Opodatkowanie usług pośrednictwa w sprzedaży kodów do gier

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 14.06.2012 r. (data wpływu 21.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług pośrednictwa w sprzedaży kodów do gier jest:

• nieprawidłowe - w części dotyczącej miejsca świadczenia usług oraz momentu powstania obowiązku podatkowego;
  

• prawidłowe ? w części dotyczącej podstawy opodatkowania.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21.06.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług pośrednictwa w sprzedaży kodów do gier.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik polski prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Polski ma zamiar podpisać umowę agencyjną z zagraniczną Spółką z siedzibą na terytorium B. Zgodnie z pkt 3 ww. umowy podatnik polski zobowiązany będzie do świadczenia na rzecz Spółki usług pośrednictwa w sprzedaży tzw. kodów do gier. Podatnik nie będzie kupował tych kodów od Spółki oraz nie będzie dokonywał ich dalszej odprzedaży. Rolą podatnika będzie jedynie pośrednictwo w sprzedaży tych kodów.

Zgodnie z pkt 4 umowy z tytułu świadczonych przez podatnika usług na rzecz Spółki, podatnik będzie otrzymywał honorarium w wysokości 30% wartości sprzedanych kodów. Zgodnie z ustaleniami honorarium będzie naliczane cyklicznie i wypłacane na podstawie faktury za usługi agencyjne świadczone przez podatnika z wyodrębnionego rachunku bankowego.

Podatnik będzie dokonywał sprzedaży kodów za pośrednictwem popularnego kanału sprzedaży - portalu aukcyjnego X.

W przypadku sprzedaży kodu do gier za pośrednictwem X nabywca kodu będzie wpłacał całą kwotę do X, która następnie będzie przekazywana na wydzielone subkonto bankowe podatnika pośredniczącego w ich sprzedaży na rzecz Spółki.

Ponieważ podatnik z tytułu sprzedaży będzie otrzymywał wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 30% ceny sprzedaży kodu, z kwoty wpływów ze sprzedaży będzie potrącać własne wynagrodzenie w ustalonej wysokości, a pozostała część wpływów (70%) będzie przesyłana na konto bankowe Spółki z siedzibą w B.

Zgodnie z powyższym podatnik będzie rozpoznawał po swojej stronie przychód jedynie w wysokości 30% kwoty wpływów ze sprzedaży. W stosunku do pozostałej części (70%) nie ma żadnych roszczeń, gdyż stanowi ona będzie przychód Spółki ze sprzedaży kodów.

Po zakończeniu danego miesiąca i obliczeniu łącznej wysokości zaliczek podatnik wystawi Spółce fakturę. W związku z tym, że usługa wykonywana będzie na terytorium Polski, podatnik naliczy podatek od towarów i usług wg podstawowej stawki w wysokości 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zasadne będzie naliczenie 23% podatku VAT dla firmy z B za Usługę akwizycji wykonaną w Polsce polegającą na sprzedaży kodów do gier za pośrednictwem X zgodnie z art. 28d ustawy o VAT?

Czy słuszny będzie fakt, że pozostała część przychodu (70%), która będzie należała do firmy z B, nie będzie opodatkowana w Polsce, ponieważ podatnik rozpozna przychód jedynie w wysokości 30% wartości wpływów ze sprzedaży?

Czy zasadne będzie, że podatnik powinien przyjąć, iż okresem rozliczeniowym będzie okres tożsamy dla rozliczeń podatkowych i wystawi fakturę z ostatnim dniem każdego miesiąca i że z tym dniem powstanie również obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podatnik ma zamiar podpisać umowę agencyjną ze spółką z siedzibą na terytorium B. Umowa agencyjna będzie dotyczyć sprzedaży kodów do gier, w której podatnik występuje w roli pośrednika. Ponieważ z pkt 4 umowy wynika, iż podatnik otrzyma honorarium w wysokości 30% wartości sprzedanych kodów - tylko w tej wysokości rozpozna swój przychód. Dlatego też do celów rozliczeń podatkowych podatnik przyjmie jedynie należną sobie kwotę w wysokości 30% wartości wpływów ze sprzedanych na rzecz Spółki kodów do gier. Pozostałe 70% będzie przychodem Spółki i nie będzie stanowić dla podatnika przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.) za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, nawet jeżeli nie zostały one faktycznie otrzymane. Z kolei za datę powstania przychodu uznaje się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, jednak nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
  
• uregulowania należności.
  
  

Ponieważ podatnik będzie świadczyć usługi, które rozliczane są cyklicznie, to zgodnie z treścią art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik rozpozna przychód z datą ostatniego dnia okresu rozliczeniowego. Podatnik wystawi fakturę z dniem ostatniego miesiąca i w tym dniu rozpozna obowiązek podatkowy do celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast do celów podatku od towarów i usług, ze względu na fakt iż usługa pośrednictwa w sprzedaży kodów do gier świadczona będzie na terytorium Polski - podatnik zastosuje opodatkowanie podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, natomiast do rozliczenia podatku zobowiązana będzie Spółka.

Podatnik zakłada, że jeżeli sprzedaży kodów do gier towarzyszy pełna automatyka tj. cała usługa wykonywana będzie przez Internet to świadczona usługa będzie usługą elektroniczną.

Zgodnie z art. 28d w związku z art. 28k ustawy o VAT miejscem świadczenia usług elektronicznych świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu na terytorium Wspólnoty, przez podatnika który posiada siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego świadczy te usługi, poza terytorium Wspólnoty, a w przypadku braku takiej siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, posiada zwykłe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zwykłego pobytu poza terytorium Wspólnoty, jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu.

Mając na uwadze treść powyższych przepisów, w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia, miejscem świadczenia usług polegających na sprzedaży kodów do gier, pod warunkiem, że świadczone będą przez Internet ? będzie terytorium Polski. Tym samym wykonanie takiej usługi podlegać będzie opodatkowaniu na terytorium Polski wg podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%; przy czym do rozliczenia zobowiązana będzie spółka z B, z którą podatnik ma podpisać umowę agencyjną.

W związku z powyższym podatnik rozpoznaje obowiązek podatkowy w VAT w dacie wystawienia faktury za wykonane usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe - w części dotyczącej miejsca świadczenia usług oraz momentu powstania obowiązku podatkowego;
  

• prawidłowe ? w części dotyczącej podstawy opodatkowania.
  
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędąca podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o VAT. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem dla celów określenia miejsca świadczenia usług jest podmiot, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 tej ustawy, jak również osoba prawna niebędąca podatnikiem zidentyfikowanym w państwie członkowskim Unii Europejskiej do celów podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej.

Pojęcie podatnika obejmuje zatem nie tylko podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w ustawie o podatku od towarów i usług, czyli podatników podatku od towarów i usług określonych w art. 15 cyt. ustawy, lecz również podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w innych systemach prawnych, której definicja odpowiada tej przyjętej w polskich przepisach. Definicja podatnika obejmuje zatem również podatników podatku od wartości dodanej czy podatku o podobnym charakterze, a w przypadku gdy w danym systemie prawnym brak jest tego rodzaju podatków, każdy podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą odpowiadającą działalności gospodarczej określonej w przepisach o podatku od towarów i usług.

Z powyższej regulacji wynika zatem, że status podatnika dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usługi nie jest uzależniony od rejestracji podmiotu dla potrzeb podatku od towarów i usług czy też podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Należy zauważyć, że co do zasady w stosunku do usług świadczonych na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT miejsce świadczenia usług przenosi się do miejsca, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, chyba, że usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej - wówczas miejscem świadczenia jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca ma zamiar podpisać umowę agencyjną z zagraniczną Spółką z siedzibą na terytorium B. Zgodnie z pkt 3 ww. umowy Wnioskodawca zobowiązany będzie do świadczenia na rzecz Spółki usług pośrednictwa w sprzedaży tzw. kodów do gier. Podatnik nie będzie kupował tych kodów od Spółki oraz nie będzie dokonywał ich dalszej odprzedaży. Rolą podatnika będzie jedynie pośrednictwo w sprzedaży tych kodów. Zgodnie z pkt 4 umowy z tytułu świadczonych przez podatnika usług na rzecz Spółki, podatnik będzie otrzymywał honorarium w wysokości 30% wartości sprzedanych kodów. Zgodnie z ustaleniami honorarium będzie naliczane cyklicznie i wypłacane na podstawie faktury za usługi agencyjne świadczone przez podatnika z wyodrębnionego rachunku bankowego.

W przypadku sprzedaży kodu do gier za pośrednictwem X, nabywca kodu będzie wpłacał całą kwotę do X, która następnie będzie przekazywana na wydzielone subkonto bankowe podatnika pośredniczącego w ich sprzedaży na rzecz Spółki.

Ponieważ podatnik z tytułu sprzedaży będzie otrzymywał wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 30% ceny sprzedaży kodu, z kwoty wpływów ze sprzedaży będzie potrącać własne wynagrodzenie w ustalonej wysokości, a pozostała część wpływów (70%) będzie przesyłana na konto bankowe Spółki z siedzibą w B. Podatnik będzie rozpoznawał po swojej stronie przychód jedynie w wysokości 30% kwoty wpływów ze sprzedaży. W stosunku do pozostałej części (70%) nie ma żadnych roszczeń, gdyż stanowić ona będzie przychód Spółki ze sprzedaży kodów. Po zakończeniu danego miesiąca i obliczeniu łącznej wysokości zaliczek podatnik wystawi Spółce fakturę. W związku z tym, że usługa wykonywana będzie na terytorium Polski, podatnik naliczy podatek od towarów i usług wg podstawowej stawki w wysokości 23%.

Z powyższych przepisów wynika, iż w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika miejscem świadczenia tej usługi jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, bądź stałe miejsce prowadzenia działalności, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, czyli opodatkowanie usługi zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna konsumpcja usługi.

Po dokonaniu analizy przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż usługobiorcą wykonanych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa jest Spółka z siedzibą w B sprzedająca kody do gier, a zatem posiada status podatnika, w myśl art. 28a ust. 1 ustawy o VAT. Ponadto zastrzeżenia wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie, tym samym miejsce świadczenia usług będących przedmiotem wniosku ustalane jest na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w tym przepisie.

Wnioskodawca w przedstawionym stanowisku powołał art. 28d oraz 28k ustawy.

Zgodnie z art. 28d ustawy miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich jest miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja. Natomiast w myśl art. 28k ustawy miejscem świadczenia usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu na terytorium Unii Europejskiej, przez podatnika, który posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego świadczy te usługi, poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiada stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej, jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, iż w przedmiotowej sytuacji nie znajdą zastosowania przepisy, które przywołał Wnioskodawca albowiem dotyczą one nabywców usług niebędącymi podatnikami. Natomiast kontrahent z B ze względu na prowadzoną działalność (sprzedaż kodów) dla celów określenia miejsca świadczenia usług ma status podatnika.

Reasumując, mając na uwadze, iż nabywca usługi świadczonej przez Wnioskodawcę jest podatnikiem (sprzedaje kody do gier) z siedzibą na terytorium B, tym samym miejscem świadczenia usługi przez Wnioskodawcę i ewentualnie jej opodatkowania znajduje się w B. Co za tym idzie usługa pośrednictwa nie będzie opodatkowana w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawca, zgodnie z którym przedmiotowe usługi należało opodatkować na terytorium kraju stawką 23% należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie natomiast określenia podstawy opodatkowania należy zwrócić uwagę na art. 29 ust. 1, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast stosownie do art. 30 ust.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz fakt, że wynagrodzenie za świadczone przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa stanowi prowizja w wysokości 30% kwoty wpływów ze sprzedaży, należy stwierdzić, iż podstawą opodatkowania z tytułu przedmiotowych usług będzie, w myśl art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy otrzymana przez Wnioskodawcę prowizja.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym za podstawę opodatkowania należało przyjąć tylko otrzymaną prowizję należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych usług należy zwrócić uwagę na art. 19 ust. 1 ustawy. Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z tego przepisu, obowiązek podatkowy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi ? art. 19 ust. 5 ustawy o VAT.

Powołane wyżej przepisy wiążą więc, co do zasady, powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z wykonaniem usługi (częściowym wykonaniem usługi) lub wystawieniem faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi).

Jednakże ustawodawca wyodrębnił także szereg usług, od których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach szczególnych.

Zgodnie z art. 19 ust. 19a ustawy, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;
   
2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.
   
   

Jak wynika z powołanego art. 19 ust. 19a ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. Jednocześnie w przepisie tym sprecyzowano, co należy rozumieć przez wykonanie usługi w odniesieniu do usług rozliczanych (opłacanych) w kolejnych okresach rozliczeniowych. Jeśli okres rozliczeniowy jest nie dłuższy niż rok, a usługi są świadczone w powtarzających się stale okresach rozliczeniowych, to wówczas usługa jest uznawana za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności. Obowiązek podatkowy powstaje zatem w ostatnim dniu danego okresu rozliczeniowego. Nie ma znaczenia termin płatności ani moment dokonania zapłaty. Decyduje upływ okresu rozliczeniowego.

Zatem dla przedmiotowych usług pośrednictwa przy sprzedaży kodów do gier, których miejsce świadczenia ustala się na podstawie art. 28b ustawy i które rozliczane są na koniec każdego miesiąca, obowiązek podatkowy powstaje na podstawie powołanego art. 19 ust. 19a pkt 1 ustawy i tym samym uznaje się je za wykonane w ostatnim dniu każdego miesiąca.

Stosownie do art. 106 ust. 1 i ust. 2 stwierdza się, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Powyższą regulację stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Natomiast stosownie do § 5 ust. 1 pkt 5-7 ww. rozporządzenia faktura winna zawierać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług oraz cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto).

Natomiast zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Stosownie do § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a, ust. 16b oraz ust. 19a ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. W § 11 ust. 2 powołanego rozporządzenia wskazano, iż faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Stosownie do § 26 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia przewiduje, że przepisy § 5, 7-22 i 25 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. Faktury te powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W związku z powyższym, Wnioskodawca będzie mógł dokonywać fakturowania wykonanych przez siebie usług pośrednictwa na rzecz Spółki z siedzibą w B w miesięcznych okresach rozliczeniowych przy czym faktury te winny być wystawione nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Reasumując, obowiązek z tytułu świadczenia przedmiotowych usług ustala się na podstawie art. 19 ust. 19a pkt 1 ustawy i tym samym uznaje się je za wykonane w ostatnim dniu każdego miesiąca, a zatem Wnioskodawca powinien wystawić fakturę z tego tytułu, zgodnie z § 11 rozporządzenia, nie później niż w ostatnim dniu każdego miesiąca.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstanie w dacie wystawienia faktury, należało uznać za nieprawidłowe. Bowiem w przedmiotowej sytuacji obowiązek podatkowy powstaje na zasadach szczególnych określonych w art. 19 ust. 19a pkt 1 ustawy i, pomimo możliwej zbieżności dat, moment jego powstania nie będzie zależny od wystawienia faktury VAT.

Jednocześnie nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.