Czy dla nagród o małej wartości (do 10,00 zł) można zrezygnować ze szczegółowej ewidencji pozwalającej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.11.2009 r. (data wpływu 10.11.2009 r.), uzupełnionym poprzez uiszczenie w dniu 30.12.2009 r. brakującej opłaty, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia szczegółowej ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób obdarowanych kuponami o wartości do 10,00 zł - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.11.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia szczegółowej ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób obdarowanych kuponami o wartości do 10,00 zł.

Wniosek został uzupełniony poprzez uiszczenie w dniu 30.12.2009 r. brakującej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie detalicznego obrotu lekami i farmaceutykami w aptekach. Spółka, jako osoba prawna prowadzi księgi rachunkowe, a sprzedaż detaliczną ewidencjonuje za pomocą kas fiskalnych. Klientami aptek są osoby fizyczne indywidualne.

Silna konkurencja supermarketów sprzedających parafarmaceutyki, suplementy diety i kosmetyki, nagradzających konsumentów bonami towarowymi, zmusiła Spółkę do udzielania nagród promocyjnych w formie wydawanych kuponów premiowych. Wprowadzono, zatem program lojalnościowy mający na celu zwiększenie przychodów ze sprzedaży, w ramach którego, klienci za zrealizowane zakupy otrzymują kupony o określonej wartości. Wartość kuponów wydawanych jednorazowo sięga obecnie od 2,20 zł do 100,00 zł (w początkowej fazie programu pojawiały się sporadycznie nagrody powyżej 100,00 zł).

Kupony są nabywane przez Wnioskodawcę u emitenta kuponów - A Spółka z o.o. Spółka otrzymuje notę księgową zawierającą określoną ilość kuponów w określonych nominałach oraz fakturę VAT ?za usługi pośrednictwa związane z dystrybucją kuponów?.

Na kuponach nie jest zamieszczona żadna informacja na temat towarów będących przedmiotem transakcji. Kupony nie są imienne i mają określony termin realizacji (z reguły do końca roku, w którym bony zostały wyemitowane). Kupony nie mogą być zamienione na pieniądze, ani reszta z zakupu nie może być wydana w pieniądzu.

Wydane kupony uprawniają ich posiadacza do nieodpłatnego nabycia towaru we wszystkich punktach handlowych Polski (w tym w aptece), posiadających autoryzację emitenta do ich przyjmowania jako formę rozliczeń za nabyte towary i usługi. Emitent refunduje placówkom handlowym akceptowane przez nich kupony.

Jeżeli kupon rabatowy jest realizowany w aptece Spółki, a wartość brutto zakupów przekroczy wartość kuponu, którym dokonywana jest zapłata, nadwyżkę pokrywa klient. Cała ewidencja sprzedaży towarów w aptekach odbywa się za pomocą kas fiskalnych, również sprzedaż za kupony. Fakt zapłaty za wydany towar kuponem system apteczny traktuje jako sprzedaż, ponieważ niezależnie od formy zapłaty dokonanej przez klienta, apteka wydaje paragon fiskalny.

Dokumentami odzwierciedlającymi przyznanie nagrody przez aptekę są:

• lista uczestników programu zawierająca dane osobowe (imię, nazwisko, Pesel) i numer Karty Stałego Pacjenta z unikalnym numerem kodu kreskowego,
• pokwitowanie odbioru nagrody przez pacjenta zidentyfikowanego Kartą Stałego Pacjenta o unikalnym kodzie kreskowym. Pokwitowanie zawiera datę, wysokość nagrody - zestawienie wydanych nominałów i nr Karty Stałego Pacjenta,
• dzienne zestawienia sumy wydanych nagród podpisane przez osoby wyznaczone w aptece do wydawania kuponów, a do celów księgowości zestawienie miesięczne - zbiorcze wydanych kuponów sporządzane na podstawie zestawionych sum dziennych wydanych kuponów z rozbiciem na nominały,
• regulamin programu lojalnościowego.
  
  

Dwa aspekty tej dokumentacji są uciążliwe dla pacjenta i tym samym zmniejszają pozytywny efekt wywołany otrzymana nagrodą:

• rozpisywanie wydanych kuponów na nominały w chwili ich wydawania - przy okienku w aptece - opóźnia obsługę pacjenta, co w godzinach wzmożonego ruchu powoduje tworzenie się kolejek, wobec czego część pacjentów wychodzi,
• około jednej czwartej nagród jest przyznawana wysokości od 2,20 zł do 10,00 zł. Żądanie podania imienia, nazwiska, numeru Pesel oraz podpisu na protokole przy tak małej nagrodzie, często wywołuje podejrzenie pacjenta, że chodzi o wyłudzeniu jedynie jego danych osobowych.
  
  

Podsumowując, brak jest akceptacji społecznej dla ewidencji małych nagród promocyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla nagród o małej wartości można zrezygnować ze szczegółowej ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób obdarowanych... Spółka ma na myśli kupony o wartości do 10,00 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, nagrody w formie kuponów o wysokości do 10,00 zł nie wymagają ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób obdarowanych.

O dokumentowaniu wydanych nagród o małej wartości jest mowa w ustawie o podatku VAT.

I tak: art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z póżn. zm.) ustala, że prezenty o małej wartości nie podlegają podatkowi od towarów i usług. Natomiast ust. 4. definiuje prezent o małej wartości ?przez prezenty o malej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poi 176, z póź.zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.?
   
   

Z powyższego wynika, że ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku prowadzenia ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości obdarowanego w wypadku prezentów nieprzekraczających 10,00 zł.

W świetle powyższego, można wnioskować, że ustawodawca uważa prezenty do wartości 10,00 zł za na tyle nieistotne, że ich ewidencja powodowałaby dodatkowe koszty niewspółmiernie wysokie w stosunku do wartości profitów (podatku) dla budżetu państwa wynikających z jej prowadzenia. Ta sama dysproporcja dodatkowych kosztów ewidencji do dodatkowych profitów (podatków) dla budżetu państwa dotyczy małych nagród w formie kuponów. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że nagrody w formie kuponów nieprzekraczających wartości 10,00 zł powinny być traktowane, jako prezent o małej wartości w rozumieniu ww. ustawy.

W tym kontekście Zainteresowany wskazuje na to, że kupony mają wiele cech wspólnych z prezentami towarowymi: mogą być realizowane tylko w formie towarów, nie można ich zamienić na pieniądze, ani nie można otrzymać reszty w pieniądzu. Jest to forma prezentu towarowego o znanej wartości, ale niezdefiniowanej postaci fizycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy czym na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów również niektóre nieodpłatne czynności. I tak, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
• wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w          części.

Jednocześnie do powyższego przepisu ustawodawca odwołał się w art. 7 ust. 3 ustawy, z treści którego wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zauważyć należy, iż zgodnie z uregulowaniem art. 7 ust. 4 ustawy przez prezenty o małej wartości, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Natomiast w myśl ust. 7 cytowanego artykułu przez próbkę, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Tym samym należy uznać, iż nieodpłatne przekazanie towarów, niestanowiących próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, na cele związane z reklamą i promocją, co do zasady, traktować należy jako związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i opodatkować podatkiem od towarów i usług, jeżeli podatnik ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w ramach programu lojalnościowego wydaje klientom nagrody promocyjne w formie kuponów premiowych.

Wartość kuponów wydawanych jednorazowo sięga obecnie od 2,20 zł do 100,00 zł. Na kuponach nie jest zamieszczona żadna informacja na temat towarów będących przedmiotem transakcji. Kupony nie są imienne i mają określony termin realizacji (z reguły do końca roku, w którym bony zostały wyemitowane). Kupony nie mogą być zamienione na pieniądze, ani reszta z zakupu nie może być wydana w pieniądzu. Jeżeli kupon rabatowy jest realizowany w aptece Spółki, a wartość brutto zakupów przekroczy wartość kuponu, którym dokonywana jest zapłata, nadwyżkę pokrywa klient. Cała ewidencja sprzedaży towarów w aptekach odbywa się za pomocą kas fiskalnych, również sprzedaż za kupony. Fakt zapłaty za wydany towar kuponem system apteczny traktuje jako sprzedaż, ponieważ niezależnie od formy zapłaty dokonanej przez klienta, apteka wydaje paragon fiskalny.

Czynności wydania kuponów premiowych nie można utożsamiać z nieodpłatną dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Kupon premiowy stanowi bowiem jedynie rodzaj środka pieniężnego, upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do zakupu w oznaczonym terminie towarów i dlatego nie mieści się w definicji towaru ujętej w art. 2 pkt 6 ustawy. Kupon nie jest więc towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do zakupu towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast kwota wskazana na kuponie premiowym określa wartość za jaką jego posiadacz może nabyć dowolny towar we wszystkich punktach handlowych Polski (w tym w aptece Spółki), posiadających autoryzację remitenta do ich przyjmowania jako formę rozliczeń za nabyte towary i usługi.

Kupon premiowy stanowi zatem jedynie przyrzeczenie udzielenia w przyszłości rabatu, do realizacji którego w istocie może nigdy nie dojść. Klient może bowiem zrezygnować z dalszego zaopatrywania się w danej sieci handlowej lub może go nie wykorzystać przy kolejnych zakupach i kupon przepadnie. Wówczas niezrealizowany kupon nie będzie przedstawiał żadnej wartości. Kupon nabiera wartości dopiero w chwili, gdy nabywca towarów realizuje kolejny zakup, uzyskując przy tym rabat w kwocie, jaka widnieje na otrzymanym wcześniej kuponie premiowym.

Biorąc pod uwagę stan prawny oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż, czynność nieodpłatnego przekazania kuponów premiowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż przedmiotowe kupony nie są towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. W związku z powyższym przekazywanie kuponów premiowych nie wymaga prowadzenia ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób obdarowanych.

Zauważa się, że w ocenie prawnej stanu faktycznego Wnioskodawca trafnie wskazał, iż nagrody w formie kuponów o wysokości do 10,00 zł nie wymagają ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób obdarowanych jednakże w zawartym we wniosku stanowisku wyraził pogląd, iż nagrody w formie kuponów nieprzekraczających wartości 10,00 zł powinny być traktowane, jako prezent o małej wartości w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Pogląd ten nie jest jednak słuszny bowiem przedmiotowe kupony nie są towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. Tym samym organ podatkowy nie mógł uznać stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.