W przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, iż opisana czynność, o ile dokonywana jest w ramach umowy (...)

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży roszczenia jako odpłatnego świadczenia usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (podatnik) zamierza zawrzeć w formie aktu notarialnego umowę, na mocy której sprzeda kupującemu (rezydent podatkowy w Polsce) roszczenie majątkowe przysługujące Spółce (Korporacji) od osób fizycznych, tj. małżeństwa (osoby trzecie ? rezydenci podatkowi w Polsce) za określoną w umowie kwotę.

Źródłem powstania roszczenia jest następujący stan faktyczny.

Korporacja zawarła z osobami trzecimi umowę pożyczki (pożyczka na warunkach przedmiotowej umowy, zwana dalej ?pożyczką?), w której osoby trzecie były pożyczkodawcami, natomiast Korporacja pożyczkobiorcą określonej kwoty pieniężnej.

Na zabezpieczenie spłaty pożyczki Korporacja w 2005 r. przeniosła prawo wieczystego użytkowania nieruchomości na rzecz osób trzecich (pożyczkodawcy) z jednoczesnym zobowiązaniem tych osób do zwrotnego przeniesienia prawa wieczystego użytkowania nieruchomości po spłacie pożyczki.

Kupujący jest podmiotem, na rzecz którego osoby trzecie sprzedadzą prawo wieczystego użytkowania nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż roszczenia przez podatnika (L S. A.) jest opodatkowana podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług wskazane w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż roszczenia, o którym mowa we wniosku, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, Korporacja powinna opodatkować zbycie roszczenia podatkiem od towarów i usług oraz udokumentować tą czynność wystawioną na rzecz kupującego fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postaci energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które wymienione są w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się ? w myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy ? każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja ?świadczenia usług? ma charakter dopełniający definicję ?dostawy towarów?. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, iż w przepisach powołanej ustawy określeniem ?usług? objęto obszerny krąg czynności obejmujący swoim zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń nie ujętych w tych klasyfikacjach.

Szczególną uwagę należy zwrócić na zapis art. 8 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym należy uznać, iż pojęcie świadczenia, składającego się na istotę usługi, należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. W efekcie, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć zatem na uwadze, że powołana ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Jednak należy zauważyć, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument ? odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Zagadnienie to ma szczególnie istotne znaczenie przy takich świadczeniach, których istotą jest zaniechanie, powstrzymywanie się od określonych czynności.

W związku z powyższym, jeżeli zaniechanie pewnych czynności za odpłatnością przynosiłoby wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi, to wówczas powinno ono być ? na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług ? uznane za usługę.

Jednocześnie należy zauważyć, iż czynność podlega opodatkowaniu, gdy dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki, zgodnie z którą nastąpiło przeniesienie posiadanego przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz osób trzecich jako zabezpieczenie rzeczonej pożyczki. Zgodnie z umową pożyczki po spłacie zobowiązania przez Korporację nastąpi zwrotne przeniesienie własności ww. użytkowania. Umowa pożyczki przewiduje tym samym powstanie roszczenia po stronie Wnioskodawcy. Korporacja planuje sprzedaż tego roszczenia na rzecz kupującego (rezydent podatkowy w Polsce) za określone w umowie wynagrodzenie.

Zdaniem tut. organu, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wypłacający wynagrodzenie otrzyma z tego tytułu korzyść ? roszczenie, zaś w wyniku odrębnej czynności (zakup od osób trzecich) również prawo wieczystego użytkowania gruntu, które jest przedmiotem wskazanego powyżej roszczenia.

Jak wynika z przepisu art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei na podstawie art. 106 ust. 4 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 - 3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z powyższego wynika, iż podatnik podatku od towarów i usług w związku z dokonaną czynnością sprzedaży ? którą w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy stanowi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów - wystawia fakturę VAT potwierdzającą dokonanie tej transakcji. Przy czym jeżeli nabywcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, fakturę wystawia się na żądanie tej osoby.

Konkludując, w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, iż opisana czynność, o ile dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych. Tym samym Wnioskodawca obowiązany będzie do wystawienia faktury VAT z ww. tytułu z jednoczesnym uwzględnieniem zasad ujętych w treści wskazanego art. 106 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-430 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.