sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej będzie podlegać opodatkowaniu (...)

UZASADNIENIE

W dniu 07.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zakłady ?D.? Spółka Akcyjna w likwidacji zamierza dokonać odpłatnego zbycia prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w W., o powierzchni 351 m2 (dalej ?Nieruchomość?), Dla wyżej wymienionej Nieruchomości nie został określony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, brak również decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Według wypisu z rejestru gruntów Nieruchomość jest zaliczana do zurbanizowanych terenów niezabudowanych. Zgodnie z ustaleniami Studium Uwarunkowań Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego uchwalonego przez Radę uchwałą z dnia 10 października 2006 r. teren, na którym znajduje się Nieruchomość, położony jest na obszarze w strefie centrum miasta o oznaczeniu C/UH > 30 - tereny wielofunkcyjne z dopuszczenie funkcji sprzedaży o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m² i o maksymalnej wysokości zabudowy powyżej 30 m.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, tj. działalność poligraficzną (do 22.04.2010 roku) oraz najem nieruchomości (do dnia dzisiejszego). Wszystkie środki trwałe posiadane przez Spółkę, w tym ww. Nieruchomość, służą do prowadzenia powyższej działalności. Przy czym Nieruchomość nigdy nie była oddana do odpłatnego korzystania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi, tj. nie była przedmiotem najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego opisanej powyżej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też będzie zwolniona od tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej. Odnosząc się do analizowanego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że w niniejszej sytuacji będziemy mieć do czynienia ze sprzedażą prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego, stanowiącego teren budowlany. Prawo użytkowania wieczystego gruntu jest innym niż własność prawem rzeczowym oraz jest wartością niematerialną i prawną. W art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm.) ustanowiono, że przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej jest świadczeniem usług. Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów. W związku z powyższym sprzedaż przez podatnika związanego z jego działalnością prawa użytkowania wieczystego gruntów innych niż rolnicze podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przypadku gdy sprzedaży podlega prawo wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego, innego niż rolniczy - stawką właściwą jest stawka podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 i art. 146a pkt 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii, natomiast na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Co do zasady, stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f (?). Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawodawca zwolnił od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych ? tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zwolnienie przysługuje zatem wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlany czy też pod zabudowę.

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Ustawodawca nie sprecyzował, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Według art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 tej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej ?studium?. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Powyższe przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wskazują, że o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, istniejącą na dzień zawarcia transakcji. Taką dokumentację stanowi studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, tym bardziej, że przy sporządzaniu planów miejscowych, organy gminy muszą kierować się ustaleniami zawartymi w studium.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza dokonać odpłatnego zbycia prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w W. o powierzchni 351 m2 (dalej ?Nieruchomość?). Dla wyżej wymienionej Nieruchomości nie został określony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, brak również decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Według wypisu z rejestru gruntów Nieruchomość jest zaliczana do zurbanizowanych terenów niezabudowanych. Zgodnie z ustaleniami Studium Uwarunkowań Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego uchwalonego przez Radę uchwałą nr LXXXII/2746/2006 z dnia 10 października 2006 r. teren, na którym znajduje się Nieruchomość, położony jest na obszarze w strefie centrum miasta o oznaczeniu C/UH > 30 - tereny wielofunkcyjne z dopuszczenie funkcji sprzedaży o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 i o maksymalnej wysokości zabudowy powyżej 30 m. Spółka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, tj. działalność poligraficzną (do 22.04.2010 roku) oraz najem nieruchomości (do dnia dzisiejszego). Wszystkie środki trwałe posiadane przez Spółkę, w tym ww. Nieruchomość, służą do prowadzenia powyższej działalności. Przy czym Nieruchomość nigdy nie była oddana do odpłatnego korzystania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi, tj. nie była przedmiotem najmu.

Jak już wskazano wyżej, zwolnieniu z podatku od towarów i usług podlegają jedynie tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Skoro zatem będąca przedmiotem zapytania niezabudowana nieruchomość gruntowa stanowi, jak wskazano we wniosku, teren budowlany, należy uznać, że jej dostawa nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, winna być więc opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.