Czy nieodpłatne przekazanie Starterów dla celów akcji promocyjnej, opisanej w stanie faktycznym niniejszego (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 06.06.2012 r. (data wpływu 11.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnie przekazywanych starterów telefonii komórkowej dla celów akcji promocyjnej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.06.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnie przekazywanych starterów telefonii komórkowej dla celów akcji promocyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka SA (dalej: ?Wnioskodawca? lub ?Spółka?) jest tzw. wirtualnym operatorem sieci telefonii komórkowej. W ramach prowadzonej działalności Spółka oferuje między innymi usługi sieć telefonii komórkowej X, działające w tzw. systemie pre-paid.

W celu promocji marki w X oraz poszerzenia grupy odbiorców świadczonych przez Spółki usług, Wnioskodawca zdecydował się na przeprowadzenie akcji promocyjnej polegającej na nieodpłatnym dołączeniu do miesięcznika X (dalej: ?Miesięcznik?) starterów telefonii X (dalej: ?Startery?), które następnie zostały przekazane na rzecz czytelników Miesięcznika wraz ze sprzedawanymi egzemplarzami.

Wnioskodawca zdecydował się na przeprowadzenie akcji za pośrednictwem Miesięcznika ze względu na możliwość dotarcia do atrakcyjnej, z punktu widzenia Spółki, grupy potencjalnych usługobiorców, odpowiadających profilowi marki X. W związku z powyższym, zarząd Spółki w dniu 27 czerwca 2011 r. podjął uchwalę wyrażającą zgodę na nieodpłatne przekazanie Starterów w celu ich dołączenia do sierpniowego nakładu Miesięcznika.

Realizację powyższej akcji promocyjnej Wnioskodawca powierzył działającej na jego rzecz agencji marketingowej (dalej: Agencja). W ramach świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług Agencja odpowiedzialna była za nieodpłatne przekazanie otrzymanych od Spółki Starterów na rzecz wydawcy Miesięcznika oraz zapewnienie odpowiedniej kampanii promującej możliwość nabycia sierpniowego wydania Miesięcznika wraz z darmowym Starterem (kampania została zrealizowana poprzez wykupienie przestrzeni reklamowej w Miesięczniku oraz ogólnopolskim dzienniku).

Startery dołączone do sierpniowego wydania Miesięcznika pochodziły z bieżących zapasów Spółki i nie były nabywane specjalnie w celu wykorzystania ich w akcji promocyjnej. Wartość usługi telekomunikacyjnej przypisanej do pojedynczego Startera załączonego do Miesięcznika wynosiła 1,90 PLN brutto, natomiast cena nabycia ?pustego? Startera przez Wnioskodawcę wynosiła 5,47 PLN netto.

Dla celów podatku VAT Spółka potraktowała nieodpłatne przekazanie Starterów jako dostawę towarów opodatkowaną podstawową 23% stawką podatku VAT, jako podstawę opodatkowania przyjmując jednostkową cenę netto nabycia ?pustego? Startera tj. 5,47 PLN. Nieodpłatne przekazanie zostało udokumentowane przez Spółkę wewnętrzną fakturą VAT.

Spółka zaznacza, iż niniejszy wniosek o interpretację obejmuje swoim zakresem tylko akcję promocyjną polegającą na nieodpłatnym wydaniu Starterów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie Starterów dla celów akcji promocyjnej, opisanej w stanie faktycznym niniejszego wniosku podlegało opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nieodpłatne przekazanie Starterów dla celów akcji promocyjnej, opisanej w stanie faktycznym niniejszego wniosku nie podlegało opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W ocenie Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku nieodpłatne przekazanie Starterów stanowiło nieodpłatne świadczenie usług.

Pomimo, iż co do zasady, Startery mają materialną postać plastikowych kart elektronicznych, to z punktu widzenia potencjalnych konsumentów, najważniejszym ich elementem jest przypisana do uch usługa telekomunikacyjna w postaci jednostek uprawniających do skorzystania z usługi telefonii komórkowej. Podkreślić należy również, iż Startery same w sobie nie mają dla konsumentów wartości użytkowej, tj. nie jest możliwe ich wykorzystanie do celów innych niż skorzystanie z przypisanej do nich usługi telekomunikacyjnej, a celem ich przekazania było wyłącznie umożliwienie wypróbowania potencjalnym konsumentom usług telefonii X.

Powyższe stanowisko dotyczące klasyfikacji czynności przekazania starterów jako świadczenia usług znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, np. interpretacja indywidualne Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2009 r. o sygn. IPPP2/443-1127/08-4/PW czy też postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego z dnia 4 stycznia 2007 r., o sygn. PP II 443/1/496/2077/06.

Tym samym należy uznać, że przekazanie Starterów z przypisanymi do nich jednostkami uprawniającymi do skorzystania z usługi telefonii komórkowej stanowiło świadczenie usług na gruncie przepisów ustawy o VAT.

W rezultacie, w ocenie Wnioskodawcy, nieodpłatne wydanie Starterów stanowiło na gruncie podatku VAT nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust 2 pkt . 1.

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Jak wynika z treści pkt . 1 przywołanego przepisu, opodatkowaniu VAT podlega użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika:

1. do celów innych niż działalność gospodarcza,
2. jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

W ocenie Wnioskodawcy, tylko łączne zaistnienie powyższych przesłanek umożliwia zastosowanie akcji prawnej w postaci uznania, iż usługi takie zostały wyświadczone odpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, świadczenie nie podlega opodatkowaniu VAT.

Podobnie, zgodnie z pkt 2 przywołanego przepisu, nieodpłatne świadczenie usług traktowane będzie jako opodatkowane odpłatne świadczenie usług jedynie w przypadku, gdy będzie odbywało się na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika (bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT).

Czytając powyższy przepis a contrario, należy, zdaniem Wnioskodawcy, uznać, iż zgodnie z jego gramatyczną wykładnią nieodpłatne świadczenie usług na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika, w rozumieniu ustawy o VAT, nie podlega opodatkowaniu VAT) nawet w przypadku gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia przy nabyciu towarów wykorzystywanych do nieodpłatnego świadczenia usług. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, iż w przypadku gdy świadczenie ma związek z działalnością gospodarczą podatnika, nie jest możliwe opodatkowanie podatkiem VAT takiej czynności na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Reasumując zatem, zdaniem Wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie Starterów w celu dołączenia ich do sierpniowego wydania Miesięcznika w ramach przeprowadzonej akcji promocyjnej, nie stanowiło odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust 2 i w rezultacie, nie podlegało opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że nawet w przypadku uznania, iż dla celów podatku VAT, Startery stanowią towary, przekazanie to w dalszym ciągu nie powinno podlegać opodatkowaniu na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, przepisów art. 7 ust. 2 ustawy (dotyczącego warunków potraktowania nieodpłatnych przekazań towarów jako dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu VAT) nie stosuje się m.in. do prezentów o małej wartości i próbek.

W myśl art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 PLN, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
   
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 PLN.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego do niniejszego wniosku, jednostkowa cena nabycia przekazanych przez Wnioskodawcę Starterów wynosiła 5,47 PLN netto (tj. bez podatku VAT), natomiast wartość usługi telekomunikacyjnej przypisanej do pojedynczego Startera - 1,90 PLN brutto. W konsekwencji, w świetle cytowanego powyżej art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, Startery spełniały definicję prezentu o małej wartości (pomimo iż Wnioskodawca nie prowadził ewidencji osób otrzymujących Startery) z uwagi na fakt, iż jednostkowa cena nabycia przekazanego Startera nie przekraczała 10 PLN netto. W związku z powyższym w przypadku uznania, iż dla celów podatku VAT Startery stanowią towary, nieodpłatne ich przekazanie nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT z uwagi na niską wartość.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, przekazane Startery spełniają również definicję próbki, zawartą w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT. Dla celów podatku VAT próbka zdefiniowana została jako niewielka ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszelkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie może wskazywać na działanie mające charakter handlowy. Ustawodawca nie wprowadził więc żadnego limitu ilościowego czy wartościowego dla towaru traktowanego jako próbka, a jedynie zaznaczył, że jego ilość i wartość nie może wskazywać na działanie o charakterze handlowym.

Wnioskodawca podkreśla, że specyfika przekazanych Starterów decyduje o tym, iż dla celu reklamowych można posłużyć się nimi jedynie w takiej fizycznej postaci, w jakiej są one oferowane w sprzedaży. Nie ma możliwości stworzenia egzemplarza okazowego w jakiejkolwiek innej formie w taki sposób, aby jednocześnie zapewnić mu zachowanie tych samych cech, jak w przypadku produktu finalnego ? Startera przekazywanego do sprzedaży.

Ponadto należy wskazać, iż nieodpłatne przekazanie przedmiotowych Starterów w celu przetestowania oferowanych przez Wnioskodawcę usług nie miało charakteru handlowego, a jedynie służyło umożliwieniu zapoznania się z ofertą Wnioskodawcy ? z uwagi na fakt, iż wartość usługi telekomunikacyjnej związanej z przekazywanym Starterem była znacznie niższa niż w przypadku gdyby były one nabywane odpłatnie.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż kwestia traktowania dla potrzeb podatku VAT nieodpłatnie wydawanych towarów dla celów testowych była również przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). W dniu 30 września 2010 r. TSUE wydał istotny wyrok w sprawie EMI Group (sygn. C-581/00), w którym podjął próbę zdefiniowania pojęcia ?próbki?. TSUE wskazał, iż przez próbkę należy rozumieć pokazowy produkt, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi.

Z treści powyższego wyroku wynika, iż przy ocenie, czy dane przekazanie towarów stanowi przekazanie próbek (wyłączone z opodatkowania VAT), trzeba kierować się ekonomicznymi i biznesowymi aspektami takiego przekazania. Jeśli jego celem jest konsumpcja, to będzie ono podlegało podatkowaniu VAT, natomiast jeśli przekazanie nastąpi na cele m.in. analizy i oceny jakości produktów, to powinno być ono traktowane jako niepodlegające opodatkowaniu VAT.

Ponadto, w powyższym wyroku TSUE zwrócił również uwagę na istotną z punktu widzenia analizowanego stanu faktycznego, kwestię przekazania próbek potencjalnym odbiorcom przez podmiot pełniący funkcję pośrednika (w analizowanym przypadku funkcję taką pełni Agencja). W ocenie TSUE, dopuszczalna jest sytuacja, gdy próbki przekazywane są osobie innej niż potencjalny nabywca pod warunkiem, że tego rodzaju przekazanie odpowiada wskazanym powyżej, ogólnym celom przekazania próbek (np. nie ma charakteru handlowego).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku gdyby uznać, iż dla celów podatku VAT przekazane Startery stanowiły towary, spełniałyby one również definicję próbki zawartą w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT. Natomiast fakt, iż zostały one przekazane przez Wnioskodawcę wydawcy Miesięcznika za pośrednictwem Agencji, nie miałby wpływu na traktowanie ich dla celów podatku VAT, tj. w dalszym ciągu Startery spełniałyby definicję próbki, a przekazanie nie podlegałoby opodatkowaniu VAT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie Starterów w warunkach opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku, stanowiło nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z powyższym, nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT w świetle art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, nawet w przypadku gdyby uznać, iż dla celów podatku VAT przekazanie Starterów powinno stanowić dostawę towarów, to przekazanie to nie podlegało opodatkowaniu VAT z uwagi na fakt, iż w takim wypadku Startery spełniały definicję prezentów o małej wartości (poniżej 10 PLN) oraz próbki.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie na gruncie orzecznictwa sądów administracyjnych. Przykładowo, w pisemnym uzasadnieniu do wyroku z dnia 7 marca 2012 r., o sygn. I SA/Po 885/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uznał iż ?Usługi świadczone nieodpłatnie należy traktować, jako usługi odpłatne, o ile nie są one związane z prowadzaniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego. Tylko łączne zaistnienie powołanych przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania, usług nieodpłatnych. W konsekwencji, brak przynajmniej jednej przesłanki, opodatkowanie wyłącza.?

Jak wskazano w opisie staniu faktycznego do niniejszego wniosku, Startery dystrybuowane były wśród szerokiego grona potencjalnych konsumentów zaklasyfikowanych przez Wnioskodawcę do tzw. grupy docelowej, czyli wśród osób, do których Wnioskodawca kieruje swoją ofertę oraz osób mogących potencjalnie stanowić nowych abonentów sieci.

Tym samym, przeprowadzenie powyższej akcji promocyjnej miało na celu dotarcie do nowej grupy potencjalnych usługobiorców, odpowiadających profilowi marki X, jak również wpłynęło pozytywnie na promocję i reklamę usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż Startery nie umożliwiały korzystania z usług innego operatora. Uruchomienie Startera przez potencjalnego konsumenta oraz chęć jego wykorzystania zawsze oznaczało skorzystanie z usług Wnioskodawcy. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy związek nieodpłatnego przekazania Starterów dla celów opisanej akcji promocyjnej z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą nie powinien budzić wątpliwości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów ? w myśl art. 7 ust. 1 ustawy ? rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?). Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka jest tzw. wirtualnym operatorem sieci telefonii komórkowej. W ramach prowadzonej działalności Spółka oferuje między innymi usługi sieć telefonii komórkowej X, działające w tzw. systemie pre-paid. W celu promocji marki X oraz poszerzenia grupy odbiorców świadczonych przez Spółki usług, Wnioskodawca zdecydował się na przeprowadzenie akcji promocyjnej polegającej na nieodpłatnym dołączeniu do Miesięcznika starterów telefonii X, które następnie zostały przekazane na rzecz czytelników Miesięcznika wraz ze sprzedawanymi egzemplarzami. Wnioskodawca zdecydował się na przeprowadzenie akcji za pośrednictwem Miesięcznika ze względu na możliwość dotarcia do atrakcyjnej, z punktu widzenia Spółki, grupy potencjalnych usługobiorców. Realizację powyższej akcji promocyjnej Wnioskodawca powierzył działającej na jego rzecz agencji marketingowej. W ramach świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług Agencja odpowiedzialna była za nieodpłatne przekazanie otrzymanych od Spółki Starterów na rzecz wydawcy Miesięcznika oraz zapewnienie odpowiedniej kampanii promującej możliwość nabycia sierpniowego wydania Miesięcznika wraz z darmowym Starterem (kampania została zrealizowana poprzez wykupienie przestrzeni reklamowej w Miesięczniku oraz ogólnopolskim dzienniku). Startery dołączone do sierpniowego wydania Miesięcznika pochodziły z bieżących zapasów Spółki i nie były nabywane specjalnie w celu wykorzystania ich w akcji promocyjnej. Spółka zaznacza, iż niniejszy wniosek o interpretację obejmuje swoim zakresem tylko akcję promocyjną polegającą na nieodpłatnym wydaniu Starterów.

A zatem mimo, że przedmiotowe Startery przyjmują fizyczną postać, stanowią one wyłącznie jednostki uprawniające klienta do skorzystania ze świadczonych przez Wnioskodawcę usług telefonii komórkowej. W konsekwencji, ich przekazanie należy rozpatrywać nie jako dostawę towarów, o której mowa w ww. art. 7 ustawy, a jako świadczenie usług określone w art. 8 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zauważyć, że nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów uznaje się za odpłatne świadczenie usług, jeżeli spełnione zostaną łącznie dwa warunki:

• nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
  
• podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.
  
  
  

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym za świadczenie usług niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie, które odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że nieodpłatne przekazanie Starterów w związku z akcją promocyjną polegającą na ich nieodpłatnym dołączeniu do miesięcznika, miało na celu dotarcie do atrakcyjnej grupy potencjalnych usługobiorców, a zatem nieodpłatne przekazanie przedmiotowych Starterów ma związek z prowadzonym przedsiębiorstwem. W konsekwencji, nie zostanie spełniony jeden z warunków określonych w art. 8 ust. 2 pkt 2 do uznania przedmiotowego świadczenia za odpłatne świadczenie usług.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie Starterów dla celów akcji promocyjnej nie podlegało opodatkowaniu VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.