Obciążenie przez Wnioskodawcę należnością pieniężną z tytułu korzystania przez inną jednostkę (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 01.02.2010r. (data wpływu 08.02.2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 26.04.2010r. (data wpływu 04.05.2010r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-122/10-2/KT z dnia 16.04.2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania należności z tytułu korzystania z obiektów Towarzystwa

1. w części dotyczącej opodatkowania świadczonych usług ? jest prawidłowe
2. w części dotyczącej zastosowania stawki podatku właściwej dla świadczonych usług ? jest nieprawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 08.02.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania należności z tytułu korzystania z obiektów Towarzystwa.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26.04.2010r. (data wpływu 04.05.2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-122/10-2/KT z dnia 16.04.2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik jest jednostką organizacyjną kościelnej osoby prawnej. Jako jednostka organizacyjna prowadząca działalność gospodarczą Wnioskodawca jest uznany przez właściwą izbę podatkową jako odrębny podmiot podatkowy, ze względu na swe organizacyjne wyodrębnienie, zgodnie z art. 55 ust. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunku państwa do kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest zarazem podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z regulaminem nadanym w trybie prawa kościelnego celem Wnioskodawcy jest zarządzanie obiektami kościelnymi (budynkami, gruntami itp.) powierzonymi Wnioskodawcy i racjonalne gospodarcze ich wykorzystanie. Wnioskodawca jest jednostką o charakterze administracyjno - usługowym działającą na podstawie dekretu o jej powołaniu, ustawy o stosunku państwa do kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, decyzji Izby Skarbowej o uznaniu odrębności podatkowej oraz postanowień nadanego regulaminu.

Z punktu widzenia struktury majątkowej Wnioskodawca stanowi część kościelnej osoby prawnej, która posiada odrębną osobowość prawną i stanowi odrębny byt prawny z punktu widzenia prawa cywilnego.

Osobowości takiej nie posiada Wnioskodawca - jest on jednostką organizacyjną kościelnej osoby prawnej. Występuje ona jednak jako zarządca i administrator obiektów przekazanych we władanie innym jednostkom organizacyjnym Towarzystwa, w tym placówkom oświaty.

W ramach tej samej Inspektorii działają bowiem inne jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, ale stanowiące odrębne podmioty podatkowe, posiadające własny numer identyfikacji podatkowej. Jednostki te nie posiadają własnej osobowości prawnej ? działają jako jednostki organizacyjne, dla których organem prowadzącym jest Towarzystwo. Są to zazwyczaj bursy, szkoły, młodzieżowe ośrodki wychowawcze itp.

W celu zapewnienia środków na inwestycje, utrzymanie oraz administrowanie obiektami, Wnioskodawca jako podmiot gospodarczy obciąża inną jednostkę organizacyjną tej samej kościelnej osoby prawnej należnością pieniężną z tytułu korzystania z obiektów Towarzystwa.

Wnioskodawca działając w imieniu Towarzystwa obciążył należnością pieniężną ośrodek wychowawczy - z tytułu korzystania z obiektów. Ośrodek jest jednostką organizacyjną powołaną przez kościelną osobę prawną, tę samą, która utworzyła Wnioskodawcę. Należności te obciążają bezpośrednio budżet tej placówki oświatowej.

Podstawą obciążenia jest fakt korzystania z obiektów należących do Towarzystwa w ramach własnej działalności. Podmiotem obciążającym jest Wnioskodawca, sprawujący zarząd obiektami w imieniu właściciela.

Podmiotem zobowiązanym do uiszczania comiesięcznej (lub okresowej) należności jest jednostka organizacyjna władająca obiektami Towarzystwa dla swej statutowej działalności. Źródłem finansowania należności jest dotacja lub inne środki, jakie otrzymuje Ośrodek na prowadzoną przez siebie działalność z budżetu właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Należność, o której wyżej mowa, stanowi odpowiednik czynszu z tytułu najmu lub dzierżawy obiektami. Wysokość opłaty ustalona została przez Wnioskodawca działającego w imieniu właściciela.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazuje, że opisany stan faktyczny odpowiada klasyfikacji wyrażonej w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod numerem PKWiU 70.20.12-00.90 ?usługi wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym na własny rachunek pozostałe gdzie indziej nie wymienione? oraz PKWiU 70.20.11 ?usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek? - z tym zastrzeżeniem, że mimo, iż odpłatne udostępnienie nieruchomości odpowiada cechom najmu (dzierżawy), nie jest typowym stosunkiem zobowiązaniowym. Brak jest bowiem odrębnej podmiotowości prawnej pomiędzy jednostkami nawiązującymi tego typu relacje majątkowe. W swym normatywnym wymiarze pozostają one jednak najbliższe stosunkowi najmu i dzierżawy. Świadczący (Wnioskodawca) z racja sprawowanego zarządu udostępnia placówce oświatowej budynki mieszkalne i niemieszkalne na realizację statutowych celów, w zamian za co placówka ta świadczy opłatę odpowiadającą czynszowi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obciążenie przez Wnioskodawcę należnością pieniężną z tytułu korzystania z obiektów przez inną jednostkę organizacyjną działającą w ramach tej samej osoby prawnej stanowi czynność podgalającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, objętą stawką podatkową 22%...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, obciążenie należnością z tytułu korzystania przez inną jednostkę organizacyjną z obiektów oddanych w administrowanie Wnioskodawcy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odpłatność, jaką ponosi inna jednostka organizacyjna, jest odpowiednikiem prawa do korzystania z przekazanych jej we władanie obiektów, obciążenie należnością winno więc dokonać się na podstawie faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę. Należność uiszczona przez inną jednostkę organizacyjną stanowić będzie przychód Podatnika.

Zaistniały stosunek prawny między Podatnikiem i innymi jednostkami organizacyjnymi kształtowany jest przez dekret o powołaniu Wnioskodawcy oraz regulamin organizacyjny kształtujący jego zadania i cele. Stosunek ten ma charakter usługowego udostępnienia obiektu innej jednostce organizacyjnej, gdyż podatnik udostępnia innej jednostce organizacyjnej obiekty oddane mu w administrowanie (zarząd) - i sprawuje administrację tymi obiektami (reguluje należności publiczne administrowanych obiektów). Z tego tytułu Wnioskodawca jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą osiąga przychód.

Pomimo, iż relacja pomiędzy Podatnikiem a innymi jednostkami organizacyjnymi tej samej osoby prawnej nie jest typowym stosunkiem cywilnoprawnym, odpowiada ona cechom najmu lub dzierżawy, z tytułu których uiszczana jest należność na rzecz Wnioskodawcy. Odpowiada to celom administracji określonym w regulaminie organizacyjnym tej jednostki, gdzie przewidziano m.in. ?uzyskiwanie pożytków z gospodarczego wykorzystania obiektów w drodze najmu, dzierżawy lub innych form usługowych?. Odpłatne korzystanie przez inną jednostkę organizacyjną tej samej kościelnej osoby prawnej (szkołę, bursę, MOW itp.) stanowi inną formę odpłatnego korzystania z obiektów. Czynność ta mieści się w szerokim ujęciu dostawy towarów w rozumieniu podatku od towarów i usług. Czynności faktyczne spełniające obiektywne cechy odpłatnego wydania towaru na warunkach najmu lub dzierżawy stanowią podstawę opodatkowania podatkiem VAT niezależnie od cywilnoprawnej podstawy (bądź jej braku - jak ma to miejsce w omawianym przypadku). W systemie prawa podatkowego dopuszcza się istnienie stosunku kooperacji rodzącego obowiązek podatkowy pomimo braku odrębnej osobowości prawnej kooperujących jednostek. Tego typu stosunki mogą zachodzić pomiędzy różnymi jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, które są oddzielnymi podmiotami prawa podatkowego jak ma to miejsce w przedstawionej sprawie.

Zdaniem Wnioskodawcy do opisanych powyżej usług znajduje zastosowanie stawka podatkowa 22%. Zastosowanie tej stawki opodatkowania uzasadnione jest tym, że brak jest przepisu uzasadniającego zastosowanie niższej stawki podatkowej do tego rodzaju usług, jak opisane w stanie faktycznym, bądź też podstawy zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Podstawą prawną tego stanowiska jest art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się, w części dotyczącej opodatkowania świadczonych usług - za prawidłowe, natomiast w części dotyczącej zastosowania właściwej stawki podatku dla świadczonych usług ? za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) ? zwana ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Należy przy tym podkreślić, że - w świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług ? Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11) ? obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania świadczonej usługi do właściwego grupowania statystycznego spoczywa wyłącznie na podmiocie wykonującym te czynności.

Organ podatkowy nie jest zatem podmiotem uprawnionym do klasyfikowania usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU i weryfikacji prawidłowości zaklasyfikowania przez podatnika danego wyrobu lub usługi.

Ponadto, zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze podkreśla się, że niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o klasyfikację statystyczną wskazaną przez Wnioskodawcę.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej na wybrane grupy towarów i usług ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym, pod pozycją 4 zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe, objęte symbolem PKWiU ex 70.20.11.

Wskazać należy, że użycie przez ustawodawcę ,,ex? przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 70.20.11 i, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,

• charakter mieszkalny nieruchomości,

• klasyfikacja pod symbolem PKWiU 70.20.11,

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 22%. Przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną kościelnej osoby prawnej, będącą, ze względu na swe organizacyjne wyodrębnienie, odrębnym podmiotem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z regulaminem celem Wnioskodawcy jest zarządzanie powierzonymi Mu obiektami kościelnymi (budynkami, gruntami itp.) i ich racjonalne gospodarcze wykorzystanie. Podatnik jest jednostką o charakterze administracyjno - usługowym działającą na podstawie dekretu o jej powołaniu, ustawy o stosunku państwa do kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, decyzji Izby Skarbowej o uznaniu odrębności podatkowej oraz postanowień nadanego regulaminu.

W ramach tej samej kościelnej osoby prawnej działają również inne jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, ale stanowiące odrębne podmioty podatkowe, posiadające własny numer identyfikacji podatkowej. Są to zazwyczaj bursy, szkoły, młodzieżowe ośrodki wychowawcze itp.

W celu zapewnienia środków na inwestycje, utrzymanie oraz administrowanie obiektami, Wnioskodawca, działając w imieniu Towarzystwa, jako podmiot gospodarczy obciąża inną jednostkę organizacyjną Towarzystwa należnością pieniężną z tytułu korzystania z obiektów Towarzystwa. M.in. Wnioskodawca obciążył ośrodek wychowawczy należnością z tytułu korzystania z obiektów. Ośrodek ten jest również jednostką organizacyjną powołaną przez Towarzystwo. Należności te obciążają bezpośrednio budżet tej placówki oświatowej.

Podstawą obciążenia jest fakt korzystania z obiektów należących do Towarzystwa w ramach własnej działalności Ośrodka. Podmiotem obciążającym (i ustalającym wysokość opłaty) jest Wnioskodawca, sprawujący zarząd obiektami w imieniu właściciela. Podmiotem zobowiązanym do uiszczania okresowej należności jest jednostka władająca obiektami dla swej statutowej działalności. Źródłem finansowania należności jest dotacja lub inne środki, jakie otrzymuje Ośrodek na prowadzoną przez siebie działalność z budżetu właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowa należność stanowi odpowiednik czynszu z tytułu najmu lub dzierżawy obiektów, a także klasyfikuje wykonywane czynności, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, pod numerem PKWiU 70.20.12-00.90 jako ?usługi wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym na własny rachunek pozostałe gdzie indziej nie wymienione? oraz PKWiU 70.20.11 ?usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek?. Zastrzega przy tym, że chociaż odpłatne udostępnienie nieruchomości odpowiada cechom najmu (dzierżawy), nie jest typowym stosunkiem zobowiązaniowym, brak jest bowiem odrębnej podmiotowości prawnej pomiędzy jednostkami nawiązującymi tego typu relacje majątkowe. Świadczący (Wnioskodawca) z racji sprawowanego zarządu udostępnia placówce oświatowej budynki mieszkalne i niemieszkalne na realizację statutowych celów, w zamian za co placówka ta uiszcza opłatę odpowiadającą czynszowi.

W polskim prawie cywilnym umowa najmu to umowa, w której wynajmujący zobowiązuje się oddać przedmiot najmu do używania najemcy, na czas oznaczony lub nieoznaczony, w zamian za wynagrodzenie w postaci czynszu płaconego przez najemcę. Przedmiotem najmu mogą być rzeczy ruchome, jak również nieruchomości <...>.

Ponadto najem, jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej wypełnia, określoną w cyt. art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, definicję usług, wobec czego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w szczególności wskazaną przez Podatnika klasyfikację świadczonych usług, oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca prawidłowo identyfikuje wykonywane czynności jako usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się do kwestii zastosowania stawki podatku właściwej dla przedmiotowych świadczeń wskazać należy, że wysokość tej stawki zależy od charakteru danego świadczenia oraz przyjętej klasyfikacji statystycznej.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy art. 41 ust. 1 ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z załącznikiem nr 4 do ustawy, należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi ?w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek?, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 70.20.11, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie ww.

Natomiast pozostałe usługi świadczone przez Wnioskodawcę, sklasyfikowane pod numerem PKWiU 70.20.12-00.90 jako ?usługi wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym na własny rachunek pozostałe gdzie indziej nie wymienione?, winny być opodatkowane 22% stawką podatku VAT, bowiem dla tych usług ustawodawca nie przewidział możliwości zastosowania stawek preferencyjnych bądź zwolnienia od podatku.

Reasumując, Wnioskodawca prawidłowo wskazuje, że obciążenie przez Niego należnością pieniężną z tytułu korzystania przez inną jednostkę organizacyjną z obiektów (nieruchomości) oddanych Wnioskodawcy w administrowanie stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dla świadczonych usług zastosowanie ma podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 22% lub zwolnienie od podatku ? zgodnie z powołanymi przepisami art. 41 ust 1 oraz art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowo wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje zasad zawierania między stronami umów oraz ustalania cen, a organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba, że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.