Rozliczenia podatku VAT z tytułu otrzymywanych i wystawianych faktur przed zarejestrowaniem

UZASADNIENIE

W dniu 04.03.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku VAT z tytułu otrzymywanych i wystawianych faktur przed zarejestrowaniem.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 09.05.2011 r. (data wpływu 16.05.2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP3/443-360/11-2/LK z dnia 27.04.2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

Podmiot zagraniczny ?C? z siedzibą w M utworzył w Polsce Oddział pod nazwą: ?R? Spółka Akcyjna Oddział w Polsce, zarejestrowany w KRS z datą 22.03.2010 r. Decyzją Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w X Oddział otrzymał Numer Identyfikacji Podatkowej - NIP. Oddział w przekonaniu, iż nadany NIP jest formalnym zgłoszeniem do rozpoczęcia działalności gospodarczej rozpoczął sprzedaż biletów lotniczych swojej linii za pośrednictwem agentów jak też w imieniu własnym wystawiając faktury VAT z ww. NIP-em - nie dokonując wcześniej zgłoszenia rejestracyjnego na druku VAT-R. W tym czasie Oddział dokonywał także zakupów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i otrzymywał faktury VAT wystawiane na adres Oddziału w Polsce z ww. numerem NIP.

Dopiero w styczniu 2011 roku po podpisaniu umowy na prowadzenie ksiąg rachunkowych z Biurem Rachunkowym - Oddział wystąpił o rejestrację dla potrzeb rozliczania podatku od towarów i usług. Właściwy miejscowo Urząd Skarbowy, poinformował Oddział, iż w przypadku przedsiębiorcy zagranicznego - podatnikiem dla potrzeb VAT a także podatku dochodowego od osób prawnych jest jednostka macierzysta z siedzibą w M. W związku z powyższym Decyzją Naczelnika z dnia 14.01.2011 został nadany Numer Identyfikacji Podatkowej NIP dla podmiotu: C ?R? z siedzibą w M.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy podatnik C ?R? postąpił prawidłowo rozliczając podatek VAT za okres od kwietnia do grudnia 2010 roku, na podstawie ujętych w księgach rachunkowych faktur sprzedaży i faktur kosztowych wystawionych na Oddział: ?R? Spółka Akcyjna sporządzając deklarację VAT-7 z nadanym mu NIP-em i adresem Oddziału w Polsce?
   
2. Czy Oddział dokonując sprzedaży i zakupów związanych z przedmiotową działalnością gospodarczą umieszczając na fakturach VAT: nazwę jednostki macierzystej C ?R? i adres siedziby Oddziału w Polsce postępuje prawidłowo?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Ad. 1 C ?R? ma prawo do rozliczenia podatku VAT za zaległy okres 2010 r., na podstawie zgromadzonych i zaewidencjonowanych w księgach rachunkowych dokumentów źródłowych. Zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT - podatnik działający w Polsce powinien mieć zapewnioną możliwość odliczenia podatku zapłaconego od zakupu towarów lub usług związanych z prowadzoną działalnością tak jak ma obowiązek opodatkowania całej swojej sprzedaży. Ponadto C ?R? - jako podatnik zagraniczny wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu na terytorium Polski tj. sprzedaż biletów lotniczych za pośrednictwem zarejestrowanego Oddziału w Polsce a Oddział ten dokonując czynności opodatkowanych w imieniu jednostki macierzystej zobowiązany był wystawiać i przyjmować od innych podatników faktury VAT. W obecnej sytuacji chcąc podporządkować się przepisom polskim podmiot zagraniczny - Centrala Spółki w M, sporządziła za pośrednictwem Oddziału deklaracje VAT-7 za zaległy okres rok 2010 wpisując nadany jej NIP, ale wskazując adres polskiego Oddziału.

Ad. 2 Uważamy, iż ze względów formalnych - możliwość kontaktu kontrahentów polskich z Oddziałem reprezentującym podatnika zagranicznego, faktury powinny być wystawiane z nazwą nadaną temu podatnikowi, ale z adresem Oddziału w Polsce. Trudno sobie wyobrazić, iż w razie jakichkolwiek kontaktów handlowych, rożnych nieprawidłowości i pomyłek na fakturze, odbiorcy bądź dostawcy, z którymi współpracuje Oddział, będą zwracali się bezpośrednio do ?R? z siedzibą w M.

Przepisy wykonawcze do ustawy o VAT nie rozstrzygają o postępowaniu w odniesieniu do tego rodzaju przypadków odnoszących się do podatników zagranicznych. - Powinny więc być tu zastosowane rozwiązania logiczne i praktyczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podmioty o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Art. 96 ust. 4 ustawy stanowi, iż naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako ?podatnika VAT czynnego? lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 ? jako ?podatnika VAT zwolnionego?.

Wzór dokumentu VAT-R zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług oraz dokumentu VAT-5 potwierdzającego zarejestrowanie podmiotu jako podatnika VAT określone zostały rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55. poz. 539 ze zm.). Rejestracja następuje zatem w momencie zgłoszenia rejestracyjnego tj. złożenia w urzędzie skarbowym druku VAT-R. Z tym momentem podmiot uzyskuje formalne znamiona statusu podatnika podatku od towarów i usług i od tego dnia przysługuje mu prawo do wystawienia faktur VAT, jak również odliczania podatku naliczonego od dokonywanych zakupów.

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy Spółka, jako czynny podatnik VAT ma obowiązek składania deklaracji podatkowych za okresy miesięczne na formularzu VAT-7. W obu przypadkach Spółka, jako podatnik ma obowiązek wykazać w deklaracji dane dotyczące zobowiązania podatkowego wykazanego na koniec okresu rozliczeniowego, w tym dane dotyczące transakcji zwolnionych z opodatkowania.

Stosownie zaś do art. 106 ust. 1 i ust. 2 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, Podmiot zagraniczny z siedzibą w M utworzył w Polsce Oddział, który został w dniu 22.03.2010 r. zarejestrowany w KRS. Decyzją Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Warszawie Oddział otrzymał Numer Identyfikacji Podatkowej. Od tego momentu Oddział rozpoczął sprzedaż biletów lotniczych swojej linii za pośrednictwem agentów jak też w imieniu własnym wystawiając faktury VAT z ww. NIP-em - nie dokonując wcześniej zgłoszenia rejestracyjnego na druku VAT-R. W tym czasie Oddział dokonywał także zakupów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i otrzymywał faktury VAT wystawiane na adres Oddziału w Polsce z ww. Numerem Identyfikacji Podatkowej. Spółka została zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług w styczniu 2011 r. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi fakt czy postąpił On prawidłowo rozliczając VAT za okres od kwietnia do grudnia 2010 r. tj. przed zarejestrowaniem się na podstawie faktur wystawionych na Oddział. Wnioskodawca we własnym stanowisku wskazuje, iż oddział dokonując czynności opodatkowanych w imieniu jednostki macierzystej zobowiązany był wystawiać i przyjmować od innych podatników faktury VAT.

Art. 88 ust.

4 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiący dopełnienie art. 86 określa status podatnika, umożliwiający realizację jego prawa do odliczenia, którym jest rejestracja jako podatnika VAT czynnego. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20. Wskazany powyżej przepis ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje sankcję w postaci pozbawienia podatnika prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu podatku należnego w razie nie zarejestrowania się, ale nie wskazuje wprost z jakim momentem ? z punktu widzenia niemożności odliczenia podatku naliczonego ? należy wiązać status podatnika (zarejestrowany czy nie). Zauważyć ponadto należy, iż z treści art. 88 ust. 4 nie wynika, by do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury zakupowej. W dacie otrzymania faktury koniecznym jest aby podmiot, który ją otrzymuje był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust.1, czyli podmiotem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Tak więc, na podstawie powyższego w rozumieniu art. 15 ustawy podatku od towarów i usług, Podatnik nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do postanowień art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do tego obniżenia powstaje co do zasady w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny. Prawo to wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. warunkiem koniecznym jest wykorzystanie nabytych towarów bądź usług do czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1) kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego ? co wprost wynika z art. 86 ust. 10 pkt 1 z uwzględnieniem ust. 11 powołanego przepisu ustawy o podatku od towarów i usług ? jest przy tym zazwyczaj otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska Wnioskodawcy wynika, iż Wnioskodawca, jako Oddział Spółki mającej siedzibę w M przed dokonaniem rejestracji wykonywał czynności podlegające opodatkowaniu na terytorium Polski. W związku z tymi czynnościami Wnioskodawca dokonywał na terytorium kraju zakupów towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT wystawionych na jego rzecz w okresie od kwietnia do grudnia tj. przed dokonaniem rejestracji, jako podatnika VAT, a dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z wykorzystywaniem ich do prowadzonej działalności opodatkowanej podatkiem VAT zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca postąpił prawidłowo sporządzając deklaracje VAT -7 za okres zaległy tj. za okres od kwietnia do grudnia 2010 r.

Odnosząc się do pytania dotyczącego umieszczania adresu Oddziału na fakturze należy zauważyć iż w myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
   
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
   
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami ?FAKTURA VAT?.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
   
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
   
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako ?FAKTURA VAT?;
   
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
   
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
   
9. stawki podatku;
   
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
    
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Zatem z treści § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wynika jednoznacznie, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy.

Kwestię funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.). Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Z kolei oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Ponadto, zgodnie z art. 86 ww. ustawy, oddział może prowadzić działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego. W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot ? przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział posiada, więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 88 zdanie pierwsze ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którą przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią, nie stanowi zatem odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym mimo, iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

Z powyższej ustawy ? art. 90 pkt 1 ? wynika również, iż przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów ?oddział w Polsce?.

Ponadto, zgodnie z art. 38 pkt 14 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186 ze zm.), zwanej dalej ustawą o KRS, w dziale 1 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane ? w przypadku oddziałów przedsiębiorców zagranicznych działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1. oznaczenie przedsiębiorcy zagranicznego wraz z określeniem jego formy organizacyjno -prawnej,
   
2. siedzibę i adres przedsiębiorcy zagranicznego,
   
3. jeżeli przedsiębiorca zagraniczny istnieje lub wykonuje działalność na podstawie wpisu do rejestru ? rejestr, w którym wpisany jest zagraniczny przedsiębiorca, wraz z numerem wpisu do rejestru oraz określeniem organu prowadzącego rejestr i przechowującego akta,
   
4. jeżeli przedsiębiorca zagraniczny nie podlega prawu jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) ? stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym ? określenie prawa państwa właściwego dla przedsiębiorcy.
   
   

Na podstawie delegacji ustawowej, wynikającej z art. 19 ust. 6 ustawy o KRS, Minister Sprawiedliwości określił w rozporządzeniu z dnia 21 grudnia 2000 r. w sprawie określenia wzorów urzędowych formularzy wniosków o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego oraz sposobu i miejsca ich udostępniania (Dz. U. Nr 118, poz. 1247 ze zm.), w § 1 pkt 10 wzór urzędowy formularza wniosku o rejestrację podmiotu w rejestrze przedsiębiorców ? oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, głównego oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń, oznaczony symbolem KRS-W10, stanowiący załącznik nr 10 do rozporządzenia. W formularzu tym podmiot podaje m.in. siedzibę i adres oddziału na terenie Polski, dla celów wpisu do rejestru.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. z 2004 r. Dz. U. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NIP, ustawa ta określa zasady ewidencji podatników, płatników podatków, a także płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zasady i tryb nadawania numerów identyfikacji podatkowej oraz zasady posługiwania się tymi numerami.

Stosownie do art. 5 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy o NIP, podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o NIP, podatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego określonego w art. 4.

W przypadku podatników podatku od towarów i usług aktualizacja winna być zgłoszona nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Na mocy art. 5 ust. 5 ustawy o NIP, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określił wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych.

Zgodnie § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 września 2009r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz. U. Nr 161 poz.1282 ze zm.), określa się wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. W formularzu tym podatnik winien podać również adres siedziby oddziału.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika iż Podmiot zagraniczny z siedzibą w Królestwie M utworzył w Polsce Oddział który został w dniu 22.03.2010 r. zarejestrowany w KRS. Decyzją Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Warszawie Oddział otrzymał Numer Identyfikacji Podatkowej. Wątpliwość Wnioskodawcy w tej kwestii budzi fakt czy dokonując sprzedaży i zakupów związanych z działalnością Wnioskodawcy na fakturach winna być umieszczona nazwa jednostki macierzystej i adres siedziby Oddziału w Polsce.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów umieszczanie na fakturach VAT (wystawianych przez Spółkę i adresowanych dla Spółki) obok nazwy Spółki, występującej jako podatnik, także nazwy oddziału oraz jego adresu wraz z numerem NIP podatnika, jednoznacznie zidentyfikuje go jako stronę transakcji.

Wobec powyższego, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż podawanie przez Wnioskodawcę na fakturze Nazwy Spółki macierzystej z siedzibą w M oraz adresu oddziału spółki, należy uznać za postępowanie prawidłowe.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.