W zakresie braku obowiązku rozpoznania w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i dostawy krajowej (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozpoznania w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i dostawy krajowej oraz złożenia zgłoszenia rejestracyjnego dla celów VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozpoznania w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i dostawy krajowej oraz złożenia zgłoszenia rejestracyjnego dla celów VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma siedzibę na terytorium Niemiec. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech i nie jest zarejestrowany dla celów VAT na terenie Polski. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży na rzecz polskiej firmy kawy zapakowanej do regałów demonstracyjnych (displays). Sprzedaż odbywa się w następujący sposób:

1. Wnioskodawca otrzymuje od polskiej spółki zamówienie na dostawę kawy zapakowanej w displays do magazynów w Polsce.
   
2. Na tej podstawie Wnioskodawca zamawia dla polskiej spółki displays w Spółce z siedzibą w Holandii (Spółka A Holandia) oraz zleca tej firmie zapakowanie kawy do displays (komisjonowanie) oraz transport do polskiego klienta.
   
3. Czynności tych (zapakowania kawy) Spółka A Holandia wykonuje przez swoją spółkę w Polsce (Spółka B Polska) w jej magazynie znajdującym się w Polsce. Jednakże Wnioskodawca nie utrzymuje stosunków biznesowych ze spółką polską. Wnioskodawca udziela zlecenia jedynie spółce holenderskiej i nie ma wpływu na to, że spółka holenderska korzysta z usług swojej spółki w Polsce.
   
4. W tym celu Wnioskodawca dostarcza kawę z Niemiec do Polski, do magazynu Spółki B Polska, w którym kawa jest pakowana do displays i dalej transportowana do polskiego klienta jako ostatecznego odbiorcy.
   
5. Na koniec dnia Wnioskodawca otrzymuje od Spółki A Holandia jedną fakturę (na displays, komisjonowanie i transport).
   
6. Dalej Wnioskodawca wystawia fakturę na polską spółkę, która zwiera wszystkie koszty (kawa, displays, komisjonowanie, transport), tzn. koszty displays i kawy nie są wyodrębniane na fakturze lecz ujęte w jednej pozycji.
   
   

Przepływ dokumentacji:

1. Wnioskodawca otrzymuje od firmy holenderskiej (Spółki A Holandia) fakturę za displays, komisjonowanie i dostawę do magazynu polskiego klienta. Wnioskodawca nie otrzymuje faktur od Spółki B Polska, która fizycznie dokonuje komisjonowania i transportu, gdyż nie zleca tej Spółce bezpośrednio żadnych czynności.
   
2. Wnioskodawca na tej podstawie wystawia fakturę na polskiego klienta na dostawę kawy w displays zawierającą wszystkie koszty (kawa, displays, komisjonowanie, transport).
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu opisanych transakcji u Wnioskodawcy występuje WNT w Polsce oraz dostawa krajowa i jest On obowiązany do rejestracji do polskiego VAT oraz VAT UE?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest On zobowiązany do rejestracji do podatku VAT w Polsce, ani z tytułu WNT, ani dostawy krajowej, gdyż WNT z tytułu dostawy kawy i displays do Polski winien rozliczyć polski klient, na którego rzecz dostawy te są realizowane.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in.:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług w kraju,
  
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT) za wynagrodzeniem na terytorium kraju.
  
  

Zatem Wnioskodawca byłby obowiązany dokonać rejestracji do VAT w Polsce tylko w przypadku, gdyby opisany schemat sprzedaży kawy zapakowanej w displays stanowił dla Wnioskodawcy WNT lub dostawę krajową.

Stosownie do art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej WNT), o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Powyższe stosuje się m.in. pod warunkiem, że:

• nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
  
• dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej.
  
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, dostawa kawy z Niemiec do Polski oraz displays z Holandii do Polski stanowią WNT na rzecz polskiego klienta a nie na rzecz Wnioskodawcy. W konsekwencji podmiotem obowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu WNT jest polski klient a nie Wnioskodawca.

Zarówno bowiem dostawa displays z Holandii do Polski, jak i kawy z Niemiec do Polski, stanowią nieprzerwaną wewnątrzwspólnotową dostawę (stop-over), która kończy się dopiero w magazynie polskiego klienta, a nie w magazynie Spółki B Polska. W Spółce B Polska następuje bowiem wyłącznie zapakowanie kawy do displays i jej dalszy transport do magazynów polskiego klienta.

Przemieszczenie kawy z Niemiec do Polski do magazynu Spółki B Polska nie jest przemieszczeniem towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż kawa zatrzymuje się w Spółce B Polska jedynie w celu zapakowania do displays.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez WNT uważa się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju (...), jeżeli towary te mają służyć działalności gospodarczej tego podatnika. W ocenie Wnioskodawcy, nie sprowadza On kawy do Polski celem wykonywania działalności gospodarczej, lecz dokonuje sprzedaży kawy na rzecz polskiego klienta w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy z terytorium Niemiec na terytorium Polski.

