Zastosowanie zwolnienia od podatku usług superwizji świadczonych na rzecz psychologów, psychoterapeutów

Zastosowanie zwolnienia od podatku usług superwizji świadczonych na rzecz psychologów, psychoterapeutów

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług superwizji świadczonych na rzecz psychologów, psychoterapeutów - jest prawidłowe.


Porady prawne

UZASADNIENIE


W dniu 30 czerwca 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług superwizji świadczonych na rzecz psychologów, psychoterapeutów.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie pomocy psychologicznej, prowadzenia terapii psychologicznej (psychoterapii) dla młodzieży i dorosłych, a także działalność w zakresie konsultacji, porad oraz superwizji świadczonych przez Spółkę na rzecz szkolących się psychologów-psychoterapeutów. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Superwizje są przeznaczone dla osób, które na co dzień pracują z pacjentami i zawodowo udzielają wsparcia lub pomocy psychologicznej. Ze względu na superwizyjny charakter spotkań wymagane jest, aby uczestnik pracował bądź odbywał staż lub wolontariat powiązany ze wspieraniem lub pomocą psychologiczną. Superwizja służy weryfikacji przyjętego procesu leczenia, profilaktyce oraz poprawie zdrowia terapeutów. Celem superwizji jest profilaktyka, poprawa i utrzymanie zdrowia osób na co dzień zajmujących się pomocą psychologiczną prowadzoną w różnych środowiskach (hospicja, ośrodki wychowawcze, ośrodki pomocy rodzinie, domy pomocy społecznej, ....), a także nabywanie specjalistycznej wiedzy przydatnej w efektywnym wspieraniu i pomaganiu, zarówno w kontakcie indywidualnym, jak i w pracy środowiskowej.

Superwizje są prowadzone przez osoby posiadające tytuł magistra psychologii, jak również osoby wykonujące zawód medyczny, o których mowa w art. 2 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie oraz osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, potwierdzone zaświadczeniami, dyplomami, certyfikatami).

Osoba wykonująca zawód psychologa, terapeuty, psychoterapeuty podlega różnym nieświadomym wpływom pacjenta. To w znaczący sposób potrafi wpłynąć na efektywność leczenia, powoduje również zakłócenia w przeżywaniu oraz stanie psychicznym osoby, która daną usługę wykonuje. W psychoterapii mówi się o zjawiskach przeniesienia i przeciwprzeniesienia, które jeśli nie są uświadomione, mogą wpłynąć na zdrowie osoby wykonującej świadczenie oraz obniżać efektywność świadczenia. Aby rozpoznać te zjawiska jak najwcześniej i wydobyć je z obszaru nieświadomego konieczna jest superwizja.

Superwizja zatem bezsprzecznie służy profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu i poprawie zdrowia osoby, która wykonuje usługę terapeutyczną. Kodeksy etyczne: terapeutów uzależnień, psychologów, psychoterapeutów nakładają obowiązek podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz superwizowania swojej pracy zawodowej w trakcie całej pracy zawodowej. Ma to na celu zachowanie lub poprawę kondycji zdrowotnej osoby świadczącej usługi psychologiczne. Superwizje stanowią zatem wysokospecjalistyczną ofertą z obszaru służącego profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu i poprawie zdrowia osoby, która wykonuje usługę terapeutyczną.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy dla wyżej opisanej usługi superwizji należy zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c i d ustawy o podatku od towarów i usług?


Stanowisko Wnioskodawcy:


Usługa ta korzysta ze zwolnienia z VAT (Art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c i d ustawy o podatku od towarów i usług).


Zdaniem Wnioskodawcy osoby, które wykonują zawód psychologa, psychoterapeuty, terapeuty uzależnień podlegają różnym nieświadomym wpływom pacjentów. W zasadniczy sposób wpływa to na ich zdrowie psychiczne oraz proces leczenia. Superwizja pomaga im w rozpoznawaniu swoich trudności, a za tym idzie poprawa funkcjonowania zdrowotnego. Jest to zatem skuteczna metoda służąca profilaktyce, zachowaniu lub poprawie zdrowia psychofizycznego.

Poddanie się superwizji u psychoterapeuty-superwizora przez osobę zawodowo udzielającą wsparcia psychicznego oraz zdobywanie umiejętności szybkiego rozpoznawania u siebie negatywnych skutków świadczenia pomocy psychologicznej jest najlepszym sposobem na utrzymanie lub poprawę zdrowia psychoterapeuty.

Superwizja stanowi usługę mającą na celu profilaktykę, zachowanie, przywracanie i poprawę zdrowia osób udzielających wsparcia lub pomocy psychologicznej. Jednocześnie osoby prowadzące superwizje są psychoterapeutami z wieloletnim stażem: posiadają dyplom magistra psychologii lub wykonują zawód medyczny na podstawie odrębnych przepisów i legitymują się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, potwierdzone zaświadczeniami, dyplomami, certyfikatami (osoby, o których mowa w art. 2 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej). Spełniona jest więc zarówno przesłanka o charakterze przedmiotowym dotycząca rodzaju świadczonych usług, a także przesłanka podmiotowa do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W związku z tym, według Wnioskodawcy usługi superwizji powinny korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c i d ustawy o podatku od towarów i usług.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Według treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. Stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, prawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.


Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

  1. lekarza i lekarza dentysty,
  2. pielęgniarki i położnej,
  3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039),
  4. psychologa.

Zwolnienie obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu przez określone osoby (podmioty).


Należy więc mieć na uwadze, że wyżej powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy zwalnia od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalnia zatem wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach wykonywania zawodów medycznych, ale tylko służące określonemu celowi. Zauważyć zatem można, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem ? nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od VAT.

Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania zawodu lekarza, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli nie odpowiadają one koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących pewne prawne konsekwencje, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku. Jeżeli usługa polega na wydaniu ekspertyzy lekarskiej, to chociaż wyniki tej usługi należą do kompetencji świadczącego usługi medyczne i mogą obejmować działania, które są typowe dla zawodów medycznych, to jednak, aby do takiego katalogu świadczeń zastosować przedmiotowe zwolnienie muszą one służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W kontekście przedstawionych regulacji prawnych oraz stanu faktycznego sprawy należy wskazać, że w odniesieniu do zakresu stosowania zwolnienia od podatku dla usług opieki medycznej, z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE (które było uwzględniane przy określaniu zakresu usług zwolnionych) jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku nie powinny podlegać takie usługi, których celem nie jest ochrona zdrowia. Dla przykładu, w wyroku z dnia 8 czerwca 2006 r. w sprawie L.u.P. GmbH, Trybunał stwierdził: ?(?) pojęcia ?opieki medycznej? oraz ?świadczeń opieki medycznej? (?) odnoszą się do świadczeń, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia? (C-106/05, pkt 27). Również w wyroku z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie d?Ambrumenil Trybunał podkreślał: ?Jeżeli chodzi o pojęcie świadczenia opieki medycznej (?), pojęcia tego nie można poddać wykładni, która obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.? (C-307/01, pkt 57).

Zdefiniowany w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług zakres zwolnienia (usługi opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia) odpowiada, co do zasady, używanym przez Trybunał określeniom ?postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych?. Ponadto, również z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok TSUE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40).

Należy zwrócić uwagę na ugruntowane stanowisko Trybunału Sprawiedliwości UE, że zwolnienia (zawarte w art. 132) Dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich (np. wyrok C-307/01, pkt 52). Oznacza to, że zakres przedmiotowy zwolnień zawartych w art. 132 dyrektywy powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE.

Analizując powołaną wyżej regulację art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c i d ustawy należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być psychologiem lub osobą wykonującą zawód medyczny. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie to nie ma zastosowania.

Stosownie do orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE, forma świadczenia usług w zakresie opieki medycznej przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a - lit. d pozostaje bez znaczenia, Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził bowiem wyraźnie w wyroku C-141/00 w sprawie Kügler, że: ? art. 13 (A)(1)(c) szóstej dyrektywy definiuje transakcje zwolnione z podatku przez odniesienie do charakteru świadczonych usług bez wspominania o formie prawnej osoby, która je świadczy.

W dosłownej interpretacji, przepis ten nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe.?

?Zasada neutralności podatkowej wyklucza, między innymi, że podmioty prowadzące działalność gospodarczą w takim samym zakresie (taką samą) są traktowane odmiennie, jeśli chodzi o pobieranie podatku VAT. Wynika z tego, że zasada ta zostałaby pominięta, jeśli możliwość skorzystania ze zwolnienia przewidzianego dla świadczenia opieki medycznej, o którym mowa w art. 13(A)(1)(c) zależałaby od formy prawnej, pod jaką podatnik prowadzi działalność gospodarczą.

Wykładni tej nie przeczą orzeczenia Trybunału, zgodnie z którymi zwolnienia ujęte w art. 13 szóstej dyrektywy należy interpretować ściśle, skoro stanowią one wyjątki od ogólnej zasady, że podatek VAT pobierany jest od wszystkich usług świadczonych za wynagrodzeniem przez podatnika (?) Zatem (?) zwolnienie przyznane w art. 13(A)(1)(c) szóstej dyrektywy nie zależy od formy prawnej podatnika świadczącego usługi medyczne lub paramedyczne, o których mowa w tym przepisie.?

Należy również wskazać, że profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

Z kolei interpretując termin ?poprawa zdrowia?, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, należy zastosować wykładnię literalną, zgodnie z którą wyrażenie to oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie.

