Sprzedaż nieruchomości niezabudowanej objętej decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, (...)

UZASADNIENIE

W dniu 9.09.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pani E. ?Podatnik? jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w zakresie wynajmu nieruchomości. W 2003 r. Podatnik zakupił na współwłasność działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym. Udział Podatnika w nieruchomości wynosi 40%. Podstawą zakupu był wyłącznie akt notarialny. Zakup został dokonany od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem VAT, zatem do czynności nabycia nie została wystawiona faktura VAT. Podatnik nie miał prawa do odliczenia VAT. Przy zakupie nieruchomości został rozliczony podatek od czynności cywilnoprawnych. Od 2004 r. nieruchomość została wynajęta na cele niemieszkalne. Najem był dokumentowany fakturami VAT z VAT należnym według stawki podstawowej obowiązującej na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W 2008 r. Prezydent Miasta wydał decyzję udzielającą pozwolenie na rozbiórkę budynku. W 2011 r. zostały rozpoczęte prace rozbiórkowe, które na dzień złożenia wniosku zostały zakończone. W świetle powyższego na dzień złożenia wniosku działka nie jest zabudowana. Działka nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Została natomiast wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Podatnik zamierza sprzedać nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości należy opodatkować według stawki podstawowej określonej w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Sprzedaż udziału w nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, zatem jest czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT stosownie do art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dn. 24 października 2011 r. (I FPS 2/11).

Zdaniem Podatnika sprzedaż udziału w nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT stawką podstawową ustaloną zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotem sprzedaży jest działka niezabudowana. W przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Pojęcie ?terenów budowlanych? zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 33 ustawy jako ?grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennymi?

Wprawdzie działka nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jednakże została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wobec powyższego grunt będący przedmiotem przyszłej sprzedaży spełnia ustawową definicję ?terenu budowlanego?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ?ustawą?, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 63, poz. 93 ze zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Sprzedaż udziału w nieruchomości należy rozumieć jako odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie zaś do art. 146a pkt 1 ustawy od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 23%.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), zwanej dalej ?ustawą o planowaniu?, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
   
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, oznacza to, że dany teren nie jest terenem budowlanym w rozumieniu obecnie obowiązujących przepisów ustawy.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że w 2003 r. Podatnik zakupił na współwłasność działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym. Udział Podatnika w nieruchomości wynosi 40%. Podstawą zakupu był wyłącznie akt notarialny. Zakup został dokonany od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem VAT, zatem do czynności nabycia nie została wystawiona faktura VAT. Od 2004 r. nieruchomość została wynajęta na cele niemieszkalne. Najem był dokumentowany fakturami VAT z VAT należnym według stawki podstawowej obowiązującej na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W 2008 r. Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy wydał decyzję udzielającą pozwolenie na rozbiórkę budynku. W 2011 r. zostały rozpoczęte prace rozbiórkowe, które na dzień złożenia wniosku zostały zakończone. W świetle powyższego na dzień złożenia wniosku działka nie jest zabudowana. Działka nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Została natomiast wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Podatnik zamierza sprzedać nieruchomość.

Jak Wnioskodawczyni wskazuje, na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zakupiony budynek został poddany całkowitej rozbiórce. Biorąc więc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej objętej decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zgodnie z którą stanowi ona teren przeznaczony pod zabudowę będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%. Grunt ten spełnia definicję terenu budowlanego opisaną w art. 2 pkt 33 ustawy, tym samym dostawa tej nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego (oznaczonego we wniosku jako Nr 1) należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

W zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego dotyczącego dostawy nieruchomości zabudowanej (oznaczonego we wniosku jako Nr 2) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.