W zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy (...)

W zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 16 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:




Spółka otrzymuje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od określonego nabywcy (nabywca posiada aktywny numer identyfikacji podatkowej do transakcji wewnątrzwspólnotowej) dowody wymienione w:


  • art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (dokumenty przewozowe potwierdzające dostarczenie towarów do miejsca przeznaczenia, fakturę będącą specyfikacją sztuk ładunku);
  • art. 42 ust. 11 pkt 4 (między innymi dowód typu ?potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju?) potwierdzający dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium wspólnoty innym niż teren kraju

    - w formie ksero, faksów, skanów, gdyż od nabywcy towarów i przewoźnika nie można wyegzekwować ?oryginalnej? kopii.



Spółka od określonych nabywców (nabywca posiada aktywny numer identyfikacji podatkowej do transakcji wewnątrzwspólnotowej) nie może wyegzekwować dowodu typu ?potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju?, który jest wyszczególniony w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nabywca twierdzi, że informacje zawarte w tego typu dowodzie są ujęte w międzynarodowym liście przewozowym CMR, tzn. numer faktury, data dostarczenia towaru, nazwa nabywcy towaru i nazwa sprzedawcy towaru. W tego typu dowodzie nie ma jedynie informacji o przewoźniku i numerach rejestracyjnych taboru samochodowego.




Spółka sprzedaje towar w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów do nabywcy (nabywca posiada aktywny numer identyfikacji podatkowej do transakcji wewnątrzwspólnotowych) na terytorium wspólnoty inne niż kraj, który jest wywożony poza kraj transportem organizowanym przez nabywcę towaru. Ponieważ transport organizuje nabywca towaru, to Spółka ma problem z wyegzekwowaniem międzynarodowego listu przewozowego CMR, który jest dowodem wymienionym w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, a który stanowi katalog podstawowy dowodów potwierdzających dostarczenie towaru do nabywcy na terytorium wspólnoty innym niż kraj. Zanim towar zostanie wywieziony do kraju Unii Europejskiej, Spółka własnym krajowym transportem dostarcza towar do miejsca w Polsce, w którym nabywca unijny towaru dołącza sprzedany przez Spółkę towar do towaru nabytego od innej firmy polskiej, a następnie, w ciągu kilku dni, organizuje w swoim zakresie transport i wywozi na terytorium wspólnoty inne niż kraj jednym samochodem. Spółka dysponuje innymi dokumentami z art. 42 ust. 3 u.p.t.u. (podpisaną przez nabywcę fakturą).


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


Ad. 1.

Czy ksero, faks, skan dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 i w art. 42 ust. 11 pkt 4 uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, jeżeli z wyżej wymienionych dokumentów jednoznacznie wynika, że towar z określonej faktury (podany nr faktury) został wywieziony (określono numery rejestracyjne taboru samochodowego, wyszczególniono nazwę firmy przewozowej, określono miejsce załadunku i rozładunku) i dostarczony do nabywcy (pole 24 międzynarodowego listu przewozowego CMR zawiera datę rozładunku i nazwę firmy, do której dotarł towar)?


Ad. 2.

  1. Czy Spółka może odstąpić od egzekwowania od nabywcy towarów, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodu typu ?potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego inny niż terytorium kraju?, który jest wyszczególniony w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli ten typ dowodu może potwierdzać dostawę wewnątrzwspólnotową (czyli nie musi)?
  2. Czy Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% przy dostawie wewnątrzwspólnotowej w przypadku braku dowodu typu ?potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju?, jeżeli towar został wywieziony na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, o czym świadczą dowody wymienione w art. 42 ust. 3, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów?

Ad. 3.

  1. Czy międzynarodowy list przewozowy CMR może być zastąpiony oświadczeniem skierowanym przez Spółkę do nabywcy towaru wywiezionego na terytorium wspólnoty innym niż kraj, z którego będzie wynikać, że towar ze ściśle określonych faktur został wywieziony i dotarł do nabywcy?
  2. Czy Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0%, jeżeli dowodem w dostawie wewnątrzwspólnotowej w tym przypadku będzie: podpisana faktura i oświadczenie (potwierdzające wywóz i dostarczenie towaru) przez sprzedawcę i nabywcę towaru oraz dowód zapłaty za towar?

Stanowisko Wnioskodawcy:


Ad. pkt 1.

Zdaniem Spółki ksero, faks, skan dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 oraz w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług powinno dać możliwość zastosowania stawki 0% przy dostawie wewnątrzwspólnotowej do nabywcy na terytorium wspólnoty europejskiej innym niż kraj, gdyż z dokumentów tych jednoznacznie wynika, że towar został wywieziony z określonej faktury, tzn. podany jest numer faktury, określony jest numer rejestracyjny taboru samochodowego, wyszczególniona jest nazwa firmy przewozowej, określono miejsce i datę załadunku i rozładunku oraz nazwę firmy do której towar dotarł.

Według Spółki forma (ksero, faks, skan) listu przewozowego, specyfikacja sztuk ładunku (faktura), potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie powinna stanowić podstawy do odmowy mocy dowodowej dowodowi przekazanemu w formie faksu, ksera, skanu, gdyż w dokumentach zawarta jest informacja, z której wynika, że towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Tym samym podatnik nie musi posiadać omawianych w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług dowodów jako odrębnych dowodów.


Potwierdził to wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 września 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1210/07) oraz uchwała 7 sędziów NSA z dnia 11 października 2010 r. (sygn. I FPS l/10). Według NSA dla zastosowania stawiki 0% przy dostawie wewnątrzwspólnotowej wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 (dokumenty przewozowe, kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunków) ustawy o podatku od towarów i usług, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 (np. korespondencją handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie, dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu, dokumenty potwierdzające zapłatę za towar) lub inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 paragraf 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 Ordynacja podatkowa (? ? jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem ...?).

Polska ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje formy dokumentów, które mogłyby potwierdzić fakt wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy.


Ad. pkt 2.

Zdaniem Spółki, jednostka może odstąpić od egzekwowania od nabywcy towarów znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju dowodu typu ?potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju?, który jest wyszczególniony w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług (katalog uzupełniających dowodów), gdyż jednostka posiada dowody wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, który stanowi podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może (czyli nie musi) być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust.

11 ustawy. Tym bardziej, że informacje (numer faktury, data dostarczenia towaru, nazwa nabywcy i sprzedawcy towaru) zawarte w dowodzie typu ?potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju? są zawarte w międzynarodowym liście przewozowym, który Spółka posiada wraz z innymi dokumentami zawartymi w art. 42 ust. 3 ustawy. Brak dowodu uzupełniającego typu ?potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju? nie świadczy, że towar nie dotarł do nabywcy towaru, gdyż w liście przewozowym CMR w l.p. 24 jest data i pieczątka firmowa nabywcy towaru. Zdaniem Spółki, dowody z katalogu podstawowego wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy powinny być wystarczające dla przeprowadzenia dowodu w zakresie wywozu towaru na terytorium wspólnoty innym niż kraj, gdyż łącznie potwierdzają wywóz towaru.


Uzupełniający charakter dowodu potwierdza wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 listopada 2006 r. (sygn. akt. I SA/Wr 685/06). Zdaniem Spółki, jednostka ma prawo do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie, gdyż:


  • posiada dowody z katalogu podstawowego (art. 42 ust. 3 ustawy);
  • posiada niektóre dowody uzupełniające (art. 42 ust. 11);
  • nabywca towarów jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem do transakcji wewnątrzwspólnotowej (posiada aktywny numer identyfikacji podatkowej, co jest potwierdzone przez biuro wymiany informacji podatkowej w Koninie);
  • towar został wywieziony i dostarczony na terytorium Wspólnoty Europejskiej inne niż terytorium kraju.

Ad. pkt 3.

Zdaniem Spółki, międzynarodowy list przewozy CMR może być zastąpiony oświadczeniem potwierdzonym przez nabywcę towaru, że towar został wywieziony i dostarczony nabywcy na terytorium wspólnoty innym niż kraj, w przypadku, gdy transport organizowany jest przez nabywcę towaru, gdyż oświadczenie będzie zawierało informacje (nr faktury, datę dostarczenia towaru, nazwę dostawcy i nabywcy) takie, jak w liście przewozowym. Tym bardziej, że według brzmienia art. 180 paragraf 1 Ordynacja podatkowa, za dowód można dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy a nie jest sprzeczne z prawem.

Sąd w wyroku z dnia 27 września 2007 r. WSA w Warszawie (sygn. akt. III SA/Wa 1210/07) oraz uchwała 7 sędziów z dnia 11 października 2010 r. (sygn. I FPS 1/10) powołująca się na wyrok WSA wyżej wymieniony, uznał, że podatnik nie musi posiadać omawianych w art. 42 ust. 3 u.p.t.u. dowodów jako odrębnych. Ważne jest jedynie, aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3, mają ?łącznie? potwierdzić fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga przepis. ?(...) Ponieważ dokumenty mają ?łącznie? potwierdzić określony fakt, podatnik (dostawca) nie musi posiadać wszystkich typów dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3. Wystarczy, że dwa z nich potwierdzają jednoznacznie dostarczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (a niekiedy nawet jeden - np. faktura zawierająca specyfikację towarów i będąca jednocześnie dokumentem potwierdzającym przewóz towaru) (...)?.


Zdaniem Spółki, jednostka ma prawo do zastosowania stawki 0%, gdyż dostawa wewnątrzwspólnotowa została zrealizowana na rzecz kontrahenta unijnego posiadającego aktywny numer identyfikacji podatkowej do transakcji wewnątrz wspólnotowych, towar został wywieziony na terytorium wspólnoty inny niż kraj a podatnik (dostawca) jest w posiadaniu dowodów, które uprawdopodobniłyby, że dostawa została dokonana. Odebranie podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% przy dostawie wewnątrzwspólnotowej stawiałoby podatnika w gorszej sytuacji od podatnika, który sam dokonywałby dostawy towarów, co byłoby niezgodne z konstytucyjną zasadą równości wobec prawa, wyrażoną w art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polski, co orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-409/04 oraz C-146/05.

WSA w wyroku z dnia 27 września 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1210/07) i uchwała siedmiu sędziów z dnia 11 października 2010 r. (sygn. I FPS 1/10) powołująca się na powyższy wyrok, WSA stwierdził, że ?(...) stosowanie stawki 0% z tytułu WDT nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej, co oznacza, że wykładnia przepisów dotycząca warunków, od których spełnienia zależy prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, powinna być rozszerzająca, a nie zawężająca, zaś wszelkie wątpliwości dotyczące opodatkowania WDT powinny być rozstrzygane na korzyść reguły ogólnej, czyli stosowania stawki 0% (...)?.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2011 r., nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:


  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.


Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.


Jak stanowi art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:


  1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
  2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
  3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
  4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Ponadto, w myśl art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja ? wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.


Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.


Z kolei w świetle art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:


  1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
  2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
  3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:


  • dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
  • specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

    - z zastrzeżeniem ust.

    4 i 5.

Jak stanowi zaś art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:


  1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
  2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
  3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny ? dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
  4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia ? jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Zatem, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.


Z treści wniosku wynika, że Spółka, dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, otrzymuje od nabywcy (posiadającego aktywny numer identyfikacji podatkowej do transakcji wewnątrzwspólnotowych) dowody wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy (dokumenty przewozowe potwierdzające dostarczenie towarów do miejsca przeznaczenia i fakturę będącą specyfikacją sztuk ładunku) oraz wymienione w art. 42 ust. 11 pkt 4, między innymi dowód typu ?potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju?, potwierdzający dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium wspólnoty innym niż teren kraju - w formie ksero, faksów, skanów, gdyż od nabywcy towarów i przewoźnika nie może wyegzekwować ?oryginalnej? kopii dokumentu.

Ponadto, od niektórych nabywców Spółka nie otrzymuje dowodu typu ?potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju?, wymienionego w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy, gdyż nabywca twierdzi, że informacje zawarte w tego typu dowodzie są ujęte w międzynarodowym liście przewozowym CMR, tzn. numer faktury, data dostarczenia towaru, nazwa nabywcy towaru i nazwa sprzedawcy towaru. W dowodzie tym nie ma jedynie informacji o przewoźniku i numerach rejestracyjnych taboru samochodowego. W takim przypadku Spółka posiada dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy oraz niektóre dowody uzupełniające z art. 42 ust. 11, które jednoznacznie potwierdzają wywóz i dostarczenie towarów.


W trzecim przypadku Spółka, w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej, sprzedaje towar, który jest wywożony poza kraj transportem organizowanym przez nabywcę. Ponieważ transport organizuje nabywca, Spółka ma problem z wyegzekwowaniem międzynarodowego listu przewozowego CMR, który jest dowodem wymienionym w art. 42 ust. 3 ustawy, stanowiącym katalog podstawowy dowodów potwierdzających dostarczenie towaru do nabywcy na terytorium wspólnoty innym niż kraj. Zanim towar zostanie wywieziony do kraju UE, Spółka własnym krajowym transportem dostarcza towar do miejsca w Polsce, w którym nabywca unijny towaru dołącza sprzedany przez Spółkę towar do towaru nabytego od innej firmy polskiej, a następnie, w ciągu kilku dni, organizuje w swoim zakresie transport i wywozi na terytorium wspólnoty inne niż kraj jednym samochodem. W tym przypadku Spółka dysponuje innymi dokumentami z art. 42 ust. 3 ustawy, tj. podpisaną przez nabywcę fakturą, a dodatkowo podpisanym przez nabywcę oświadczeniem potwierdzającym wywóz i dostarczenie towaru do nabywcy (zawierającym informacje takie, jak w liście przewozowym) oraz dowód zapłaty za towar.


Jak wynika z powołanych wyżej uregulowań, możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji. Przy czym istotne jest to, aby dokumenty te zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie wywieziony z terytorium kraju i dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego UE. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, ewentualnie uzupełnione dowodami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga przepis. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest ?łączne? posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zatem, dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.


Trzeba zwrócić uwagę, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji ?dokumentu przewozowego?. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz.U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej, list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.


Mając na uwadze powyższe przepisy, nie można utożsamiać pojęcia dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Należy więc uznać, że dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zatem, dokumentem tym może być zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.


Ponadto, przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem będzie to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.


Przenosząc powyższe uwagi na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w odniesieniu do przedstawionej sprawy należy uznać posiadane przez Spółkę dokumenty, opisane w stanie faktycznym sprawy (w każdym z trzech przypadków), za dowody, które ? jak wynika z wniosku - łącznie uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium tego państwa, innym niż terytorium kraju. Zatem Spółka, na podstawie tych dokumentów ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT transakcji dokonanych w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika