W zakresie miejsca opodatkowania dokonywanych dostaw łańcuchowych

W zakresie miejsca opodatkowania dokonywanych dostaw łańcuchowych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 06.11.2012 r. (data wpływu 08.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania dokonywanych dostaw łańcuchowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 08.11.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania dokonywanych dostaw łańcuchowych.


W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:


Spółka jest podmiotem z siedzibą w Danii prowadzącym działalność w zakresie produkcji i dystrybucji przetworów rybnych. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Danii, nie jest natomiast zarejestrowana dla celów VAT w Polsce.
Spółka zamierza nabywać towary od podmiotu polskiego, będącego spółką zależną z tej samej grupy kapitałowej (dalej: ?Dostawca?), a następnie sprzedawać je nabywcom z krajów Unii Europejskiej (dalej: ?Nabywca?). Towar wydawany będzie Nabywcy bezpośrednio przez Dostawcę. Spółka będzie realizować powyższe transakcje według dwóch scenariuszy. Zgodnie z pierwszym z planowanych schematów transakcji, Nabywcą towarów będzie podmiot z kraju Unii Europejskiej innego niż Polska i Dania (dalej: ?Scenariusz I?). Według drugiego z planowanych scenariuszy, Nabywcą towarów byłby podmiot z siedzibą w Danii (dalej: ?Scenariusz II?).


W ramach Scenariusza I transakcje będą odbywały się przy zachowaniu następujących warunków:

  • Spółka, Dostawca i Nabywca będą zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich tj. Spółka ? w Danii; Dostawca ? w Polsce, a Nabywca ? w innym kraju członkowskim UE niż Polska i Dania;
  • transport towarów z Polski do innego państwa członkowskiego (wyłączając Danię) będzie organizowany przez Nabywcę, który będzie ponosił także jego koszt. Nabywca będzie w tym zakresie działał na rzecz Spółki, co zostanie potwierdzone w odpowiedniej umowie;
  • Spółka nie posiada siedziby działalności gospodarczej w państwie członkowskim, w którym będzie kończył się transport (transport nie będzie się kończył w Danii);
  • Spółka będzie stosować wobec Dostawcy i Nabywcy numer VAT nadany jej w Danii; natomiast Dostawca wobec Spółki będzie stosował numer VAT nadany w Polsce;
  • Nabywca będzie stosować numer VAT państwa członkowskiego, w którym będzie kończył się transport (innym niż Polska i Dania);
  • Spółka, na wystawianych przez siebie fakturach, będzie zawierała odpowiednie adnotacje i wskazywała, że Nabywca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.


W ramach Scenariusza II transakcje będą odbywały się natomiast przy zachowaniu następujących warunków:

  • Dostawca posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce oraz jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce;
  • Siedziba działalności gospodarczej Spółki oraz Nabywcy mieści się w Danii;
  • Zarówno Spółka jak i Nabywca będą zarejestrowani dla celów VAT w Danii, w tym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych;
  • Transport towarów z Polski do Nabywcy znajdującego się na terytorium Danii będzie organizowany przez Nabywcę, który będzie ponosił także jego koszt. Nabywca będzie w tym zakresie działał na rzecz Spółki, co zostanie potwierdzone w odpowiedniej umowie.


W związku z powyższym zadano następujące pytania:


  1. Czy w przedstawionym w Scenariuszu I opisie zdarzenia przyszłego, dokonywane przez Spółkę transakcje stanowić będą wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne, do których ma zastosowanie procedura uproszczona, określona w art. 135 ustawy o VAT?
  2. Czy w przedstawionym w Scenariuszu II opisie zdarzenia przyszłego, dokonywane przez Spółkę dostawy na rzecz Nabywcy z Danii nie będą podlegać opodatkowaniu VAT na terytorium Polski?

Zdaniem Wnioskodawcy:


Ad 1. Zdaniem Spółki, dokonywane przez nią w ramach Scenariusza I transakcje będą stanowić wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne, które będą mogły być rozliczane przy zastosowaniu procedury uproszczonej, określonej w art. 135 ustawy o VAT. W konsekwencji, Spółka, jako drugi w kolejności podmiot w ramach transakcji trójstronnej, nie będzie obowiązana do zarejestrowania się na VAT w Polsce.


Ad 2. Zdaniem Spółki, dokonywane przez nią w ramach Scenariusza II dostawy na rzecz Nabywcy z Danii nie będą podlegać opodatkowaniu VAT na terytorium Polski. W rezultacie, Spółka nie będzie obowiązana do zarejestrowania się na VAT w Polsce.


Uzasadnienie stanowiska Spółki Scenariusz 1:


Zgodnie z art. 135 ustawy o VAT, aby wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna mogła zostać rozliczona zgodnie z procedurą uproszczoną muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

  1. trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
  2. przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego,
  3. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
  4. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
  5. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się łub kończy transport lub wysyłka,
  6. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport łub wysyłka,
  7. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Ad. a)


W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym w ramach Scenariusza I transakcje dokonywane będą pomiędzy:

  • Dostawcą zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce;
  • Spółką, która jest zarejestrowana na VAT w Danii;
  • Nabywcą, którym będzie podmiot zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie członkowskim UE innym niż Polska i Dania.


Dostawa towaru będzie następowała pomiędzy:

  • Dostawcą i Spółką oraz
  • Spółką i Nabywcą.


Dostawca będzie wydawał towar bezpośrednio Nabywcy. Oznacza to, że spełniony będzie warunek, o którym mowa w punkcie a).


Ad. b)


W ocenie Spółki, spełniony będzie także warunek określony w punkcie b), towar transportowany będzie z jednego państwa członkowskiego (Polski) na terytorium innego państwa członkowskiego (kraju Nabywcy). Zdaniem Spółki nie ma znaczenia, że transport będzie organizowany i opłacony przez Nabywcę (a więc ostatniego w kolejności podatnika VAT), skoro będzie działał on w tym zakresie na rzecz Spółki (czyli drugiego w kolejności podatnika VAT). W ocenie Spółki, kluczowe W tym zakresie jest brzmienie art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, zgodnie z którym transport może być wykonywany przez pierwszego tub drugiego uczestnika transakcji lub ?na ich rzecz?.

Spółka pragnie podkreślić, że powyższy pogląd został potwierdzony m. in. wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2008 r. (sygn. akt. III SA/Wa 194/08). W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd odwołał się do cywilistycznej definicji umowy dostawy. Sąd stwierdził tylu samym, iż ?Jest oczywiste, w świetle pkt 2 lit a przepisu (art. 135 ustawy o VAT), że aby zrealizować trójstronną dostawę, towar musi zostać wydany przez dostawcę poprzez drugiego podatnika odbiorcę pośredniego, do odbiorcy końcowego tegoż towaru a wynika to z zapisu ? ?...a dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności.? Dostawa to czynność, wykonywana na podstawie umowy dostawy, przez którą art. 605 ustawy dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny /Dz. U Nr 16 poz. 93 ze zmianami/ rozumie taką umowę, w której dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny. Z przepisu wynika, że dostawca dostarcza towar a odbiorca odbiera - nie oznacza to jednak, że dostawca ma obowiązek osobistej, fizycznej dostawy towaru. Może tę czynność prawną wykonać przez osobę trzecią, która będzie działać w jego imieniu lub na jego rzecz. Taki przypadek przewiduje również i analizowany przepis art. 135 ust.1 pkt 2 lit a ustawy o VAT, w którym pierwszy podatnik wydaje towar ostatniemu przy czyni dostawa towaru jest dokonywana pomiędzy pierwszym i drugim, ci następnie drugim i ostatnim w kolejności. Dokonanie dostawy nie oznacza więc, że dostawa będzie wydana osobiście przez dostawcę odbiorcy, może być również wydana przez osobę działającą na jej rzecz. Przykładowo, drugi w kolejności podatnik w ogóle nie obejmuje towaru w fizyczne posiadanie, a wykonuje umowę dostawy. Ważne jest bowiem i wystarczające, aby każdy z uczestników, w łańcuchu dostawy posiadał możliwość prawną dysponowania towarem jak właściciel?.

Sąd podkreślił także, ?że skoro dla przepisu nie jest istotne ?dzierżenie? towaru, lecz jedynie strona formalnoprawna, umowa stron, to również mniejsze znaczenie ma fizyczne dzierżenie towaru w transporcie. Ważne jest jedynie, aby towar został odebrany przez ostatecznego odbiorcę, który w ten sposób potwierdzi trójstronną transakcję i ostatecznie rozliczy podatek VAT. W takim rozumieniu obojętne dla przepisu jest to, czy towar transportuje dostawca - pierwszy podatnik, czy drugi podatnik, czy też osoba trzecia, spedytor, czy przewoźnik - istotne jest aby ta osoba działała na rzecz pierwszego lub drugiego podatnika. Taki warunek stawia bowiem przepis ustawy o VAT.

Prawo podatkowe nie definiuje ?działania na rzecz?, ale można posiłkować się przepisami, w których występuje to określenie. Jest nim art. 758 § 1 Kodeksu cywilnego: ?Przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu?.


Umowa agencyjna rozróżnia zawieranie umów na rzecz od zawierania ich w imieniu innej osoby, co przewiduje przepis dotyczący pełnomocnika i przedstawiciela ? art. 96 Kodeksu cywilnego. Działanie na rzecz osoby fizycznej lub prawnej to nic innego jak wykonywanie czynności umownych dla tej osoby i w jej interesie.

Nie ulega więc kwestii, że o ile ustawa o VAT posługuje się terminem ?na rzecz? to kryje się za nim umowne działanie osoby trzeciej w celu przysporzenia podatnikowi. Skoro przepis dopuszcza włączenie się do transportu dostawy osób trzecich, to również dopuszcza, że tą osobą trzecia może być ostateczny odbiorca, który przejmuje na siebie obowiązki transportowe, działając na rzecz dostawcy lub drugiego podatnika. Nie jest więc istotne dla bytu przepisu ar. 135 ust 1 pkt 2, że ostateczny odbiorca organizuje i opłaca transport, ważne jest, czy działa na rzecz pierwszego lub drugiego podatnika.

W ocenie Sądu interpretacja art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wprowadzająca do jego znamion dodatkowy warunek ? konieczności dokonywania transportu towaru, tylko i wyłącznie przez pierwszego lub drugiego podatnika naruszałaby omawiany przepis. Skoro takiego zapisu przepis ten nie zawiera, a wręcz przeciwnie wskazuje na uczestnictwo w trójstronnym obrocie i osób trzecich, to osobą transportującą na rzecz pierwszego lub drugiego podatnika może być z powodzeniem odbiorca towaru, chociażby na własny koszt, ale działając na rzecz pierwszego i drugiego podatnika.


Podobne stanowisko prezentują także organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. ITPP2/443-1397/11/AF) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał w analogicznym stanie faktycznym, iż ?biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść po powołanych przepisów należy stwierdzić, iż w przypadku przedmiotowych transakcji spełnione są łącznie wszystkie warunki, o których mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ? jak wynika z opisu statuą faktycznego - organizujący transport ostateczny odbiorca działa na rzecz drugiego w kolejności podatnika (Spółki). W konsekwencji transakcje, w których Spółka uczestniczy mogą korzystać z procedury uproszczonej rozliczenia wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.?

Zbieżny z powyższym pogląd wyraziły organy również w innych interpretacjach indywidualnych, przykładowo: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 4 listopada 2010 r. (sygn. IPPP3/443-791/10-2/KC), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 30 stycznia 2009 r. (sygn. ILPP2/443-1049/08-2/MN), czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 18 stycznia 2010 r. (sygn. ITPP2/443- 915a/09/RS).

Mając na względzie, iż zgodnie z umową pomiędzy Spółką i Nabywcą, Nabywca odbierając towar bezpośrednio od Dostawcy i organizując jego transport do innego państwa członkowskiego będzie działał na rzecz Spółki, warunek określony w art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT należy uznać za spełniony.


Ad. c)


W rozważanym przypadku dostawa towarów na rzecz Nabywcy będzie bezpośrednio poprzedzona przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez Spółkę.


Ad. d)


W omawianej sytuacji transport towarów będzie kończył się w państwie członkowskim innym niż Polska i Dania. Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej Spółki na terytorium Danii, a więc w innym państwie członkowskim niż państwo zakończenia transportu.


Ad. e)


Na fakturach dokumentujących nabycie towarów przez Spółkę od Dostawcy będzie umieszczony jej duński numer VAT. Ten sam numer VAT Spółka będzie umieszczać na fakturach dokumentujących sprzedaż towarów Nabywcy.


Ad. f)


Nabywca będzie stosował swój numer VAT nadany przez państwo członkowskie, w którym będzie kończył się transport towarów.


Ad. g)


Dla udokumentowania dostawy towarów na rzecz Nabywcy Spółka będzie wystawiała faktury z adnotacją, że Nabywca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.


Podsumowując, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym według Scenariusza I spełnione zostaną wszystkie warunki niezbędne dla uznania przedmiotowych transakcji za wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne i zastosowania wobec nich procedury uproszczonej, określonej w art. 135 ustawy o VAT. W konsekwencji, Spółka, jako drugi w kolejności podmiot w ramach transakcji trójstronnej, nie będzie obowiązana do zarejestrowania się na VAT w Polsce.


Scenariusz II


Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, w ramach Scenariusza II Spółka będzie nabywać towary od polskiego Dostawcy w celu ich odsprzedaży Nabywcy mającemu siedzibę na terytorium Danii. Towar, podobnie jak w Scenariuszu I, będzie wysyłany bezpośrednio od Dostawcy w Polsce do Nabywcy na terytorium Danii. Transport towarów będzie fizycznie organizowany przez Nabywcę, który będzie ponosił także jego koszt.


Nabywca będzie jednak w tym zakresie działał na rzecz Spółki, co zostanie potwierdzone w odpowiedniej umowie.


Na wstępie zauważyć należy, iż w przypadku Scenariusza II, nie znajdzie zastosowania uproszczona procedura rozliczania transakcji trójstronnej przedstawiona w art. 135 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, iż niespelnione będą podstawowe warunki jej zastosowania, tj. wymóg dokonania transakcji z udziałem trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich oraz fakt, iż Spółka (jako drugi w kolejności podatnik) posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport (tj. w Danii).


W takiej sytuacji, zastosowanie znajdą ogólne przepisy dotyczące opodatkowania tzw. transakcji łańcuchowych.


W analizowanym przypadku mamy do czynienia z dwiema dostawami:

  • dostawa między Dostawcą i Spółką oraz
  • dostawa między Spółką i Nabywcą.




Zgodnie z podstawową zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę łub przez osobę trzecią, jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Art. 22 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje z kolei, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czyni towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie (tzw. dostawa ruchoma). Jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba, że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, dostawę towarów, która poprzedza wysyłkę lub transport towarów uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów. Natomiast dostawę towarów następującą po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

W przypadku udziału w transakcji łańcuchowej o charakterze międzynarodowym, w sytuacji gdy towar ulega przemieszczeniu pomiędzy różnymi państwami, podstawową kwestią staje się ustalenie, której dostawie należy przyporządkować transport towarów. Ma to decydujące znaczenie z punktu widzenia ustalenia miejsca świadczenia dla każdej z dostaw w łańcuchu, a tym samym określenia skutków podatkowych dla podmiotów dokonujących poszczególnych dostaw w transakcji łańcuchowej.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu zdarzenia przyszłego (zgodnie ze Scenariuszem II), podkreślić należy, iż towar będzie w tym przypadku wysyłany bezpośrednio od Dostawcy w Polsce do Nabywcy na terytorium Danii, przy czym transport towarów będzie fizycznie organizowany przez Nabywcę, który będzie ponosił także jego koszt. Jednak Nabywca, podobnie jak w Scenariuszu I, będzie w tym zakresie działał na rzecz Spółki, co zostanie potwierdzone w odpowiedniej umowie.

W ocenie Spółki, mając na względzie, iż w przedstawionym w Scenariuszu II przypadku transport będzie organizowany na rzecz Spółki (drugi w kolejności podmiot w łańcuchu dostaw), dostawą, do której należy przyporządkować transport będzie dostawa dokonywana przez Dostawcę na rzecz Spółki (dostawa ruchoma). W konsekwencji, w świetle przytoczonego powyżej art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, dostawa realizowana przez Spółkę na rzecz Nabywcy będzie dokonana w miejscu zakończenia wysyłki towarów (tj. w Danii), co oznaczą że nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce. W konsekwencji, Spółka, jako drugi w kolejności podmiot w ramach transakcji łańcuchowej, nie będzie obowiązana do zarejestrowania się na VAT w Polsce.

W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, iż jej zdaniem w analizowanym przypadku nie będzie miało znaczenia, że transport będzie fizycznie organizowany i opłacany przez Nabywcę a więc ostatniego w kolejności podatnika VAT), w sytuacji gdy będzie działał on w tym zakresie na rzecz Spółki (czyli drugiego w kolejności podatnika VAT).

Należy pamiętać, iż zgodnie z podstawową zasadą określającą miejsce świadczenia dostawy towarów, wyrażoną w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią, jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Literalna wykładnia przepisu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, iż przepis ten dotyczy także sytuacji, w której transport towarów jest dokonywany przez osobę trzecią inną niż dostawca i nabywca. W scenariuszu II, w przypadku dostawy dokonywanej przez Dostawcę na rzecz Spółki, towary są fizycznie transportowane przez Nabywcę (działającego na rzecz Spółki), który w tej sytuacji niewątpliwie jest osobą trzecią względem Dostawcy i Spółki. W konsekwencji, miejscem opodatkowania dostawy między Dostawcą a Spółką będzie miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki (tj. Polska).

Mając powyższe na względzie, Spółka stoi na stanowisku, iż w analizowanych Scenariuszu II dostawą ruchomą będzie dostawa realizowana przez Dostawcę na rzecz Spółki i będzie ona rozpoznana jako transakcja wewnątrzwspólnotowa w Polsce. W konsekwencji, następująca w dalszej kolejności dostawa Spółki na rzecz Nabywcy w Danii nie będzie podlegać opodatkowaniu na terytorium Polski, a Spółka nie będzie obowiązana do zarejestrowania się na VAT w Polsce.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika