warszawie z 28 października 2009 r. (sygn. III SA/Wa 672/09);
    
13. NSA z 19 stycznia 2011 r. (sygn. I FSK 206/10), podtrzymującego wyrok WSA w Warszawie z 5 listopada 2009 r. (sygn. III SA/Wa 882/09);
    
14. NSA z 25 stycznia 2011 r. (sygn. I FSK 151/10), podtrzymującego wyrok WSA w Gliwicach z 11 września 2009 r. (sygn. III SA/Gl 618/09);
    
15. NSA z 27 stycznia 2011 r. (sygn. I FSK 195/10), podtrzymującego wyrok WSA w Rzeszowie z 27 października 2010 r. (sygn. I SA/Rz 661/09).
    
    
    

Wszystkie wyżej wymienione wyroki, wraz z uzasadnieniami, są dostępne na stronie internetowej Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych http://orzeczenia.nsa.gov.pl. Wszystkie te wyroki dotyczą i potwierdzają brak obowiązku opodatkowania VAT wydań towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w szczególności wydań związanych z działaniami promocyjnymi i reklamowymi (w sytuacji, gdy przy zakupie wydanych towarów odliczono VAT naliczony).

6. Podsumowanie
   
   

Zdaniem Spółki, przekazywane przez Wnioskodawcę towary, w związku z działaniami reklamowymi w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 marca 2011 r. nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT, jako wydania towarów na cele związane z powadzonym przedsiębiorstwem, również w sytuacji, gdy w związku z zakupem wydanych towarów odliczono VAT naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez dostawę towarów rozumie się również ? w myśl art. 7 ust. 2 ustawy ? przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
   
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
   
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z literalnego brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2 ? czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem ? zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania ? jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Należy zatem uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 marca 2011 r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się przede wszystkim produkcją produktów leczniczych (leków) oraz ich promocją i sprzedażą. W celu zwiększenia przychodów, Spółka podejmuje szereg działań zmierzających do zwiększenia ilości sprzedawanych przez siebie leków. W szczególności, działania Spółki w tym zakresie obejmują przekazania towarów na rzecz odbiorców działań o charakterze promocyjnym czy z zakresu Public Relations. Odbiorcy tych działań (towarów) nie są zobowiązani do uiszczenia jakichkolwiek odpłatności za otrzymane towary. Przedmiotem tych przekazań są różnego rodzaju gadżety promocyjne (zazwyczaj opatrzone logo promowanego produktu lub Spółki) lub towary, mające służyć tym celom, upominki okolicznościowe, towary i materiały związane z przybliżeniem osobom otrzymującym specyfikę produktów Spółki i ich stosowanie (ulotki, informatory, wydawnictwa dotyczące schorzeń, w których mają zastosowanie produkty Spółki, itp.), jak również mające budzić pozytywne skojarzenia ze Spółką lub jej przedstawicielami. Odbiorcami tych towarów są najczęściej lekarze i farmaceuci (będący, zgodnie z odrębnymi przepisami Prawa Farmaceutycznego, adresatami reklamy produktów leczniczych, w tym również prowadzonej w opisany sposób), kontrahenci Spółki, osoby stosujące leki (produkty Spółki) lub osoby, których dotyczy lub może dotyczyć stosowanie tych leków. Celem tych działań reklamowych i reprezentacyjnych polegających na przekazywaniu towarów jest budowanie pozytywnych skojarzeń ze Spółką lub jej przedstawicielami, utrwalania logo Spółki i jej produktów wśród odbiorców, osób decydujących o zakupie produktów Spółki, kontrahentów, budowanie wizerunku Spółki, jako wiarygodnego producenta odpowiedzialnego za stosowanie swoich produktów, rozszerzenie popytu na produkty Spółki przez wskazanie możliwości ich stosowania, eksponowanie zalet terapii tymi produktami, jak również wykrycie największej liczby schorzeń, w których mają zastosowanie te produkty, umożliwienie lub ułatwienie przeprowadzenia przez przedstawicieli Spółki spotkań i rozmów związanych z przybliżeniem oferty Spółki i jej produktów. Zamierzonym efektem tych działań jest zwiększenie sprzedaży produktów Spółki.

Mając na uwadze treść przytoczonych wyżej przepisów oraz opisany we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż nieodpłatnie przekazanie różnego rodzaju gadżetów promocyjnych (zazwyczaj opatrzonych logo promowanego produktu lub Spółki) lub towarów, mających służyć tym celom, upominki okolicznościowe, towary i materiały związane z przybliżeniem osobom otrzymującym specyfikę produktów Spółki i ich stosowanie (ulotki, informatory, wydawnictwa dotyczące schorzeń, w których mają zastosowanie produkty Spółki, itp.), jak również mające budzić pozytywne skojarzenia ze Spółką lub jej przedstawicielami, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 oraz art. 7 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.