W zakresie określenia miejsca świadczenia usług kolokacji sprzętu dla klienta posiadającego siedzibę (...)

UZASADNIENIE

W dniu 24.05.2012 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług kolokacji dla klienta posiadającego siedzibę za granicą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

A. S.A. świadczy na rzecz swoich Klientów (również nie będących w Polsce zarejestrowanymi podatnikami VAT) usługi kolokacji. Usługi te polegają na zapewnieniu Klientowi możliwości umieszczenia należącego do tego Klienta sprzętu informatycznego i telekomunikacyjnego (zapewniających przetwarzanie i składowanie danych Klienta, obsługę jego stron internetowych, poczty elektronicznej, świadczenie przez niego usług telekomunikacyjnych i informatycznych na rzecz swoich klientów) w centrum danych A. S.A., tj. w należącym do A. S.A. (ew. będącym w jego dyspozycji) budynku/pomieszczeniu oraz zapewnienie ww. urządzeniom umieszczonym w tych pomieszczeniach prawidłowych warunków do normalnego działania, tj. dostarczanie im energii elektrycznej, chłodzenia, ochrony oraz usług telekomunikacyjnych. W zamian za usługi A. S.A. otrzymuje od Klienta opłatę instalacyjną (jednorazową) oraz okresową opłatę subskrypcyjną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla przestawionych usług kolokacji sprzętu informatycznego i telekomunikacyjnego ma zastosowanie art. 28e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (?Ustawa?), który stanowi, że dla ?usług związanych z nieruchomościami? miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości, czy też należy przyjąć, że nie są to ?usługi związane z nieruchomościami? w rozumieniu art. 28e Ustawy, a tym samym zgodnie z art. 28b Ustawy - opodatkowane winny być w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej Klienta, co w przypadku Klienta posiadającego siedzibę za granicą skutkowałoby nienaliczeniem w wystawionej fakturze podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, co do zasady miejscem świadczenia usług na rzecz innego podatnika, tj. podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Zgodnie z tą zasadą ogólną, miejscem świadczenia usług przez polskiego podatnika na rzecz podatnika (podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą) z siedzibą za granicą, nie będzie terytorium Polski, lecz terytorium kraju, w którym usługobiorca ma siedzibę.

W przypadku zastosowania tej zasady do usług kolokacyjnych, miejscem ich wykonania (dla zagranicznego klienta) byłoby państwo jego siedziby, przez co usługa taka nie podlegałaby efektywnie opodatkowaniu polskim podatkiem VAT. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 opodatkowaniu polskim VAT podlegają jedynie usługi wykonywane na terytorium kraju (tj. Rzeczpospolitej Polskiej).

Jednakże od tej zasady z art. 28b ustawy o VAT przewidziano szereg wyjątków. Jednym z nich jest art. 28e ustawy o VAT, zgodnie z którym ?Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.?

W przypadku ?usług związanych z nieruchomościami? w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT miejscem ich świadczenia jest w każdej sytuacji (bez względu na to, kto jest nabywcą tych usług) miejsce położenia nieruchomości, z którą są związane. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku usług kolokacji, w której Klientem Wnioskodawcy jest podatnik będący podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą z siedzibą za granicą, miejscem wykonania takiej usługi nie jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale państwo siedziby Klienta, przez co usługa taka nie podlega efektywnie opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług.

Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera na następujących przesłankach.

Przepisy o VAT nie zawierają definicji pojęcia usług związanych z nieruchomościami ? powołany przepis zawiera natomiast przykładowy jedynie katalog usług kwalifikowanych w taki sposób wymieniony w art. 28e ustawy o VAT Katalog ten nie ma charakteru zamkniętego Natomiast stanowi on niewątpliwie istotną wskazówkę interpretacyjną pomocną przy określaniu zakresu przedmiotowego tego pojęcia.

Analizując katalog usług wymienionych w art. 28e ustawy o VAT można w jego ramach wyróżnić następujące grupy usługi których przedmiotem jest prawo korzystania z konkretnej nieruchomości (usługi użytkowania i używania nieruchomości usługi zakwaterowania etc) oraz usługi związane z procesem budowlanym przeprowadzanym na konkretnej nieruchomości, inne usługi które odnoszą się do konkretnej nieruchomości (np usługi rzeczoznawców i pośredników).

Treść art. 28e ustawy o VAT świadczy więc o tym, że za usługę związaną z nieruchomościami może być uznana tylko taka usługa, która pozostaje w bezpośrednim ścisłym i koniecznym związku z konkretną nieruchomością Kluczowe znaczenie zdaniem Wnioskodawcy mato, aby zasadniczym przedmiotem danej usługi była nieruchomość ? czy to przez jej udostępnienie czy to przez wykonywanie na niej lub w odniesieniu do niej określonych prac/świadczeń. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ? tak wyrok z dnia 7.09.2006 r. w sprawie C-166/05 gdzie stwierdzono m.in.:
?W tych okolicznościach należy zbadać jeszcze czy związek łączący owe usługi z tymi nieruchomościami jest wystarczający W rzeczywistości bowiem sprzeczne z systematyką art. 9 ust 2 lit a) szóstej dyrektywy byłoby dopuszczenie, aby w zakresie tej zasady szczególnej mieściło się każde świadczenie usług, które pozostaje w jakimkolwiek nawet niewielkim związku z nieruchomością ponieważ znaczna liczba usług jest mniej lub bardziej związana z nieruchomością Tym samym jedynie świadczenie usług które pozostaje w bezpośrednim związku z nieruchomością, mieścić się będzie zakresie art. 9 ust 2 lit a) szóstej dyrektywy W takim związku pozostają wszystkie usługi wymienione w tym przepisie.?

Analogicznie TSUE orzekł w wyroku z dnia 21.10.2011 r. w sprawie C-530/09: ?(?) z orzecznictwa Trybunału wynika bowiem, że jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością mieścić się będzie w zakresie stosowania wskazanego art. 45 (?) tymczasem należy stwierdzić, że w postępowaniu przed sądem krajowym świadczenie rozważanych usług nie ma żadnego bezpośredniego związku z nieruchomością, gdyż sam fakt, iż stoisko targowe lub wystawowe musi być w sposób nieodzowny i na pewien czas umieszczone na nieruchomości lub w jej obrębie nie jest w tym względzie wystarczający?.

Ponadto, analizując, czy dana usługa stanowi ?usługę związaną z nieruchomościami? w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT, trzeba mieć na względzie również cel wprowadzenia tego przepisu podobnie jak w przypadku zasady ogólnej z art. 28b ustawy o VAT jest nim opodatkowanie usługi w miejscu jej faktycznego wykorzystania (konsumpcji) przez odbiorcę Jest to kolejna, istotna okoliczność, która powinna być brana pod uwagę przy ocenie, czy w danym stanie faktycznym przywołany przepis znajduje zastosowanie.

Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego stanu faktycznego w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że charakter usługi świadczonej przez A. wskazuje, że nie jest ona w sensie ścisłym usługą polegającą na oddaniu nieruchomości do użytkowania przez Klienta ? choćby z tego względu, że usługa ta obejmuje w sobie wiele świadczeń a prawo do umieszczenia w pomieszczeniach A. sprzętu Klienta oraz prawo do wstępu do tych pomieszczeń jest tylko jednym z nich. Nie należy do natury usługi kolokacyjnej oddanie Klientowi pomieszczenia do jego dyspozycji (jak w przypadku najmu). Przeciwnie, istotą tej usługi jest pozostawienie nieruchomości w dyspozycji A., a fizyczny dostęp udzielany jest Klientowi (jego personelowi) jedynie w uzgodnionych terminach i w ramach wizyt, które mają raczej rodzaj inspekcji, kontroli i ew. służą wykonaniu niezbędnych prac na urządzeniach, niż dysponowania pomieszczeniem. Jest to sytuacja dalece różna od przypadku udostępnienia nieruchomości do korzystania.

Faktycznie zatem dane pomieszczenie jest wykorzystywane przez Wnioskodawcę (a nie Klienta) - do przechowywania pracujących urządzeń Klientów.

Pomieszczenia te są w wyłącznej dyspozycji Wnioskodawcy, który ponosi wyłączną odpowiedzialność za umieszczone w nich mienie przez ich zabezpieczenie i nadzór nad prawidłową pracą. Wobec tego Spółka uważa, że w ramach usług kolokacyjnych Klient nie uzyskuje prawa do korzystania z określonych pomieszczeń na takich zasadach jak np. najemca, dzierżawca najmu, dzierżawy, czy inny użytkownik ? nie jest to posiadanie zależne danej nieruchomości. Uprawnienia Klienta dotyczą bezpośrednio urządzeń i tylko w relacji do tych urządzeń (jako znajdujących się na konkretnej lokalizacji) przyznawane są mu uprawnienia dostępu do tej lokalizacji.

W ocenie Spółki istotne w sprawie jest również to, że inaczej niż w przypadku usług najmu lub dzierżawy nieruchomości, pomieszczenia Wnioskodawcy mogą być jednocześnie wykorzystywane do przechowywania wielu urządzeń, wielu Klientów, przy czym żaden z nich nie ma wyłącznych praw do korzystania z nieruchomości, lecz jedynie prawo dostępu do konkretnego urządzenia Klient, przez umieszczenie w nieruchomości należącej do Wnioskodawcy swoich urządzeń nie staje się użytkownikiem nieruchomości. Jak wskazano w powołanych orzeczeniach Trybunału, trzeba mieć na względzie, że większość usług wymaga korzystania w różnych formach z nieruchomości, np. z biura, magazynu czy warsztatu usługowego ? zarówno usługodawca, jak i usługobiorca muszą zajmować określoną przestrzeń geograficznie zlokalizowaną, zatem stanowiącą nieruchomość. Zatem to nie fakt, iż dla wykonywania usługi wykorzystywana jest nieruchomość winien stanowić przesłankę do uznania usługi za związaną z nieruchomościami. W przeciwnym razie za takie usługi należałoby uznać np. usługi naprawy samochodów, które muszą być wykonywane w budynku warsztatu, usługi prawnicze, które wymagają pomieszczenia dla prawnika i/lub Klienta, czy usługi telekomunikacyjne ? które wymagają określonej infrastruktury na określonych lokalizacjach.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku usług kolokacyjnych są one oczywiście świadczone przy wykorzystaniu nieruchomości (bez odpowiednio przygotowanego budynku nie mogą być prawidłowo wykonane), jednak sama nieruchomość nie jest ich przedmiotem. Przedmiotem usług są w ocenie Spółki elementy sprzętu, które są przez Wnioskodawcę przyjmowane do pomieszczeń i które są ?w centrum? uwagi Wnioskodawcy, tzn. wszystkie działania i starania Wnioskodawcy są nakierowane na ich zabezpieczenie i zapewnienie odpowiednich warunków ich nieprzerwanego działania.

Na taki charakter usług, jako dotyczących bezpośrednio powierzonego sprzętu, wskazuje fakt, iż każdorazowo przyjęcie i wydanie sprzętu z pomieszczeń jest potwierdzane szczegółowym protokołem. Nie jest to praktyka stosowana w przypadku udostępniania nieruchomości innym podmiotom ? które (zazwyczaj) mogą w dowolny sposób (bez wiedzy właściciela) umieszczać w niej należące do niej składniki majątkowe.

Wobec tego w ocenie Spółki w przypadku usług kolokacyjnych nie mamy do czynienia z usługami związanymi z nieruchomościami, lecz przede wszystkimi bezpośrednio z usługami dotyczącymi rzeczy ruchomych, tzn. z powierzonym Wnioskodawcy sprzętem.

Związek przedmiotowej usługi z nieruchomością sprowadza się więc tylko do tego, że sprzęt Klienta, jest umiejscowiony w konkretnej lokalizacji. To jednak w kontekście przywołanego wyroku TSUE z dnia 01.09.2006 r., w sprawie C-166/05 nie jest przesłanką wystarczającą do uznania, że usługa jest związana z nieruchomością. (?W tych okolicznościach należy zbadać jeszcze, czy związek łączący owe usługi z tymi nieruchomościami jest wystarczający. W rzeczywistości bowiem sprzeczne z systematyką art. 9 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy byłoby dopuszczenie, aby w zakresie tej zasady szczególnej mieściło się każde świadczenie usług, które pozostaje w jakimkolwiek, nawet niewielkim związku z nieruchomością, ponieważ znaczna liczba usług jest mniej lub bardziej związana z nieruchomością.?).

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest możliwe uznanie, że pomieszczenia, w których znajduje się ww. sprzęt stanowią miejsce ?konsumpcji? przez Klienta usługi świadczonej przez Wnioskodawcę. Zważywszy na to, że celem tej usługi jest zapewnienie Klientowi dostępu do swojego sprzętu komputerowego i telekomunikacyjnego z miejsca prowadzenia swojej działalności gospodarczej (siedziby firmy) i umożliwienie Klientowi zdalnego korzystania z tego sprzętu, trudno jest zakwalifikować ww. pomieszczenia jako miejsce, w którym Klient wykorzystuje usługę świadczoną przez Wnioskodawcę ? a już w żadnym wypadku nie może być ono uznane za wyłączne miejsce wykonania tej usługi.

Także zatem z punktu widzenia celu regulacji art. 28b i ustawy nie jest uzasadnione traktowanie ww. usługi jako usługi związanej z nieruchomościami, opodatkowanej w miejscu położenia nieruchomości (pomieszczeń Wnioskodawcy).

Zdaniem Wnioskodawcy usługi świadczone przez Wnioskodawcę, za które pobierane jest wynagrodzenie w postaci opłaty instalacyjnej i opłaty subskrypcyjnej, nie są ?usługami związanymi z nieruchomościami? w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT. Przemawia to za uznaniem, że miejscem ich świadczenia jest, zgodnie z zasadą ogólną z art. 28b ustawy o VAT, miejsce siedziby działalności gospodarczej Klienta, a zatem - w odniesieniu do usługi kolokacji świadczonej Klientowi nie posiadającemu miejsca prowadzenia działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - nie powinien być w doliczany przez Wnioskodawcę do ceny usługi podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 t.j.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 ?Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług? ustawy o VAT w art. 28a ustawodawca zawarł definicje podatnika.

W myśl art. 28a ww. ustawy o VAT na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   
   

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług.
Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatników wyrażona została w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

I tak w myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych m.in. z nieruchomościami.

Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich Klientów, również niebędących w Polsce zarejestrowanymi podatnikami VAT, usługi kolokacji. Usługi te, jak wskazuje Wnioskodawca, polegają na zapewnieniu Klientowi możliwości umieszczenia należącego do tego Klienta sprzętu informatycznego i telekomunikacyjnego w należącym do Wnioskodawcy budynku/pomieszczeniu oraz zapewnienie ww. urządzeniom umieszczonym w tych pomieszczeniach prawidłowych warunków do normalnego działania, tj. dostarczanie im energii elektrycznej, chłodzenia, ochrony oraz usług telekomunikacyjnych.

W zamian za te usługi otrzymuje od Klienta opłatę instalacyjną, jako opłatę jednorazową oraz okresową opłatę subskrypcyjną.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dla przestawionych usług kolokacji sprzętu informatycznego i telekomunikacyjnego ma zastosowanie art. 28e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, czy też należy przyjąć, że zgodnie z art. 28b Ustawy, opodatkowane winny być w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej Klienta, co w przypadku Klienta posiadającego siedzibę za granicą skutkowałoby nienaliczeniem w wystawionej fakturze podatku VAT.

W przypadku świadczenia usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Wnioskodawca w swoim stanowisku argumentuje, iż charakter świadczonych przez niego usług kolokacji wyłącza zakwalifikowanie ich do usług związanych z nieruchomością.

Sposób rozumienia usług związanych z nieruchomościami dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usług wskazany został w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 7 września 2006 r., na który powołuje się również Wnioskodawca, w sprawie C-166/05 Rudi Heger Gmbh. W orzeczeniu tym Trybunał stwierdził, że przepis Dyrektywy dotyczący miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami dotyczy jedynie świadczenia usług, które pozostają w bezpośrednim związku z nieruchomością. W przypadku takich usług nieruchomość stanowi centralny i nieodzowny element świadczenia, a ponadto miejsce, w którym położona jest nieruchomość, odpowiada miejscu ostatecznego skorzystania z usług.

Analizując powołane wyżej przepisy, jak również orzecznictwo Trybunału, należy przede wszystkim zwrócić uwagę na szeroki zakres zastosowania przepisów o miejscu świadczenia usług związanych z nieruchomościami. Warto zaznaczyć, że przepis art. 28e ustawy, wskazuje usługi związane z nieruchomością poprzez definicję zakresową, ale niepełną, podając jedynie przykładowo rodzaje czynności wchodzące w zakres tego pojęcia. Wprawdzie usługi na nieruchomościach kojarzone są na ogół z usługami budowlanymi związanymi z konkretną nieruchomością, jednak pojęcie to jest znacznie szersze i obejmuje swoim zakresem cały szereg usług, które są nierozerwalnie związane z nieruchomościami.

Wnioskodawca w stanie faktycznym wskazuje, że usługi kolokacji polegają na zapewnieniu Klientowi możliwości umieszczenia należącego do tego Klienta sprzętu informatycznego i telekomunikacyjnego w należącym do Wnioskodawcy budynku/pomieszczeniu oraz zapewnieniu tym urządzeniom prawidłowych warunków do normalnego działania, tj. dostarczanie im energii elektrycznej, chłodzenia, ochrony oraz usług telekomunikacyjnych. Ponadto, w swoim uzasadnieniu dodaje, że usługi te dotyczą bezpośrednio powierzonego sprzętu, na co wskazuje fakt, iż każdorazowo przyjęcie i wydanie sprzętu z pomieszczeń jest potwierdzane szczegółowym protokołem. Przedmiotem usług, według Wnioskodawcy są elementy sprzętu, które są przez niego przyjmowane do pomieszczeń i które są ?w centrum uwagi?, tzn. wszystkie działania i starania Wnioskodawcy są nakierowane na ich zabezpieczenie i zapewnienie odpowiednich warunków ich nieprzerwanego działania.

Z tak przedstawionej charakterystyki usług kolokacji wynika przede wszystkim fakt, iż nie można świadczyć tej usługi, która bezpośrednio dotyczy powierzonego sprzętu tj. rzeczy ruchomych w oderwaniu od budynku/pomieszczeń, w których się znajdują. Immanentną cechą przedmiotowej usługi jest przechowywanie sprzętu, który jest przez Wnioskodawcę przyjmowany do pomieszczeń i który jest ?w centrum? uwagi Wnioskodawcy. Tym samym można stwierdzić, że charakter tych usług rodzi ścisły związek z konkretną nieruchomością. Dominującym elementem w świadczonej przez Wnioskodawcę usłudze jest zarządzania towarem, lecz pozostającym w bezpośrednim związku z określoną nieruchomością. Bez posłużenia się nieruchomością nie może być bowiem mowy o zrealizowaniu przedmiotowej usługi z czego wynika, iż nie jest to niewielki związek z nieruchomością.

Takiej kwalifikacji nie zmienia fakt, na który powołuje się Wnioskodawca, iż Klient nie uzyskuje prawa do korzystania z określonych pomieszczeń na takich zasadach jak np. najemca, dzierżawca, czy inny użytkownik, lecz jedynie uzyskuje prawo dostępu do konkretnego urządzenia. Warto w tym miejscu wskazać, iż usługi magazynowania, mimo swego głównego celu jakim jest przechowywanie i zabezpieczenie towaru, nie można świadczyć bez dysponowania magazynem, tzn. nieruchomością. Pomimo, że klient, który powierza podmiotowi prowadzącemu magazyn, nie uzyskuje faktycznego ani prawnego władztwa nad danym pomieszczeniem, dla usługi magazynowej miejsce świadczenia określa się właśnie na podstawie art. 28e ustawy. Podobnie jak w przypadku przedmiotowej usługi kolokacji, ?w centrum uwagi? usługi magazynowej jest zabezpieczenie i zapewnienie odpowiednich warunków dla powierzonego sprzętu.

W przywołanym przez Wnioskodawcę wyroku C-530/09, TSUE wyraził m.in. stanowisko, zgodnie z którym jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieścić się będzie w zakresie stosowania art. 45 Dyrektywy 112. W przedmiotowej sprawie tut. Organ wskazał w swoim uzasadnieniu na bezpośredni związek świadczonych usług kolokacji z nieruchomością, zatem tezę wyroku należy przyjąć jako argument przemawiający za stanowiskiem wyrażonym przez tut. Organ.

Reasumując, stwierdzić należy, iż dla przestawionych usług kolokacji sprzętu informatycznego i telekomunikacyjnego w celu określenia ich miejsca świadczenia ma zastosowanie art. 28e ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.