Przemieszczenie kawy następuje do z góry znanego odbiorcy, tj. do polskiego klienta. Miejsce, w którym kawa jest pakowana, nie należy do Wnioskodawcy, lecz do Spółki B Polska, która dokonuje pakowania oraz dalszego transportu na zlecenie Spółki A Holandia. Wnioskodawca nie otrzymuje od Spółki B Polska żadnych faktur i bezpośrednio nie zleca tej spółce żadnych czynności. Nie można zatem powiedzieć, że Wnioskodawca sprowadza kawę do swoich magazynów w Polsce czy innego miejsca, którym Wnioskodawca dysponuje.

Podobnie przemieszczenie displays z Holandii do Polski nie kończy się w magazynie Spółki B Polska, lecz u ostatecznego nabywcy jakim jest polski klient. Displays są zamawiane przez Wnioskodawcę w Holandii dla klienta polskiego, zatem dostawa tych towarów realizowana z Holandii do Polski, jest realizowana dla z góry znanego polskiego klienta, a nie dla Wnioskodawcy.

W konsekwencji, transakcja dokonywana według wskazanego powyżej modelu nie stanowi dwóch odrębnych transakcji na gruncie VAT, lecz jedną nieprzerwaną wewnątrzwspólnotową dostawę (stop-over), która jest realizowana dla polskiego klienta i kończy się dopiero w jego magazynie. W zakresie zatem dostawy kawy i displays nie występuje u Wnioskodawcy WNT, ani sprzedaż krajowa na rzecz polskiego klienta.

Stanowisko to jest zgodne z Wytycznymi Komitetu ds. VAT oraz z Komentarzem do Dyrektywy VAT, które wskazują, że postój towarów w celu wykonania na nich usług (np. przepakowania) nie powoduje przerwania dostawy i nie sprawia, że występują dwie odrębne czynności opodatkowane VAT.

Analogiczne stanowisko prezentuje Minister Finansów w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego (np. z dnia 7 czerwca 2010 r. nr IBPP3/443-151/10/BWO), wskazując, że transakcja winna być rozpatrywana w ujęciu całościowym. Jeśli zatem towar zatrzymuje się po drodze w celu wykonania na nim obróbki, to nie przerywa to wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Podobne wnioski wynikają z interpretacji z dnia 10 stycznia 2013 r. nr ILPP4/443-459/12-2/EWW, w której Minister Finansów potwierdził, że wykonanie czynności uszlachetniających ?po drodze? nie przerywa dostawy towaru.

W niniejszym przypadku towar jedzie z Holandii i Niemiec do Polski do z góry określonego odbiorcy (polskiego klienta), a jedynie po drodze zatrzymuje się w magazynie Spółki B Poiska w celu zapakowania. To zatrzymanie w Polsce w celu przepakowania nie przerywa wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do Polski.

Ponieważ obie dostawy są realizowane do z góry określonego nabywcy w Polsce, to zakończenie tej dostawy następuje u tegoż polskiego nabywcy. W konsekwencji WNT z tytułu tych dostaw (displays i kawy) winien rozliczyć polski klient a nie Wnioskodawca.

W konsekwencji, skoro u Wnioskodawcy nie występuje WNT w Polsce ani dostawa krajowa, nie ma On obowiązku rejestracji do VAT w Polsce z tytułu opisanych transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?). Stosownie zaś do art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (?).

Należy wskazać, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy definiuje, że przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 tego przepisu, ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Trzeba zaznaczyć, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Należny podatek z tytułu obrotu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa.

W myśl zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią ? miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z kolei na mocy art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych ? miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Ponadto, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu (art. 25 ust. 1 ustawy).

Jeżeli zatem wywóz towarów z danego państwa członkowskiego UE następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja WDT w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika WDT w przemieszczeniu towarów, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez ten sam podmiot na terytorium państwa zakończenia transportu lub wysyłki.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca z siedzibą na terytorium Niemiec jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech i nie jest zarejestrowany dla celów VAT w Polsce. Wnioskodawca dokonuje na rzecz polskiej firmy (kontrahent polski) sprzedaży kawy zapakowanej do regałów demonstracyjnych (displays). Sprzedaż odbywa się w taki sposób, że Wnioskodawca otrzymuje od polskiej spółki zamówienie na dostawę kawy zapakowanej w displays do magazynów w Polsce. Na tej podstawie Wnioskodawca zamawia dla polskiej spółki displays w Spółce z siedzibą w Holandii oraz zleca tej firmie zapakowanie kawy do displays (komisjonowanie) oraz transport do polskiego klienta. Czynności tych (zapakowania kawy) spółka holenderska wykonuje poprzez swoją spółkę w Polsce (Spółka B) w jej magazynie znajdującym się w Polsce. Wnioskodawca nie utrzymuje stosunków biznesowych z tą spółką, udziela zlecenia jedynie spółce holenderskiej i nie ma wpływu na to, że spółka holenderska korzysta z usług swojej spółki w Polsce.

Wnioskodawca dostarcza kawę z Niemiec do Polski, do magazynu Spółki B, w którym kawa jest pakowana do displays i dalej transportowana do polskiego klienta jako ostatecznego odbiorcy.

Wnioskodawca otrzymuje od spółki holenderskiej jedną fakturę na displays, komisjonowanie i transport. Z kolei Wnioskodawca wystawia fakturę dla polskiego kontrahenta, która zwiera wszystkie koszty (kawa, displays, komisjonowanie, transport) ujęte w jednej pozycji.

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy ma obowiązek rejestracji dla celów VAT oraz VAT UE w Polsce z tytułu dostawy dokonanej na rzecz polskiego kontrahenta, tzn. czy w przedstawionym schemacie transakcji u Wnioskodawcy występuje WNT w Polsce oraz dostawa krajowa.

Według Wnioskodawcy, nie ciąży na Nim obowiązek zarejestrowania się dla celów podatku VAT, gdyż nie dokonuje w Polsce żadnych czynności wskazanych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Należy wskazać na przepis art. 96 ust. 1 ustawy, w którym stwierdza się, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ponadto, zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W cyt.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych regulacji prowadzi do wniosku, że przemieszczenie towarów przez Wnioskodawcę na terytorium Polski nie będzie skutkować obowiązkiem rozliczenia przez Niego WNT w Polsce. Obowiązek taki ciążyć będzie natomiast po stronie nabywcy, tj. kontrahenta polskiego. Przemieszczenie ww. towarów na terytorium Polski dokonywane będzie bowiem na zlecenie Wnioskodawcy, w wyniku dostawy dokonanej na rzecz określonego nabywcy, w celu przeniesienia na niego prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Oznacza to, że przesunięcie (transport) kawy z terytorium Niemiec (a także regałów demonstracyjnych ?displays? z Holandii) na terytorium Polski odbywa się w wykonaniu transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z terytorium Niemiec (Holandii), zgodnie z regulacjami tego państwa, do ostatecznego nabywcy, który powinien rozpoznać z tytułu przedmiotowej transakcji WNT w Polsce (tj. w państwie zakończenia transportu).

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że zarówno dostawa ?displays? z Holandii do Polski, jak i kawy z Niemiec do Polski, stanowią nieprzerwaną wewnątrzwspólnotową dostawę, która kończy się dopiero w magazynie polskiego kontrahenta, a nie w magazynie Spółki B w Polsce. W Spółce B następuje bowiem wyłącznie zapakowanie kawy do ?displays? i jej dalszy transport do magazynów polskiego klienta.

Przemieszczenia kawy z Niemiec do Polski do magazynu Spółki B nie można również uznać za przemieszczenie towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, gdyż towar zatrzymuje się w Spółce B jedynie w celu zapakowania do ?displays?. Obowiązek rozliczenia WNT z tytułu przemieszczenia własnych towarów powstaje w sytuacji, gdy mają one służyć działalności gospodarczej podatnika. W przypadku towarów, które będą wysłane do z góry ustalonego nabywcy (polskiego kontrahenta) w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z terytorium Niemiec, nie można stwierdzić, aby miały one służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy na terytorium Polski. Towary te nie będą już bowiem przedmiotem żadnej innej transakcji wykonywanej przez Wnioskodawcę, niż ta, która miała miejsce na terytorium Niemiec.

Okoliczność, że w drodze do nabywcy towary podlegają usługom (zapakowaniu w regały demonstracyjne) na terytorium Polski nie zmienia faktu, że komponenty są przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w kraju ich wysyłki, której odpowiadać powinno nabycie wewnątrzwspólnotowe towarów u nabywcy, tj. w kraju zakończenia ich transportu. Nawet jeśli w drodze do tych nabywcy będą miały miejsce określone czynności dokonywane na tych towarach, z ekonomicznego punktu widzenia są one elementem tej samej, jednolitej z perspektywy podatku VAT transakcji.

W konsekwencji, ponieważ w wyniku dokonanej na rzecz polskiego kontrahenta dostawy towarów nie wystąpi po stronie Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, ani też przemieszczenie własnych towarów w ramach przedsiębiorstwa, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy, to należy uznać, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie także do dostawy tych towarów na terytorium Polski. Skoro bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nastąpi w wykonaniu WDT przez Wnioskodawcę na terytorium innego państwa członkowskiego, to nie można uznać, że Spółka będzie właścicielem tych towarów na terytorium Polski, gdzie następnie dokona ich sprzedaży w ramach transakcji krajowej.

Tytułem podsumowania, z uwagi na to, że w niniejszej sprawie w związku z dostawą towarów dokonaną na rzecz polskiego nabywcy po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi żadna z czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, nie ma On obowiązku rejestracji do celów VAT i na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium kraju na podstawie art. 96 ust. 1 i art. 97 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.