W zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży kuponów rabatowych, jej dokumentowania (...)

W zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży kuponów rabatowych, jej dokumentowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej nabycie kuponów rabatowych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy ‑ przedstawione we wniosku z 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.) na wezwanie Organu z 18 sierpnia 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-557/14-2/AO (skutecznie doręczone 20 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży kuponów rabatowych, jej dokumentowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej nabycie kuponów rabatowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 16 czerwca 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży kuponów rabatowych, jej dokumentowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej nabycie kuponów rabatowych. Niniejszy wniosek uzupełniony został pismem z 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.) na wezwanie Organu z 18 sierpnia 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-557/14-2/AO (data doręczenia 20 sierpnia 2014 r.).


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Sp. z o.o. (dalej ?Spółka? lub ?Wnioskodawca?), będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej ?VAT?) umieszcza na należącym do niego portalu internetowym oferty skierowane do klientów indywidualnych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). Wśród ofert umieszczanych przez Wnioskodawcę znajdują się takie, których konstrukcja polega na oferowaniu bonów rabatowych (dalej ?bony? lub ?kupony?) na zakup usług lub produktów oferowanych przez podmioty trzecie (dalej ?Partnerzy?).

Przedmiotowy model działalności polega na zakupie przez Spółkę od Partnerów określonej ilości kuponów uprawniających klientów indywidualnych do uzyskania zniżki przy zakupie usług lub produktów oferowanych przez tychże Partnerów. Następnie Spółka poprzez wspomniany portal internetowy odsprzedaje kupony rabatowe jego użytkownikom (klientom indywidualnym). Kupony takie (do zrealizowania podczas zakupów u Partnerów przez klientów indywidualnych) mają określoną wartość uprawniającą do nabycia usługi lub towaru u Partnera z określoną zniżką.

Taki kupon przekazywany jest przez Spółkę do klienta drogą elektroniczną. Może być on następnie wydrukowany, możliwe jest także jego zrealizowanie w formie elektronicznej, a jego realizacja polegać ma na okazaniu przez klienta indywidualnego kuponu (w formie fizycznej bądź elektronicznej) u Partnera, u którego płatność przedstawia się w niżej zaprezentowany sposób:

  • klient gotówkowo uiszcza 100% jednostek ceny pomniejszone o wartość kuponu,
  • kupon natomiast służy jako ekwiwalent przyznanej zniżki.

W uzupełnieniu niniejszego wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

  1. Spółka nabywa od Partnerów kupony rabatowe odpłatnie. We własnym stanowisku w odniesieniu do pyt. nr 3 Wniosku, Wnioskodawca posłużył się zwrotem ?przekazanie kuponu rabatowego?, ale zwrot ten w kontekście wcześniejszych rozważań należało czytać jako ?przekazanie odpłatne kuponu rabatowego?. Zapłata za kupony rabatowe uiszczana jest co do zasady na podstawie noty księgowej zgodnie z postanowieniami umowy Spółki z Partnerem. Postanowienia te nie mają charakteru standardowego, lecz każdorazowo zależą od warunków wynegocjowanych z danym Partnerem. Zdaniem Spółki mimo, iż do przekazania kuponu przez Partnera na rzecz Spółki dochodzi odpłatnie, to czynność taka nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, dlatego nie powinna ona być dokumentowana fakturą VAT (por. uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pyt. nr 3 Wniosku).
  2. Trzecie pytanie Spółki przedstawione we Wniosku odnosi się do sytuacji, z którymi Spółka spotykała i spotyka się w praktyce. Niektórzy Partnerzy stoją na stanowisku, iż za sprzedaż kuponów rabatowych należy wystawić faktury VAT z wykazaną kwotą podatku VAT. Zdaniem Spółki - w przypadku otrzymania takich faktur VAT - nie ma ona prawa do odliczenia podatku naliczonego z nich wynikającego, jako że czynności nią udokumentowane (nabycie bonów w celu dalszej ich odsprzedaży) nie stanowią zdaniem Spółki czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (por. uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pyt. nr 3 Wniosku).
  3. Kupony rabatowe emitowane przez Partnerów i następnie odsprzedawane przez Spółkę klientom indywidualnym posiadają ograniczenia czasowe - taka informacja widnieje w treści oferty skierowanej do klientów indywidualnych przedstawionej na portalu internetowym należącym do Spółki. Informacja taka jest także zawarta w treści nabywanych kuponów rabatowych.
  4. Kupony rabatowe nabyte uprzednio od danego Partnera i oferowane przez Spółkę klientom indywidualnym uprawniają do nabycia dowolnych produktów i dowolnych usług u tego Partnera.
  5. Klienci indywidualni nabywający kupony rabatowe oferowane przez Spółkę dokonują za nie zapłaty na rzecz Spółki. W sytuacji kiedy klient nie dokona zakupu usługi lub produktu u Partnera - kwota uiszczana za nabycie kuponu rabatowego nie podlega zwrotowi, lecz stanowi ona przysporzenie Spółki. W zamian za takie przysporzenie nie jest wydawane klientowi indywidualnemu żadne świadczenie wzajemne - nie otrzymuje on bowiem w zamian żadnego towaru ani jakiejkolwiek usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy sprzedaż (odsprzedaż) kuponów rabatowych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych stanowi czynność podlegającą VAT?
  2. Czy czynności sprzedaży (odsprzedaży) kuponów rabatowych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych należy dokumentować fakturą bądź paragonem fiskalnym?
  3. Czy w przypadku nabycia kuponów zniżkowych od Partnera udokumentowanego fakturą z wykazaną kwotą podatku naliczonego VAT, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na tej fakturze?

Stanowisko Wnioskodawcy,


  1. Zdaniem Spółki, sprzedaż (odsprzedaż) przez nią kuponów rabatowych na rzecz klientów indywidualnych stanowi czynność niepodlegającą podatkowi VAT.
  2. Sprzedaż (odsprzedaż) przez Spółkę na rzecz klientów indywidualnych nie może być dokumentowana fakturą (bądź paragonem fiskalnym) w rozumieniu przepisów o VAT. Czynność taka może być udokumentowana innym dowodem księgowym - np. notą.
  3. Faktura, w której wykazano by kwotę podatku naliczonego w związku z przekazaniem kuponu rabatowego na rzecz Spółki przez Partnera, nie będzie uprawniać Wnioskodawcy do odliczenia VAT naliczonego z takiej faktury.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:


Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.


Z kolei - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się, co do zasady, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ww. przepisu.


Powszechnie obowiązujące podejście polskich organów podatkowych sprowadza się do tego, iż przekazanie instrumentów takich jak kupony rabatowe (a także karty podarunkowe i inne tego rodzaju instrumenty) nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych VAT jako czynność niestanowiąca ani dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT (por. m.in.: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 listopada 2008 r., sygn. IPPP2/443-1348/08-2/AZ; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. IPPP1/443-1763/08-2/MPe; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 stycznia 2010 r., sygn. IPPP3/443-1086/09-3/MM; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 stycznia 2011 r., sygn. IPPP3‑443-1210/10-2/JF; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 października 2011 r., sygn. IPPP3/443-1043/11-2/JK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lutego 2014 r., sygn. IBPP2/443-118/14/KO).

Zauważyć należy w pierwszej kolejności, że będący przedmiotem niniejszej analizy kupon rabatowy stanowi jedynie dokument uprawniający do otrzymania rabatu przy zakupie usług lub towarów. Bon taki nie mieści się zatem w definicji towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT (towary - ?rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii?). W związku z powyższym, rozporządzenie przedmiotowym bonem nie wypełnia znamion czynności opodatkowanej, jaką jest dostawa towarów (por. m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 stycznia 2010 r., sygn. IPPP1/443-4/10-2/ISz oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lutego 2014 r., sygn. IBPP2/443-118/14/KO).


Odpłatne przekazanie bonu rabatowego nie może być również rozpatrywane w kategoriach świadczenia usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż samo przekazanie bonu nie powoduje, że klient nabywa jakąkolwiek usługę. Bon rabatowy jedynie upoważnia do nabycia na preferencyjnych warunkach towarów lub usług oferowanych przez Partnerów Wnioskodawcy (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lutego 2014 r., sygn. IBPP2/443-118/14/KO oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 stycznia 2014 r. sygn. ILPP2/443-963/13-2/MR). Podkreślić należy, że bony rabatowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb i nie stanowią autonomicznego świadczenia, a świadczenie takie jest elementem konstytutywnym usługi podlegającej opodatkowaniu VAT (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 stycznia 2011 r., sygn. IPPP3/443-1210/10-2/JF oraz Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-16/03 z dnia 3 marca 1994 r. - R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden).


Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:


  • dana czynność ujęta została w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (przesłanka przedmiotowa) oraz
  • czynność wykonana została przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT (przesłanka podmiotowa).

Skoro więc nie sposób uznać, iż sprzedaż przez Spółkę bonów rabatowych stanowi dostawę towarów albo świadczenie usług, uznać należy, iż czynność taka nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Należy także zauważyć, że tym bardziej nie sposób uznać, aby sprzedaż bonów rabatowych stanowiła inną z czynności opodatkowanych VAT wymienionych w art. 5 ustawy o VAT, tj. eksportu towarów, importu towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdyż wszystkie one są pochodnymi dostawy towarów albo świadczenia usług.


Dodatkowym argumentem, jaki przemawia za brakiem opodatkowania VAT odpłatnego przekazania bonów rabatowych jest brak określenia przyszłego świadczenia w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi. Zapłatę za bon rabatowy można by bowiem (rozważając czysto teoretycznie) potraktować jako swego rodzaju zaliczkę na niesprecyzowany towar lub usługę, a jak jednomyślnie wskazują sądy administracyjne i organy podatkowe, płatności tego rodzaju nie są opodatkowane podatkiem VAT (por. wyrok NSA z dnia 28 lipca 2009 r., sygn. I FSK 932/08; wyrok NSA z dnia 25 sierpnia 2010 r., sygn. I FSK 1100/09; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 stycznia 2013 r. o sygn. IPPP1/443-1189/12-2/MP).


Mając na uwadze powyższe rozważania, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż (odsprzedaż) przez niego kuponów rabatowych na rzecz klientów indywidualnych stanowi czynność niepodlegającą podatkowi VAT.


Ad. 2.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. ?sprzedaż?.

Ponadto, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, tj. poprzez wystawianie paragonów fiskalnych.


Jako ?sprzedaż? art. 2 pkt 22 ustawy o VAT traktuje odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.


Jak jednak zostało stwierdzone powyżej, czynność odpłatnego przekazania kuponu rabatowego nie podlega opodatkowaniu VAT, bowiem nie będąc ani odpłatną dostawą towarów, ani odpłatnym świadczeniem usług (ani tym bardziej eksportem towarów, importem towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotową dostawą towarów), nie mieści się ona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Jednocześnie, przekazanie opłaty w postaci ekwiwalentu za wartość kuponu nie można traktować jako zaliczki bądź przedpłaty na zakup usługi bądź towaru.

W konsekwencji, czynność odpłatnego przekazania kuponu rabatowego, z uwagi na to, iż nie jest odpłatną dostawą towarów ani odpłatnym świadczeniem usług, jak również nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu przepisów o VAT, nie może być dokumentowana fakturą VAT (bądź paragonem fiskalnym wydrukiem z kasy rejestrującej).

W przypadku, kiedy transakcji między dwoma podmiotami nie można udokumentować fakturą (bądź paragonem fiskalnym), jak w przypadku przekazania kuponu rabatowego, to wówczas w celu potwierdzenia transakcji może zostać wystawiona np. nota księgowa lub inny dokument wewnętrzny (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lutego 2010 r., sygn. IBPP1/443-1167/09/MS).


Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż (odsprzedaż) przez niego kuponów rabatowych na rzecz klientów indywidualnych stanowi czynność niepodlegającą VAT, która nie może być dokumentowana fakturą (bądź paragonem fiskalnym) w rozumieniu przepisów o VAT. Czynność taka może być udokumentowana innym dowodem księgowym - np. notą.


Ad. 3.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku VAT.

Nawiązując do rozważań przedstawionych powyżej, stwierdzić należy, że sprzedaż bonów rabatowych będących przedmiotem niniejszego wniosku nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych VAT jako czynność niestanowiąca ani dostawy towarów, ani świadczenia usług.


W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy faktura, w której wykazano by kwotę podatku naliczonego w związku z przekazaniem kuponu rabatowego na rzecz Spółki przez Partnera, nie będzie uprawniać Wnioskodawcy do odliczenia VAT naliczonego z takiej faktury.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy towary to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.


Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:


  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Nie obejmuje ono wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika ? nie będące dostawą towarów ? na rzecz innego podmiotu. Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług lub dostawy towarów, to ? co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT jest spełnienie przesłanki odpłatności.


Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.


Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów/świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).


Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.


I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.


Pojęcie ?odpłatności? pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin ?zapłata? stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu ? jak wskazał Trybunał ? świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym Trybunał zauważył, że czynność ?podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy?.


W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.


Ponadto należy wskazać, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust 2a ww. ustawy).

W świetle uregulowań art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług należy przyjąć, że nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu (czego nie należy utożsamiać z pośrednictwem w jej świadczeniu) ? a jego udział przejawia się w odsprzedaży tych usług ? to dla potrzeb podatku od towarów i usług, takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem konkretnej usługi. Podmiot ten staje się zatem podatnikiem ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych oraz udokumentować fakturami.


Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.


Pojęcia ?podatnik? i ?działalność gospodarcza?, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podatnikami - zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.


Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.


Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług umieszcza na należącym do niego portalu internetowym oferty skierowane do klientów indywidualnych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). Wśród ofert umieszczanych przez Wnioskodawcę znajdują się takie, których konstrukcja polega na oferowaniu bonów rabatowych na zakup usług lub produktów oferowanych przez podmioty trzecie. Przedmiotowy model działalności polega na odpłatnym zakupie przez Spółkę od Partnerów określonej ilości kuponów uprawniających klientów indywidualnych do uzyskania zniżki przy zakupie usług lub produktów oferowanych przez tychże Partnerów. Kupony rabatowe emitowane są przez Partnerów i następnie Spółka poprzez wspomniany portal internetowy odsprzedaje kupony rabatowe jego użytkownikom/klientom. Klienci indywidualni nabywający kupony rabatowe oferowane przez Spółkę dokonują za nie zapłaty na rzecz Spółki. W sytuacji kiedy klient nie dokona zakupu usługi lub produktu u Partnera - kwota uiszczana za nabycie kuponu rabatowego nie podlega zwrotowi, lecz stanowi ona przysporzenie Spółki. W zamian za takie przysporzenie nie jest wydawane klientowi indywidualnemu żadne świadczenie wzajemne - nie otrzymuje on bowiem w zamian żadnego towaru ani jakiejkolwiek usługi. Kupony posiadają ograniczenia czasowe - taka informacja widnieje w treści oferty skierowanej do klientów indywidualnych przedstawionej na portalu internetowym należącym do Spółki oraz informacja taka jest także zawarta w treści nabywanych kuponów rabatowych. Kupony rabatowe nabyte uprzednio od danego Partnera i oferowane przez Spółkę klientom indywidualnym uprawniają do nabycia dowolnych produktów i dowolnych usług u tego Partnera. Kupony takie (do zrealizowania podczas zakupów u Partnerów przez klientów indywidualnych) mają określoną wartość uprawniającą do nabycia usługi lub towaru u Partnera z określoną zniżką. Realizacja kuponu polega na okazaniu przez klienta indywidualnego kuponu (w formie fizycznej bądź elektronicznej) u Partnera. U Partnera klient gotówkowo uiszcza 100% jednostek ceny pomniejszone o wartość kuponu. Kupon natomiast służy jako ekwiwalent przyznanej zniżki.

Wątpliwości dotyczą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży (odsprzedaży) kuponów rabatowych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych.


Dostawa towarów i świadczenie usług, to dwie podstawowe czynności objęte zakresem podatku VAT. W treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT ustawodawca przewidział, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W pierwszej kolejności konieczne jest zatem ustalenie, czy sprzedaż na rzecz klientów kuponów rabatowych stanowi dostawę towarów, czyli jest przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Aby tego dokonać trzeba sięgnąć do definicji towaru zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, gdyż tylko czynności mające za przedmiot towar podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w kategorii dostawy towarów. Jeżeli dana czynność nie spełnia definicji dostawy towaru, to następnie konieczne jest ustalenie, czy nie stanowi ona świadczenia usługi.


W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca odpłatnie nabywa od Partnerów określoną ilość kuponów rabatowych. Następnie odsprzedaje nabyte kupony rabatowe użytkownikom należącego do Wnioskodawcy portalu internetowego, na którym znajdują się oferty skierowane do klientów indywidualnych, których konstrukcja polega na oferowaniu uzyskania zniżki przy zakupie usług i produktów oferowanych przez tychże Partnerów. Nabycie kuponu rabatowego uprawnia klienta do zakupu w przyszłości towarów lub usług oferowanych przez danego Partnera (Partnera od którego Wnioskodawca nabył kupony) po obniżonej cenie. Korzystając z kuponu rabatowego klient ma więc możliwość nabycia w promocyjnych cenach usług i produktów Partnera. Ze strony Partnera wyemitowane kupony rabatowe i ich odpłatna sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy, i następnie przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych, jest przyrzeczeniem udzielenia w przyszłości rabatu na będące w ofercie danego Partnera usługi lub produkty.

W chwili nabycia kuponu rabatowego klient nie nabywa żadnego towaru, gdyż w świetle powyższej analizy trudno uznać kupon rabatowy za towar. Kupon rabatowy jest jedynie znakiem legitymacyjnym ?kwitem? uprawniającym do nabycia towarów/usług po obniżonej cenie. Zatem będący przedmiotem niniejszej analizy kupon rabatowy stanowi dokument uprawniający do otrzymania rabatu przy zakupie usług lub towarów u Partnera. Skoro kupon rabatowy nie jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, stąd też jego odpłatna sprzedaż nie może zostać uznana za dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT.


Jednakże sprzedaż za wynagrodzeniem kuponów rabatowych należy rozpatrywać w kategoriach świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Partner poprzez sprzedaż kuponów rabatowych na rzecz Wnioskodawcy, następnie sprzedawanych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów którzy mają możliwość ich zrealizowania podczas zakupów u Partnerów i uzyskania zniżki przy zakupie usług lub produktów oferowanych przez tychże Partnerów pozyskuje klienta i zobowiązuje się udzielić rabatu klientowi, który okaże kupon rabatowy nabyty od Wnioskodawcy. W opisanej sytuacji mamy więc do czynienia z określonymi działaniami podjętymi przez Partnerów polegającymi na pozyskaniu potencjalnych klientów w kontekście sprzedaży dokonywanej przez te podmioty. W tym celu emitowane są i sprzedawane za odpłatnością kupony rabatowe, które uprawniają okazicieli do zakupu usług/produktów świadczonych w przyszłości po obniżonej cenie. Tym samym, sprzedaż bonu rabatowego powoduje, że klient nabywa usługę. Kupon rabatowy upoważnia do nabycia na preferencyjnych warunkach towarów lub usług oferowanych przez Partnerów Wnioskodawcy. Zatem sprzedaż kuponów rabatowych, których nabywca będzie uprawniony do skorzystania z rabatu u danego Partnera stanowi ?sprzedaż prawa do rabatu?. Prawo to polega na uzyskaniu określonej zniżki przy zakupie produktów i usług u tego Partnera. W związku z tym, sprzedaż kuponów zniżkowych jest usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.


Klient dokonujący zakupu kuponu rabatowego na portalu internetowym Wnioskodawcy, do zrealizowania podczas zakupów u Partnera, płaci za nabywany kupon. Tym samym, sprzedaż prawa do rabatu jest świadczeniem odpłatnym. Istniejący stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę ? Wnioskodawcą (działającym we własnym imieniu, lecz na rzecz Partnera) a odbiorcą ? klientem indywidualnym powoduje, że w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Tak więc istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazywanym za nią wynagrodzeniem. Przy czym, z mocy zaistniałego stosunku prawnego i nabycia kuponu rabatowego będącego ekwiwalentem przyznanej zniżki wynika wyraźna i bezpośrednia korzyść dla klienta w postaci przyszłych zakupów z rabatem. Natomiast Wnioskodawca działający na rzecz Partnera pozyskuje dla niego potencjalnych klientów. Tym samym, sprzedaż kuponów rabatowych uprawniających do uzyskania zniżki przy zakupie usług lub produktów oferowanych przez danego Partnera stanowi świadczenie usług i zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powołany wyżej art. 8 ust. 2a ustawy o VAT dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w ?stanie nieprzetworzonym? odsprzedaje ją swojemu klientowi. W myśl ww. przepisu podatnik taki jest traktowany tak, jakby świadczył tą usługę. Świadczenie takich usług powinno zostać zatem opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi.


Wnioskodawca płaci Partnerowi za nabywane kupony rabatowe. Również klienci indywidualni uprawnieni po nabyciu tychże kuponów do uzyskania zniżki przy zakupie usług lub produktów oferowanych przez tychże Partnerów dokonują za nie zapłaty. Tak więc Wnioskodawca odpłatnie nabywający kupon rabatowy u danego Partnera odpłatnie nabywa ?prawo do rabatu? przy zakupach dokonywanych u tego Partnera. Prawo to w postaci kuponu rabatowego następnie odsprzedaje na rzecz klienta indywidualnego, który ma możliwość jego realizacji poprzez dokonanie zakupu z określoną zniżką u danego Partnera.


Kwestia sprzedaży kart rabatowych uprawniających do zniżek była przedmiotem wyroku TS UE z dnia 12 czerwca 2014 r. w sprawie C-461/12. Sprawa którą zajmował się Trybunał dotyczyła spółki, która wydawała i sprzedawała karty rabatowe. Posiadacz karty Granton przez dany czas miał prawo do zniżki przy korzystaniu z określonych usług określonych przedsiębiorstw, które były konkretnie wymienione na tej karcie. Obejmowały one określone oferty przykładowo restauracji, kin lub hoteli. Rozstrzygniecie TSUE obejmowało przede wszystkim ustalenie, czy dokonywana przez organizatora sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT czy korzystała ze zwolnienia, ponieważ sprzedawane karty można uznać za swojego rodzaju papiery wartościowe. Rozstrzygnięcie zapadło na gruncie VI Dyrektywy jednakże pogląd Trybunału będzie aktualny również w odniesieniu do aktualnych rozwiązań przyjętych w Dyrektywie 112.

W omawianym wyroku Trybunał uznał, że sprzedaż karty rabatowej (z jednoczesnym uwzględnieniem przyjętego modelu biznesowego), nie stanowi transakcji odnoszącej się do ?innych rodzajów papierów wartościowych? ani do ?innych papierów handlowych? w rozumieniu dyrektywy, które państwa członkowskie zwalniają z podatku od wartości dodanej. Zważywszy, że podstawa opodatkowania transakcji podlegającej opodatkowaniu odpowiada cenie płaconej przez konsumentów za nabycie kart, obliczenie podatku VAT na tej podstawie w opinii TSUE nie powinno przedstawiać szczególnych trudności.


W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez biorącego udział w sprzedaży ?prawa do rabatu? Wnioskodawcę kuponów rabatowych, których nabywca uprawniony jest do uzyskania zniżki przy zakupie usług lub produktów oferowanych przez danego Partnera stanowi ?sprzedaż prawa do rabatu?. Kupony mają określoną wartość uprawniająca do nabycia usługi lub towaru u danego Partnera, u którego klient gotówkowo uiszcza cenę, w pomniejszeniu o wartość kuponu. Kupon stanowi więc dokument potwierdzający zobowiązanie Partnera do zniżki. Wydany jest w zamian za dokonanie wpłaty na poczet sprzedaży dokonanej w przyszłości i jednocześnie upoważnia do skorzystania ze świadczenia oferowanego przez Partnera po obniżonej cenie. Tak więc odpłatna sprzedaż przez Wnioskodawcę prawa do rabatu w postaci kuponów rabatowych na rzecz klientów indywidualnych jest świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i stanowi czynności podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowego argumentu za opodatkowaniem sprzedaży kuponów rabatowych dodaje zawężenie przyszłego świadczenia co do wyłącznej sprzedaży usług i produktów Partnera będącego emitentem danych kuponów rabatowych. W sposób jednoznaczny wynika z wniosku, że nabyte przez klienta ?prawo do rabatu? w postaci kuponu rabatowego dotyczy oferty Partnera, który wyemitował dane kupony, odpłatnie sprzedał je na rzecz Wnioskodawcy, a Wnioskodawca umieścił na należącym do niego portalu internetowym i odpłatnie zbył na rzecz klienta indywidualnego. Zapłatę za bon rabatowy należy więc potraktować jako swego rodzaju wpłatę na poczet uzyskania przyszłej zniżki przy zakupie towarów i usług będących w ofercie danego Partnera. Oferta Partnera dla klienta nabywającego kupon rabatowy tego Partnera jest zapewne znana i klient w pewien sposób jest zdecydowany z jakiego rodzaju świadczenia oferowanego przez tego Partnera skorzysta. Zatem zapłata za kupon rabatowy jest zapłatą za zobowiązanie do przyszłego udzielenie rabatu co do towarów lub usług znajdujących się w ofercie Partnera.


Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega sama czynność wydania kuponów rabatowych. Opodatkowaniu VAT podlega wykonana usługa w postaci sprzedaży prawa do rabatu i przyjęcie wpłaty za zobowiązanie do udzielenia zniżki na poczet przyszłych zakupów. Kupon rabatowy emitowany przez Partnera sprzedawany Wnioskodawcy a następnie klientowi jest nierozerwalnie związany z rabatem udzielanym przy sprzedaży dokonywanej przez tego Partnera.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, że sprzedaż (odsprzedaż) przez Wnioskodawcę kuponów rabatowych na rzecz klientów indywidualnych stanowi czynność niepodlegającą podatkowi VAT należało uznać za nieprawidłowe.


Odnośnie dokumentowania czynności sprzedaży kuponów rabatowych należy wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:


  • sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
  • otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ww. ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:


  1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
  2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

    - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.


Ponadto jak wynika z art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.


Przez sprzedaż ? w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z tym, że czynność sprzedaży kuponów rabatowych stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wymienioną w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT to wobec Wnioskodawcy w momencie sprzedaży kuponów powstaną obowiązki na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z dokonaniem czynności opodatkowanej podatkiem VAT Wnioskodawca będzie zobowiązany do udokumentowania wykonanej czynności. Dlatego też Wnioskodawca dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej będzie zobowiązany do udokumentowania opodatkowanej podatkiem VAT czynności sprzedaży kuponów rabatowych przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ponadto na żądanie nabywcy towaru lub usługi będzie on zobowiązany wystawić wystawić fakturę VAT, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.


W świetle przywołanych przepisów i niniejszych okoliczności należy stwierdzić, że sprzedaż kuponów rabatowych stanowiąca czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług obliguje Wnioskodawcę do jej udokumentowania. Tak więc przy sprzedaży na rzecz klientów indywidualnych tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej Wnioskodawca zobowiązany będzie do rejestracji tej sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej, zgodnie z postanowieniami art. 111 ust. 1 ustawy o VAT (chyba, że Wnioskodawca będzie miał prawo do korzystania ze zwolnienia z obowiązku rejestracji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących). Natomiast na żądanie nabywcy Wnioskodawca będzie zobowiązany udokumentować przedmiotową sprzedaż poprzez wystawienie faktury VAT, stosownie do postanowień art. 106b ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy o braku możliwości dokumentowania sprzedaży (odsprzedaży) przez Spółkę na rzecz klientów indywidualnych kuponów rabatowych fakturą bądź paragonem fiskalnym w rozumieniu przepisów o VAT, a wystawieniu innego dowodu księgowego dokumentującego tę czynność np. noty należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej nabycie kuponów rabatowych należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.


Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:


  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.


Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.


A zatem skoro odpłatna sprzedaż prawa do rabatu w postaci kuponów rabatowych stanowi usługę będącą czynnością opodatkowaną podatkiem VAT a Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku VAT zajmujący się sprzedażą bonów rabatowych na zakup usług lub produktów oferowanych przez podmioty trzecie nabywa niniejszą usługę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT to Wnioskodawcy kupującemu kupony rabatowe przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z faktury dokumentującej ich nabycie. Podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących zakup przedmiotowych kart rabatowych będzie stanowił podstawę do obniżenia podatku należnego przez Wnioskodawcę, przy uwzględnieniu przesłanek negatywnych zawartych w cyt. przepisie art. 88 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie braku prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktury, w której wykazano kwotę podatku naliczonego w związku z odpłatną sprzedażą kuponu rabatowego na rzecz Spółki przez Partnera należało uznać za nieprawidłowe.


W związku z odmiennym rozstrzygnięciem wobec szeregu przedstawionych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc interpretacja wydawana jest w indywidualnej sprawie zainteresowanego na tle indywidualnie przedstawionych przez niego okoliczności dotyczących zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Ponadto w związku z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.


Przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje dotyczą odmiennych okoliczności niż przedstawione we wniosku. Dlatego też nie sposób szukać w ich treści potwierdzenia stwierdzeń Wnioskodawcy zawartych w niniejszym wniosku i oczekiwać tożsamego rozstrzygnięcia. Pomimo częściowych zbieżności przedstawionych okoliczności interpretacje te nie dotyczą tożsamego jak w niniejszym wniosku modelu sprzedaży kart rabatowych. Natomiast obowiązkiem Organu w niniejszej interpretacji jest analiza przedstawionego w niniejszym wniosku stanu faktycznego i interpretacja na tle znajdujących w nim zastosowanie przepisów prawa podatkowego.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika