Dla jakich rozmiarów obuwia należy w tym przypadku przy sprzedaży stosować obniżoną 7% stawkę (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 05.12.2008r. (data wpływu 10.12.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 7% dla obuwia dziecięcego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.12.2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 7% dla obuwia dziecięcego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W drugiej połowie lutego 2009 roku spółka xxx otwiera sklep wyłącznie z obuwiem dziecięcym w rozmiarze od 11 cm do 27 cm.

Obuwie dziecięce obecnie dostarczane przez producentów, będące przedmiotem sprzedaży, występuje w numeracji wielkościowej od 11 do 27 cm. Jest to obuwie zarówno całoroczne, zimowe, jak i letnie - sandały czy też sandałki szkolne z otwartymi czubkami, zarówno dla chłopców jak i dziewczynek.

Mając na względzie powyższe Wnioskodawca formułuje następujące pytanie:

Dla jakich rozmiarów obuwia należy w tym przypadku przy sprzedaży stosować obniżoną 7% stawkę podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) sprzedaż obuwia dziecięcego bez względu na symbol PKWiU jest opodatkowana 7% stawką podatku od towarów i usług (załącznik Nr 3, poz. 47 do ustawy). W powołanej ustawie brak jest definicji obuwia dziecięcego.

Według Nomenklatury Taryfowej i Statystycznej CN obuwie dziecięce to obuwie o długości podeszwy wewnętrznej mniejszej niż 24 cm.

W świetle polskiego prawa za dziecko uznaje się każdą osobę od momentu urodzenia aż do osiągnięcia pełnoletniości (tj. co do zasady 18 lat). Zważywszy, iż będzie to sklep wyłącznie z obuwiem dziecięcym, a wiemy iż stopa dzisiejszego dziecka, znacznie odbiega wielkością od dawnych standardów (jest znacznie większa) należy zauważyć, że już np. czternastoletni czy piętnastoletni chłopiec (który nie wątpliwie jest dzieckiem) nie będzie mógł kupić dla siebie obuwia w sklepie, w którym rozmiary kończą się na 27 cm, czyli takim jak ww. Zatem uważam, iż w tym przypadku jak najbardziej jest uzasadnione stosowanie obniżonej 7% stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) ,zwanej dalej ?ustawą o VAT?, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2?12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. Oznacza to, że wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa, jak też rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Zgodnie z art. 41 ust. 2 dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy wymieniono, bez względu na symbol PKWiU, obuwie dziecięce. W powołanej ustawie brak jest definicji obuwia dziecięcego. W związku z tym należy przyjąć, że dla ustalenia zakresu tego pojęcia konieczne jest odwołanie się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) obowiązującej, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)(Dz. U. Nr 89, poz. 844) do dnia 31 grudnia 2005 r. Tym nie mniej, jak wynika z przedstawionej opinii PKWiU nie definiuje pojęcia 'obuwia dziecięcego'. Pojęcie to zdefiniowane zostało natomiast w Nomenklaturze Taryfowej i Statystycznej CN. W myśl jej postanowień obuwie damskie i męskie to obuwie o długości podeszwy wewnętrznej 24 cm i większej, a obuwie dziecięce to obuwie o długości podeszwy wewnętrznej mniejszej niż 24 cm. Wobec powyższego, Podatnik może dokonując klasyfikacji danego obuwia uwzględnić rozmiar wewnętrzny podeszwy. Jednakże nie powinno być to jedyne kryterium. W ocenie tut. organu przy ustalaniu czy dane obuwie zaliczyć należy do 'obuwia dziecięcego' Podatnik uprawniony jest także do uwzględnienia innych cech sprzedanego obuwia - funkcjonalnych i użytkowych. Za takim podejściem przemawia zapis zawarty w załączniku numer 3 do ustawy - 'bez względu na symbol PKWiU', co może wskazywać, że klasyfikacja PKWiU nie powinna być jedynym wyznacznikiem kwalifikowania towaru do obuwia dziecięcego. Oznacza to, że nie tylko w przypadku gdy rozmiar podeszwy wewnętrznej jest mniejszy niż 24 cm, ale także w sytuacji gdy cechy jakościowe, funkcjonalne, użytkowe oraz nazwa obuwia (użycie przez ich producenta oznaczenia 'dziecięce') wskazują, że dane obuwie zaliczyć należy do 'obuwia dziecięcego' Podatnik winien przy ich sprzedaży zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 7%.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza otworzyć w drugiej połowie lutego 2009 roku sklep obuwniczy, w którym zamierza sprzedawać obuwie dziecięce w numeracji wielkościowej od 11 cm do 27 cm. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego, dla jakich rozmiarów obuwia należy stosować przy sprzedaży obniżoną 7% stawkę podatku VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. organ podatkowy nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy przedstawionym we wniosku. Uznanie, iż do rozmiaru 27 cm mamy do czynienia z obuwiem dziecięcym prowadziłoby do zakwalifikowania do tej grupy znacznej części obuwia sprzedawanego na rynku, które wcale nie jest przeznaczone dla dzieci. Zakres wielkościowy obuwia damskiego i męskiego w znacznej części pokrywa się z zakresem obuwia dla chłopców i dziewcząt. Zakresy te w znacznej części zachodzą na siebie.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie prawidłowymi kryteriami klasyfikacji pozwalającymi na zastosowanie 7% obniżonej stawki podatku VAT dla dostawy obuwia dziecięcego są:

• cechy jakościowe, funkcjonalne, użytkowe oraz nazwa obuwia (np. użycie przez jego producenta oznaczenia ?dziecięce?)
• przedział rozmiarów, w jakich dany model obuwia jest produkowany w ilościach wskazujących na jego przeznaczenie handlowe

oraz, gdy na podstawie tych kryteriów nie można rozstrzygnąć czy dane obuwie należy zaliczyć do dziecięcego, wówczas posiłkowo należy zastosować rozgraniczenie zastosowane w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego tj. obniżoną do 7% stawkę podatku VAT należy stosować dla obuwia o długości podeszwy wewnętrznej poniżej 24 cm.

Należy podkreślić, że ustanowiona w przepisie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT podstawowa stawka podatku wynosi 22%. Obniżona stawka podatku ma charakter preferencji podatkowej (wyjątku od reguły) i dlatego pojęcia użytego w załączniku nr 3 do ustawy (?obuwie dziecięce?) nie należy interpretować rozszerzająco.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż obuwia w sklepie, w którym rozmiary kończą się na 27 cm podlega preferencyjnej stawce podatku VAT w wysokości 7% należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.