W zakresie możliwości korzystania przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie (...)

W zakresie możliwości korzystania przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości, będącą jednocześnie biegłym sądowym, ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy ‑ przedstawione we wniosku z 6 października 2014 r. (data wpływu 8 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości, będącą jednocześnie biegłym sądowym, ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 8 października 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości, będącą jednocześnie biegłym sądowym, ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą z zakresu wyceny nieruchomości. Jest płatnikiem podatku VAT od początku prowadzenia działalności gospodarczej tj. od dnia 25 października 2010 r. W swojej działalności nie świadczy usług doradztwa ani usług prawniczych, a jedynie sporządza operaty szacunkowe określające wartość nieruchomości oraz innych praw do nieruchomości (ograniczone prawa rzeczowe, prawa użytkowania wieczystego).

Jednocześnie Wnioskodawca jest biegłym sądowym w zakresie szacowania nieruchomości. Opinie wykonywane są w formie operatu szacunkowego. Jako biegły sądowy w zakresie szacowania nieruchomości, Wnioskodawca świadczy usługi dla sądów polegające na określaniu wartości nieruchomości.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym (ani nie przekroczy w obecnym roku 2014) kwoty 150.000 zł.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy prowadząc działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości, a także będąc jednocześnie biegłym sądowym w zakresie wyceny nieruchomości Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w myśl art. 113 ust. 1?


Stanowisko Wnioskodawcy,


Wnioskodawca jest zdania, że w ocenie przepisów prawa usługi Wnioskodawcy mogą być zwolnione od podatku od towarów i usług ponieważ:

  • wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła kwoty 150 000 zł (nie przekroczy także w 2014 r.)
  • Wnioskodawca nie świadczy usług doradztwa,
  • Wnioskodawca nie świadczy usług prawniczych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów ? w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy ? rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).


Stosownie do treści art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Należy jednak zauważyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W świetle wskazanego art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług nie budzi wątpliwości, że czynności biegłych w postępowaniu sądowym stanowią usługi, co wynika z powołanego powyżej przepisu art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Ich istotą jest dokonanie na zlecenie określonego świadczenia ? wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną ? odpłatnym świadczeniem usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 tej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.


Na podstawie art. 15 ust. 3 ww. ustawy za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

  1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. nr 51, poz. 307, z późn. zm.);
  2. (uchylony)
  3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności wykonywanych przez biegłych sądowych na zlecenie organu władzy należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, pod kątem kryterium decydującego o uznaniu tych osób za podatników.

Z zakresu podmiotowego ustawy o podatku od towarów i usług wyłączone zostały podmioty osiągające przychody, o których stanowi art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Warunek ten dotyczy związania wykonującego czynność ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności. Oznacza to, że wyłączenie z opodatkowania jest możliwe tylko wówczas, kiedy stosunek prawny istniejący pomiędzy zleceniodawcą a zleceniobiorcą, oprócz wynagrodzenia oraz warunków wykonywania czynności będzie określał odpowiedzialność tego pierwszego względem osób trzecich. Przy czym, kryteria te muszą zostać spełnione łącznie.

Należy zauważyć, że przy powoływaniu biegłego przez organ procesowy, nawet przy przyjęciu, że organ jest zlecającym wykonanie czynności nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie biegłych stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności. Na powołanych zaś osobach, a nie na zlecającym spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności. Tak więc w przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego.

Organy procesowe (sąd, prokuratura) ?odpowiadają? za podjęte przez siebie rozstrzygnięcie w danej sprawie. Nie ma natomiast tożsamości czynności organów i biegłego, których odbiorcą byłby uczestnik postępowania sądowego. Organy wydając rozstrzygnięcie dokonują oceny przedstawionych im dowodów, nie mogą zatem wpływać na treść opinii wydanej przez biegłego sądowego. To, że zarówno organy procesowe, bez względu na fazę postępowania (postępowanie przygotowawcze, postępowanie przed sądem), jak i powołani biegli sądowi są uczestnikami tego samego postępowania, nie wprowadza jakichkolwiek zależności (co do treści opinii, ekspertyzy) między tymi podmiotami, chociaż występują tu niewątpliwie zdarzenia mogące być określone wzajemnymi relacjami.

Należy również wskazać, że prawo do wykonywania funkcji biegłego sądowego nabywane jest w określonym trybie i po spełnieniu ściśle określonych warunków wynikających z przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz.U. Nr 15, poz. 133). Biegły sądowy jest osobą, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie, potwierdzone stosownym dokumentem i w pełni samodzielnie sporządza zleconą mu opinię (ekspertyzę), kierując się wyłącznie posiadaną wiedzą w tym zakresie. Opinia wydana przez biegłego jest dowodem w postępowaniu sądowym. Przed objęciem funkcji biegły składa przyrzeczenie, że powierzone mu obowiązki wykonywać będzie z całą sumiennością i bezstronnością. Nikt zatem nie powinien mieć wpływu na treść jego pracy (sporządzenia stosownej opinii).

W kontekście powyższej analizy, czynności wykonywane przez biegłych nie korzystają z wyłączenia z zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Nie jest spełniony jeden z warunków określonych w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczący odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Należy więc uznać, że czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje ? sporządzanie opinii ? wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Analogicznie czynności sporządzania operatów szacunkowych - pisemnych opinii o wartości nieruchomości dla różnych podmiotów gospodarczych i klientów indywidualnych również stanowią świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Zgodnie z treścią art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.


Stosownie do art. 113 ust. 2 ww. ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

  1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
  2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
  3. transakcji związanych z nieruchomościami,
    1. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
    2. usług ubezpieczeniowych
    • jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
  4. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.


Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 5 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 113 ust. 11 ww. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 11a ww. ustawy przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.


Jak stanowi art. 113 ust. 13 ww. ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

  1. dokonujących dostaw:
    1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
    2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
    3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
    4. terenów budowlanych,
    5. nowych środków transportu;
  2. świadczących usługi:
    1. prawnicze,
    2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
    3. jubilerskie;
  3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.


Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin ?doradztwo? obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 ?doradzać? znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin ?usługi w zakresie doradztwa? należy rozumieć szeroko. Natomiast termin ?rzeczoznawca? według powyższego Słownika to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. słowniku wyjaśniając, że ?biegły? to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a ?ekspert? to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane z ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2014 r., poz. 518 z późn. zm.). Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie. Stosownie do art. 174 ust. 2 ww. ustawy rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.


W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością. Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

  1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
  2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
  3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
  4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
  5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
  6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
  7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
  8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą z zakresu wyceny nieruchomości. Jest płatnikiem podatku VAT od początku prowadzenia działalności gospodarczej tj. od dnia 25 października 2010 r. W swojej działalności nie świadczy usług doradztwa ani usług prawniczych, a jedynie sporządza operaty szacunkowe określające wartość nieruchomości oraz innych praw do nieruchomości (ograniczone prawa rzeczowe, prawa użytkowania wieczystego). Jednocześnie Wnioskodawca jest biegłym sądowym w zakresie szacowania nieruchomości. Opinie wykonywane są w formie operatu szacunkowego. Jako biegły sądowy w zakresie szacowania nieruchomości Wnioskodawca świadczy usługi dla sądów polegające na określaniu wartości nieruchomości. Wartość sprzedaży opodatkowanej dokonywanej przez Wnioskodawcę nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym (ani nie przekroczy w obecnym roku 2014) kwoty 150.000 zł.

Wątpliwości niniejszego wniosku dotyczą możliwości korzystania przez Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości, będącego jednocześnie biegłym sądowym, ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca jako biegły sądowy sporządza opinie wykonywane w formie operatu szacunkowego. Jako biegły sądowy w zakresie szacowania nieruchomości świadczy usługi dla sądów polegające na określaniu wartości nieruchomości. Tak więc świadczenie usług na zlecenie sądu przez Wnioskodawcę jako biegłego sądowego nie stanowi usług doradztwa, gdyż biegły sądowy ?nie doradza? organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca, prowadząc działalność gospodarczą, nie świadczy On usług doradztwa ani usług prawniczych, a jedynie sporządza operaty szacunkowe określające wartość nieruchomości oraz innych praw do nieruchomości (ograniczone prawa rzeczowe, prawa użytkowania wieczystego).

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą z zakresu wyceny nieruchomości polegającą na sporządzaniu operatów szacunkowych określających wartość nieruchomości oraz innych praw do nieruchomości (ograniczone prawa rzeczowe, prawa użytkowania wieczystego) oraz jednocześnie jako biegły sądowy szacuje wartość nieruchomości na zlecenie sądu, które to usługi nie obejmują usług doradztwa ani usług prawniczych to wyłączenie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 nie będzie miało zastosowania. W konsekwencji, Wnioskodawca świadcząc usługi w ww. zakresie może skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług skoro wartość sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł i nie przekroczy tej kwoty także w 2014 roku. Przy czym, wybór zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w świetle przywołanego wyżej art. 113 ust. 11 ww. ustawy - możliwy jest wyłącznie od początku następnego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, pod warunkiem spełnienia wszystkich warunków wynikających z obowiązujących w tym zakresie przepisów.

Należy zauważyć, że oprócz działalności z zakresu wyceny nieruchomości Wnioskodawca wykonuje również czynności jako biegły sądowy zatem do obrotu uprawniającego do zwolnienia, o którym stanowi art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca wlicza wartość sprzedaży opodatkowanej z całej prowadzonej działalności gospodarczej (tj. zarówno z czynności wykonywanych jako rzeczoznawca jak i z czynności wykonywanych jako biegły sądowy).


Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika