dostawa towarów, dla której podatnikiem jest nabywca; prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego (...)

dostawa towarów, dla której podatnikiem jest nabywca; prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym; oraz wystawienie faktury korygującej oraz sposobu jej rozliczenia

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2009r. (data wpływu 30 czerwca 2009r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług

w zakresie dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca - jest prawidłowe,

w zakresie prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym ? jest nieprawidłowe,

w zakresie wystawienia faktury korygującej oraz sposobu jej rozliczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca; prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym; oraz wystawienia faktury korygującej oraz sposobu jej rozliczenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z siedzibą w Belgii jest podmiotem zagranicznym zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług (dalej: podatku VAT) m.in. w Belgii i w Polsce. Spółka zajmuje się produkcją m.in. skrobi, słodzików, białka na potrzeby przemysłu spożywczego, farmaceutycznego, chemicznego i papierniczego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka sprzedaje swoje towary kontrahentom z Polski, tj. spółkom mającym siedzibę w kraju i będącym podatnikami podatku VAT.

Obecny model dostawy towarów oparty jest na następujących zasadach:

  • Spółka dokonuje przemieszczenia własnych towarów (we własnym imieniu i na własną rzecz) z terytorium Belgii na terytorium Polski,
  • ww. przemieszczenie towarów dokonywane jest w celu późniejszej dostawy za wynagrodzeniem na terenie kraju na rzecz nabywców. W konsekwencji, Spółka rozpoznaje ww. przemieszczenie towarów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: WNT),
  • prawo do dysponowania towarami jak właściciel klienci Spółki nabywają dopiero w momencie wydania im towarów w wykonaniu umowy sprzedaży,
  • dostawa towarów jest dokonywana na warunkach DDP (?dostarczone, cło opłacone?), co oznacza, że sprzedający dostarcza towar do dyspozycji kupującego na terytorium kraju, w określonym miejscu przeznaczenia wraz z poniesieniem kosztów transportu i ubezpieczenia,
  • następnie Spółka wystawia faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży i rozpoznaje krajową dostawę towarów opodatkowaną VAT,
  • w związku z błędami, jakie pojawiają się czasami w trakcie wystawiania faktur sprzedaży, Spółka wystawia faktury korygujące zmniejszające wartość pierwotnej sprzedaży. W większości przypadków faktury korygujące wystawiane są w związku z nieprawidłowym podaniem ceny na fakturze pierwotnej,
  • w ramach swojej działalności Spółka dokonuje też zakupów towarów i usług na terytorium kraju, które wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Zakupy te są bezspornie i bezpośrednio związane z działalnością Spółki. Spółka nabywa bowiem od polskiego usługodawcy usługi pośrednictwa w sprzedaży swoich towarów zgodnie z zawartą wcześniej umową agencyjną, gdzie na otrzymywanych fakturach widnieje jako nabywca z polskim numerem VAT,
  • Spółka nie posiada na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności ? nie posiada bowiem w Polsce ani personelu ani żadnych urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania działalności gospodarczej.

Spółka zastanawia się jednak nad zmianą zasad rozliczania VAT z tytułu tej transakcji i przerzuceniem obowiązku wynikającego z przepisów ustawy z dnia 22 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 53, poz. 535 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT) do dokonywania rozliczeń podatku należnego związanego z dostawą towarów dokonywaną na terytorium kraju na nabywców, zgodnie z tzw. odwróconym mechanizmem rozliczania podatku (ang. reverse charge mechanizm).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów przez Spółkę nieposiadającą na terytorium kraju siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania, zarejestrowaną w Polsce jako podatnik podatku VAT, możliwe będzie uznanie nabywców towarów dostarczanych przez Spółkę za podatników zobowiązanych do rozliczenia podatku VAT z tytułu zawartych transakcji w sytuacji, gdy podatek VAT nie zostanie rozliczony przez dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju...
  2. Czy, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1, Spółka będzie miała prawo, zgodnie z art. 87 ustawy o VAT, do zwrotu na rachunek bankowy kwoty podatku naliczonego z tytułu nabytych w Polsce usług, w sytuacji gdy w danym okresie rozliczeniowym będzie ona wyższa od kwoty podatku należnego (z tytułu WNT)... Jeśli tak, to w jakim terminie będzie mógł nastąpić zwrot różnicy podatku...
  3. Czy, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 i możliwości skorzystania z mechanizmu reverse charge, Spółka będzie miała obowiązek ujmowania w rejestrach sprzedaży i potwierdzania otrzymania przez kontrahenta faktur korygujących, skoro przerzucając obowiązek rozliczania się z podatku VAT na nabywców Spółka nie będzie wykazywała w deklaracjach za poszczególne okresy VAT należnego...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie 1

Zdaniem Spółki, w celu odpowiedzi na pytanie 1 należy rozstrzygnąć czy w przytoczonym stanie faktycznym ma zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2 i 5 ustawy o VAT nabywca staje się podatkiem z tytułu dokonanej na jego rzecz dostawy towarów, jeśli spełnione są łącznie następujące warunki:

  1. nabywca towarów jest podatnikiem podatku VAT posiadającym na terenie kraju swoją siedzibę,
  2. dokonującym dostawy towarów jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138,
  3. dokonujący dostawy towarów nie rozliczy podatku należnego.

Ad. a)

Wszyscy nabywcy towarów Spółki są podatnikami VAT posiadającymi siedzibę w Polsce. Zatem pierwszy z wymienionych wyżej warunków jest spełniony.

Ad. b)

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka nie posiada w Polsce ani siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Spółka nie posiada bowiem w Polsce ani personelu ani żadnych urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania działalności gospodarczej. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że również drugi z wymienionych wyżej warunków zastosowania tzw. ?reverse charge? został w przedstawionym stanie faktycznym spełniony.

Ad. c)

W ramach swojej działalności gospodarczej Spółka rozpoznaje w Polsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i krajową dostawę towarów, które zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT. Co do zasady, w przypadku krajowej dostawy towarów, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, tj. podmiot, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą. Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ustawy o VAT, ustawodawca dopuszcza możliwość uznania za podatnika także inne podmioty. I tak, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138. W świetle powyższego, w przypadku nabycia przez kontrahentów Spółki towarów można wskazać dwóch podatników tj.:

  1. Spółkę (na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT) oraz
  2. nabywców (na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT).

Nie można jednak doprowadzić do sytuacji, w której jedna transakcja zostanie dwukrotnie opodatkowana tym samym podatkiem przez dwie strony transakcji.

W konsekwencji, zastosowanie znajdzie art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, który stanowi, iż art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT nie stosuje się w odniesieniu do transakcji, do których podatek VAT należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Z uwagi na powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku gdy nie wykaże ona podatku należnego na fakturze sprzedaży z tytułu dostawy krajowej, nabywca towarów staje się podatnikiem VAT z tytułu dokonanej dostawy. Oznacza to, iż w takim przypadku Spółka nie będzie traktowana jako podatnik z tytułu tej dostawy i nie będzie zobowiązana do wykazania należnego VAT.

Stanowisko takie zostało zaprezentowane również w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP2/443-1580/08-2/BM z dnia 17 grudnia 2008r. i nr IPPP2/443-1717/08-4/AS z dnia 19 lutego 2009r. oraz interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPP1/443-929B/08/MN z dnia 5 lutego 2009r., w której stwierdza się dodatkowo, że w tym przypadku bez znaczenia pozostaje również fakt, że Spółka jest zarejestrowana jako podatnik dla potrzeb podatku VAT.

Pytanie 2

Spółka, w ramach swojej działalności, nabywa usługi pośrednictwa w sprzedaży swoich towarów. Zakupy te związane są z wykonywaniem czynności opodatkowanych oraz są bezspornie i bezpośrednio związane z działalnością Spółki. Na otrzymywanych od usługodawcy fakturach Spółka widnieje jako nabywca z polskim numerem VAT.Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 litera a ustawy o VAT, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, tj. w przedstawionym stanie faktycznym - faktur otrzymanych przez Spółkę od polskiego usługodawcy za usługi pośrednictwa.

Jak wynika zatem z powyższego przepisu, podstawowym warunkiem dla realizacji prawa do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego, jest związek tego podatku z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez podatnika tego podatku. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezpośredni i bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka jest zarejestrowana do celów podatku VAT, a nabywane towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zdaniem Spółki, przysługuje jej zatem prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Zgodnie natomiast ze znowelizowanym brzmieniem art. 86 ust. 19 ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r., jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy. Spółka, w związku z tym, że zamierza skorzystać z zasady reverse charge i przerzucać obowiązek rozliczania VAT należnego na nabywców jego towarów, będzie ona wykazywała w deklaracji VAT za poszczególne okresy tylko i wyłącznie podatek należny z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W związku z tym, Spółka stoi na stanowisku, że przywołany art. 86 ust. 19 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie. Spółka będzie zatem uprawniona do otrzymania zwrotu różnicy kwoty podatku należnego i naliczonego.

Prawo do zwrotu będzie Spółka realizowała z zastosowaniem art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy (...). Spółka zastanawia się jednak czy będzie uprawniona do otrzymania zwrotu VAT w terminie 25 dni. Zgodnie bowiem z art. 87 ust. 6 pkt 1, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy obowiązany jest zwrócić różnicę podatku, o której mowa z ust. 2 cytowanego artykułu, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia. W przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.), który stanowi, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy (zgodnie z ust. 1 przywołanego artykułu) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji. W związku z tym, że faktury zakupowe wystawiane dla Spółki, nie przekraczają miesięcznie wartości wymienionej w powyższym artykule, bez znaczenia pozostaje fakt, w jaki sposób Spółka dokonuje rozliczenia. Spółka jest zatem zdania, że będzie mogła ubiegać się o zwrot VAT w terminie 25 dni.

Pytanie 3

Spółka w ramach swojej działalności wystawia faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży, a w przypadku zaistnienia pomyłek w tych dokumentach wystawia faktury korygujące zmniejszające wartość pierwotnej sprzedaży. W większości przypadków faktury korygujące wystawiane są w związku z nieprawidłowym podaniem ceny na fakturze pierwotnej. Spółka ujmuje faktury korygujące w rejestrach VAT i zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, obniża podstawę opodatkowania w miesiącu potwierdzenia od kontrahenta otrzymania korekty faktury.

Spółka zamierza jednak zmienić schemat rozliczania VAT i zastosować w stosunku do swoich klientów tzw. odwrócony mechanizm rozliczania podatku. Zobowiązanym do rozliczania podatku będzie zatem nabywca dostarczanych przez Spółkę towarów. Spółka nie będzie w związku z tym wykazywać w deklaracjach za poszczególne okresy rozliczeniowe VAT należnego ani podstawy opodatkowania z tytułu dokonywanych dostaw. Zobowiązany do tego będzie każdy z jej kontrahentów. Spółka będzie bowiem, wystawiać faktury z informacją, że do rozliczania VAT z tytułu dokonanej transakcji zobowiązany jest nabywca towarów lub usług. Wystawiając fakturę korygującą podstawa opodatkowania ulegnie co prawda zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej pierwotnie fakturze, ale nie będzie to miało żadnego znaczenia z punktu widzenia rozliczeń podatkowych Spółki, jako że nie będzie ona wykazywać tej sprzedaży w deklaracji. W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż pomimo, że po wystawieniu przez Spółkę faktury korygującej podstawa opodatkowania ulegnie zmniejszeniu, to obniżenia podstawy opodatkowania Spółka będzie mogła dokonać w wewnętrznych rejestrach prowadzonych dla potrzeb ewidencji bez konieczności potwierdzania odbioru tych faktur przez kontrahentów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe - w zakresie dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, za nieprawidłowe - w zakresie prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, za prawidłowe - w zakresie wystawienia faktury korygującej oraz sposobu jej rozliczenia.

Odnośnie dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, stwierdza się, co następuje:

Dla prawidłowego rozpoznania przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy odnieść się do przepisu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zgodnie z którym podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135 ? 138. Zapis ten wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towarów, jeżeli dokona on nabycia od dostawcy spoza terytorium kraju.

Stosownie do przepisu art. 17 ust. 2 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów. Ponadto, stosownie do ust. 5 pkt 1 ww. artykułu, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zatem, w myśl powołanych powyżej regulacji prawnych, podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku na terenie kraju będzie nabywca towaru. W przypadku nabycia towarów z magazynu, polski podmiot powinien, zgodnie z art. 17 ww. ustawy, rozliczyć dostawę towarów na terenie kraju, a tym samym dostawca z kraju członkowskiego nie będzie miał żadnych obowiązków z tytułu dostawy towarów na terytorium kraju.

Podsumowując, w myśl ww. regulacji, podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku od towarów i usług na terytorium Polski będzie nabywca towaru, o którym mowa w art. 17 ust. 5 ww. ustawy. Przepis ten znajdzie zastosowanie, gdy łącznie będą spełnione następujące warunki:

  1. dostawa towarów ma miejsce na terytorium kraju;
  2. dostawcą jest podmiot zagraniczny, czyli podatnik nieposiadający na terytorium RP siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania (art. 17 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy);
  3. podatek należny nie został rozliczony przez dostawcę (art. 17 ust. 2 ww. ustawy);
  4. nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy, posiadającym siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju albo osobą prawną niebędącą podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadającą siedzibę na terytorium kraju (art. 17 ust. 5 pkt 1 ww. ustawy);
  5. dostawa nie jest realizowana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju (art. 17 ust. 6 ww. ustawy).
    Przy spełnieniu powyższych warunków niezbędnych do zastosowania regulacji art. 17 ust. 1 pkt 5 cytowanej ustawy, podatnikiem z tytułu dostawy towarów dokonanej przez przedsiębiorcę zagranicznego na rzecz polskiego odbiorcy będzie ten ostatni podmiot.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w powyższej części należało uznać za prawidłowe

Odnośnie prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, stwierdza się, co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, wskazuje, iż kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

  1. z tytułu nabycia towarów i usług,
  2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
  3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
  4. z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W myśl postanowień art. 87 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Przyjęta w tym przepisie kolejność uprawnień podatnika nie decyduje o pierwszeństwie w ich stosowaniu. Uprawnienia te mają charakter równorzędny i od podatnika zależy, z którego uprawnienia skorzysta.

Ponadto ust. 2 art. 87 ww. ustawy stanowi, iż zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

W świetle przepisu art. 87 ust. 5a ww. ustawy, w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a ? 4f stosuje się odpowiednio.

Natomiast ust. 6 pkt 1 tego artykułu stanowi, że na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.).

Wskazać również należy na treść przepisu art. 86 ust. 19 powołanej ustawy, zgodnie z którym jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju, kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka w związku z tym, że zamierza skorzystać z zasady reverse charge i przerzucać obowiązek rozliczania VAT należnego na nabywców jego towarów, będzie ona wykazywała w deklaracji VAT za poszczególne okresy podatek należny z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W konsekwencji Spółce przysługiwać będzie prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym w trybie wskazanym w przepisie art. 87 ust. 5a ww. ustawy o podatku od towarów i usług, a więc w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, bądź w terminie 60 dni w przypadku złożenia stosownego zabezpieczenia majątkowego. Powyższy tryb ma zastosowanie do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę. W tej sytuacji nie będzie miał zastosowania tryb określony w ust. 6 pkt 1 cyt. artykułu, gdyż Spółka może ubiegać się o skrócenie czasu do zwrotu podatku na warunkach określonych w ust. 5a ww. artykułu. Ustawodawca nie przewidział bowiem możliwości dwukrotnego skrócenia terminu do zwrotu, co byłoby nieuzasadnionym preferowaniem tylko określonej grupy podatników, a zatem złamaniem podstawowej zasady prawa podatkowego ? równego stosowania prawa do wszystkich podatników.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy dotyczące powyższej kwestii należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie wystawienia faktury korygującej oraz sposobu jej rozliczenia, stwierdza się, co następuje:

W myśl przepisu art. 106 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008r. Nr 212, poz. 1337), w przypadku, gdy stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, należy wystawić fakturę korygującą.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka w związku z tym, że zamierza skorzystać z zasady reverse charge i przerzucać obowiązek rozliczania VAT należnego na nabywców jego towarów, nie będzie wykazywać w deklaracjach za poszczególne okresy rozliczeniowe VAT należnego ani podstawy opodatkowania z tytułu dokonywanych dostaw.

Mając na uwadze powyższe, po wystawieniu przez Spółkę faktury korygującej zmieniającej podstawę opodatkowania, Spółka będzie mogła dokonać obniżenia podstawy opodatkowania w wewnętrznych rejestrach prowadzonych dla potrzeb ewidencji bez konieczności potwierdzania odbioru tych faktur przez kontrahentów Spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższej kwestii uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Referencje

IPPP3/443-804/10-2/SM, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika