Czy usługi użyczania głosu do reklam oraz autopromocji stacji telewizyjnych są objęte 8 % stawką (...)

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi użyczania głosu do reklam oraz autopromocji stacji telewizyjnych. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z 6 października 2013 r. (data wpływu 10.10.2013 r.) na wezwanie Organu z 26 września 2013 r. znak sprawy IPPP2/443-842/13-2/AO (data doręczenia 30.09.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca świadczy następujące usługi:
Stan faktyczny 1.

Wnioskodawca użycza swojego głosu podczas sesji nagraniowej reklam filmowych i radiowych oraz autopromocji komercyjnych stacji telewizyjnych, prezentując tzw. ?ramówkę? stacji lub wybrane pozycje programowe. Celem świadczonych usług, wymienionych w punktach 1 jest dokonanie artystycznej interpretacji prezentowanych tekstów.

Wnioskodawca jest artystą wykonawcą w rozumieniu art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż w sposób twórczy przyczynia się do powstania wykonania dzieła.

Z chwilą dokonania nagrania Wnioskodawca udziela zleceniodawcy prawa do rozpowszechniania swojego głosu i wykorzystania artystycznego wykonania na czas określony.

Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy obejmuje honorarium za udzielenie prawa do rozpowszechniania głosu i prawa do artystycznego wykonania. Udzielenie prawa do rozpowszechniania głosu i wykorzystania artystycznego wykonania jest głównym elementem świadczonej usługi.

W związku z powyższym Wnioskodawca formułuje następujące pytanie w zakresie złożonego wniosku:

Czy usługi użyczania głosu do reklam oraz autopromocji stacji telewizyjnych wymienione w pkt 1 części G (stan faktyczny 1) są objęte 8 % stawką podatku od towarów i usług (dalej podatek VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi użyczania głosu Wnioskodawcy do reklam oraz autopromocji stacji telewizyjnych, opisane w pkt 1 części G (stan faktyczny 1) są objęte 8% stawką podatku VAT na mocy art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 oraz poz. 181 załącznika 3 do ustawy.

Usługi (1) użyczania głosu są usługami artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż Wnioskodawca przyczynia się w sposób twórczy do powstania wykonania. Otrzymywane wynagrodzenie obejmuje honorarium za przekazanie praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania. Przekazanie tych praw stanowi główny element świadczonej usługi. Powyższe usługi mieszczą się zatem w katalogu usług objętych preferencyjną stawką VAT w wysokości 7% (aktualnie 8%), wymienionych w poz. 181 załącznika 3 do ustawy od podatku i usług.

Jednocześnie, usługi (1) użyczania głosu nie są objęte zwolnieniem, o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b), gdyż Wnioskodawca, pomimo że jest indywidualnym artystą wykonawcą, to nie świadczy usług kulturalnych, a tylko świadczenie tego szczególnego typu usług uprawnia do zwolnienia, przewidzianego w tym przepisie prawa.

Ustawa o podatku VAT nie zawiera definicji usług kulturalnych i pojęcie to wymaga doprecyzowania. Na gruncie definicji zawartej w encyklopedii PWN pojęcie kultury traktowane może być w dwojaki sposób: szeroko i wąsko. Szerokie pojęcie kultury (tzw. globalne pojęcie kultury) obejmuje całokształt materialnego i umysłowego (duchowego) dorobku społeczeństwa i jest tożsame z pojęciem cywilizacja. Pojęcie wąskie ogranicza się do rozumienia kultury jako jedynie wycinka tej działalności, obejmującego piśmiennictwo, muzykę, teatr, itp. (Encyklopedia PWN online).

Szerokie rozumienie kultury jest nie do przyjęcia na grunt ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nakazywało by uznać, że całokształt działalności człowieka stanowi usługę kulturalną, byłby nią zarówno występ artysty, muzyka jak i usługa edukacyjna czy budowlana. Pozostaje zatem wąskie rozumienie kultury, które odnosi się wyłącznie do wycinka działalności człowieka, związanego ze szczególnym rodzajem działalności, jak piśmiennictwo muzyka, teatr itp.

Dodatkowym argumentem, przemawiającym za wąskim traktowaniem pojęcia kultury jest ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji. Na gruncie tej normy prawa istnieje rozróżnienie programów emitowanych przez radio i telewizję na kategorie związane z (1) dostarczaniem informacji, (2) dostarczaniem dóbr kultury i sztuki, (3) prezentowaniem dorobku naukowego (3a) upowszechnianiem edukacji etc (art. 2 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji). Ta klasyfikacja przemawia za tym, aby usługi kulturalne traktować zgodnie z wąskim pojęciem kultury, jako usługi związane z dostarczaniem dóbr kultury i sztuki.

W świetle przedstawionej argumentacji nie istnieją podstawy do tego, aby usługi użyczania głosu w reklamach i autopromocji stacji telewizyjnych traktować jako usługi kulturalne. Tym samym, brak jest podstaw do zwolnienia ich z podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy VAT.

W tej sytuacji usługi użyczenia głosu (stan faktyczny 1) jako spełniające kryteria opisane w poz. 181 załącznika 3 do ustawy VAT podlegają stawce 7% (aktualnie 8%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
   
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   
   

W myśl art. 43 ust. 19 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
   
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
      
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
      
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
   
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
   
5. działalności agencji informacyjnych;
   
6. usług wydawniczych;
   
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust.

   1 pkt 34;
   

8. usług ochrony praw.
   
   
   

Zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury. Jednakże, usługi te ? aby mogły korzystać ze zwolnienia ? świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj. podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej lub indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy m.in. usługi użyczania swojego głosu podczas sesji nagraniowej reklam filmowych i radiowych oraz autopromocji komercyjnych stacji telewizyjnych, prezentując tzw. ?ramówkę? stacji lub wybrane pozycje programowe. Celem tych usług jest dokonanie artystycznej interpretacji prezentowanych tekstów. Z chwilą dokonania nagrania Wnioskodawca udziela zleceniodawcy prawa do rozpowszechniania swojego głosu i wykorzystania artystycznego wykonania na czas określony. Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy obejmuje honorarium za udzielenie prawa do rozpowszechniania głosu i prawa do artystycznego wykonania. Wnioskodawca jest artystą wykonawcą w rozumieniu art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż w sposób twórczy przyczynia się do powstania wykonania dzieła.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania właściwej stawki podatku dla świadczonych usług.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi kulturalne. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć ?kultura? i ?usługa kulturalna?. Zatem przy dokonywaniu interpretacji powyższego przepisu posłużyć się należy wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć. Zgodnie z regułami wykładni językowej kultura to ?całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp.? (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller ?Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska? Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle ?kultura? podaje, że jest to ?całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania? (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (http://sjp.pwn.pl/), ?kultura? oznacza ?materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory?.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż słowo ?kultura? nie ma swojej legalnej definicji, a w języku potocznym ma wiele znaczeń, jest zatem pojęciem niejednoznacznym wymykającym się spod możliwości precyzyjnego zdefiniowania. Zgodnie więc z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz celowościowej. Wykładnia systemowa pozwala na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 406). Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższe akty prawne nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów ?kultura? oraz ?usługi kulturalne?.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki. Jednakże, usługi te ? aby mogły korzystać ze zwolnienia ? świadczone muszą być przez szczególne podmioty.

Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie spełnia definicji żadnego z podmiotów wymienionych w tym artykule.

Natomiast w kontekście możliwości zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ww. ustawy wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) ? do której odwołuje się ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ? przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Jak stanowi art. 1 ust. 2 tej ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W myśl przepisu art. 69 ww. ustawy współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.

W myśl art. 85 ust. 1 ww. ustawy każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Reasumując, ustawodawca zwalnia od podatku m.in. usługi kulturalne świadczone przez grupę podmiotów określoną w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit b) ustawy o podatku od towarów i usług. Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych) oraz przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być indywidualnym twórcą lub artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonanie utworów.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest artystą wykonawcą w rozumieniu art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż w sposób twórczy przyczynia się do powstania wykonania dzieła. Wnioskodawca użycza swojego głosu podczas sesji nagraniowej reklam filmowych i radiowych oraz autopromocji komercyjnych stacji telewizyjnych, prezentując tzw. ?ramówkę? stacji lub wybrane pozycje programowe. Z chwilą dokonania nagrania Wnioskodawca udziela zleceniodawcy prawa do rozpowszechniania swojego głosu i wykorzystania artystycznego wykonania na czas określony. Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy obejmuje honorarium za udzielenie prawa do rozpowszechniania głosu i prawa do artystycznego wykonania.

Mając na uwadze przywołane przepisy w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie ma podstaw do tego, aby usługi użyczania głosu w reklamach i autopromocji stacji telewizyjnych traktować jako usługi kulturalne.

Powyższe wynika z definicji pojęcia ?reklama?. Zgodnie z definicją zwartą w Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług. Celem reklamy jest zazwyczaj przekonanie odbiorców o zaletach produktu poprzez przekazanie pozytywnych informacji, producent stara się zainteresować towarem potencjalnych klientów, wzbudzić pragnienie posiadania produktu i w ten sposób doprowadzić do zawarcia transakcji kupna-sprzedaży. A zatem usługa reklamowa obejmuje wszelką działalność promocyjną, jak również wszelkie czynności stanowiące integralną część kampanii reklamowej, które przyczyniają się do reklamy produktu lub usługi, nawet jeśli towary te i usługi, rozpatrywane odrębnie, nie zawierają treści reklamowych. Celem jej jest właśnie prezentacja dóbr i usług, która w sposób bezpośredni oddziałuje na sposób i motywy postępowania konsumentów. Zatem rezultatem usług wykonywanych w związku z tworzeniem reklamy nie będzie wytwór z dziedziny sztuki prezentujący treści o charakterze kulturalnym w ogólnym tego słowa znaczeniu. Wynikiem świadczenia tego typu usługi będzie jedynie powstanie reklamy, która ma na celu promocję wizerunku oraz produktów zleceniodawcy, co w żaden sposób nie przekłada się na tworzenie i upowszechnianie kultury.

Wobec powyższego, świadczone przez Wnioskodawcę usługi użyczania głosu do reklam oraz autopromocji stacji telewizyjnych wymienione w pkt 1 części G (stan faktyczny 1) nie spełniają przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie zostanie bowiem spełniona przesłanka przedmiotowa warunkująca zastosowanie zwolnienia, usługi te bowiem nie stanowią usług kulturalnych.

W konsekwencji należy przeanalizować przepisy odnoszące się do kwestii zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w odniesieniu do świadczonych usług polegających na użyczaniu głosu do reklam oraz autopromocji stacji telewizyjnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przy czym, w myśl art. art. 146a pkt 2 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy ustawodawca wymienił usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

Odnosząc się do kwestii możliwości zastosowania stawki preferencyjnej do świadczenia usług opisanych we wniosku dotyczących użyczania głosu do reklam oraz autopromocji stacji telewizyjnych należy zwrócić uwagę, iż jak sam Wnioskodawca wskazuje jest artystą wykonawcą w rozumieniu art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż w sposób twórczy przyczynia się do powstania wykonania dzieła, a wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy obejmuje honorarium za udzielenie prawa do rozpowszechniania głosu i prawa do artystycznego wykonania.

Mając zatem na uwadze opis sprawy i obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, iż do usług świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na użyczaniu głosu do reklam oraz autopromocji stacji telewizyjnych wynagradzanych w formie honorarium za udzielenie zleceniodawcy prawa do rozpowszechniania i wykorzystania artystycznego wykonania zastosowanie będzie miała obniżona stawka podatku w wysokości 8%, wskazana w załączniku nr 3 poz. 181 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca to artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i świadczone usługi wynagradzane będą w formie honorarium za udzielenie prawa do rozpowszechniania głosu i prawa do artystycznego wykonania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.