Świadczona przez Wnioskodawcę usługa w zakresie udzielenia pożyczki spełnia wymagania do uznania (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.04.2010 r. (data wpływu 29.04.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla czynności udzielenia pożyczki oraz uwzględnienia w obrocie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.04.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla czynności udzielenia pożyczki oraz uwzględnienia w obrocie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firmą produkcyjną istniejącą od 15 lat, wytwarzającą na rynek polski oraz na eksport leki w postaci tabletek. W dniu 1 października 2009 r. zawarł umowę, na mocy której udzielił swojemu wspólnikowi S. Sp. z o.o. pożyczki ze środków własnych do maksymalnej kwoty 80.000.000 PLN na okres jednego roku od daty pierwszej wypłaty z konta. Umowa dopuszcza wypłaty częściowe, jednak nie mniej niż pięć milionów złotych. Odsetki liczone dla każdej wypłaty oddzielnie w oparciu o WIBOR dla depozytów sześciomiesięcznych powiększane są o 0,40%, przy uwzględnieniu rzeczywistej liczby dni dla roku liczącego 365 dni. Odsetki płatne są w ostatnim dniu okresu 6 miesięcznego lub w dniu spłaty, w zależności od tego który termin nadejdzie wcześniej.

Pożyczkobiorca może spłacić pożyczkę w całości lub w części z góry i bez ponoszenia kary, przy czym minimalna kwota spłaty wynosi 5 milionów złotych. Odsetki naliczono z datą 30.03.2010 r. wystawiono fakturę VAT ze stawką zwolnioną. Aktualnie zostało spłacone 20 000 000,00 PLN.

Przedmiot działalności wymieniony w statucie Spółki nie obejmuje udzielania pożyczek. Zawarta przez Spółkę umowa jest pierwszą taka umową, choć zawieranie takich umów w przyszłości nie jest wykluczone. Zarówno pożyczkobiorca, jak i pożyczkodawca są czynnymi podatnikami VAT. Spółka klasyfikuje udzielenie pożyczki/pożyczek pod symbolem PKWiU 65.22.10 jako usługi udzielenia pożyczek świadczone poza systemem bankowym?.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy czynność udzielenia pożyczki podlega przepisom ustawy o VAT i jako usługa pośrednictwa finansowego, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z pozycją 3 załącznika Nr 4 do tejże ustawy?
2. Czy w związku ze sporadycznością tej czynności uwzględnia się ją w obrocie, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, czy też nie wlicza się ich do tego obrotu jako usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3 zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Zdaniem Spółki czynność udzielenia pożyczki jest usługą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i - jako usługa pośrednictwa finansowego wymieniona w załączniku Nr 4 do ustawy o VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy - jest zwolniona z opodatkowania.

Udzielając pożyczki Spółka działa w charakterze podatnika VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT za działalność gospodarczą uważa się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Częstotliwość, na którą wskazuje art. 15 ust. 2 ustawy VAT odnosi się do całości działalności podatnika, a nie jej rodzajów.

Zważywszy, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą w sposób częstotliwy, nie ulega wątpliwości, iż poszczególne rodzaje czynności dokonywane w ramach tej działalności (w tym np. udzielanie pożyczek) powinny podlegać VAT, nawet, jeżeli dany rodzaj czynności zostałby wykonany jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich częstotliwie.

Stanowisko takie potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych, a także stanowisko doktryny prawa podatkowego. Przykładowo, Minister Finansów w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2007 r. (sygn. IPPP2-443-273/07-2/BM) wskazał, że: udzielanie przez Wnioskodawcę odpłatnych pożyczek, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 65.22 ?Usługa udzielania pożyczek świadczona poza systemem bankowym? podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 (jako wymieniona w poz. 3, załącznika Nr 4) - bez znaczenia jest tutaj fakt, że przedmiotowe działania wykraczają poza zakres czynności zgłoszonych jako przedmiot działalności Spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym?. Podobnie Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 31 grudnia 2007 r. (sygn. IBPP2/443-165/07/RSz/KAN-1176/10/07/KAN-3097/12/97), Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie w decyzji z dnia 31 października 2006 r. (sygn. L.IS.II/2-443/181/06), Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie w decyzji z dnia 16 sierpnia 2006 r. (sygn. IS.I/2-4361-6/06).

Ad. 2

Zdaniem Spółki czynność udzielenia pożyczki jako świadczenie usług finansowych zwolnionych od podatku od towarów i usług nie będzie miała wpływu na rozliczenie podatku naliczonego w oparciu o tzw., strukturę sprzedaży, bowiem wykonana czynność miała charakter sporadyczny, a zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy do obrotu o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących usług wymienionych w załączniku nr 4 w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Stanowisko takie znajduje oparcie w szeregu interpretacji indywidualnych, jak również w orzeczeniach Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z którym sporadyczność wykonywania określonych czynności określa się nie tylko w świetle ich częstotliwości, ale również przez ocenę czy stanowią one uzupełnienie zasadniczej działalności firmy. Jako, że w opisanym stanie faktycznym opisano czynności, które nie są bezpośrednim stałym i koniecznym uzupełnieniem działalności podstawowej podatnika, jaką jest działalność produkcyjna, stąd czynności te winny być uznane za sporadyczne (orzeczenie ETS w sprawie C-306/94).

Jeśli zaś czynności te mają charakter sporadyczny, tym samym nie bierze się jej pod uwagę przy określeniu podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Art. 8 ust. 3 ustawy stanowi ponadto, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju. Zatem, udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych świadczone poza systemem bankowym zaliczane są do grupy usług pośrednictwa finansowego, sklasyfikowanego w sekcji J dział 65 PKWiU, a tego rodzaju działalność mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Wobec powyższego udzielanie pożyczek podlega regulacjom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie o podatku od towarów i usług oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Stosownie zaś do poz. 3 powyższego załącznika, zawierającego wykaz usług zwolnionych od podatku, zwolnione są od podatku usługi zakwalifikowane do PKWiU ? sekcja J ex (65-67) tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
   
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
   
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
   
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
   
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
   
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
   
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
   
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
   
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.
   
   

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca nieposiadający w zakresie prowadzonej działalności czynności udzielania pożyczek udzielił wspólnikowi pożyczki ze środków własnych. Spółka kwalifikuje czynność udzielenia pożyczki pod symbolem PKWiU 65.22.10 jako usługę udzielenia pożyczki poza systemem bankowym. Pożyczka została udzielona na podstawie zawartej umowy pożyczki, która to umowa zobowiązała wspólnika do zwrotu pożyczki wraz z odsetkami. Jak podaje Wnioskodawca, zarówno pożyczkodawca jak i pożyczkobiorca są podatnikami VAT. Zawarta umowa jest pierwszą taką umową zawartą przez Spółkę, choć Wnioskodawca nie wyklucza w przyszłości udzielania następnych pożyczek.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Spółka, na mocy umowy, udzieliła pierwszej pożyczki pieniężnej, za którą będzie otrzymywać odsetki, a zatem uznać należy, iż świadczy odpłatną usługę, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy wyżej wskazanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W świetle powyższego Spółkę uznać należy za usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2, gdyż będzie ona samodzielnie, w ramach prowadzonej działalności świadczyć usługi pośrednictwa finansowego, a tym samym w zakresie wykonywanych czynności występować będzie jako podatnik podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz powołane przepisy, należy stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa udzielenia pożyczek mieszcząca się w grupowaniu PKWiU 65.22.10 stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ustawy, przy czym korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy jako usługa wymieniona w poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11), zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono w oparciu o przedstawioną przez Wnioskodawcę klasyfikację statystyczną.

Ad. 2

Zgodnie z treścią art. 90 ust. 1 ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W art. 90 ust. 2 ustawy wskazano, iż jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie regulacji art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie ? art. 90 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z przywołanym art. 90 ust. 6 ustawy ? czynności wymienione w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy ? w zakresie, w jakim czynności te dokonywane są sporadycznie, nie są wliczane do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia ?sporadycznie?. Z definicji słownikowych wynika, iż sporadyczny to: ?zjawiający się, występujący od czasu do czasu, rzadko, nieregularny, przypadkowy?. Sporadyczność oznacza występowanie danych zdarzeń w sposób incydentalny, lecz nie wyklucza ich powtarzalności. Jednakże powtarzalność nie może przerodzić się w stały element prowadzonej działalności. Zatem transakcje sporadyczne to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem działalności. Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności jednostki. Jeżeli działalność finansowa stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze i sporadyczne.

Sporadyczność transakcji, zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, nie odnosi się do częstotliwości takich czynności, lecz raczej stopnia wykorzystania zasobów podatnika, przy nabyciu których przysługiwało prawo odliczenia podatku. Czynności sporadyczne należałoby raczej rozumieć jako czynności poboczne do działalności gospodarczej podatnika. Ponadto, w brzmieniu art. 174 ust. 2 lit. b Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 ze zm.) odstąpiono od sformułowania ?sporadyczne? użytego w ustawie o podatku od towarów i usług oraz w VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L 145.1 ze zm.) i posłużono się zwrotem ?pomocnicze transakcje finansowe?.

Jeśli świadczona przez podatnika usługa w zakresie udzielenia pożyczki spełnia wymogi do uznania jej za czynność sporadyczną, to zgodnie z wyżej powołanym przepisem art. 90 ust. 6 ustawy, nie należy jej uwzględniać przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka, czynny podatnik podatku od towarów i usług, udzieliła swojemu wspólnikowi pożyczki ze środków własnych poza systemem bankowym. Jest to pierwsza udzielona przez Spółkę pożyczka, choć Wnioskodawca nie wyklucza w przyszłości udzielania następnych pożyczek. Pożyczkobiorca płaci odsetki na rzecz Pożyczkodawcy w wyznaczonych w umowie terminach. Wnioskodawca, producent leków, w zakresie swojej działalności nie posiada udzielania pożyczek.

Biorąc pod uwagę to, że udzielona poza systemem bankowym pożyczka jest dotychczas jedyną taką czynnością pozostającą ponadto poza zakresem działalności Wnioskodawcy, czynność ta spełnia przesłankę do uznania jej za sporadyczną.

Zatem stwierdzić należy, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa w zakresie udzielenia pożyczki spełnia wymagania do uznania jej jako czynności dokonywane sporadycznie. W związku z tym zgodnie z przepisem art. 90 ust. 6 ustawy, kwot należnych z tytułu udzielonych pożyczek nie należy uwzględniać przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć jednakże należy, że przedmiotem interpretacji, zgodnie z intencją Wnioskodawcy, jest stan faktyczny, tj. czynność udzielonej jednej pożyczki. Udzielenie kolejnych pożyczek należy rozpatrywać w zależności od częstotliwości i wysokości zaangażowania środków pieniężnych w stosunku do podstawowej działalności Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.