Planowana sprzedaż Nieruchomości 2 dokonana zostanie w ramach sprzedaży majątku osobistego, a co (...)

Planowana sprzedaż Nieruchomości 2 dokonana zostanie w ramach sprzedaży majątku osobistego, a co za tym idzie stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości nabytej w celu budowy domu (Nieruchomość 2,) należało uznać za prawidłowe.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 18 listopada) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości nabytej w celu budowy domu (Nieruchomość 2) ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE


W dniu 16 sierpnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 15 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.


W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:


Wnioskodawca wraz z mężem (na zasadzie wspólności majątkowej) jest właścicielem trzech nieruchomości gruntowych - nieruchomości położonej w W. (dalej: ?Nieruchomość 1?), nieruchomości położonej we wsi S. (dalej: ?Nieruchomość 2?) oraz nieruchomości w W. (dalej: ?Nieruchomość 3?, dalej razem: ?Nieruchomości?).

?Nieruchomość 1?, o powierzchni 17.830 m2, została nabyta w 1995 r. jako inwestycja - lokata posiadanych przez Wnioskodawcę środków pieniężnych. W momencie nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nie miał zamiaru jej wykorzystania dla celów działalności gospodarczej. Również po dokonaniu zakupu wskazana ?Nieruchomość 1? nie była wykorzystywana do prowadzenia takiej działalności.

Wnioskodawca, jak również jego małżonek, nie prowadzą działalności gospodarczej, wskutek czego ?Nieruchomości? nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych. Obecnie Wnioskodawca rozważa zbycie wszystkich lub części Nieruchomości.

Pismem z dnia 15.11.2010 r. (data wpływu 18.11.2010 r.) Wnioskodawca uzupełnił złożony wniosek wskazując, iż nieruchomość położona w W. w stanie faktycznym opisana jako ?Nieruchomość 1?, została nabyta jako grunt rolny. W momencie nabycia przedmiotowej nieruchomości, zgodnie z obowiązującym wówczas Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, miała ona przeznaczenie na funkcje techniczno - produkcyjne (TP-46). W 1999 r. burmistrz Gminy wydał w stosunku do przedmiotowej nieruchomości, na wniosek osoby trzeciej, decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zgodnie z którą została dopuszczona inwestycja budowlana w postaci budynku magazynowego z częścią biurową, portiernią oraz infrastrukturą techniczną. Jednym z warunków umożliwiających realizację powyższej inwestycji było wyłączenie przedmiotowej nieruchomości z produkcji rolnej. Należy podkreślić, że od momentu nabycia do dnia dzisiejszego charakter powyższej nieruchomości nie uległ zmianie i w dalszym ciągu jest to nieruchomość rolna. Obecnie, w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z pismem wydanym przez Biuro Architektury i Planowania Przestrzennego Urzędu Miasta, zgodnie z aktualnym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (przyjętego Uchwałą z dnia 10 października 2006 r.), nieruchomość położona w W., która we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej została opisana jako ?Nieruchomość 1? znajduje się na obszarze oznaczonym symbolem ?U.20?. Obszar ten jest przeznaczony pod funkcje usługowe (lokalizowanie usług z zakresu imprez międzynarodowych) administracji, organizacji społecznych, dyspozycji i współpracy gospodarczej, obrotu finansowego, ubezpieczeń, kultury, nauki, wdrażania wyspecjalizowanych nowych technologii (parki technologiczne, instytuty badawcze, itp.) szkolnictwa, handlu, oświaty, gastronomii, hotelarstwa, turystyki, sportu, w tym dużych obiektów sportowych dla organizacji imprez międzynarodowych, transportu, łączności itp. - o charakterze międzynarodowym, krajowym i lokalnym. Dopuszcza się lokalizowanie funkcji mieszkaniowej z zaleceniem, aby udział tej funkcji kształtował się do 40% powierzchni zabudowy w terenie, niezbędnych inwestycji celu publicznego z zakresu infrastruktury społecznej, małych i średnich obiektów produkcyjnych stosujących nowe technologie, funkcji uzupełniających związanych z funkcją podstawową.

Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, oraz nie była udostępniana, odpłatnie lub nieodpłatnie, innym osobom. Wnioskodawca przy nabyciu nieruchomości nie działał z zamiarem jej wykorzystania do działalności gospodarczej, tj. nie działał w charakterze podatnika VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, nie nabędzie owego statusu również przy zbyciu przedmiotowej nieruchomości. W ocenie Wnioskodawcy, charakter przedmiotowej nieruchomości nie ma w tym przypadku znaczenia, ponieważ kwestia ta jest nieistotna w przypadku transakcji podejmowanych przez osobę nie będącą podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:


  1. Czy zbycie Nieruchomości 1 przez Wnioskodawcę będzie podlegało opodatkowaniu VAT?
  2. Czy zbycie Nieruchomości 2 przez Wnioskodawcę będzie podlegało opodatkowaniu VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:


Ad. 2)


W ocenie Wnioskodawcy, zbycie ?Nieruchomości 2? nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT. Należy podkreślić, iż ?Nieruchomość 2? została nabyta w celach prywatnych, Wnioskodawca nie zamierzał jej wykorzystywać (i nie wykorzystywał) w działalności gospodarczej. O istnieniu intencji wykorzystania ?Nieruchomości 2? w celach osobistych świadczą okoliczności jej nabycia. Wnioskodawca wraz z kilkoma innymi osobami nabył nieruchomość, która została następnie podzielona, a na poszczególnych działkach wyodrębnionych z tej nieruchomości nabywcy wybudowali dla siebie domy. Trudno dopatrzeć się w takiej sytuacji zamiaru wykorzystania nabytego terenu w celach gospodarczych. Wnioskodawca również zamierzał wybudować dom na swojej działce, który następnie miał zostać przekazany synowi Wnioskodawcy. Warto podkreślić, iż fakt niewybudowania przez Wnioskodawcę domu na ?Nieruchomości 2? nie oznacza, że działka ta została zakupiona w celach gospodarczych. Zmiany planów życiowych, podyktowane różnymi względami spowodowały zaniechanie przez Wnioskodawcę budowy domu na ?Nieruchomości 2? oraz skłoniły go do sprzedaży tej działki. Wskazane okoliczności, zdaniem Wnioskodawcy, świadczą o tym, iż zbycie ?Nieruchomości 2? nastąpi poza działalnością gospodarczą, a zatem nie będzie podlegało VAT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, wyrokach sądów administracyjnych oraz orzeczeniach Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na stwierdzenie zawarte we wskazanym wyżej wyroku NSA sygn. I FPS 3/07 ?(...) w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT (?).

W konsekwencji powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, iż zbycie Nieruchomości 2 nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, a zatem nie będzie podlegało temu podatkowi.


W dniu 30 listopada 2010 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2-443-606/10-5/IZ, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdzono, że sprzedaż nieruchomości oznaczonej we wniosku jako ?Nieruchomość 1? oraz ?Nieruchomości 2?, nie może korzystać ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ zwolnieniem tym objęta jest tylko dostawa terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane i przeznaczone pod zabudowę. Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku VAT, a zatem Wnioskodawca tj. sprzedający w odniesieniu do powyższej transakcji, będzie występować w charakterze podatnika podatku VAT.


Pismem z dnia 17 grudnia 2010 r. (data wpływu 21 grudnia 2010 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2-443-606/10-7/IZ z dnia 20 stycznia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.


Strona wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 30 listopada 2010 r. znak IPPP2-443-606/10-5/IZ. W złożonej skardze Strona wniosła o uchylenie przedmiotowej interpretacji w zakresie odnoszącym się do konsekwencji podatkowych zbycia nieruchomości określonej w złożonym wniosku jako Nieruchomość 2.


WSA w Warszawie w wyroku z dnia 10 stycznia 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1121/11 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia Nieruchomości 2 i stwierdził, iż skarga jest zasadna.


Istotą przedmiotowej sprawy jest ustalenie, czy planowana przez Skarżącą sprzedaż Nieruchomości 2 była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowić miała sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą.


Sąd w przedmiotowym orzeczeniu stwierdził, iż planowana sprzedaż Nieruchomości 2 dokonana zostanie w ramach sprzedaży majątku osobistego, która to czynność w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.


W dniu 29 marca 2012 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 stycznia 2012 r. sygn. III SA/Wa 1121/11 uchylający ww. interpretację w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości nabytej w celu budowy domu (Nieruchomość 2), w którym Sąd poparł stanowisko Strony przedstawione w ww. wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1121/11 w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego odnośnie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości nabytej w celu budowy domu (Nieruchomość 2) uznaje się za prawidłowe.


Kwestia dotyczącą opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości nabytej w celu budowy domu (Nieruchomość 1) została rozstrzygnięta w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 30.11.2020 r. nr IPPP2-443-606/10-5/IZ, która w tym zakresie nie była przedmiotem skargi wniesionej przez Stronę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcia ?podatnik? i ?działalność gospodarcza?, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami ? wg zapisu art. 15 ust. 1 ? są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kierunek prawidłowej wykładni ww. przepisów wskazał NSA w wyroku I FPS 3/07 z dnia 29 października 2007r., w którym zwrócił uwagę na konieczność badania zamiaru podatnika zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu. Zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem ?handel? należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odprzedaży.

Nie można zatem rozpatrywać pojęcia działalności gospodarczej (handlu) wyłącznie przez pryzmat sprzedaży, pomijając zupełnie aspekt nabywania towarów. W niniejszej sprawie Wnioskodawca odziedziczył przedmiotowe grunty. Zatem nie mogło być mowy o zamiarze handlowym w chwili nabycia gruntów.

Przy ocenie, czy sprzedaż przez osobę fizyczną działek budowlanych wydzielonych z gruntu stanowiącego jej majątek osobisty stanowi opodatkowaną działalność gospodarczą, w ramach której sprzedawca działa w charakterze podatnika należy kierować się pewnymi kryteriami.


Tak więc na uwadze mieć należy:

  1. czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W powyższym zakresie nie jest natomiast możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym przypadku;
  2. wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako handlowiec;
  3. nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli handlowych, a nie w innych celach. Działalność handlowa oznacza dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach osobistych;
  4. jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu dostawy, sprzedawca nie może być uznany za handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Nie zawsze przy tym nabycie gruntu należy w momencie jego sprzedaży kwalifikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, lecz tylko wtedy gdy działalność sprzedającego w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Wyżej wymienione kryteria zostały wskazane, jako niezbędne przy rozstrzyganiu w sprawach takich jak ta będąca przedmiotem wniosku o interpretację, w uzasadnieniu powoływanego wyżej wyroku NSA I FPS 3/07 z dnia 29 października 2007r.


Powołane powyżej orzeczenie wskazuje kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z zarządzaniem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem podatku od towarów i usług. Konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca w stosunku do tego gruntu prawo własności. Przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą.

Istotna jest więc ocena, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania, które można uznać za charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Przejawem zaś aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, mogącej wskazywać, iż jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Ważnym dla rozpatrywanego problemu jest także uzasadnienie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15.09.2011r. w sprawach połączonych C-180/10 i 181/10, w którym stwierdzono, że każda transakcja sprzedaży może dokonać się jako czynność osobista. Natomiast czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Ponadto sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał sama liczba transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą, co więcej dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Bowiem zdaniem Trybunału całość powyższych elementów może odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Wykluczone jest natomiast, zdaniem Trybunału, w ramach zwykłego zarządu majątkiem, podejmowanie aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami z zaangażowaniem środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Jako przykład Trybunał wskazał uzbrojenie terenu albo działania marketingowe.

Trybunał wskazał zatem na aspekt profesjonalnego działania na rynku (tak jak producenci, handlowcy i usługodawcy) oraz technicznego przygotowania sprzedawanych działek (np. uzbrojenie terenu albo działania marketingowe). Ponadto Trybunał szczególny nacisk położył na zarząd majątkiem prywatnym stwierdzając, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy VAT, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.


Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomość oznaczoną we wniosku jako ?Nieruchomość 2? składającą się z nieruchomości o powierzchni 2700 m2 i udziału we współwłasności nieruchomości o powierzchni 4180 m2, która została nabyta w 2002 r. w celu budowy domu dla syna Wnioskodawcy. ?Nieruchomość 2? powstała w wyniku podziału większej nieruchomości. Osoby, które wraz z Wnioskodawcą nabyły części pierwotnej nieruchomości, w której skład wchodziła ?Nieruchomość 2?, wybudowały domy na swoich działkach powstałych w wyniku podziału. Wnioskodawca odstąpił jednak od planów budowy i od chwili nabycia nie wykorzystywał ?Nieruchomości 2? do prowadzenia działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy jako zbywcy Nieruchomości 2 nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy, polegającą na handlu gruntami, nie można stwierdzić bowiem, iż nabywając grunt działał on w charakterze handlowca.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego nie wynika, że Wnioskodawca wykazał tego rodzaju aktywność, ani też aby miał zamiar ją podjąć. Jedynym działaniem, jakie można zakwalifikować do tego rodzaju aktywności było uzyskanie w 2003 r. decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczącej części Nieruchomości 2 (działka 31/5). Uzyskano ją niedługo po zakupie działki (w 2002 r.), co potwierdza zamiar wybudowania domu. Zauważyć jednak należy, że aczkolwiek decyzja ta dopuszczała wybudowanie budynku mieszkalnego, to jednak wymagała w tym celu uzyskania decyzji wyłączającej grunty z produkcji rolnej. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby Wnioskodawca decyzję taką otrzymał lub choćby o wystąpił o jej wydanie. W ocenie tut. Organu bez znaczenia jest okoliczność, że Nieruchomość 2 powstała w wyniku podziału większej nieruchomości, której jednym z nabywców był Wnioskodawca.

Okoliczności powyższe wskazują na fakt, iż działania Strony mieściły się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - nie mającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Z wniosku nie wynika również, aby Strona nabywając Nieruchomość 2 w 2002 r. miała zamiar jej sprzedaży. Strona jako cel zakupu wskazała wybudowanie domu dla syna. Jakkolwiek zakup nie miał na celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy, nie świadczył też o zamiarze dokonania zakupu działki w celu jej odsprzedaży.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż planowana sprzedaż Nieruchomości 2 dokonana zostanie w ramach sprzedaży majątku osobistego, a co za tym idzie stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.


Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości nabytej w celu budowy domu (Nieruchomość 2,) należało uznać za prawidłowe.


Kwestia dotyczącą opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości nabytej w celu budowy domu (Nieruchomość 1) została rozstrzygnięta w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 30.11.2020 r. nr IPPP2-443-606/10-5/IZ, która w tym zakresie nie była przedmiotem skargi wniesionej przez Stronę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji z dnia 30.11.2010 r. nr IPPP2-443-606/10-5/IZ.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika