w zakresie miejsca świadczenia dla nabywanych usług związanych ze zbieraniem i utylizacją zużytych (...)

w zakresie miejsca świadczenia dla nabywanych usług związanych ze zbieraniem i utylizacją zużytych baterii

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 03.01.2012 r. (data wpływu 04.01.2012 r.) uzupełnionym w dniu 09.03.2012 r. (data wpływu 12.03.2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 06.03.2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia dla nabywanych usług związanych ze zbieraniem i utylizacją zużytych baterii ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 04.01.2012 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia dla nabywanych usług związanych ze zbieraniem i utylizacja zużytych baterii. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 09.03.2012 r., złożonym w dniu 09.03.2012r. (data wpływu 12.03.2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 06.03.2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest podmiotem zarejestrowanym i posiadającym siedzibę na terenie Belgii. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży baterii. Wnioskodawca jest zarejestrowany dla celów podatku VAT w Polsce. Działalność Spółki w Polsce polega na dokonywaniu sprzedaży (głównie dostaw wewnątrzwspólnotowych, ale występuje też eksport i dostawa krajowa) baterii z magazynu zlokalizowanego w Polsce. Magazyn jest własnością zewnętrznego podmiotu, mającego siedzibę w Polsce. Dla celów opisanej działalności Spółka kupuje kompleksowe usługi logistyczne związane m.in. z magazynowaniem, załadunkiem i wysyłką towaru do nabywców. Sam Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników do obsługi magazynu ani nie posiada zaplecza technicznego, niezbędnego dla obsługi opisanej działalności. Wszelkie aktywa niezbędne do świadczenia tej obsługi, w tym zaplecze personalno-techniczne zapewnia polski kontrahent. Spółka nie zatrudnia w Polsce pracowników.

Wnioskodawca nabywa też od innego kontrahenta (dalej: Usługodawca), który ma siedzibę w Polsce i jest polskim podatnikiem VAT, usługi związane ze zbieraniem i utylizacją zużytych baterii, zgodnie z odrębnymi przepisami. Ustalenie właściwego miejsca opodatkowania tych usług jest przedmiotem wątpliwości Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo przyjmuje, że miejsce opodatkowania nabywanych przez niego usług związanych ze zbieraniem i utylizacją zużytych baterii, znajduje się w siedzibie usługobiorcy (Wnioskodawcy)...

Zdaniem Wnioskodawcy, miejsce opodatkowania nabywanych przez niego usług związanych ze zbieraniem i utylizacją zużytych baterii, znajduje się w siedzibie usługobiorcy (Wnioskodawcy).

Jak wynika z okoliczności podanych w opisie stanu faktycznego, należy uznać, że Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności dla celów VAT. W konsekwencji, miejscem opodatkowania usług świadczonych na jej rzecz, takich jak usługi związane ze zbieraniem i utylizacją zużytych baterii, jest siedziba usługobiorcy. Innymi słowy, miejscem opodatkowania przedmiotowych usług nie jest Polska.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, tekst. jedn. ze zm.; dalej: ustawa o VAT), miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Od zasady tej ustawa o VAT przewiduje wyjątki dla określonego katalogu usług (m.in. usług związanych z nieruchomościami, usług restauracyjnych, usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu, itd.) ? nie znajdują się jednak w tym katalogu usługi zbierania i utylizacji baterii świadczone przez Usługodawcę.

Zgodnie z powyższym przepisem w przypadku usług świadczonych przez Usługodawcę na rzecz Wnioskodawcy, miejscem opodatkowania jest państwo siedziby lub państwo stałego miejsca prowadzenia działalności Spółki. W przedstawionym stanie faktycznym należy uznać, że Wnioskodawca nie posiada ani siedziby, ani miejsca stałego prowadzenia działalności na terytorium Polski.

Pojęcia miejsca siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zostały zdefiniowane w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z 15 marca 2011 r., ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE z 23 marca 2011 r. L77/1; dalej: Rozporządzenie 282/2011). Art. 10 Rozporządzenia 282/2011 stanowi, iż miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika jest miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa. W przypadku Spółki jest to Belgia.

Stałe miejsce prowadzenia działalności zostało natomiast zdefiniowane w art. 11 Rozporządzenia 282/2011. Zgodnie z tym artykułem, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE stale miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika ? które charakteryzuje się wystarczającą stałością i odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności.

Definicja powyższa została sformułowana na podstawie wykładni tego pojęcia ukształtowanej w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Zdaniem Trybunału (wyrok w sprawie C-168/84 z 4 lipca 1985 r. Gunter Berkholz), aby miejsce, w którym podmiot wykonuje czynności można było uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności, muszą być łącznie spełnione następujące warunki;

  1. posiadanie przez jednostkę minimalnego rozmiaru działalności,
  2. ciągła obecność ludzkich zasobów koniecznych do świadczenia usług w ramach tej jednostki oraz
  3. ciągła obecność technicznych zasobów koniecznych do świadczenia usług w ramach tej jednostki.

Zatem, stałe miejsce prowadzenia działalności oznacza miejsce, które charakteryzuje się pewnym minimum stałości wynikającej zarówno ze stałej obecności osób, jak i zaplecza technicznego koniecznych do wykonywania danej usługi. Tym samym, przez stałe miejsce prowadzenia działalności należy rozumieć miejsce, w którym podmiot ma swój personel oraz strukturę cechującą się odpowiednią stałością. W orzeczeniu C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S z 2 maja 1996 r. ETS wskazał, iż stałe miejsce prowadzenia działalności to określona minimalna skala działalności?, tzn. w miejscu tym znajdują się zarówno środki rzeczowe, jak i personel, który może samodzielnie świadczyć określone usługi.

Analogiczne wnioski wynikają z orzeczenia w sprawie C-73/06 z 28 czerwca 2007 r. Planzer Luxemburg Sari, gdzie Trybunał, powołując się na wyroki w sprawach C-168/84 i C-190/95, wskazał, iż pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności wymaga minimalnej trwałości poprzez zgromadzenie stałych zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych dla świadczenia określonych usług. Owa minimalna trwałość oznacza, zdaniem ETS, wystarczający stopień trwałości oraz strukturę, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić świadczenie danych usług w sposób niezależny.

Na podstawie zarówno powyższych wyroków, jak i podanej na wstępie definicji z Rozporządzenia 282/2011 należy stwierdzić, iż jeżeli nie jest spełnione którekolwiek z podanych w nich kryteriów, tzn. podmiot zagraniczny nie posiada na terytorium kraju zaplecza technicznego lub personalnego, należy uznać, że nie posiada on na terytorium kraju stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Należy bowiem zauważyć, iż warunkiem jego zaistnienia jest charakteryzujące się stałością łączne posiadanie zasobów ludzkich, zasobów technicznych oraz infrastruktury umożliwiającej prowadzenie działalności gospodarczej w określonym zakresie, np. zawieranie umów, podejmowanie decyzji zarządczych.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie posiada na terytorium Polski ani zaplecza technicznego (maszyn, aktywów produkcyjnych) ani zaplecza osobowego (Spółka nie zatrudnia na terenie Polski żadnych pracowników), a co za tym idzie, nie posiada wymaganej ?minimalnej skali działalności?. W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż nie posiada ona w Polsce stałego miejsca działalności w rozumieniu przepisów określających miejsce świadczenia usług. Kwalifikacji tej nie zmienia fakt, iż Spółka jest w Polsce zarejestrowana dla celów VAT. Prawidłowość podejścia Spółki potwierdza stanowisko zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 19 sierpnia 2010 r. sygn. ILPP2/443-820/10-4/ISN w analogicznym stanie faktycznym. W interpretacji tej organ potwierdził, iż podmiot zagraniczny zarejestrowany w Polsce dla celów podatku VAT, nie posiada na terenie Polski stałego miejsca prowadzenia działalności, ponieważ aby miejsce takie występowało, winien on posiadać w Polsce zarówno personel, jak i zasoby rzeczowe potrzebne dla samodzielnego wykonywania działalności.

W związku z powyższym, zgodnie ze wskazanym na wstępie przepisem art. 28b ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy jest miejsce jego siedziby, które znajduje się poza terytorium Polski, a zatem usługi świadczone na rzecz Spółki przez Usługodawcę, związane ze zbieraniem i utylizacją zużytych baterii, nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce. Zgodnie z regulacjami VAT, usługi te powinny być wolne od VAT w Polsce i podlegać opodatkowaniu w kraju siedziby nabywcy na zasadzie odwrotnego obciążenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 t.j.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Definicja dostawy towaru zawarta jest w art. 7 ust. 1 ustawy, gdzie stwierdza się, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,(?)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Co do zasady, podatnikami VAT z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych są zatem podmioty realizujące te czynności w ramach swojej działalności. Od powyższej ogólnej reguły przepisy ustawy o VAT przewidują jednak pewne wyjątki.

W art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Ponadto, stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego. Natomiast zgodnie z ust. 5 przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się:

  1. jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust.

    6;

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako podmiot z siedzibą w Belgii, posiadający jednocześnie polski numer identyfikacji podatkowej, w związku z prowadzoną w Polsce działalnością, zakupuje od polskiego podatnika usługi związane ze zbieraniem i utylizacją zużytych baterii.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy prawidłowo określił miejsce świadczenia dla nabywanych usług jako miejsce siedziby usługobiorcy, tj. w Belgii.

W pierwszej kolejności, należy ustalić, czy Wnioskodawca posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji stałego miejsca prowadzenia działalności. Pojęcie to jest jednak pojęciem wspólnotowym (tj. wynikającym z VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. oraz Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r.) i jako takie było wielokrotnie przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Stałe miejsce prowadzenia działalności, jak słusznie zauważa Wnioskodawca, zostało zdefiniowane w przepisach rozporządzenia wykonawczego Rady UE nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z dnia 23 marca 2011 r. L 77/1, które wiąże w całości każde państwo członkowskie i ma być bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej od dnia 1 lipca 2011 r.

Zgodnie z art. 11 tego rozporządzenia, ?stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej? oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Uwzględniając wskazane wyżej kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazuje, że na terenie Polski nie posiada ani zaplecza technicznego ani zaplecza osobowego (Spółka nie zatrudnia na terenie Polski żadnych pracowników), a co za tym idzie, nie posiada wymaganej ?minimalnej skali działalności?. Wszelkie aktywa niezbędne dla działalności Wnioskodawcy w Polsce, zapewnia polski kontrahent.

W związku z powyższym, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż nie posiada on w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, ponieważ brak jest stałej infrastruktury personalnej i technicznej, która umożliwia mu odbiór i wykorzystanie nabywanych usług dla potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności.

Zatem Wnioskodawca, nieposiadający stałego miejsca działalności gospodarczej w Polsce, nabywa usługi związane z prowadzoną działalnością gospodarczą dla swojej siedziby, która znajduje się na terenie Belgii.

Zgodnie z generalną zasadą określającą miejsce świadczenia dla usług, sformułowaną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Nabywane od polskiego podatnika usługi związane ze zbieraniem i utylizacją zużytych baterii przez Wnioskodawcę, nie korzystają z żadnego wyłączenia przewidzianego w cyt. powyżej art. 28b ustawy, dotyczącego miejsca świadczenia usług.

Reasumując, uznać należy, że nabywane przez Wnioskodawcę usługi związane ze zbieraniem i utylizacją zużytych baterii mają miejsce świadczenia określone na podstawie zasady ogólnej dotyczącej miejsca świadczenia, tj. miejsca siedziby usługobiorcy, co w przedmiotowej sprawie oznacza, że miejsce świadczenia dla nabywanych usług znajduje się w Belgii.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika