w zakresie świadczenia złożonej usługi logistycznej

17.1.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.11.2011 r. (data wpływu 04.11.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia złożonej usługi logistycznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.11.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia złożonej usługi logistycznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej Spółka) świadczy na podstawie jednej umowy na rzecz kontrahenta zagranicznego złożoną usługę logistyczną, w skład której wchodzi:

magazynowanie,
przyjęcie towarów,
komplementacja towarów,
przygotowanie towarów do wysyłki,
wydanie towarów,
usługi agencji celnej,
organizacja wysyłki,
kontrola zapasów itp.

Spółka wystawia jedną fakturę w miesiącu dotyczącą złożonej usługi logistycznej.

Wynagrodzenie za dodatkową usługę byłoby fakturowane raz w miesiącu (z terminem płatności analogicznym do stosowanego w odniesieniu do wynagrodzenia za złożoną usługę logistyczną), odrębnie od wystawienia faktury za złożoną usługę logistyczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonywane przez Spółkę dotychczas czynności będą nadal stanowiły złożoną usługę logistyczną, jeśli Spółka będzie otrzymywała dodatkowe wynagrodzenie liczone od liczby rozładowanych/załadowanych samochodów za usługę organizacji transportu polegającą na zaplanowaniu transportu i jego wykonaniu przy pomocy podwykonawców...

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt, iż Spółka będzie otrzymywała dodatkowe, odrębnie fakturowane wynagrodzenie liczone od liczby rozładowanych/załadowanych samochodów za usługę organizacji transportu polegającą na zaplanowaniu transportu i jego wykonaniu przy pomocy podwykonawców nie będzie miał wpływu na kwalifikację dotychczasowych czynności wykonywanych przez Spółkę, tj. również w takiej sytuacji będzie należało uznać, że Spółka świadczy złożoną usługę logistyczną.

Świadczenie złożone

Koncepcja świadczeń złożonych wykształcona w orzecznictwie ETS nakazuje traktować analogicznie dla celów podatkowych usługi, które:

same w sobie w istocie nie przedstawiają wartości ekonomicznej dla nabywcy, tj. są koniecznym uzupełnieniem usługi podstawowej, bez której nie miałyby racji bytu. W efekcie, w istocie zespół świadczeń stanowi całość nierozerwalną ekonomicznie. W takiej sytuacji świadczenie wykonywane przez usługodawcę traktuje się w istocie jako jedno, nierozerwalne świadczenie.
pełnią funkcję pomocniczą wobec usługi podstawowej, tj. umożliwiają lub ułatwiają pełniejsze wykorzystanie usługi podstawowej, a w konsekwencji, jakkolwiek realizowane jest więcej niż jedno świadczenie, usługi pomocnicze dzielą los podatkowy usługi podstawowej, ze względu na swoją służebną rolę wobec niej.

Na poparcie powyższych tez można powołać m.in. następujące wyroki Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości:

?Artykuł 2 ust. 1 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa świadczenia lub więcej, lub czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej. Jest tak właśnie w przypadku transakcji, w ramach której podatnik dostarcza konsumentowi standardowe oprogramowanie wcześniej opracowane i oferowane do sprzedaży, zarejestrowane na nośniku, jak również zapewnia następnie przystosowanie tego oprogramowania do specyficznych potrzeb tego nabywcy, nawet jeśli następuje to za zapłatą dwóch odrębnych cen.? (wyrok z dnia 27 października 2005 r. Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, sygn. C-41/04);
?Co więcej, w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, jeżeli nie są od siebie niezależne. Jest tak na przykład w sytuacji, gdy można stwierdzić, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności dane świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy (ww. wyrok w sprawie Part Service, pkt 51, 52 i przytoczone tam orzecznictwo).

Ponadto można również uznać, że jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy dwa lub więcej elementy albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (zob. ww. wyrok w sprawie Part Service, pkt 53).? (wyrok z dnia 11 czerwca 2009 r. RLRE Tellmer Property sro przeciwko Finanćni ředitelstvi v Usti nad Labem, sygn. C-572/07).

Analogiczne stanowisko jest również prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych:

- ?Problematyką dotyczącą kwalifikacji prawnopodatkowej świadczeń złożonych zajmował się wielokrotnie Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Z orzecznictwa ETS związanego z tym zagadnieniem wynika, że każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne. Świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT (por. wyrok ETS z dnia 25 lutego 1999 r. sprawa C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) v. Commissioners of Customs Excise pubi. w bazie orzeczn.; LEX nr 83891). W sprawie C-349/96, gdzie spółka świadczyła odpłatną usługę składającą się z dwóch elementów: usługę polegającą na ubezpieczeniu kart kredytowych od skutków ich utraty (zwolnioną z opodatkowania) oraz usługę rejestracji tych kart (opodatkowaną VAT). Trybunał stwierdził, że pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Zdaniem Trybunału jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja celem określenia, po pierwsze, czy są to dwa lub więcej niż dwa świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług (por. wyrok ETS z dnia 2 maja 1996 r. sprawa C-231/94 Faaborg-Gelting Linien, Rec. oraz ww. wyrok w sprawie C-349, CPP, wyrok ETS z dnia 27 października 2005 r. sprawa C-41/04, Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financien opubl. PP 2005/12/57).

W powołanym wyroku C-41/04 - Levob Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że artykuł 2(1) VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa świadczenia lub więcej, lub czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej.

Podobnie w sprawie Aktiebolaget NN v. Skatteverket (C-111/05) Trybunał uznał, że z art. 2(1) VI Dyrektywy wynika, iż każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną oraz, że transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT. W ocenie Trybunału należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji celem określenia, czy podatnik zapewnia klientowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jedno świadczenie. Jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.? (wyrok WSA w Warszawie z dnia 10.12.2009 r., sygn. III SA/Wa 1022/09);

- ?Aby dokonać pełnej wykładni należy uwzględnić, że po wejściu Polski do Unii Europejskiej instytucje państw członkowskich, w tym sądy, mają obowiązek współdziałać dla osiągnięcia celów wspólnotowych. Dla sądów oznacza to obowiązek interpretowania prawa krajowego w świetle tekstu i celu dyrektywy aby zapewnić normom wspólnotowym moc wiążącą w prawie krajowym. Obowiązek ?prounijnej? wykładni prawa krajowego jest uważany przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich za jeden z istotnych obowiązków państw członkowskich. W związku powyższym wypada zauważyć, że z orzecznictwa TSWE wynika, że każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne. Świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT (por. wyrok TSWE z dnia 25 lutego 1999 r. sprawa C 349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP)/Commissioners of Customs Bt Excise (orzeczenie wstępne) pkt 29; LEX nr 83891). Ponadto jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja celem określenia, po pierwsze, czy są to dwa lub więcej niż dwa świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług (por. wyrok TSWE z dnia 2 maja 1996 r. sprawa C-231/94 Faaborg-Gelting Linien, Rec. str. I-2395, pkt 12-14, oraz ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 28 i 29, wyrok TSWE z dnia 27 października 2005 r. sprawa C-41 /04, Levob Verzekeringen oraz OV Bank (orzeczenie wstępne) pkt 19 i 21, opubi. PP 2005/12/57). Stąd też będziemy mieli mamy do czynienia z jednym świadczeniem, gdy kilka elementów powinno zostać uznanych za konstytutywne dla świadczenia głównego.? (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27.10.2009 r., sygn. III SA/Gl 866/09). Analogiczne tezy można znaleźć w licznych innych wyrokach sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Krakowie z dnia 09.07.2009 r., sygn. I SA/Kr 660/09, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 09. 06.2009 r., sygn. III SA/Gl 1545/08 oraz wyrok WSA w Łodzi z 26.05.2009 r., sygn. I SA/Łd 150/09.

W świetle powyższego należy uznać, że koncepcja świadczenia złożonego wykształcona przez ETS została w pełni recypowana przez sądownictwo administracyjne, jak również w świetle cytowanych fragmentów nie ulega wątpliwości, iż przedstawione powyżej zasady kwalifikowania świadczeń jako świadczeń złożonych, są prawidłowe.

W związku z tym Spółka pragnie wskazać, iż fakt nabywania przez kontrahenta zagranicznego złożonej usługi logistycznej na podstawie jednej umowy zawartej ze Spółką jednoznacznie wskazuje, iż usługa logistyczna w istocie jest z ekonomicznego punktu widzenia jednym nierozerwalnym świadczeniem. Z punktu widzenia kontrahenta zagranicznego odrębne nabywanie np. usług komplementacji czy organizacji wysyłki towarów nie miałoby sensu. Fakt, iż możliwe jest nabywanie odrębnie usług komplementacji oraz odrębnie usług organizacji wysyłki towarów, nie powinien wpływać na taką kwalifikację, gdyż w myśl orzecznictwa ETS, jak również sądów administracyjnych kluczowy jest ekonomiczny charakter świadczenia, który należy oceniać ad casu. W konsekwencji, fakt, iż niektóre podmioty mogą nabywać odrębnie usługę komplementacji oraz usługę organizacji wysyłki nie może mieć znaczenia dla oceny niniejszego stanu faktycznego, gdyż w analizowanym stanie faktycznym kontrahent ewidentnie nie pragnie nabyć odrębnie usługi komplementacji oraz usługi organizacji wysyłki, co nie skutkowałoby nabyciem złożonej usługi logistycznej, lecz właśnie dąży do nabycia takiej złożonej usługi. Niezasadne byłoby więc odwoływanie się do przypadków, kiedy gospodarczy sens nabywania usług jest odmienny niż występujący w analizowanym stanie faktycznym.

Innymi słowy, próby rozbicia złożonej usługi logistycznej na poszczególne usługi (w tym usługi komplementacji oraz usługi organizacji wysyłki) przeczyłyby ekonomicznemu charakterowi usługi nabywanej przez kontrahenta zagranicznego. Skoro kontrahent chce nabyć usługę złożoną i daje temu wyraz m.in. zawierając jedną umowę dotyczącą takiego świadczenia, to nie można z niej wyodrębniać poszczególnych elementów, ponieważ taki podział miałby sztuczny charakter. Ekonomiczny charakter złożonej usługi logistycznej wykazuje analogię do nabycia usługi świadczonej przez restaurację. Również w przypadku świadczenia usługi przez restaurację można wskazać, iż składa się ona z szeregu elementów, np. obsługi kelnera, udostępnienia stolika, dostawy potraw, itp. Równocześnie elementy tej usługi mogą zostać również nabyte odrębnie, np. można nabyć usługę udostępnienia stolika w kawiarni, jak również usługę kelnerską czy dostawę potraw. Mimo tego raczej nie wzbudza wątpliwości, iż klient restauracji nie przychodzi z zamiarem nabycia usługi kelnerskiej, dostawy potraw oraz usługi udostępnienia stolika - klient restauracji niewątpliwie nie jest zainteresowany uzyskaniem każdej z tych usług odrębnie, lecz jest zainteresowany uzyskaniem zespołu czynności, które składają się na usługę świadczoną przez restaurację.

Analogicznie kontrahent nie jest zainteresowany nabyciem poszczególnych elementów usługi świadczonej przez Spółkę, lecz dąży do uzyskania całości usługi logistycznej w ramach, której uzyska wszelkie jej elementy, które uznaje za niezbędne. W analizowanym stanie faktycznym brak jest podstaw dla odmiennego twierdzenia.

W konsekwencji należy uznać, że Spółka świadczy złożoną usługę logistyczną, której rozdzielanie na poszczególne części składowe byłoby nieuzasadnione ekonomicznie, a w efekcie w myśl ustalonego orzecznictwa ETS, jak również orzecznictwa sądów administracyjnych czynności wykonywane przez Spółkę powinny być traktowane jako nierozerwalna, złożona usługa logistyczna.

Nabycie usług odrębnych

Na powyższą ocenę nie może wpływać fakt, że Kontrahent rozważa nabycie od Spółki odrębnie innej usługi, niż złożona usługa logistyczna. Fakt, iż Kontrahent potencjalnie w przyszłości będzie nabywał od Spółki również inne usługi nie ma wpływu na ekonomiczną treść usługi logistycznej, którą nabywa od Spółki.

Wracając do wyżej powoływanego przykładu usługi restauracyjnej można również wskazać, że klient restauracji korzystając z usługi restauracyjnej może chcieć nabyć np. usługę czyszczenia butów czy usługę koncertową, którą to usługę restauracja może zapewnić klientowi obok i niezależnie od usługi restauracyjnej. W takich sytuacjach jednak nie powinny powstawać wątpliwości, iż fakt nabycia przez klienta odrębnej usługi od restauracji, która świadczy mu już usługę restauracyjną, nie ma wpływu na kwalifikację usługi restauracyjnej jako usługi złożonej. Na powyższym przykładzie widać więc, że kontrahent może nabywać dodatkowe, odrębne usługi od podmiotu, który świadczy mu usługę złożoną, co jednak żadną miarą nie powinno mieć wpływu na kwalifikację usługi jako złożonej. W związku z powyższym również w analizowanym przypadku brak jest podstaw do przyjęcia, że nabywanie przez kontrahenta dodatkowych, odrębnych usług od Spółki miałby mieć jakikolwiek wpływ na ocenę wykonywanych przez nią czynności jako usługi złożonej.

Należy również podkreślić, że złożona usługa logistyczna oraz dodatkowa, odrębna usługa, którą w przyszłości będzie nabywał kontrahent zagraniczny są niezależne ekonomicznie, tj. kontrahent zagraniczny teoretycznie mógłby usługę, którą będzie nabywał jako dodatkową i odrębną od Spółki, kupić od innego usługodawcy na rynku, równocześnie dalej korzystając ze złożonej usługi logistycznej świadczonej przez Spółkę.

W związku z tym należy stwierdzić, że skoro złożona usługa logistyczna oraz dodatkowa, odrębna usługa którą w przyszłości Kontrahent będzie nabywał od Spółki, są zupełnie niezależne od siebie, to fakt nabywania w przyszłości dodatkowej, odrębnej usługi od Spółki, nie powinien mieć żadnego wpływu na kwalifikację dotychczas wykonywanych czynności jako złożonej usługi logistycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka świadczy na podstawie jednej umowy na rzecz kontrahenta zagranicznego złożoną usługę logistyczną, w skład której wchodzi: magazynowanie, przyjęcie towarów, komplementacja towarów, przygotowanie towarów do wysyłki, wydanie towarów, usługi agencji celnej, organizacja wysyłki, kontrola zapasów itp. Świadczenie złożonej usługi logistycznej Spółka dokumentuje jedną fakturą VAT.

Spółka jest w trakcie negocjacji mających na celu otrzymanie dodatkowego wynagrodzenia liczonego od liczby rozładowanych/załadowanych samochodów za usługę organizacji transportu polegającą na zaplanowaniu transportu i jego wykonaniu przy pomocy podwykonawców. Wynagrodzenie za dodatkową usługę byłoby fakturowane raz w miesiącu (z terminem płatności analogicznym do stosowanego w odniesieniu do wynagrodzenia za złożoną usługę logistyczną), odrębnie od wystawienia faktury za złożoną usługę logistyczną.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość czy wykonywane przez Spółkę dotychczas czynności będą nadal stanowiły złożoną usługę logistyczną, jeśli Spółka będzie otrzymywała dodatkowe wynagrodzenie liczone od liczby rozładowanych/załadowanych samochodów za usługę organizacji transportu polegającą na zaplanowaniu transportu i jego wykonaniu przy pomocy podwykonawców.

Odnosząc się do powyższego problemu należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż świadczeniami złożonymi zajmowały się już wielokrotnie zarówno polskie sądy administracyjne jak i Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Z orzecznictwa tego wynika, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

Z orzecznictwa Trybunału wynika, że w przypadku jednej, złożonej transakcji dane świadczenie musi być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego (wyrok z dnia 22 października 1998 r. w sprawach połączonych C-308/96 i C-94/97 Madgett i Baldwin).

Powyższa analiza tzw. świadczenia złożonego bardzo wyraźnie wskazuje na pewną kompleksowość i współzależność wielu czynności czy usług, które wykonywane w sposób skoordynowany i efektywny mają doprowadzić do osiągnięcia zamierzonego celu. W opisanym zdarzeniu przyszłym jednym z elementów usługi złożonej jest magazynowanie towarów, jednakże należy uznać, iż magazynowanie towarów nie stanowi celu samego w sobie, gdyż nie realizuje ono w pełni celu, który chce osiągnąć kontrahent, bowiem jest nim realizacja usługi kompleksowej logistyki, w efekcie której kontrahent nabywa całość świadczeń niezbędnych dla prawidłowego i sprawnego przepływu swoich towarów. Czynności takie jak: przyjęcie towarów do magazynu ich komplementacja, przygotowanie do wysyłki, wydanie, a także usługi agencji celnej, organizacja wysyłki, kontrola zapasów, mają charakter czynności pomocniczych, niezbędnych do wykonania czynności podstawowej, którą jest pełna usługa logistyczna.

W związku z powyższym wskazać należy, iż opisana usługa logistyki ma charakter świadczenia złożonego. Na przedmiotową ocenę nie może wpływać fakt, że kontrahent Spółki nabędzie od niej odrębną od usługi logistycznej usługę organizacji transportu polegającą na zaplanowaniu transportu i jego wykonaniu przy pomocy podwykonawców. Jak podkreśla Wnioskodawca, złożona usługa logistyczna oraz dodatkowa, odrębna usługa, którą w przyszłości będzie nabywał kontrahent zagraniczny są niezależne ekonomicznie, tj. kontrahent zagraniczny teoretycznie mógłby usługę, którą będzie nabywał jako dodatkową i odrębną od Spółki, kupić od innego usługodawcy, równocześnie dalej korzystając ze złożonej usługi logistycznej świadczonej przez Spółkę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.