VAT - odliczenie podatku naliczonego od paliwa sygn: IPPP3-443-360/09-4/JF

VAT - odliczenie podatku naliczonego od paliwa

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27.04.2009 r. (data wpływu 30.04.2009 r.) uzupełnieniowe pismem z dnia 15.07.2009 r. (data wpływu 20.07.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego:

  • od paliwa do samochodu D. - jest prawidłowe

  • od paliwa do samochodów: R. oraz R.-S. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.04.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego od paliwa do samochodów.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia15.07.2009r. (data wpływu 20.07.2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3-443-360/09-2/JF z dnia 08.07.2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujący stan faktyczny.

Kancelaria Doradcy Podatkowego użytkuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej następujące samochody: R. (rocznik 2008) - użytkowany na podstawie umowy leasingu operacyjnego, samochód osobowy R.-S. (rocznik 2006) - własność właściciela kancelarii, samochód osobowy D. (rocznik 1998) - własność właściciela kancelarii, samochód, w stosunku do którego przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r. uniemożliwiają odliczenie podatku VAT, ale przepisy o podatku od towarów i usług obowiązujące na dzień 30 kwietnia 2004 r. umożliwiały odliczenie podatku VAT, tj. samochód, który na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego posiada wpis w dowodzie rejestracyjnym, że jest to samochód ciężarowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg.

Zakup paliwa do wymienionych wyżej samochodów związane są z wykonywaną przez kancelarię sprzedażą opodatkowana podatkiem VAT.

Pismem z dnia 15.07.2009 r. (data wpływu 20.07.2009r.) Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek wskazując, iż samochody R., R.-S., D. nie spełniają warunków określonych w art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Dla samochodu osobowego D. Podatnik posiada świadectwo homologacji, z którego to świadectwa wynika, iż użytkowany samochód nie jest samochodem osobowym i dopuszczalna jego ładowność wynosi co najmniej 500 kg. Natomiast w stosunku do pozostałych użytkowanych samochodów (R., R.-S.) Strona nie posiada takich dokumentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (TSWE) z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie, dotyczącym interpretacji przepisów szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. WE L 145 z 13.06.1977 r., str. 1 z późn. zm., Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 9, t. 1, str. 23 z późn. zm.), oraz w związku z wyrokiem Sadu Administracyjnego w Krakowie z dnia 3 kwietnia 2009 r. w sprawie spółki Magoora (wyrok nieprawomocny) kancelarii przysługuje prawo do odliczania VAT od paliw używanych do samochodów: D., R. oraz R.-S...

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (TSWE) z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie, dotyczącym interpretacji przepisów szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. WE L 145 z 13.06.1977 r., str. 1 z późn. zm., Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 9, t. 1, str. 23 z późn. zm.), prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych przysługuje, co do zasady, w przypadku gdy:

  • przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r. umożliwiają (-ły) odliczenie podatku,
  • przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r. uniemożliwiają (-ły) odliczenie podatku, ale przepisy o podatku od towarów i usług obowiązujące na dzień 30 kwietnia 2004 r. umożliwiały odliczenie podatku, tj. w przypadku paliwa do używanych przez podatnika pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg.

Oznacza to, że prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku przysługuje w odniesieniu do pojazdów samochodowych, w stosunku do których przepisy obowiązujące od dnia 1 maja 2004r. umożliwiały prawo do takiego odliczenia lub w przypadku jeżeli nie umożliwiały, ale prawo takie przysługiwałoby według zasad obowiązujących w dniu 30 kwietnia 2004 r.

W świetle powyższego kancelarii przysługuje prawo do odliczania podatku VAT z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodu D.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie 3 kwietnia br.

wydał wyrok w sprawie spółki Magoora, dotyczący przepisów zakazujących odliczania VAT przy nabyciu paliwa. WSA w Krakowie uchylił negatywną dla podatnika interpretację, wychodząc z założenia, że jedynym kryterium odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliwa jest związek tego zakupu z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. W grudniu ubiegłego roku ETS wydał wyrok potwierdzający, że wprowadzenie przez Polskę z dniem akcesji do UE przepisów skutkujących rozszerzeniem zakresu ograniczeń dotyczących odliczenia VAT przy nabyciu paliwa, jak również późniejsza nowelizacja tych przepisów skutkująca rozszerzeniem zakresu tych ograniczeń w porównaniu ze stanem prawnym obowiązującym przed zmianą, naruszały prawo wspólnotowe (C-414/07). Po zapoznaniu się z treścią orzeczenia ETS i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 3 kwietnia br., WSA w Krakowie wydał powyższy wyrok. Z ustnego uzasadnienia wyroku wynika, że w ocenie WSA w Krakowie konsekwencje powyższej niezgodności w świetle konstytucyjnego porządku prawnego sięgają znacznie dalej, niż wynikałoby to z samego orzeczenia Trybunału. WSA wskazał, że ETS wykonuje swe kompetencje w zakresie określonym prawem wspólnotowym. Jednak w świetle zmian polskich przepisów o VAT oraz zmian przepisów homologacyjnych jedynym sposobem na uwzględnienie skutków potwierdzonego przez ETS naruszenia prawa wspólnotowego jest całkowite pominięcie ograniczeń prawa do odliczania VAT przy nabyciu paliwa wynikających z przepisów wprowadzonych w 2004 i 2005.

W świetle powyższego wyroku, zdaniem Wnioskodawcy, Kancelarii przysługuje prawo do odliczania podatku VAT z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów R. oraz R.-S..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za:

  • prawidłowe odnośnie odliczenia podatku VAT od paliwa do samochodu D.
  • nieprawidłowe odnośnie odliczenia podatku VAT od paliwa do samochodów: R. oraz R.-S.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwana dalej ustawą ? w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.), zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357kg + n x 68kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

N - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

  • kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca ? nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Od nowelizacji dokonanej z dniem 22 sierpnia 2005 r. w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

  1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
  2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są
    a) odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
    b) oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1 ? 4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Natomiast z brzmienia art. 86 ust. 3 ustawy, obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r., wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6.000 zł, z wyłączeniem pewnych kategorii pojazdów określonych przez ust. 4 tego artykułu.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.

U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a ograniczający prawo do odliczenia w związku z nabywaniem paliwa do samochodów osobowych brzmiał następująco: ?Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg?.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L2006.347.1 ze zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku ? 77/388/EWG, Dz.Urz.UE.L 1977 Nr 145 poz. 1 ze zm.)

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę ?stand still? (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie ?prawo krajowe? odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula ?stand still? nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 ze zm.) z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca dla celów prowadzonej działalność gospodarczej użytkuje samochody: D. o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg i R.S. (samochód osobowy) a także na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochód osobowy R.. Zgodnie z wpisem w dowodzie rejestracyjnym samochód D. jest samochodem ciężarowym.

Z uzupełnienia wniosku stanowiącego odpowiedź na wezwanie wynika, iż samochody: R.-S., D. i R. nie spełniają warunków określonych w art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto Strona wskazuje, iż jest w posiadaniu świadectwa homologacji, z którego to świadectwa wynika, iż użytkowany samochód D. nie jest samochodem osobowym i jego dopuszczalna ładowność wynosi co najmniej 500 kg. Natomiast dla pozostałych użytkowanych samochodów (R. S. oraz R.) Podatnik nie posiada świadectw homologacji, są to samochody osobowe.

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego oraz biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego, tut. Organ stwierdza, że Wnioskodawca będzie posiadał prawo do odliczania podatku VAT od zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów, o których mowa we wniosku na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, jednakże z uwzględnieniem zapisu art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do 30 kwietnia 2004 r. Oznacza to, że Spółka po dniu 1 maja 2004 r. ma prawo do odliczania:

  • całości kwoty podatku naliczonego od nabycia paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów o dopuszczalnej ładowności co najmniej 500 kg posiadających świadectwa homologacji producenta lub importera, z których wynika, że nie są to samochody osobowe ? w rozpatrywanym przypadku jest to samochód D.,
  • i w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe oraz Wnioskodawca po dniu 1 maja 2004 r. nie posiada prawa do odliczania:

  • kwoty podatku naliczonego od nabycia paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu pozostałych/posiadanych samochodów, tj. samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych niespełniających ww. warunków oraz założeń określonych w art. 86 ust. 4 ustawy w rozpatrywanym przypadku są to samochody R. oraz R.S.
  • i w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu samochodów wykorzystywanych do działalności opodatkowanej. W odrębnej interpretacji zostało zawarte rozstrzygnięcie dotyczące prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących użytkowanie do celów działalności gospodarczej samochodu na podstawie umowy leasingu operacyjnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika