w zakresie zasad rozliczania podatku VAT z tytułu sprzedaży towarów do Niemiec w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej

19.5.2010

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.02.2010 r. (data wpływu do tut. Organu 26.02.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad rozliczania podatku VAT z tytułu sprzedaży towarów do Niemiec w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.02.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad rozliczania podatku VAT z tytułu sprzedaży towarów do Niemiec w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podmiotem z siedzibą w Niemczech, utworzonym i działającym na podstawie przepisów prawa niemieckiego, który prowadzi działalność m.in. w zakresie sprzedaży sprzętu elektronicznego, sprzętu AGD oraz części składowych do produkcji sprzętu elektronicznego (dalej: ?towary?). Jednocześnie, dla celów rozliczania VAT Spółka zarejestrowana jest zarówno w Polsce, jak i w Niemczech. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka rozważa nabywanie towarów w Polsce i odsprzedaż ich na rynku niemieckim. Towary nabywane w Polsce, które będą przeznaczane do sprzedaży na rzecz jej niemieckich klientów, Spółka przechowywać będzie w swoim magazynie, który znajduje się na terytorium Polski. Sprzedawane przez Spółkę towary będą transportowane do jej niemieckich kontrahentów przez zewnętrzną firmę transportową. Spółka rozważa wprowadzenie modelu rozliczania VAT z tytułu sprzedaży powyższych towarów dokonywanej na rzecz jej niemieckich kontrahentów, który polegałby na tym, że:

wywóz towarów z terytorium Polski do Niemiec Spółka traktowałaby jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa (dalej: ?WDT?), o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, do której stosowana byłaby sławka 0% w przypadku posiadania przez Spółkę odpowiednich dokumentów uprawniających do jej zastosowania (określonych w art. 42 ustawy o VAT);
w Niemczech Spółka rozpoznawałaby natomiast wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: ?WNT?) z tytułu przemieszczenia własnych towarów, a następnie dostawę krajową na rzecz niemieckiego kontrahenta (podatnika podatku od wartości dodanej w Niemczech), podlegające opodatkowaniu VAT w Niemczech według regulacji prawa niemieckiego;

- przy czym, przy stosowaniu powyższego sposobu rozliczania VAT, towary wywożone z polskiego magazynu, w ramach ich sprzedaży dokonywanej na rzecz niemieckich kontrahentów, byłyby transportowane z Polski nie do pomieszczeń (magazynów) Spółki w Niemczech, lecz bezpośrednio do niemieckiego nabywcy towarów. Fakt ten uwidoczniony byłby również w dokumentach uprawniających Spółkę do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT w Polsce ? przykładowo, faktura VAT wystawiana przez Spółkę w celu udokumentowania wywozu towarów z Polski wskazywałaby Spółkę jako nabywcę towarów (jej niemiecki nr NIP i adres). Jednocześnie dokumenty przewozowe określałyby jako miejsce dostawy (dostarczenia) towarów adres (siedziby lub magazynu) kontrahenta Spółki.

W zaprezentowanym powyżej zdarzeniu przyszłym nie wystąpi żaden z przypadków wymienionych w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyżej przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz polskich regulacji w zakresie VAT, Spółka będzie postępować prawidłowo traktując dla celów opodatkowania polskim VAT wywóz towarów z terytorium Polski jako WDT z tytułu przemieszczenia towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa (o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT), o ile Spółka na fakturze dokumentującej takie przemieszczenie umieści własny numer NIP UE nadany w Niemczech...

W ocenie Spółki, polskie regulacje prawne w zakresie VAT umożliwiają jej traktowanie dla celów opodatkowania polskim VAT wywozu towarów z terytorium Polski, dokonywanego w ramach sprzedaży towarów opisanej w zdarzeniu przyszłym, jako WDT z tytułu przemieszczenia towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa (o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT), o ile Spółka na fakturze dokumentującej takie przemieszczenie umieści w danych nabywcy własny numer NIP UE nadany w Niemczech. W takim przypadku, po rozliczeniu WDT w Polsce (podlegającego opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem posiadania przez Spółkę odpowiednich dokumentów określonych w art. 42 ustawy o VAT), Spółka rozliczy WNT z tytułu przemieszczenia towarów w Niemczech oraz dostawę krajową w Niemczech, podlegające opodatkowaniu według niemieckich regulacji w zakresie VAT.

Zgodnie z art. 13 ust 1 ustawy o VAT, przez WDT, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Stosownie natomiast do art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za WDT uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Z powołanej powyżej regulacji art. 13 ust. 3 ustawy o VAT wynika zatem, że aby możliwe było uznanie za WDT przemieszczenia towarów z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, konieczne jest łączne zaistnienie następujących przesłanek:

przemieszczone towary musiały zostać w ramach prowadzonego przez podatnika przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte na terytorium kraju, w tym również w ramach WNT albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów,
przemieszczone towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez podmiot dokonujący przemieszczenia jako podatnika na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, na które są przemieszczane.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, art. 13 ust. 3 ustawy o VAT może znaleźć zastosowanie również w sytuacji, gdy oferowane przez Spółkę towary byłyby transportowane z terytorium Polski nie do znajdujących się na terytorium Niemiec pomieszczeń Spółki, lecz bezpośrednio do jej niemieckich kontrahentów. Przedmiotowe towary zostaną bowiem nabyte przez Spółkę na terytorium Polski w ramach prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa oraz będą wykorzystywane na potrzeby jej działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Niemiec, gdyż celem ich przemieszczenia na terytorium Niemiec będzie dokonanie dostawy krajowej na rzecz jej niemieckich kontrahentów. Tym samym, taki przebieg transakcji sprzedaży towarów na rzecz niemieckich kontrahentów Spółki spełnia obie przesłanki przewidziane w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, od których wystąpienia uzależniona jest dopuszczalność traktowania danego zdarzenia gospodarczego (wywozu towarów) jako WDT w Polsce. W konsekwencji, zdaniem Spółki, w świetle regulacji polskiej ustawy o VAT może ona traktować wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium Niemiec w celu ich sprzedaży na rzecz niemieckich kontrahentów jako dwie odrębne, następujące po sobie czynności tj. jako najpierw WDT w Polsce z tytułu przemieszczenia towarów do Niemiec i odpowiadające jej WNT w Niemczech oraz następnie jako dostawę krajową tych towarów dokonywaną na rzecz jej niemieckich kontrahentów na terytorium Niemiec, zgodnie z niemieckimi przepisami podatkowymi. Przy czym, w ocenie Spółki, będzie ona uprawniona do stosowania w stosunku do WDT z tytułu przemieszczenia towarów z Polski do Niemiec stawki 0%, jeżeli będzie ona posiadać określone w art. 42 ustawy o VAT dokumenty, nawet wówczas, gdy faktura dokumentująca wywóz (przemieszczenie) tych towarów będzie wskazywać Spółkę jako nabywcę towarów (jej niemiecki nr NIP i adres) a jako miejsce dostawy (dostarczenia) towarów adres (siedziby lub magazynu) niemieckiego kontrahenta Spółki.

Na potwierdzenie swojego stanowiska, Spółka pragnie dodatkowo podnieść, że jest ono prezentowane również przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydanych dla innych podatników (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 marca 2008 r., znak IPPP1/443-767/07-2/IG). W związku z powyższym Spółka uważa, iż w świetle polskich regulacji w zakresie VAT może ona traktować dla celów opodatkowania polskim VAT wywóz towarów z terytorium Polski dokonywany w ramach sprzedaży towarów na rzecz niemieckich kontrahentów Spółki jako WDT z tytułu przemieszczenia towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa (o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT). Wywóz ten będzie przy tym podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce według stawki 0%, pod warunkiem posiadania przez Spółkę odpowiednich dokumentów, określonych w art. 42 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?). Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Z kolei art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. A zatem aby daną czynność uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

wywóz towarów dokonywany jest z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego,

wywóz dokonywany jest w wyniku czynności dostawy towarów tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,

nabywcą towarów jest podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,

dostawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE.

Na równi z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów traktuje się przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 13 ust. 3 ustawy). Z powyższego wynika, że dla uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w ramach przemieszczenia towarów, o którym mowa w ww. art. 13 ust. 3 ustawy kluczowe znaczenie ma przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika wykonywanej na terytorium państwa, do którego towary zostają przemieszczone.

Z przedstawionego w przedmiotowym wniosku opisu wynika, iż Spółka jest podmiotem z siedzibą w Niemczech, który prowadzi działalność m.in. w zakresie sprzedaży sprzętu elektronicznego, sprzętu AGD oraz części składowych do produkcji sprzętu elektronicznego.

Dla celów rozliczania podatku VAT Spółka zarejestrowana jest zarówno w Polsce, jak i w Niemczech. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka rozważa nabywanie towarów w Polsce i odsprzedaż ich na rynku niemieckim. Towary nabywane w Polsce, które będą przeznaczane do sprzedaży na rzecz jej niemieckich klientów, Spółka przechowywać będzie w swoim magazynie, który znajduje się na terytorium Polski. Sprzedawane przez Spółkę towary będą transportowane do jej niemieckich kontrahentów przez zewnętrzną firmę transportową.

Wywóz towarów z terytorium Polski do Niemiec Spółka traktowałaby jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa, do której stosowana byłaby sławka 0% w przypadku posiadania przez Spółkę odpowiednich dokumentów uprawniających do jej zastosowania (określonych w art. 42 ustawy o VAT). Z tytułu tej dostawy w Niemczech Spółka rozpoznawałaby wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów z tytułu przemieszczenia własnych towarów, a następnie dostawę krajową na rzecz niemieckiego kontrahenta, podlegające opodatkowaniu VAT w Niemczech według regulacji prawa niemieckiego. Przy stosowaniu powyższego sposobu rozliczania VAT, towary wywożone z polskiego magazynu, w ramach ich sprzedaży dokonywanej na rzecz niemieckich kontrahentów, byłyby transportowane z Polski nie do pomieszczeń (magazynów) Spółki w Niemczech, lecz bezpośrednio do niemieckiego nabywcy towarów. Fakt ten uwidoczniony byłby również w dokumentach uprawniających Spółkę do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT w Polsce. Faktura VAT wystawiana przez Spółkę w celu udokumentowania wywozu towarów z Polski jako WDT wskazywałaby Spółkę jako nabywcę towarów (jej niemiecki nr NIP i adres) natomiast dokumenty przewozowe określałyby jako miejsce dostawy (dostarczenia) towarów adres (siedziby lub magazynu) kontrahenta Spółki. Jednocześnie Spółka wskazuje, że w przedstawionym modelu rozliczenia transakcji nie wystąpi żaden z przypadków wymienionych w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Z zaprezentowanego przez Spółkę modelu rozliczania VAT z tytułu sprzedaży towarów dokonywanej z terytorium kraju na rzecz jej niemieckich kontrahentów wynika, iż w momencie dokonania dostawy Wnioskodawca będzie znał nabywcę (kontrahenta niemieckiego). Powyższe jednoznacznie wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego, w którym Spółka wskazuje, że towary wywożone z polskiego magazynu, w ramach ich sprzedaży dokonywanej na rzecz niemieckich kontrahentów, byłyby transportowane z Polski nie do pomieszczeń (magazynów) Spółki w Niemczech, lecz bezpośrednio do niemieckiego nabywcy towarów. Biorąc powyższe pod uwagę przyjąć należy, że w zaprezentowanym modelu przedmiotowe towary służyć będą Wnioskodawcy sprzedaży dokonywanej na terytorium kraju. Wystawiając fakturę VAT dokumentującą przedmiotową sprzedaż Wnioskodawca winien wskazać jako nabywcę towarów kontrahenta niemieckiego.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
podatnik przed upływem terminu do złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Według art. 42 ust. 3 dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
kopia faktury dostawy,
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
(uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3 - 5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny ? dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Zgodnie z art. 42 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 1-4 i 11-13 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Z punktu widzenia możliwości zastosowania 0% stawki podatku w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów istotne jest posiadanie dokumentów określonych w art. 42 ustawy. A zatem jeżeli spełnione zostaną przesłanki wynikające z ww. art. 13 ust. 1 oraz art. 42 ustawy Wnioskodawca potraktuje przedmiotową dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów do której zastosuje 0% stawkę podatku, w przeciwnym wypadku przedmiotową dostawę należy potraktować jako dostawę krajową.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż przedmiotową transakcję można potraktować jako WDT z tytułu przemieszczenia towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa (o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT), o ile Spółka na fakturze dokumentującej takie przemieszczenie umieści w danych nabywcy własny numer NIP UE nadany w Niemczech należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.