Brak zasadności wystawiania jednej faktury zbiorczej za miesiąc w przypadku braku sprzedaży ciągłej (...)

Brak zasadności wystawiania jednej faktury zbiorczej za miesiąc w przypadku braku sprzedaży ciągłej towarów

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 01.12.2009 r. (data wpływu 03.12.2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia z dnia 01.02.2010 r. (data wpływu 03.02.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dostaw o charakterze ciągłym oraz sposobu ich fakturowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.12.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostaw o charakterze ciągłym oraz sposobu ich fakturowania.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 01.02.2010 r. (data wpływu 03.02.2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IPPP3/443-1125/09-2/JK z dnia 25.01.2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka na podstawie długoterminowych umów zamierza dostarczać wyroby (paliwa) z baz własnych lub wynajmowanych do kontrahentów w Polsce. Dostawy dla jednego kontrahenta, w zależności od składanych zamówień, dokonywane będą co najmniej kilka bądź kilkanaście razy w miesiącu, a czynności będą miały charakter powtarzalny. Okresem rozliczeniowym przyjętym w umowie będzie miesiąc. Spółka podkreśla, iż współpraca z kontrahentem będzie miała charakter stały.

W związku z powyższym Spółka rozważa możliwość skorzystania z wyjątku od zasady ogólnej i fakturowania powyższych dostaw ciągłych raz w miesiącu, nie później niż ostatniego dnia miesiąca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym dostawy dokonywane dla jednego kontrahenta z regularną powtarzalnością co najmniej kilku bądź kilkunastu dostaw w miesiącu można uznać za sprzedaż o charakterze ciągłym, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, a tym samym czy prawidłowe jest dokumentowanie takich dostaw dokonanych w danym miesiącu jedną zbiorczą fakturą wystawioną nie później niż ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym dostawy dokonywane dla jednego kontrahenta z regularną powtarzalnością, co najmniej kilku bądź kilkunastu dostaw w miesiącu, należy uznać za sprzedaż o charakterze ciągłym, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, a tym samym prawidłowe jest dokumentowanie takich dostaw dokonanych w danym miesiącu jedną zbiorczą fakturą wystawioną nie później niż ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Zgodnie z polskimi przepisami o podatku od towarów i usług, dostawy na rzecz kontrahenta stanowić będą dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Będą to transakcje krajowe, opodatkowane VAT w Polsce, zgodnie z zasadami ogólnymi. W związku z tym, Spółka będzie zobowiązana wystawiać faktury stwierdzające dokonanie sprzedaży, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia, zasadą jest, że faktura jest wystawiana nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Jednak zgodnie z § 9 ust. 2, możliwy jest wyjątek od powyższej zasady, jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży ciągłej. Wówczas faktura może zawierać jedynie wskazanie miesiąca oraz roku dokonanej dostawy i w efekcie może zostać wystawiona raz w miesiącu, najpóźniej do siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano dostawy.

Pojęcie sprzedaży o charakterze ciągłym nie zostało zdefiniowane ani w ustawie o VAT ani w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wobec tego do jego zdefiniowania należy odwołać się do definicji słownikowej oraz pomocniczo do definicji zobowiązania ciągłego, wypracowanej przez doktrynę prawa cywilnego.

Znaczenie pojęcia ciągłości jest określane w słownikach języka polskiego następująco:

  • w Małym Słowniku Języka Polskiego - Wydawnictwo Naukowe PWN - pod hasłem ?ciągłość? zawarty jest zapis: ?łączność, nieprzerywający się związek jakichś faktów, brak luk, przerw w czasie albo w przestrzeni?,
  • w Słowniku Języka Polskiego, pod red. M. Szymczaka wyraz ?ciągły? określony jest jako: ?dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały?.

Z kolei w doktrynie prawa cywilnego zobowiązanie o charakterze ciągłym oznacza zobowiązanie, którego istota polega na trwałości stosunku cywilnoprawnego oraz roli czasu w tym stosunku. Zobowiązanie ciągłe trwa przez cały okres obowiązywania umowy i nie może zostać wypełnione inaczej jak przez upływ czasu, na jaki umowa została zawarta (lub wypowiedzenie bądź rozwiązanie umowy).

W przypadku zobowiązań ciągłych interes wierzyciela związany jest ściśle z trwaniem w czasie stosunku prawnego, a zaspokojenie interesu wierzyciela nie może nastąpić w drodze jednorazowego zachowania dłużnika.

Powyższe rozumienie pojęcia sprzedaży ciągłej potwierdza również szereg pisemnych interpretacji prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe, m.in.:

  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 16 października 2008 r. (sygn. IPPP1-443-1370/08-2/AK) stwierdził, że pod pojęciem ?sprzedaży ciągłej? należy więc rozumieć wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym świadczenie, polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

    ?.

  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 10 października 2008 r. (sygn. IPPP1-443-1369/08-2/JL) uznał, że pojęcie ciągłości sprzedaży ustalić należy ?zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc je do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Świadczenie o charakterze ciągłym składa się z pewnych następujących po sobie czynności, o ile tworzą razem funkcjonalną całość, która ma to do siebie, że trwa w czasie, że czas jest jej miernikiem i, że interes jednej ze stron jest zaspokojony właśnie, dlatego, że odpowiednie zachowanie się drugiej strony ma charakter stały?.
  • Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 9 października 2008 r. wskazując, że ?pojęcie ciągłości należy rozpatrywać zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc je do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem (najem, dzierżawa itp.) lub nim nieoznaczone. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe?.

Stanowisko to potwierdzają również pisemne interpretacje prawa podatkowego wydane na gruncie przepisów Ordynacji podatkowej obowiązujących przed 1 lipca 2007 r., m.in.:

  • W postanowieniu o sygnaturze ZP/443-64/07 - Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu stwierdził, że pojęcie ciągłości świadczenia, wobec braku stosownych regulacji należy określać w oparciu o przepisy prawa cywilnego, jako że sama sprzedaż należy do stosunków zobowiązaniowych o charakterze cywilnym. Dla uznania świadczenia za ciągłe wystarcza, iż składa się ono z następujących po sobie czynności o ile tworzą razem funkcjonalną całość rozciągniętą w czasie. Czas jest miernikiem czynności trwałych, a interes jednej ze stron jest zaspokojony właśnie poprzez trwałe zachowanie się drugiej strony.
  • W decyzji o sygnaturze IS.II/2-443/268/06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie uznał, iż dla uznania świadczenia za ciągłe wystarcza, iż składa się ono z pewnych następujących po sobie aktów (czynności), o ile tworzą razem funkcjonalną całość, która ma to do siebie, że trwa w czasie, że czas jest jej miernikiem i, że interes jednej ze stron jest zaspokojony właśnie dlatego, że odpowiednie zachowanie się drugiej strony ma charakter trwały.
  • W postanowieniu o sygnaturze PUS.II/443/33/2004 - Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego podkreślił, iż sprzedaż towarów o charakterze ciągłym (...) obejmuje wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym - świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia (...).

W ocenie Spółki, transakcje dostaw opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, spełniają definicję sprzedaży o charakterze ciągłym.

Należy zauważyć, iż świadczenie Spółki winno być uznane za spełniane w sposób ciągły w przedziale czasu.

Jedną z podstawowych cech dostaw, które będą realizowane przez Spółkę będzie zapewnienie ciągłości dostaw (w oparciu o składane zamówienia) na rzecz kontrahenta Spółki, co z kolei pozwoli kontrahentowi Spółki na sprawną organizację procesu zarządzania zapasami oraz zachowanie ciągłości zaopatrzenia. Należy również pamiętać, iż przedmiotowe dostawy będą dokonywane na rzecz kontrahentów, z którymi Spółkę łączą już obecnie lub są w tej chwili budowane stałe relacje handlowe. Należy także podkreślić, że o uznaniu dostawy towarów za sprzedaż ciągłą decyduje rzeczywista częstotliwość sprzedaży i jej charakter (stały i powtarzalny). W tym kontekście istotne znaczenie będzie miała regularność dostaw dokonywanych przez Spółkę na rzecz kontrahenta (co najmniej kilka, kilkanaście dostaw w miesiącu). Świadczenie opisane wstanie faktycznym ma niewątpliwie walor stałości i powtarzalności. Spełnione są tym samym kryteria konieczne, aby opisane dostawy określić mianem sprzedaży o charakterze ciągłym w rozumieniu § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia. Możliwe jest więc dokumentowanie przedmiotowych dostaw jedną zbiorczą fakturą wystawioną nie później niż ostatniego dnia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe. Tytułem przykładu można przytoczyć w tym miejscu postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu (sygnatura PP II 443/117/50770/07), w którym stwierdzono, iż w przypadku sprzedaży sukcesywnej, prawidłowe jest zakwalifikowanie jej jako sprzedaży o charakterze ciągłym w sytuacji, gdy wydanie towarów następowało 9-14 razy w miesiącu. Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego przychylił się do stanowiska, iż sukcesywne dostawy wyrobów ?mają charakter ciągły, bowiem polegają na wykonaniu powtarzalnych czynności (...).

Podobne stanowisko zajął Naczelnik Urzędu Skarbowego w Mielcu (w postanowieniu o sygnaturze US.VI/443-58/05). Przedmiotem tego postanowienia była możliwość wystawiania faktury zbiorczej dwa razy w miesiącu za sprzedane paliwo do różnych samochodów tego samego kontrahenta. Zgodnie ze stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego, w przypadku gdy podatnik posiada ?stałych odbiorców prowadzących działalność gospodarczą, którzy dokonują częstych tankowań paliwa do użytkowanych przez nich różnych samochodów, można uznać że na rzecz tych odbiorców dostawa paliwa ma charakter sprzedaży ciągłej.?

Stanowisko Spółki potwierdzają również interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 16 października 2008 r. (sygn. IPPP1-443-1370/08-2/AK) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że ?dostawa towarów dokonywana przez Wnioskodawcę regularnie - dwanaście razy w miesiącu, może być uznana za sprzedaż o charakterze ciągłym?. Do takiego stanowiska Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przychylił się również w interpretacji z 10 października 2008 r. (sygn. IPPP1-443-1369/08-2/JL) wskazując, że w przypadku, gdy współpraca wnioskodawcy z odbiorcami ma stały charakter, a dostawy dla niektórych kontrahentów wnioskodawcy dokonywane są regularnie - osiem razy w miesiącu, to przedmiotowa dostawa towarów może być uznana za sprzedaż o charakterze ciągłym.

Mając na uwadze powyższe stanowiska organów podatkowych należy stwierdzić, iż Wnioskodawca ma prawno uznać przedstawione w stanie faktycznym transakcje jako sprzedaż o charakterze ciągłym. Jednocześnie Spółka jest uprawniona do wystawienia jednej faktury zbiorczej obejmującej wszystkie dostawy w miesiącu, najpóźniej ostatniego dnia miesiąca w którym dokonano sprzedaży.

Ponadto Spółka wskazuje, iż z uwagi fakt, że planuje wystawiać faktury za dany miesiąc w ostatnim dniu tego miesiąca, skutki wystawiania faktury raz w miesiącu byłyby, jeżeli chodzi o termin wpłacania podatku VAT, korzystniejsze dla Skarbu Państwa od skutków wystawiania wielu faktur stwierdzających dokonanie każdej sprzedaży odrębnie - bowiem dostawy dokonywane w sześciu ostatnich dniach danego miesiąca mogą być fakturowane w pierwszych dniach miesiąca następnego, co prowadzi do odwleczenia terminu zapłaty podatku VAT z tytułu tych dostaw o kolejny miesiąc.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, Minister Finansów określił szczegółowo zasady wystawiania faktur, dane które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania.

I tak, w myśl § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienie faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Przepis ten wprowadza zatem możliwość określania na fakturze daty sprzedaży poprzez podanie wyłącznie miesiąca oraz roku. Podany wyżej sposób określania daty ustawodawca ograniczył jednakże wyłącznie do faktur VAT dokumentujących sprzedaż o charakterze ciągłym.

Ustawodawca w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia posłużył się pojęciem ?sprzedaży ciągłej?, jednak obowiązujące przepisy podatkowe nie podają definicji tego pojęcia. Pojęcie ?ciągłości? sprzedaży przyjąć należy zatem zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc je do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem (dostawa, najem, dzierżawa, itd.) lub nim nie oznaczony. Charakter tego stosunku jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe bądź okresowe. Aby dane świadczenie mogło być uznane za ciągłe musi składać się z pewnych, następujących po sobie czynności, które tworzą pewną funkcjonalną całość, która trwa w czasie i czas jest jej miernikiem. Świadczenia ciągłe polegają na określonym, stałym zachowaniu dłużnika w czasie trwania zobowiązania. Interes jednej ze stron jest zaspokojony dlatego, że zachowanie drugiej strony ma charakter stały. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne.

W ujęciu słownikowym ciągłość oznacza: dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, ustawicznie, stale powtarzający się, stały.

Wynika z powyższego, że sprzedaż o charakterze ciągłym, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia.

Podkreślić należy, że czynnik czasu w świadczeniach ciągłych wynika z ich istoty, wyrażającej się w niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności, którym można przypisać określony moment czasu. Świadczenie ciągłe jest realizowane stale - stan realizacji świadczenia trwa - przez określony okres, jak to dzieje się np. przy najmie, czy też usługach telekomunikacyjnych. Niemożność jednorazowego wykonania świadczenia o charakterze ciągłym wynikać powinna z rodzaju czynności (istoty świadczenia), a nie z okoliczności, że na mocy jednej umowy zawartej na określony okres dokonanych zostanie szereg świadczeń, które co do zasady mogą być wykonane jednorazowo.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy sprzedaż to - odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Konsekwencją uznania danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym, jest zmiana terminu wystawienia faktury dokumentującej taką sprzedaż. W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy czym, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dla rozpoznania czynności dostawy towarów znaczący jest sam fakt przeniesienia prawa, które to przeniesienie wiąże się z uzyskaniem przez nabywcę ekonomicznego władztwa nad rzeczą. W powołanym przepisie mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar, prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel (prawo do wyzbycia się, obciążania, korzystania z nabytych rzeczy). Tak więc chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie długoterminowych umów zamierza dostarczać wyroby (paliwa) z baz własnych lub wynajmowanych do kontrahentów w Polsce. Dostawy dla jednego kontrahenta, w zależności od składanych zamówień, dokonywane będą co najmniej kilka bądź kilkanaście razy w miesiącu, a czynności będą miały charakter powtarzalny. Okresem rozliczeniowym przyjętym w umowie będzie miesiąc. Przy czym, jak podkreśla Spółka, współpraca z kontrahentem będzie miała charakter stały.

W momencie zrealizowania zamówienia towar, w przedmiotowym przypadku paliwo, zostanie wydany nabywcy, który zyskuje możliwość korzystania z niego tak jak właściciel, a tym samym nabywa z chwilą realizacji zamówienia prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towarów lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT). Odstępstwem od tej zasady jest okoliczność, że w niektórych przypadkach utrudnione, a wręcz niemożliwe staje się wskazanie momentu, kiedy sprzedaż następuje. Przykładem takiej dostawy towarów jest np. dostawa energii, wody czy też gazu. Intencją ustawodawcy było zatem uwzględnienie okoliczności należącej właśnie do istoty świadczenia ciągłego, która z uwagi na stałość i trwanie spełniania tego świadczenia w czasie, sprowadza się do niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia, a w konsekwencji na określenie konkretnego dnia dokonania takiej czynności (spełnienia świadczenia).

W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem zapytania można wyodrębnić poszczególne dostawy będące elementami składowymi transakcji zawartej pomiędzy Spółką a jej kontrahentami. Dokonywanie sprzedaży każdorazowo na zamówienie złożone przez kontrahenta, powoduje, że każdą dostawę można wyodrębnić, odróżnić od następnej dostawy realizowanej na kolejne zamówienie. Kontrahent składa zamówienie, Spółka je realizuje. W takim przypadku mamy do czynienia z odrębnymi świadczeniami, które są realizowane na podstawie zawartej między stronami umowy. Fakt zawarcia pomiędzy Spółką a kontrahentami długotrwałej umowy, z której wynika zobowiązanie do dokonywania stałych dostaw towarów nie przesądza o uznaniu danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym. Istotną cechą sprzedaży ciągłej jest brak możliwości precyzyjnego wyodrębnienia etapów jej realizowania. Sprzedaż o charakterze ciągłym winna być wykonywana nieustannie. W przedstawionej sytuacji Spółka w ramach zawartej umowy będzie dokonywała odrębnych czynności, mających samodzielny charakter.

Reasumując, należy stwierdzić, że sprzedaż będąca przedmiotem zapytania nie może być uznana za sprzedaż o charakterze ciągłym, a co za tym idzie nie stwarza podstaw do zastosowania regulacji zawartej w § 5 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z § 9 ust. 2 rozporządzenia. Tym samym faktura VAT dokumentująca przedmiotową sprzedaż winna być wystawiona na ogólnych zasadach określonych w § 9 ust. 1 rozporządzenia tj. nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Ponadto odnosząc się do podniesionych przez Stronę interpretacji prawa podatkowego należy wskazać, iż stanowiska organów podatkowych zostały wydane w indywidualnych sprawach i tylko w tych konkretnych sprawach interpretacje te wiążą organy podatkowe właściwe dla Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika