w zakresie opodatkowania świadczonych usług konsultingowo-doradczych

UZASADNIENIE

W dniu 03.10.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług konsultingowo-doradczych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca specjalizujący się w doradztwie na rzecz podmiotów z sektora ochrony zdrowia, posiada wynajęte biuro na terytorium Wielkiej Brytanii (na cele korespondencji), jednak nie prowadzi w tym kraju zarejestrowanej działalności gospodarczej. Nie posiada ponadto żadnych innych powiązań z tym krajem. W ww. biurze nie są świadczone żadne usługi, ani nie są w nim zatrudnieni żadni pracownicy.

Wnioskodawca posiada jednocześnie niemieckie obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania na terenie Republiki Federalnej Niemiec (dalej: RFN). Również żona i dzieci Wnioskodawcy zamieszkują (pracują i uczą się) na terytorium RFN oraz posiadają obywatelstwo tego kraju. Wnioskodawca jest także właścicielem nieruchomości położonych na terytorium tego państwa.

Wnioskodawca ma zamiar podpisać z polskim podatnikiem, będącym spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka), umowę o świadczenie usług doradczych oraz zarządzania strategicznego (dalej: Umowa). Zgodnie z zapisami planowanej Umowy, będzie ona obowiązywać od 1 stycznia 2012 roku. W trakcie realizacji zapisów Umowy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do przebywania na terytorium Polski. Usługi doradczo-konsultingowe świadczone będą poza działalnością gospodarczą. Innymi słowy Wnioskodawca, w momencie świadczenia tych usług, działać będzie całkowicie samodzielnie, ale nie prowadząc przy tej okazji żadnej zarejestrowanej działalności gospodarczej. Za wszystkie usługi, jakie będą wykonywane w ramach Umowy Wnioskodawca ponosił będzie względem Spółki całkowitą odpowiedzialność i ryzyko. Zastrzeżone przy tym zostanie wyłączenie odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec podmiotów trzecich (planowane usługi w żaden sposób nie będą dotyczyć osób trzecich). Do zadań Wnioskodawcy (określonych umownie) należeć będzie przede wszystkim doradztwo w zakresie zarządzania strategicznego firmą w celu uzyskania ponadprzeciętnych wyników, których rezultatem byłoby przekroczenie zakładanych planów. W ramach szczegółowych zadań wymienić można przykładowo tworzenie nowych produktów przeznaczonych do sprzedaży detalicznej oraz rozwój linii produkcyjnych i odkrywanie nowych rynków zbytu.

Wnioskodawca dodatkowo będzie członkiem zarządu polskiej spółki, w związku z czym otrzyma dodatkowe uposażenie, nie związane ze świadczeniem usług konsultingowo-doradczych i niebędące przedmiotem niniejszego wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, w przypadku podpisania Umowy, na podstawie której świadczył będzie na rzecz Spółki usługi konsultingowo-doradcze, zostanie uznany za podatnika podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usług konsultingowo-doradczych na rzecz Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z definicją przyjętą w doktrynie prawa, kontraktem menedżerskim jest umowa oparta na stosunku cywilnoprawnym, określonym w art. 750 Kodeksu cywilnego. Z artykułu tego wynika, że do umów o wykonywanie usług, które nie są uregulowane w innych unormowaniach, stosuje się przepisy o zleceniu. Oznacza to, że kontrakt menedżerski jest podobny do umowy zlecenia, aczkolwiek pozostaje w obowiązujących przepisach umową nienazwaną.

W ocenie Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez menedżerów na podstawie kontraktów menedżerskich, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a w konsekwencji - nie mogą być dokumentowane fakturami VAT. Faktury są dokumentami wystawianymi przez czynnych podatników VAT, dokumentujących sprzedaż w rozumieniu właściwych przepisów podatkowych (tj. odpłatne dostawy towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport i import towarów oraz wewnątrzwspólnotowe dostawy i nabycia towarów).

Zgodne z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 tj. ze zm.) - dalej: UPTU, podatnikami VAT są osoby, które prowadzą działalność gospodarczą, przy czym chodzi o działalność gospodarczą w rozumieniu UPTU. Ustawa definiuje pojęcie działalności gospodarczej zupełnie odrębnie i niezależnie od innych ustaw. W konsekwencji na gruncie UPTU za podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą może być uznana osoba, która nie jest przedsiębiorcą (w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, Dz. U. z 2010 r., Nr 220, poz. 1447 tj. ze zm.), ani nie uzyskuje przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 tj. ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPTU podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o których mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalnością gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 UPTU, jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie przepisy ustawy przewidują, że stosownie do postanowień art. 15 ust. 3 pkt 3 UPTU, czynnościami, których nie uznaje się za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą są czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagradzania i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Brzmienie tego przepisu powoduje, że czynności wykonywane przez menedżerów na podstawie kontraktów menedżerskich nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (zawsze bowiem kontrakty menedżerskie tworzą stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich), a w konsekwencji - nie mogą być dokumentowane fakturami VAT (tak też traktuje czynności wykonywane przez menedżerów większość organów podatkowych - przykładowo postanowienie Naczelnika I Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 27 kwietnia 2006 r., PP/443-27-2/06 czy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Starogardzie Gdańskim z dnia 17 lipca 2006r., PP-443/10818/25/06).

Należy podkreślić, iż w katalogu przychodów wymienionych w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wskazał, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z przedstawionych wyżej przepisów prawa wynika, iż świadczenie usług na podstawie kontraktów menedżerskich, umów o zarządzanie przedsiębiorstwem bądź innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 UPTU w sytuacji, gdy z tytułu świadczenia ww. usług osoby fizyczne świadczące te usługi są związane ze zlecającym ich wykonanie więzami prawnymi co do:

1. warunków wykonywania usług,
2. wynagradzania,
3. odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich.
   
   

Odnośnie dwóch pierwszych wyżej wymienionych warunków stwierdzić należy, iż każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy usługobiorcą a usługodawcą jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Jednakże nie w każdym stosunku cywilnoprawnym określony jest zakres odpowiedzialności zlecającego za wykonanie zlecanych czynności. Należy przy tym zauważyć, że sformułowanie art. 15 ust. 3 pkt 3 UPTU, odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności określa, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

W oparciu o powyższe należy wskazać, iż za podatnika podatku od towarów i usług nie uznaje się osoby, którą ze zlecającym wiążą więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, a osoba ta nie ponosi tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami, korzystając wyłącznie lub przede wszystkim z organizacji i infrastruktury podmiotu, na rzecz którego będzie wykonywać czynności. Ponadto Wnioskodawca za wszystkie usługi, jakie będą wykonywane w ramach Umowy ponosił będzie względem Spółki całkowitą odpowiedzialność i ryzyko. Zastrzeżone przy tym zostanie wyłączenie odpowiedzialność Menedżera wobec podmiotów trzecich.

Reasumując stwierdzić należy, iż świadczenie przez Wnioskodawcę usług na rzecz Spółki w oparciu o kontrakt menedżerski nie stanowi samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a Menedżer, jako osoba uzyskująca z przedmiotowej Umowy określone przychody, nie jest uznawany w świetle art. 15 UPTU za podatnika tego podatku.

Należy jeszcze zauważyć, że w wyroku z dnia 19 lipca 2007 r., K11/06, OTK-A 2007/7/81 Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście ustawodawca uznał przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Przepisy kwalifikujące przychody z działalności menedżerskiej (nawet wykonywanej przez przedsiębiorcę) do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, zostały uznane za zgodne z przepisami Konstytucji RP.

Wobec powyższego, czynności jakie będą wykonywane przez Wnioskodawcę podlegać będą wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 UPTU. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usług na rzecz Spółki na podstawie kontraktu menedżerskiego. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzone zostało m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 czerwca 2011 roku (nr: ILPP1/443-416/11-6/NS), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 grudnia 2010 roku (nr IPPP2/443-698/10-2/JW) czy Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 sierpnia 2011 roku (nr: IBPP2/443-662/11/BW).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca posiada niemieckie obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Wnioskodawca specjalizuje się w doradztwie na rzecz podmiotów z sektora ochrony zdrowia i posiada wynajęte biuro na terytorium Wielkiej Brytanii (na cele korespondencji), jednak nie prowadzi w tym kraju zarejestrowanej działalności gospodarczej a w biurze nie są świadczone żadne usługi, ani nie są w nim zatrudnieni żadni pracownicy.

Wnioskodawca ma zamiar podpisać z polskim podatnikiem, będącym spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, umowę o świadczenie usług doradczych oraz zarządzania strategicznego. Zgodnie z zapisami planowanej Umowy, która będzie obowiązywać od 1 stycznia 2012 roku, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do przebywania na terytorium Polski. Usługi doradczo-konsultingowe świadczone będą poza działalnością gospodarczą. Wnioskodawca w momencie świadczenia tych usług, działać będzie całkowicie samodzielnie, ale nie prowadząc przy tej okazji żadnej zarejestrowanej działalności gospodarczej. Za wszystkie usługi, jakie będą wykonywane w ramach Umowy Wnioskodawca ponosił będzie względem Spółki całkowitą odpowiedzialność i ryzyko. Zastrzeżone przy tym zostanie wyłączenie odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec podmiotów trzecich (planowane usługi w żaden sposób nie będą dotyczyć osób trzecich). Do zadań Wnioskodawcy (określonych umownie) należeć będzie przede wszystkim doradztwo w zakresie zarządzania strategicznego firmą w celu uzyskania ponadprzeciętnych wyników, których rezultatem byłoby przekroczenie zakładanych planów. Wnioskodawca dodatkowo będzie członkiem zarządu polskiej spółki, w związku z czym otrzyma dodatkowe uposażenie, nie związane ze świadczeniem usług konsultingowo-doradczych i nie będące przedmiotem niniejszego wniosku.

Podatnikami, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych ? art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Jednakże aby czynności realizowanych na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, na mocy art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług można byłoby nie uznawać za podlegającą opodatkowaniu wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, muszą jednocześnie i bezwzględnie wystąpić 3 elementy dotyczące:

1. warunków wykonywania czynności,
2. wynagrodzenia,
3. odpowiedzialności Zleceniodawcy za wykonanie czynności Zleceniobiorcy wobec osób trzecich.
   
   

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, iż każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Jednakże nie w każdym stosunku cywilnoprawnym określony jest zakres odpowiedzialności zlecającego za wykonanie zlecanych czynności. Należy przy tym zauważyć, że sformułowanie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Należy jednakże w tym miejscu wskazać, że kontrakt menedżerski jest umową cywilnoprawną zawartą pomiędzy dwiema stronami, w której jedna strona ? osoba zatrudniona na podstawie kontraktu menadżerskiego zobowiązuje się do zarządzania przedsiębiorstwem, a druga strona - właściciel firmy zatrudniającej zobowiązuje się do wypłaty honorarium za świadczoną pracę. Zatem kontrakt menedżerski to umowa, na podstawie której osoba przyjmująca zlecenie, czyli menedżer, zobowiązuje się do odpłatnego i stałego zarządzania przedsiębiorstwem zleceniodawcy w jego imieniu i na jego rzecz. Natomiast z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca specjalizuje się w doradztwie na rzecz podmiotów z sektora ochrony zdrowia i ma zamiar podpisać z polską spółką z o.o. umowę o świadczenie usług doradczych oraz zarządzania strategicznego. Świadczenie usług doradczo-konsultingowych polegać będzie przede wszystkim na doradztwie w zakresie zarządzania strategicznego firmą w celu uzyskania ponadprzeciętnych wyników, których rezultatem byłoby przekroczenie zakładanych planów.

Należy również zwrócić uwagę, że usługi konsultingowe polegają na oferowaniu usług doradczych przez specjalistów posiadających ekspercką wiedzę w określonej dziedzinie, skierowaną do szeroko pojętych przedsiębiorców, jako pomoc w rozwiązywaniu napotykanych przez nich problemów. Konsulting można ująć również jako formę zawodowego i zarobkowego prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie doradztwa w szeroko pojętej sferze prawno-ekonomicznej bądź technicznej przez osoby fizyczne bądź w bardziej skomplikowanych strukturach organizacyjno-prawnych.

Mając powyższe na uwadze oraz charakter wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz spółki z o.o. usług stwierdzić należy, iż usługi doradczo-konsultingowe wykonywane przez Zainteresowanego na podstawie zawartej umowy spełniają definicję samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

A zatem stanowisko, iż Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usług konsultingowo-doradczych na rzecz Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ nadmienia, że w przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.