Podobnie należy postąpić dokonując wykładni pojęcia ?przywracanie zdrowia?, które oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie pomocy psychologicznej, prowadzenia terapii psychologicznej (psychoterapii) dla młodzieży i dorosłych, a także działalność w zakresie konsultacji, porad oraz superwizji świadczonych przez Spółkę na rzecz szkolących się psychologów-psychoterapeutów. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Superwizje są przeznaczone dla osób, które na co dzień pracują z pacjentami i zawodowo udzielają wsparcia lub pomocy psychologicznej. Ze względu na superwizyjny charakter spotkań wymagane jest, aby uczestnik pracował bądź odbywał staż lub wolontariat powiązany ze wspieraniem lub pomocą psychologiczną. Superwizja służy weryfikacji przyjętego procesu leczenia, profilaktyce oraz poprawie zdrowia terapeutów. Celem superwizji jest profilaktyka, poprawa i utrzymanie zdrowia osób na co dzień zajmujących się pomocą psychologiczną prowadzoną w różnych środowiskach (hospicja, ośrodki wychowawcze, ośrodki pomocy rodzinie, domy pomocy społecznej, ....), a także nabywanie specjalistycznej wiedzy przydatnej w efektywnym wspieraniu i pomaganiu, zarówno w kontakcie indywidualnym, jak i w pracy środowiskowej. Superwizje są prowadzone przez osoby posiadające tytuł magistra psychologii, jak również osoby wykonujące zawód medyczny, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie oraz osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, potwierdzone zaświadczeniami, dyplomami, certyfikatami).

Osoba wykonująca zawód psychologa, terapeuty, psychoterapeuty podlega różnym nieświadomym wpływom pacjenta, a superwizja służy profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu i poprawie zdrowia osoby, która wykonuje usługę terapeutyczną, gdyż ma na celu zachowanie lub poprawę kondycji zdrowotnej osoby świadczącej usługi psychologiczne. W psychoterapii mówi się o zjawiskach przeniesienia i przeciwprzeniesienia, które jeśli nie są uświadomione, mogą wpłynąć na zdrowie osoby wykonującej świadczenie oraz obniżać efektywność świadczenia. Aby rozpoznać te zjawiska jak najwcześniej i wydobyć je z obszaru nieświadomego konieczna jest superwizja.

Rozpatrując więc kwestię ewentualnego zwolnienia usług świadczonych przez zatrudnianych przez Wnioskodawcę psychologów i osoby wykonujące zawód medyczny, należy dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i czy są wykonywane przez osoby wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c i d ustawy.

Wnioskodawca prowadzi m.in. także działalność w zakresie konsultacji, porad i superwizji dla innych psychologów-psychoterapeutów, które mają na celu uniknięcie sytuacji, w której osoba wykonująca zawód psychologa-psychoterapeuty podlega różnym nieświadomym wpływom swoich pacjentów i odwrotnie. Superwizja służy przywróceniu zdrowia psychicznego psychologa-psychoterapeuty, aby mógł dalej pomagać i zrozumieć wewnętrzny świat pacjenta, a co za tym idzie, wpłynąć na poprawę i zachowanie jego zdrowia psychicznego. Kodeksy etyczne: terapeutów uzależnień, psychologów, psychoterapeutów nakładają obowiązek superwizowania swojej pracy zawodowej w trakcie całej praktyki lekarskiej. Ma to na celu zachowanie, ratowanie i poprawę zdrowia osoby, która wykonuje usługę terapeutyczną.

Można zatem stwierdzić, że celem superwizji jest pomoc terapeucie w przyjrzeniu się jego własnemu doświadczeniu w pracy z pacjentem, ewentualnym przeszkodom w tym kontakcie leżącym zarówno po stronie samego terapeuty, jak i pacjenta, jak również zapewnienie wysokiej jakości świadczonych usług terapeutycznych. Psychoterapeuta, psycholog itp. współpracuje z bardziej doświadczonym zawodowo kolegą, by wspólnie poszukiwać źródeł trudności i możliwości ich przekraczania. Superwizja jest też stałym niezbędnym elementem zawodu psychoterapeuty, psychologa itp. i obowiązuje przez cały okres praktykowania.

Z wniosku wynika także, że ww. usługa jest świadczona przez osoby posiadające tytuł magistra psychologii, jak również przez osoby wykonujące zawód medyczny, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Osoby te są uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie zdrowotnym, legitymują się również nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, co jest potwierdzone zaświadczeniami, dyplomami, certyfikatami.

Z uwagi na powyższe okoliczności należy stwierdzić, że przy świadczonych przez Wnioskodawcę usługach superwizji spełnione są przesłanki zarówno podmiotowe (świadczone są przez psychologów i osoby wykonujące zawód medyczny, legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, co jest potwierdzone zaświadczeniami, dyplomami, certyfikatami), jak i przedmiotowe wynikające z treści art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy. Świadczone usługi służą bowiem profilaktyce, przywracaniu i poprawie zdrowia, a ich celem jest pomoc terapeucie w przyjrzeniu się jego własnemu doświadczeniu w pracy z pacjentem, ewentualnym przeszkodom w tym kontakcie leżącym zarówno po stronie samego terapeuty, jak i pacjenta, jak również zapewnienie wysokiej jakości świadczonych usług terapeutycznych. Superwizja ma pomów pacjentowi, w tym przypadku psychoterapeucie, w wyeliminowaniu zjawisk przeniesienia i przeciwprzeniesienia, które mogą wpływać na zdrowie psychologa-psychoterapeuty świadczącego usługi terapeutyczne dla swoich pacjentów.


W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania, że świadczone przez niego usługi superwizji są usługami zwolnionymi z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c i d ustawy, należy uznać za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika