W zakresie uznania dostawy towarów za eksport pośredni, udokumentowania tej transakcji oraz określenia (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2014 r. (data wpływu 25 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy towarów za eksport pośredni, udokumentowania tej transakcji oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego i właściwej stawki podatku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy towarów za eksport pośredni, udokumentowania tej transakcji oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego i właściwej stawki podatku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka sprzedaje towar kontrahentowi zagranicznemu posiadającemu siedzibę poza terytorium kraju (kontrahentowi litewskiemu X posiadającemu aktywny numer identyfikacji podatkowej do transakcji wewnątrzwspólnotowych), który nie wywozi towaru na teren wspólnoty Unii Europejskiej inny niż kraj, lecz wywozi bezpośrednio na granicę polsko-białoruską, gdzie kontrahent litewski X poddaje towar odprawie celnej. Wywóz towaru przez kontrahenta litewskiego X odbywa się na zasadzie ex works (przekazanie ryzyka za towar w momencie wydania towaru kupującemu na terenie magazynu sprzedawcy). Przekazanie ryzyka za towar nastąpiło w miesiącu marcu 2014 r. Dokument celny potwierdzający wyprowadzenie towaru poza Unię Europejską (komunikat IE 599) wpłynął do Spółki po dniu złożenia deklaracji VAT-7 za marzec 2014 roku.

Towar sprzedany kontrahentowi X byt uprzednio kupiony przez Spółkę od kontrahenta litewskiego Y, posiadającego aktywny numer identyfikacji podatkowej do transakcji wewnątrzwspólnotowych, w ramach transakcji nabycia wewnątrzwspólnotowego. Towar, o którym mowa, jest towarem marki własnej, choć nie są wykluczone takie transakcje dla produktów ?międzynarodowych? (kawa, herbata, chemia znanych producentów). Towar został zakupiony przez Spółkę od producenta litewskiego Y ściśle pod zamówienie kontrahenta litewskiego X, gdyż Spółka zakupując dużą ilość towaru wynegocjowała:

• korzystną cenę i tym samym kontrahent litewski X zakupił od Spółki towar w korzystnej cenie; taki sposób transakcji wynika z tego, że w umowach handlowych czy też ustnych ustaleniach z dużymi koncernami istnieją postanowienia, z których wynika, że kontrahent litewski nie może sprzedać towarów innemu kontrahentowi litewskiemu po niższych cenach (otrzymanych od koncernu) aby nie doszło do zachwiania cen i ilości towaru na rynku litewskim;
  
• walory smakowe artykułów spożywczych; dochodzi do uprawdopodobnienia regionalnego, tzn. produkt jest przygotowany pod smak, np. Polaka i koncern nie chce sprzedać go w Europie Wschodniej.
  
  

Dla produktów marki własnej Spółka ma zagwarantowane prawo wyłączności do nabywania tych towarów od kontrahenta Y, a kontrahent X nie może bez zgody Spółki sprzedać tego towaru. Oficjalnie podmiotem wprowadzającym towar do obrotu jest Spółka.

Spółka stara się unikać magazynowania towaru na Litwie, gdyż Spółka chce sama kontrolować artykuły spożywcze opatrzone znakami towarowymi, których właścicielem jest Spółka (towary tzw. marki własnej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka ma do czynienia z jednym typem transakcji, tzn. eksportem pośrednim?
   
2. Czy Spółka ma prawo do stawki 0% ?
   
3. Jakie dokumenty są potrzebne do zastosowania stawki 0%?
   
4. W którym miesiącu powstanie obowiązek podatkowy i w jakiej stawce wykazać transakcję (stawka krajowa czy 0%) ?
   
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Spółki, rozpoznaje Ona jeden typ transakcji: eksport pośredni, gdyż według brzmienia art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług eksport pośredni towarów to dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.

Ad. 2.

Według Spółki, ma Ona prawo do zastosowania stawki 0%, gdyż Spółka posiada dokument celny (komunikat IE 599) potwierdzający wyprowadzenie towaru poza Unię Europejską. Z komunikatu IE 599 wynika tożsamość towaru, gdyż podany jest numer faktury sprzedaży wystawionej przez Spółkę. Wartość faktury jest wyższa w komunikacie IE 599, gdyż nabywca towaru (kontrahent litewski X) dolicza koszty, które mogą podwyższyć wartość towaru.

Spółce przysługuje prawo do zastosowania stawki 0% w miesiącu otrzymania dokumentu celnego IE 599.

Ad. 3.

Dokumentem potwierdzającym wyprowadzenie towaru jest komunikat IE 599, który jest wystarczającym dowodem potwierdzającym dokonanie dostawy - wywozu towaru poza Unię Europejską. Potwierdza to wyrok NSA z dnia 4 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 974/12.

Ad. 4.

Zdaniem Spółki, obowiązek podatkowy powstał w miesiącu marcu 2014 r., gdyż przeniesienie ryzyka za towar przez sprzedawcę na nabywcę nastąpiło na terenie magazynu sprzedawcy (ex works). Ponieważ nie wszczęto procedury wywozu, to eksport pośredni w miesiącu marcu 2014 roku powinien być wykazany ze stawką krajową, a dopiero w chwili otrzymania dokumentu celnego (komunikat IE 599) Spółka może dokonać korekty na bieżąco, tzn. ?minusuje? sprzedaż ze stawką krajową i wykazuje ją ze stawka 0%. Gdyby była wszczęta procedura wywozu (istniałby komunikat celny IE 529), Spółka w marcu 2014 r. może nie wykazać transakcji eksportu pośredniego i przesunąć ją do kolejnego okresu rozliczeniowego z właściwą stawką (0% gdy wpłynął komunikat IE 599, ze stawką krajową gdy nie wpłynął komunikat IE 599) [ art. 42 ust. 6, ust. 6a, ust.7 ustawy o podatku od towarów i usług].

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2011 r., nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast przez eksport towarów, na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
   
   - jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
   
   

Definiując pojęcie eksportu towarów ustawodawca dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy towar będący przedmiotem eksportu jest wywożony przez dostawcę albo jest wywożony na jego rzecz oraz gdy wywóz jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju albo na jego rzecz.

Sytuacja, kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej i na niego wystawione są dokumenty eksportowe, jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby zatem uznać daną czynności za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy;
  
• w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni);
  
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

  
  
  

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraj w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, Spółka sprzedaje towar (zakupiony wcześniej przez Spółkę w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego) kontrahentowi litewskiemu z siedzibą poza terytorium kraju (posiadającemu aktywny numer identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych), który nie wywozi towaru na teren Unii Europejskiej inny niż terytorium kraju, lecz wywozi bezpośrednio na granicę polsko-białoruską, gdzie kontrahent litewski dokonuje odprawie celnej tego towaru. Wywóz towaru przez kontrahenta litewskiego odbywa się na zasadzie ex works - przekazanie ryzyka za towar następuje w momencie wydania towaru kupującemu na terenie magazynu sprzedawcy. W niniejszej sprawie przekazanie ryzyka za towar nastąpiło w miesiącu marcu 2014 r., natomiast dokument celny potwierdzający wyprowadzenie towaru poza Unię Europejską (komunikat IE 599) wpłynął do Spółki po dniu złożenia deklaracji VAT-7 za marzec 2014 roku. Jak wskazał Wnioskodawca, z dokumentu tego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy (odnosi się on do faktury sprzedaży wystawionej przez Spółkę).

Zatem, w przedstawionej sprawie, towary zostały sprzedane litewskiemu kontrahentowi, który dokonał ich wywozu do Białorusi. Dokonano więc dostawy towaru, w wyniku której nastąpił wywóz tego towaru poza terytorium UE - towary zakupione od Wnioskodawcy wysłane zostały do kraju trzeciego.

Opisana transakcja dla Wnioskodawcy - w sytuacji kiedy litewski podatnik jako nabywca towaru dokonuje jego wywozu poza UE - spełnia przesłanki uznania jej za eksport pośredni w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, ponieważ wywóz towarów z terytorium Polski do Białorusi, w wykonaniu dostawy towarów, dokonywany jest przez nabywcę, tj. litewskiego kontrahenta mającego siedzibę poza terytorium Polski.

W takiej sytuacji, w odniesieniu do ustalenia właściwej stawki podatku dla opisanej transakcji, zastosowanie mają przepisy art. 41 ustawy w zakresie posiadanych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Polski.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej (art. 41 ust. 6 ustawy).

Jak stanowi art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
   
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
   
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
   
   

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Z kolei na podstawie art. 41 ust. 9 ustawy, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie została określona forma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Ustawodawca wskazuje jednak, że eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Zatem przy ustalaniu zakresu zastosowania przepisu art. 41 ust. 6 i 11 ustawy właściwe jest przyjęcie uregulowań zawartych w przepisach prawa celnego. Warunkiem zastosowania preferencyjnej 0% stawki VAT jest bowiem posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej.

W przypadku eksportu pośredniego zdefiniowanego w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, w ramach którego wywozu towarów dokonuje nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju (albo dokonywany jest na jego rzecz), zgłoszenie towarów do procedury celnej dokonane jest przez nabywcę. W zgłoszeniu celnym jako nadawca/eksporter wskazany jest wówczas nabywca towaru, mający siedzibę poza terytorium kraju. Potwierdzenie dokonania wywozu towarów otrzymuje w tym przypadku zgłaszający, którym co do zasady jest nabywca zagraniczny.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na istnienie wspólnotowego Systemu Kontroli Eksportu (ECS) oraz cel jego uruchomienia. System ten pozwala na elektroniczną obsługę zgłoszenia wywozowego przesyłanego przez zgłaszającego/eksportera, zarówno w urzędzie celnym wywozu jak też w urzędzie celnym wyprowadzenia i opiera się na obiegu komunikatów elektronicznych pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami dokonującymi zgłoszeń celnych.

Zgodnie z założeniami, ECS ma zapewnić elektroniczną wymianę komunikatów pomiędzy urzędami celnymi krajów Unii Europejskiej w celu zautomatyzowania procedur administracyjnych, co umożliwi w konsekwencji potwierdzenie wywozu dla eksporterów i organów podatkowych za pomocą elektronicznych komunikatów. System ten obejmuje również wymianę określonych elektronicznych komunikatów pomiędzy przedsiębiorcą a urzędami celnymi. Ma on zapewnić przy tym m.in.: przyspieszenie odpraw celnych eksportowych, docelowo bez konieczności przedkładania zgłoszeń wywozowych w formie pisemnej, poprawę obiegu dokumentów w urzędach celnych, przyspieszenie odpraw wywozowych w procedurze uproszczonej, elektroniczne potwierdzenie o wystąpieniu towarów z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej (zamiast karty 3 SAD), uzyskanie przez zgłaszającego bieżącej informacji o rozpoczęciu i zakończeniu poszczególnych etapów operacji wywozowej.

Ta elektroniczna forma potwierdzania dokonanych zgłoszeń celnych następuje w formie komunikatu IE 599 wydawanego eksporterowi. To właśnie ten dokument jest dokumentem równorzędnym dla dotychczas stosowanej formy papierowej dokumentów SAD. Jest on podpisywany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych, zaś uzyskanie komunikatu IE 599 wiąże się z koniecznością rejestracji w tym systemie.

Zatem, warunkiem zastosowania stawki podatku w wysokości 0% jest posiadanie stosownych dokumentów, spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej. Dla prawidłowego udokumentowania eksportu pośredniego, podatnik powinien przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadać kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Tym samym, Wnioskodawca powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodny dowód, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przy czym wystarczającym jest, że Spółka otrzyma od nabywcy towaru, który wywozi go poza UE, dokument potwierdzający wywóz w formie elektronicznej, bez konieczności jego wydruku czy potwierdzenia przez urząd celny.

Jak wskazano wyżej, opisana we wniosku transakcja spełnia definicję eksportu pośredniego, dla którego udokumentowania wystarczy posiadanie przez Spółkę dokumentu celnego w wersji elektronicznej (w tym przypadku komunikatu IE 599), z którego wynika tożsamość towaru sprzedawanego kontrahentowi litewskiemu z towarem wywożonym do Białorusi. Na podstawie takich dokumentów Wnioskodawca może jednoznacznie wskazać, że towar będący przedmiotem dostawy jest tym samym towarem, który jest wywożony w procedurze eksportu przez litewskiego kontrahenta poza terytorium UE. Warunek wywozu - w celu zastosowania 0% stawki VAT ? jest spełniony, jeżeli Wnioskodawca posiada dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej w terminie określonym w art. 41 ust. 6 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. co do zasady przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zgodnie zaś z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Powyższe zasady, z uwagi na brak odmiennych regulacji w tym zakresie, odnoszą się również do obowiązku podatkowego z tytułu eksportu towarów.

Przy czym, stosownie do art. 41 ust. 9a ustawy, jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio.

Wnioskodawca wskazał, że w opisanej sprawie wywóz towaru przez kontrahenta litewskiego odbył się na warunkach ex works, co oznacza, że przekazanie ryzyka za towar nastąpiło w momencie wydania towaru kupującemu na terenie magazynu Spółki, tj. w marcu 2014 r. Należy więc uznać, że w tym momencie nastąpiła dostawa towaru, co wyznacza ? w oparciu o art. 19a ust. 1 ustawy ? moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu tej dostawy.

Jak już ustalono, podatnik ma prawo do stosowania 0% stawki podatku w eksporcie towarów pod warunkiem posiadania dokumentu potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE w terminie określonym w art. 41 ust. 6 i 7 ustawy. Należy także uwzględnić odpowiednio postanowienia art. 41 ust. 7, 9 i 11 ustawy, adekwatnie do okoliczności. Trzeba przy tym podkreślić, że moment otrzymania dokumentu nie ma znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego, tj. nie zmienia tego obowiązku. Data otrzymania dokumentu istotna jest dla określenia, czy podatnik ma prawo do stawki 0% i kiedy może to prawo zrealizować.

Z wniosku wynika, że dokument celny potwierdzający wywóz towaru poza Unię Europejską (komunikat IE 599), z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy, wpłynął do Spółki po dniu złożenia deklaracji VAT-7 za marzec 2014 roku. Zatem, na podstawie art. 41 ust. 7 w związku z art. 41 ust. 6 ustawy, Spółka może wykazać dokonaną dostawę eksportową z zachowaniem prawa do stawki 0% w następnym okresie rozliczeniowym, tj. w kwietniu 2014 r., pod warunkiem, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten okres otrzymała ww. dokument, a także posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy).

Otrzymanie dokumentu po tej dacie oznacza opodatkowanie dostawy właściwą stawką podatku VAT (stawką krajową właściwą dla towaru). Jednakże, na podstawie art. 41 ust. 9 ustawy, otrzymanie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza UE w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7, upoważnia Spółkę do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymała ten dokument, tj. skorygowania ?in minus? wartości sprzedaży krajowej i wykazania eksportu towarów opodatkowanego stawką 0%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.