Czy po wprowadzeniu jednostek energii (kWh) jako jednostek rozliczeniowych przy sprzedaży wyrobów gazowych (...)

Czy po wprowadzeniu jednostek energii (kWh) jako jednostek rozliczeniowych przy sprzedaży wyrobów gazowych Spółka powinna pozostać przy określaniu podstawy opodatkowania wyrobów gazowych poprzez mnożenie ich objętości wyrażonej w metrach sześciennych (m3) przez przeliczniki wartości opałowej określone w art. 88 ust. 7 ustawy

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określania podstawy opodatkowania wyrobów gazowych po wprowadzeniu jednostek energii (kWh) jako jednostek rozliczeniowych przy sprzedaży wyrobów gazowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 9 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określania podstawy opodatkowania wyrobów gazowych po wprowadzeniu jednostek energii (kWh) jako jednostek rozliczeniowych przy sprzedaży wyrobów gazowych.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:


X. S.A. (dalej: ?X.?, ?Spółka?, ?Wnioskodawca?) jest spółką kapitałową zajmującą się między innymi wydobyciem i przetwarzaniem wyrobów gazowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt lb ustawy o podatku akcyzowym oraz ich dostarczaniem do odbiorców indywidualnych oraz biznesowych. W dalszej części wniosku określenia ?wyroby gazowe? i ?gaz ziemny? będą określane wymiennie.

Spółka jest pośredniczącym podmiotem gazowym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy o podatku akcyzowym, który dokonuje sprzedaży wyrobów gazowych na rzecz innych podmiotów pośredniczących oraz finalnych nabywców gazowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym.


Obecnie Spółka rozliczając się z klientami obciąża ich za sprzedawane wyroby gazowe w jednostkach objętości tj. w metrach sześciennych (m3). W szczególności, obecnie jednostką rozliczeniową gazu ziemnego jest m3 w warunkach normalnych, czyli ilość suchego gazu zawarta w objętości 1m3 przy ciśnieniu 101,325 kPa i temperaturze 273,15K (0 stop. C). Ceny gazu ziemnego w taryfie (umowie) ustala się także od m3.


Obecnie, przy określaniu podstawy opodatkowania wyrobów gazowych, Spółka stosuje przeliczniki określone w art. 88 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym, przeliczając przy ich pomocy objętość wyrobów gazowych określoną w m3 na jednostki wartości opałowej wskazane w ustawie o podatku akcyzowym tj. gigadżule (GJ).


W przyszłości, jednostką rozliczeniową w obrocie gazem ziemnym będą jednostki energii, tj. kWh.


W szczególności:


  • Już obecnie na podstawie przepisów UE (Dyrektywa UE 2009/13/WE) oraz Instrukcji Ruchu i Eksploatacji Sieci Przesyłowej, zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, od 1 lipca 2012 r. rozliczanie ruchu w sieci przesyłowej odbywa się w jednostkach energii (kWh). Przedsiębiorstwa zgłaszają operatorowi systemu przesyłowego w jednostkach energii ile gazu zamierzają wprowadzić do sieci lub z niej wyprowadzić (tzw. nominacje). Operator używa jednostek energii do bilansowania systemu, czyli zapewnienia w czasie rzeczywistym, że ilość gazu przekazana do systemu jest równa ilości odebranej z systemu. Wynagrodzenie za usługę przesyłu wykonywaną przez operatora jest również kalkulowane na podstawie ilości przesłanego gazu wyrażonej w jednostkach energii. Operatorzy systemów dystrybucyjnych również mają przejść na rozliczanie swoich usług w jednostkach energii.
  • Mimo, że ruch w sieci przesyłowej rozliczany jest w jednostkach energii (kWh), ceny za gaz wciąż wyraża się od jednostek objętości (m3). Minister Gospodarki wydał Rozporządzenie z dnia 28 czerwca 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi, które uwzględnia określanie cen w jednostkach energii, a nie objętości, Minister wprowadza jednak harmonogram przechodzenia na jednostki energii, w zależności od wielkości poboru energii przez odbiorcę. Zgodnie z Rozporządzeniem przejście na rozliczenia w jednostkach energii względem wszystkich odbiorców ma się dokonać od pierwszego dnia miesiąca przypadającego po upływie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie Rozporządzenia.
  • Ilość gazu ziemnego wyrażona w jednostkach energii, będzie kalkulowana jako iloczyn ilości w jednostkach objętości (m3) i ciepła spalania określonego dla danej objętości gazu.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy po wprowadzeniu jednostek energii (kWh) jako jednostek rozliczeniowych przy sprzedaży wyrobów gazowych Spółka powinna pozostać przy określaniu podstawy opodatkowania wyrobów gazowych poprzez mnożenie ich objętości wyrażonej w metrach sześciennych (m3) przez przeliczniki wartości opałowej określone w art. 88 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym?

Stanowisko Wnioskodawcy:


W ocenie Wnioskodawcy po wprowadzeniu jednostek energii (kWh) jako jednostek rozliczeniowych przy sprzedaży wyrobów gazowych Spółka powinna pozostać przy określaniu podstawy opodatkowania wyrobów gazowych poprzez mnożenie ich objętości wyrażonej w metrach sześciennych (m3) przez przeliczniki wartości opałowej określone w art. 88 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym.


Zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15°C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).


Art. 88 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym stanowi, że do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe, które wynoszą:


  1. dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2705 00 00:
    1. 18,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu koksowniczego powstającego w procesie produkcji koksu metodą wysokotemperaturowego odgazowania węgla koksowego,
    2. 18,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ekspansyjnego i gazów resztkowych powstających na ciągach technologicznych nieorganicznych,
    3. 7,8 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu konwertorowego będącego produktem ubocznym w trakcie procesu zachodzącego w konwertorze tlenowym w czasie przedmuchiwania tlenem ciekłej surówki żelaza,
    4. 3,6 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu wielkopiecowego będącego produktem ubocznym w trakcie procesu zachodzącego w wielkim piecu podczas przetapiania spieku rudnego i rudy żelaza na surówkę, w procesie redukcyjnym,
    5. 1,9 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu nadmiarowego będącego produktem ubocznym suchego chłodzenia koksu,
    6. 1,8 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu gardzielowego stanowiącego produkt odpadowy powstający w procesie wytapiania w piecach szybowych wsadu w postaci brykietów koncentratu miedziowego, koksu oraz mieszanki żużla konwertorowego i żużla z wytopu ołowiu,
    7. 18,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego niewymienionego w lit. a-f lub gdy nie można ustalić rodzaju wyrobu gazowego;
  2. dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 11 00 - 45,2 GJ/1000 kilogramów;
  3. dla wyrobów energetycznych o kodach CN od 2711 12 do 2711 19 00 - 46,0 GJ/1000 kilogramów;
  4. dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00:
    1. 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego wysokometanowego grupy E,
    2. 27,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lw,
    3. 24,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Ls,
    4. 20,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Ln,
    5. 16,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lm,
    6. 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego niewymienionego w lit. a-e;
  5. dla wyrobów gazowych o kodzie ex CN 2711 29 00:
    1. 24,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego propan-butan-powietrze,
    2. 115 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego propan-butan-rozprężony;
  6. dla wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00 - 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych;
  7. dla wyrobów gazowych niewymienionych w pkt 1, 2, 4 i 5 - 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych.


Z kolei zgodnie z art. 88 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku sprzedaży finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych do obliczenia podstawy opodatkowania tych wyrobów przyjmuje się ilość tych wyrobów wynikającą z faktury dokumentującej ich sprzedaż.


Dodatkowo, art. 89 ust. 1 pkt 12 i 13 określa stawki akcyzy dla wyrobów gazowych w przeliczeniu na jednostki wartości opałowej (GJ).


Zdaniem Spółki, jeżeli nie dojdzie do zmiany przepisów ustawy o podatku akcyzowym, przejście przez Spółkę na jednostki energii (kWh) przy rozliczeniach z odbiorcami wyrobów gazowych, nie może zmienić opisanych wyżej w stanie faktycznym, stosowanych przez nią obecnie i zgodnych z obecnym brzmieniem przepisów akcyzowych, zasad wyznaczania podstawy opodatkowania dla wyrobów gazowych.


W szczególności:


  • Stawki akcyzy nadal będą określone w przeliczeniu na jednostki wartości opałowej (GJ).


  • Nadal, zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15°C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).
  • Nadal będą obowiązywać stałe wartości opałowe wyrobów gazowych z art. 88 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym, które zostały określone przez ustawodawcę w odniesieniu do 1000 m3 określonego rodzaju wyrobów gazowych.


W tej sytuacji, w ocenie Spółki, będzie ona zobowiązana nadal przy określaniu podstawy opodatkowania zacząć kalkulację od określenia ilości wyrobów w m3, a następnie przeliczyć m3 na GJ przy wykorzystaniu przeliczników z art. 88 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym.

Co prawda na fakturach, jakie Spółka będzie wystawiać odbiorcom (w tym finalnym nabywcom gazowym) ilość dostarczonego gazu nie będzie już określana w m3, ale w kWh (jednostkach energii), ale w opinii Spółki nie zmienia to przedstawionego wyżej stanowiska.


Zdaniem Spółki określając podstawę opodatkowania wyrobów gazowych przez przeliczenie z jednostek objętości (m3) na jednostki wartości opałowej (GJ), a jednocześnie określając na fakturach ilość wyrobów gazowych w jednostkach energii (kWh), Spółka będzie działać w zgodzie z art. 88 ust. 8, zgodnie z którym w przypadku sprzedaży finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych do obliczenia podstawy opodatkowania tych wyrobów przyjmuje się ilość tych wyrobów wynikającą z faktury dokumentującej ich sprzedaż. Zawsze bowiem ilość wyrobów gazowych określoną na fakturze w jednostkach (kWh) energii będzie można przeliczyć na m3. Z kolei tak wyliczona ilość gazu w m3 będzie podstawą do zastosowania przeliczników z art. 88 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym do określania podstawy opodatkowania wyrobów gazowych w GJ. Oznacza to, że do określania podstawy opodatkowania Spółka przyjmie ilość wynikającą z faktur, ale po jej przeliczeniu z kWh na m3.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy przez wyroby akcyzowe rozumie się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.


Z kolei stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy wyroby gazowe to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.


Zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15°C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).


Stosownie do art. 88 ust. 7 ustawy do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe, które wynoszą:


  1. dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2705 00 00:
    1. 18,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu koksowniczego powstającego w procesie produkcji koksu metodą wysokotemperaturowego odgazowania węgla koksowego,
    2. 18,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ekspansyjnego i gazów resztkowych powstających na ciągach technologicznych nieorganicznych,
    3. 7,8 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu konwertorowego będącego produktem ubocznym w trakcie procesu zachodzącego w konwertorze tlenowym w czasie przedmuchiwania tlenem ciekłej surówki żelaza,
    4. 3,6 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu wielkopiecowego będącego produktem ubocznym w trakcie procesu zachodzącego w wielkim piecu podczas przetapiania spieku rudnego i rudy żelaza na surówkę, w procesie redukcyjnym,
    5. 1,9 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu nadmiarowego będącego produktem ubocznym suchego chłodzenia koksu,
    6. 1,8 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu gardzielowego stanowiącego produkt odpadowy powstający w procesie wytapiania w piecach szybowych wsadu w postaci brykietów koncentratu miedziowego, koksu oraz mieszanki żużla konwertorowego i żużla z wytopu ołowiu,
    7. 18,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego niewymienionego w lit. a-f lub gdy nie można ustalić rodzaju wyrobu gazowego;
  2. dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 11 00 - 45,2 GJ/1000 kilogramów;
  3. dla wyrobów energetycznych o kodach CN od 2711 12 do 2711 19 00 - 46,0 GJ/1000 kilogramów;
  4. dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00:
    1. 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego wysokometanowego grupy E,
    2. 27,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lw,
    3. 24,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Ls,
    4. 20,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Ln,
    5. 16,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lm,
    6. 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego niewymienionego w lit. a-e;
  5. dla wyrobów gazowych o kodzie ex CN 2711 29 00:
    1. 24,0 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego propan-butan-powietrze,
    2. 115 GJ/1000 metrów sześciennych dla wyrobu gazowego propan-butan-rozprężony;
  6. dla wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00 - 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych;
  7. dla wyrobów gazowych niewymienionych w pkt 1, 2, 4 i 5 - 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych.


Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że obecnie rozliczając się z klientami obciąża ich za sprzedawane wyroby gazowe w jednostkach objętości tj. w metrach sześciennych (m3) a przy określaniu podstawy opodatkowania wyrobów gazowych stosuje przeliczniki określone w art. 88 ust. 7 ustawy, przeliczając przy ich pomocy objętość wyrobów gazowych określoną w m3 na jednostki wartości opałowej wskazane w ustawie o podatku akcyzowym tj. gigadżule (GJ). Natomiast w przyszłości, jednostką rozliczeniową w obrocie gazem ziemnym będą jednostki energii, tj. kWh.


Wnioskodawca powziął czy po wprowadzeniu jednostek energii (kWh) jako jednostek rozliczeniowych przy sprzedaży wyrobów gazowych powinien pozostać przy określaniu podstawy opodatkowania wyrobów gazowych poprzez mnożenie ich objętości wyrażonej w metrach sześciennych (m3) przez przeliczniki wartości opałowej określone w art. 88 ust. 7 ustawy.

Odnosząc się do niniejszej kwestii wskazać należy, że w dniu 25 lipca 2013 r. weszły w życie zapisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2013 r. w sprawie zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi (Dz.U. z 2013 r., poz. 820), które dostosowują polskie przepisy do prawa unijnego w zakresie obrotu paliwami gazowymi. Zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia zmianie ulegnie jednostka rozliczenia zużycia gazu ziemnego. Począwszy od 1 sierpnia 2014 r. przedsiębiorstwa obrotu paliwami gazowymi oraz wykonujące usługę przesyłu i dystrybucji będą dokonywały rozliczenia z odbiorcami w jednostkach energii ? kilowatogodzinach (kWh), zamiast dotychczasowej jednostki rozliczeniowej ? metrów sześciennych (m3).


Z cytowanych przepisów wynika, że przy określaniu podatku akcyzowego od wyrobów gazowych należy stosować stałe wartości opałowe określone w art. 88 ust. 7 ustawy. Zatem obliczając podatek akcyzowy z tytułu sprzedaży wyrobów gazowych - w przypadku gdy jednostką rozliczeniową w obrocie gazem będą kWh - należy najpierw zacząć kalkulację od określenia ilości wyrobów w m3 a następnie przeliczyć m3 na GJ przy wykorzystaniu wartości opałowych wskazanych w art. 88 ust. 7 ustawy.


Poparcie dla prawidłowości wyżej wskazanego sposobu określania podatku akcyzowego od wyrobów gazowych stanowi art. 91b ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym pośredniczący podmiot gazowy dokonujący sprzedaży wyrobów gazowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów gazowych zawierającą następujące dane:

  1. ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych, odpowiednio w kilogramach albo metrach sześciennych, według nazwy oraz kodów CN, oraz ich wartość opałową;
  2. datę sprzedaży wyrobów gazowych;
  3. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy gazowego;
  4. datę wystawienia i numer faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedane przez podatnika wyroby gazowe, na podstawie których te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu.


Powyższy przepis określa, że ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot gazowy dokonujący sprzedaży wyrobów gazowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu ma zawierać m.in. dane dotyczące ilości kg albo m3 każdorazowo sprzedanych wyrobów ze wskazaniem kodu CN oraz ich wartości opałowej.

Obowiązek wskazania w ewidencji danych dotyczących ilości m3 oraz wartości opałowej sprzedanych wyrobów gazowych potwierdza, że - w przypadku, w którym jednostką rozliczeniową jest kWh - dla celów określenia podatku akcyzowego należy ilość wyrobów gazowych określić w m3 i stosować wartości opałowe określone w art. 88 ust. 7 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika