VAT w zakresie świadczenia usług pośrednictwa finansowego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2009r. (data wpływu 11 maja 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia usług pośrednictwa finansowego - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2009r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia usług pośrednictwa finansowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Bank (dalej: Spółka? lub Bank?) nabywa usługi SWIFT od Socjety for Worldwide Interbank Financial Telecommunication SCRL (dalej: ?S.W.I.F.T.). S.W.I.F.T. jest międzynarodowym stowarzyszeniem zrzeszającym ponad 8 tysięcy instytucji finansowych z ponad 200 krajów świata. S.W.I.F.T. pośredniczy w transakcjach między bankami, domami maklerskimi, giełdami i innymi instytucjami finansowymi zapewniając bezpieczne i zestandaryzowane usługi w zakresie przesyłania komunikatów finansowych pomiędzy tymi podmiotami drogą telekomunikacyjną. Ponadto SWIFT oferuje bankom innym uczestnikom rynku finansowego nowe rozwiązania ? SWIFT SoIutions - poprawiające zarządzania czynnością zapewniające standaryzację i automatyzację procesów, biznesowych. Należą do nich między innymi SWIFTNet Cash Reporting ? dostęp do informacji o rachunkach w czasie rzeczywistym, SWIFTNet Exceptions and Investigations - automatyzacja obsługi procesu reklamacji pozwalająca na osiągnięcie oszczędności, SWIFTNet Funds ? standaryzacja i automatyzacja wszystkich procesów powiązanych z obsługą funduszy inwestycyjnych, SWIFTNet Accord centralne uzgadnianie, raportowanie i obsługa wyjątków, dla potwierdzeń transakcji rynku pieniężnego. Potocznie mianem SWIFT okreśIany jest prowadzony przez S.W.I.F.T. system wymiany informacji między bankami z różnych krajów umożliwiający im komunikowanie się między sobą i pozwalający np. na zlecenie przelewu, otrzymanie przelewu, założenie lokaty, założenie depozytu, udzielenie kredytu czy obciążenie płatności odsetkowych. SWIFT identyfikuje bank i ma zastosowanie przy przelewach międzynarodowych (np. przy przelewie pieniędzy zarobionych za granicą).

W praktyce instytucje finansowe, w tym również Spółka, nie mogą więc świadczyć usług finansowych w zakresie realizacji transakcji międzynarodowych bez zastosowania systemu SWIFT.

W związku z tym Bank nabywa usługi SWIFT, w zamian za które uiszcza na rzecz S.W.I.F.T. różnego rodzaju opłaty za uruchomienie oraz utrzymanie prawa do korzystania z poszczególnych funkcjonalności systemu.

Jednocześnie usługi SWIFT jako zestandaryzowane charakteryzują się wysokim stopniem zautomatyzowania, wymagając niewielkiego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej jest niemożliwe. W rezultacie spełniają kryteria do uznania za usługi elektroniczne w rozumieniu przepisów o podatku od towarów: usług (dalej: ?VAT?).

W związku z powyższym, ponieważ S.W.I.F.T. jako podmiot jest zarejestrowanym podatnikiem VAT z siedzibą w Belgii, a jednocześnie nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, niezależnie od innych okoliczności, nabywając usługi SWIFT Bank dokonuje ich importu na terytorium kraju. W konsekwencji, ciąży na nim jako podatniku z tego tytułu obowiązek rozliczenia w podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Spółka wnosi o potwierdzenie, że:

• nabywane przez nią usługi SWIFT jako ściśle i immanentnie związane z prowadzoną przez Bank działalnością finansową stanowią podlegające zwolnieniu z VAT usługi pośrednictwa finansowego (usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym ? PKWiU 67), a w konsekwencji,

• nabywając przedmiotowe usługi od podmiotu nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działaIności na terytorium Polski powinna rozliczać ich import przy zastosowaniem zwolnienia od podatku.
  
  

Zdaniem wnioskodawcy: nabywane usługi SWIFT stanowią podlegające zwolnieniu z VAT usługi pośrednictwa finansowego. Zdaniem Spółki, Bank nabywając usługi SWIFT od S.W.I.F.T., który nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju? powinien rozliczyć import usług zastosowaniem zwolnienia z VAT.

Stosownie do art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.. o podatku od towarów i usług (dalej: ?ustawa o VAT?) w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę ? miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

W ust. 4 wspomnianego artykułu wymieniono natomiast min. zostały usługi bankowe, finansowe i ubezpieczeniowe łącznie z reasekuracją z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki (pkt 4) oraz usługi elektroniczne (pkt 9). Przy czym stosownie, do art. 2 pkt 26 ustawy o VAT w związku z art. 11 ust. I rozporządzenia Rady WE nr 1777/2005 za usługi elektroniczne / świadczone drogą elektroniczną uważa się usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie jest zautomatyzowane i które wymagają niewieIkiego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej jest niemożliwe.

W konsekwencji, zarówno w przypadku usług bankowych/finansowych jak i usług elektronicznych, w sytuacji ?gdy są one świadczone pomiędzy podatnikami VAT z różnych państw członkowskich Wspólnoty, podlegają one opodatkowaniu w tym z państw, na terytorium którego nabywca tych usług posiada siedzibę, względnie stałe miejsce prowadzenia działalności, jeżeli są dla tego miejsca świadczone. Oznacza to, że jeżeli tego rodzaju usługi są jak w rozpatrywanym przypadku, świadczone na rzecz podatnika z siedzibą na terytorium Polski, tu też podlegają opodatkowaniu VAT. Jednocześnie, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsc prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju. Zgodnie z ust. 2 i 3 tego artykułu powyższy przepis ma zastosowanie w każdym przypadku, gdy przedmiotem świadczenia są usługi wymienione w art. 27 ust. 3 ustawy, zaś usługobiorcą jest podatnik VAT posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju. Z kolei zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 8 ust. 3 ustawy o VAT usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki. Niemniej w myśl ust. 4 ww. artykułu przy określaniu miejsca świadczenia usług są one identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Tym samym wspomniany przepis ustanawia ogólny wyjątek od reguły wyrażonej w ust. 3 art. 8 w zakresie ustalania miejsca świadczenia usług, przyznając klasyfikacji statystycznej znacznie jedynie tam, gdzie jej symbole zostały wprost powołane w przepisach o VAT. Zarówno pkt 4, jak i pkt 9 ust. 4 art. 27 ustawy o VAT nie odwołują się, co warto podkreślić, do takiej klasyfikacji. Jednocześnie jednak, co również warto zaznaczyć, już z mocy samego art. 8 ust. 3 ustawy o VAT sposób zaklasyfikowania na gruncie statystyki nie ma znaczenia w odniesieniu do usług elektronicznych. Oznacza to, że bez względu na klasyfikację statystyczną podlegają one opodatkowaniu na wskazanych wyżej zasadach. Stosownie do, art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. ż poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT klasyfikacja statystyczna ma natomiast znaczenie w przypadku usług zaliczanych do pośrednictwa finansowego. Zgodnie z wymienionym przepisem tego rodzaju usługi, klasyfikowane według PKWiU w sekcji J w działach 65-67, podlegają co do zasady zwolnieniu z VAT, z wyjątkami które jednak nie mają zastosowania w stanie faktycznym objętymi niniejszym wnioskiem.

Zdaniem Spółki w sprawie stanowiącej przedmiot niniejszego zapytania należy odróżnić dwie kwestie. Pierwszą jest ustalenie miejsca świadczenia usług nabywanych od S.W.I.F.T., a co za tym idzie miejsca (kraju) ich opodatkowania VAT. Wiąże się z nią kwestia ustalenia, na kim ciąży obowiązek podatkowy z tego tytułu.

Drugą jest kwestia sposobu opodatkowania przedmiotowych usług podatkiem VAT w przypadku uznania, iż podlegają one opodatkowaniu w Polsce.

W związku z tym Spółka pragnie zauważyć, że w świetle przedstawionych wyżej przepisów nie budzi jej wątpliwości, iż miejscem świadczenia usług SWIFT nabywanych przez Bank jest Polska jako państwo, na terytorium którego posiada on siedzibę. Przesądza o tym przede wszystkim, choć nie wyłącznie, status tych usług jako usług elektronicznych, co oznacza, że miejsce ich świadczenia powinno być ustalane zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy o VAT według miejsca siedziby/stałego miejsca prowadzenia działalności nabywcy (tu: Spółki). W rezultacie, wątpliwości Spółki nie budzi również okoliczność, iż to na niej jaką nabywcy usług ciąży obowiązek rozliczenia podatku z tego tytułu w ramach instytucji importu usług, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, iż usługodawca, tj. S.W.I.F.T., nie posiada na terytorium kraju siedziby, ani też stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego usługi te byłyby świadczone na rzecz Banku.

Wątpliwości Spółki, będące konsekwencją powyższych ustaleń, dotyczą natomiast stawki, według której powinna ona rozliczać podatek należny z tytułu importu wspomnianych usług na terytorium kraju Wynikają one z faktu, iż uznanie usług SWIFT za usługi elektroniczne nie przesądza sposobu ich opodatkowania. Zgodnie bowiem z przywołanymi wyżej przepisami ustawy o VAT (art. 2 pkt 26 w zw. z art. 27 ust. i ust. 4 pkt 9) zaliczenie danych usług do usług elektronicznych ma znaczenie jedynie w kontekście ustalenia miejsca ich świadczenia/opodatkowania VAT. Nie rozstrzyga natomiast samego sposobu opodatkowania takich usług. W praktyce do usług elektronicznych zaliczają się bowiem usługi o zróżnicowanym charakterze, których wspólnym mianownikiem - decydującym zgodnie z ww przepisami o miejscu ich opodatkowania - jest to, iż są świadczone za pomocą lnternetu lub innej Sieci elektronicznej, ich świadczenie jest zautomatyzowanie i wymagają niewielkiego udziału człowieka, a wykonanie ich bez wykorzystania technologii informatycznej jest niemożliwe.

W związku z tym dla ustalenia właściwej stawki VAT dla usługi uznanej za elektroniczną konieczna jest jej identyfikacja za pomocą klasyfikacji statystycznej, stosownie do art. 8 ust. 3 in initio ustawy o VAT. Jak już bowiem wyżej na to wskazano, wspomniana klasyfikacja określa sposób opodatkowania podatkiem VAT usług zidentyfikowanych statystycznie; Jednocześnie przewidziane w samym ust. 3, jak i ust. 4 art. 8 ustawy o VAT wyjątki od ww. reguły odnoszą się jedynie do kwestii miejsca świadczenia/opodatkowania usług, a nie sposobu/wysokości opodatkowania.

W celu zastosowania właściwej stawki VAT dla usług nabywanych przez Bank od S.W.I.F.T. niezbędne jest więc zaklasyfikowanie ich do odpowiedniego grupowania/symbolu PKWiU, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, biorąc pod uwagę ich rzeczywisty charakter (materialną treść).

Jak była o tym mowa, nabywane przez Bank usługi SWIFT polegają na umożliwieniu mu komunikowania się z innymi bankami oraz mają na celu generowanie informacji dotyczących międzynarodowych transakcji finansowych realizowanych na rynkach papierów wartościowych, pochodnych instrumentów finansowych, transakcji w walucie itp. System SWIFT umożliwia Spółce przekazywanie informacji na temat realizowanych transakcji w sposób bezpieczny, pozwalający na spełnienie wysokich standardów bezpieczeństwa w stosunku do świadczonych przez nią usług bankowych. System SWIFT został stworzony i jest wykorzystywany wyłącznie przez, lnstytucje finansowe, które w praktyce nie mogą świadczyć usług finansowych bez używania tego systemu.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż system SWIFT - stworzony i utrzymywany przez same instytucje finansowe ? służy wprost zapewnieniu (sprawnej realizacji) świadczonych przez nie, w tym Bank, usług pośrednictwa finansowego. Usługi te stanowią zatem integralną część usługi bankowej/finansowej, gdyż Spółka nie może świadczyć usług pośrednictwa finansowego bez użycia tego systemu. W związku z tym, zdaniem Spółki, usługi SWIFT jako pomocnicze należy zaliczać do usług pośrednictwa finansowego (PKWiU 67). Jednocześnie Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż również organy statystyczne uznając immanentny i nierozerwalny związek przedmiotowych usług z usługami pośrednictwa finansowego świadczonymi przez instytucje finansowe klasyfikują je w ramach symbolu PKWiU 6113.10-00.90 ?Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niewymienione? (na podstawie stosowanej dla celów podatkowych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów zadania 18 marca 1997 r. Mając powyższe na uwadze Spółka jest zdania, iż usługi SWIFT jako usługi pośrednictwa finansowego (PKWiU 67) podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT. Powyższej oceny nie zmienia jej zdaniem fakt, iż usługi te charakteryzują się wysokim stopniem zautomatyzowania, wymagają niewielkiego udziału człowieka a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej jest niemożliwe, co przemawia za jednoczesnym uznaniem ich za usługi elektroniczne. Jednakże w ocenie Spółki elektroniczny status usług nie wyklucza ich kwalifikacji do usług pośrednictwa finansowego. W ocenie Banku, kwalifikacja usług do usług elektronicznych ma znaczenie jedynie w zakresie określenia miejsca świadczenia usług, a w konsekwencji miejsca opodatkowania usług, zaś nie jest istotna z punku widzenia zastosowania stawki VAT. W praktyce, w dzisiejszym świecie zaawansowanej technologii informatycznej/elektronicznej różnego rodzaju usługi mogą przyjąć formę elektroniczną (np. usługi bankowe, usługi szkoleniowe). Nie zmienia to jednak faktu, że usługi zachowują swój merytoryczny charakter. Przykładowo, usługi szkoleniowe świadczone drogą elektroniczną pozostają nadal usługami edukacyjnymi. Fakt, że mają formę elektroniczną wpływa jedynie na określenie miejsca świadczenia usług, nie zaś na wysokość opodatkowania. Stawka VAT dla danej usługi zależy bowiem od jej zaklasyfikowania zgodnie z PKWIU na podstawie materialnej treści usługi. Podobnie jest w przypadku usług bankowych/finansowych. Usługi te zachowują swój materialny charakter usług pośrednictwa finansowego również wtedy, gdy jednocześnie świadczone są w formie elektronicznej.. Spółka pragnie w tym miejscu zwrócić uwagę na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 czerwca 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 319/08), w którym to Sąd zajął stanowisko, iż wyodrębnienie usług elektronicznych ma znaczenie tylko dla celów ustalania miejsca ich świadczenia i miejsca opodatkowania. Wynika to bezpośrednio z przepisów wspólnotowych. VI Dyrektywa mówi o usługach świadczonych drogą elektroniczną jedynie w art. 9 (2)(e), dotyczącym właśnie ustalania miejsca świadczenia (odsyłając do załącznika L, gdzie zostały one ?przykładowo wymienione). Podobnie rozporządzenie nr 1777/2005 mówi o usługach elektronicznych określonych w przepisach o miejscu świadczenia. Ustawa o VA T powinna być zgodna z Dyrektywą należy więc uznać że także przepisy polskie wyodrębniają usługi elektroniczne wyłącznie w celu ustalenia miejsca ich świadczenia. Dla innych celów - niezwiązanych z ustalaniem miejsca świadczenia, np. ustalenia właściwej stawki VAT czy prawa do zwolnienia - pozostają: one innymi usługami, kwalifikowanymi ze względu na ich materialną treść (zawartość).

W wyniku złożonej skargi kasacyjnej powyższa sprawa stała się również przedmiotem postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym (NSA). NSA w prawomocnym wyroku z 22 grudnia 2008 r. (syn. akt I FSK-1582/08), także nie podzielił stanowiska organów podatkowych, że dla kwalifikacji usługi znaczenie ma wyłącznie forma jej wykonania. W ocenie NSA dokonując kwalifikacji danej czynności należy kierować się przede wszystkim funkcją prawną czynności. W spornej sprawie funkcja ta, czyli cel usługi SWIFT, sprowadza się do weryfikacji płatności. W rzeczywistości więc, umożliwia bankom komunikowanie się między sobą, aby te mogły wykonywać czynności bankowe. Taka ich istota pozostaje zatem w ścisłym związku z czynnościami polegającymi na pośrednictwie finansowym i to bez względu na to, jak są one realizowane. W ocenie NSA nawet gdyby usługa SWIFT była wykonywana wyłącznie w sposób wyczerpujący definicję usług elektronicznych samo w sobie nie wykluczałoby to możliwości zakwalifikowania tej usługi do czynności pośrednictwa finansowego Cel, istota i funkcja prawna usługi posiada decydujący wpływ na kwalifikację czynności i związane z tym konsekwencje prawne.

Takie stanowisko zgodne jest również z linią orzeczniczą Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (sprawa C-2/95 Sparekassernes Datacenter v. Skatteministeriet), który stwierdził, iż ani sposób wykonywania usług np. poprzez zastosowanie elektronicznych środków przekazu, ani charakter prawny usługodawcy (brak statusu banku); ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym klientem, nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13 (b) (d) (3) i (5) VI Dyrektywy, pod warunkiem że usługi świadczone przez podmiot są przez klienta postrzegane jako element usługi finansowej. Spółka pragnie podkreślić, iż zgodnie z art. 10. Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej: ?TWE?; Dziennik Urzędowy C 321E z 29 grudnia 2006 r.) państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki ogólne lub szczególne w celu zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z niniejszego Traktatu lub z działań instytucji Wspólnoty (w tym Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości).

Jednym ze sposobów urzeczywistniania celu wyznaczonego przez art. 10 TWE jest stosowanie wykładni przedstawione przez Trybunał. Jeśli zatem Trybunał dokona wykładni przepisu dyrektywy, państwo członkowskie reprezentowane m.in. przez sądy i organy podatkowe jest zobowiązane do jej stosowania. W świetle wymienionych przepisów, w tym także przepisów Rozdziału 1 a Działu I ustawy - Ordynacja podatkowa (w szczególności art. 14a i 14e), w procesie wydawania niniejszej interpretacji, organ powinien uwzględnić powołane orzecznictwo sądów krajowych oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości dotyczące usług finansowych świadczonych w postaci elektronicznej. W rezultacie, interpretacji przepisy ustawy o VAT w tym zakresie należy przyjąć, iż usługi SWIFT będące składową usług pośrednictwa finansowego podlegają zwolnieniu z VAT, bez względu na fakt, iż są świadczone w formie elektronicznej. Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym usługi SWIFT są świadczone przez podatnika podatku od wartości dodanej nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, natomiast Bank, jako ich nabywca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT z siedzibą na terytorium kraju; podlegają one opodatkowaniu VAT na terytorium kraju jako import usług. W konsekwencji Spółka jako taki powinna rozliczyć w podatku VAT.

Jednakże, jak to zostało przedstawione powyżej, fakt zaliczenia wspomnianych usług do usług elektronicznych jest z punktu widzenia zastosowania stawki VAT obojętny. Usługi te pozostają usługami pośrednictwa finansowego. W konsekwencji, import tych usług jest zwolniony z VAT. Mając powyższe na uwadze Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul.M.C. Skłodowskiej 4, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.