czy nabywane usługi SWIFT podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT jako usługi pomocnicze do usług (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku przedstawione we wniosku z dnia 28.07.2009 r. (data wpływu 03.08.2009 r.) uzupełnionego w dniu 16.09.2009 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 03.09.2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla nabywanych usług SWIFT ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.08.2009 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 16.09.2009 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 03.09.2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla nabywanych usług SWIFT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W celu usprawnienia rozliczania dokonywanych operacji finansowych oraz umożliwienia efektywniejszej nad nimi kontroli, A. (?A.?) nabywa od spółki S z siedzibą w Belgii (?usługodawca?) usługi SWIFT.

Usługi SWIFT świadczone są przy wykorzystaniu sieci informacyjnej (komunikacyjnej) o międzynarodowym zasięgu i polegają na zastosowaniu różnego rodzaju znormalizowanych komunikatów w komunikacji pomiędzy A., a innymi bankami i instytucjami finansowymi (np. Krajowa Izba Rozliczeniowa, European Banking Association) celem wsparcia w zakresie świadczenia usług finansowych. Nabywane usługi SWIFT A. wykorzystuje w szczególności do dokonywania i obsługi rozliczeń operacji finansowych przeprowadzanych przez A. i jego klientów (np zlecenie przelewu, otrzymanie przelewu, założenie lokaty, założenie depozytu, udzielenie kredytu, obciążenie płatności odsetkowych, ustanowienie akredytywy, udzielenie gwarancji lub poręczenia, informacji dotyczącej czeków, przelewów bezgotówkowych, transakcji walutowych), przetwarzania i księgowania płatności w ramach międzynarodowych systemów rozliczeń bankowych (np. Elixir, Sorbnet), jak również pozyskiwania danych statystycznych i generowania informacji dotyczących powyższych operacji finansowych.

Opłaty, którymi usługodawca obciąża A. tytułem świadczenia usług SWIFT dotyczą obiegu ww. komunikatów. Jednocześnie, zarówno ich wysyłka jak i odbiór nie byłyby możliwe bez wykorzystania oprogramowania interfejsów, modułów, baz danych, certyfikatów uwierzytelniających komunikaty, serwerów usługodawcy oraz sieci i portów przesyłowych w całości administrowanych i konserwowanych przez usługodawcę, jak również bez posiadania spersonalizowanego i indywidualnie przypisanego A. kodu BIC. W związku z powyższymi wymogami, część opłat ponoszonych przez A. na rzecz usługobiorcy tytułem nabycia usług SWIFT stanowi wynagrodzenie za wykorzystanie powyższych zasobów technicznych przez A.. Korzystanie z tych zasobów nie jest jednak celem samym w sobie, lecz służy efektywniejszej realizacji czynności zasadniczych, tj. usprawnieniu rozliczeń dokonywanych operacji finansowych poprzez stworzenie warunków umożliwiających uczestniczenie w systemie SWIFT (tj. wysyłanie i odbieranie komunikatów). Jednocześnie, ponieważ zasoby te są ściśle dedykowane i zestandaryzowane pod wymogi i specyfikację systemu SWIFT, wykorzystanie ich do jakichkolwiek innych celów nie byłoby technicznie możliwe.

W uzupełnieniu do przedmiotowego wniosku Bank wskazał, iż opisane we wniosku usługi SWIFT klasyfikowane są w sekcji J działu 67 PKWiU stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18.03.1997 r. w sprawie PKWiU (Dz. U. z 1997 r., Nr 42, poz. 264 z późn. zm.), a w szczególności w grupowaniu 67.13.10-00.90 jako ?Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niewymienione?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane w stanie faktycznym, nabywane przez A. usługi SWIFT podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT jako usługi pomocnicze do usług finansowych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym, nabywane przezeń usługi SWIFT podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT jako usługi pomocnicze do usług finansowych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., nr 54, poz. 535 z późn. zm., ?ustawa o VAT?): ?usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119?. Stosownie do art. 8 ust. 4 ustawy o VAT: ?przy określaniu miejsca świadczenia usług, o których mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowalne za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne?. Natomiast, zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 4: ?przepisy ust. 3 stosuje się do usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki?. Jednocześnie, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (?PKWiU?), stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18.03.1997 r. w sprawie PKWiU (Dz. U. z 1997 r., nr 42, poz. 264 z późn. zm., ?rozporządzenie PKWiU 97?) w sekcji j działów 65-67 ustawodawca wprowadził klasyfikacje statystyczne dla u sług pośrednictwa finansowego i usług pomocniczych związanych z pośrednictwem finansowym. Tym samym, z uwagi na fakt, iż:

1. ww. symbole statystyczne zostały powołane w pozycji 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT w odniesieniu do usług pośrednictwa finansowego, oraz
2. zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29.10.2008 r. w sprawie PKWiU (Dz. U. z 2008 r., nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) do 31.12.2009 r. dla celów opodatkowania podatkiem VAT stosuje się PKWiU wprowadzoną rozporządzeniem PKWiU 97.
   
   

Usługi finansowe, podlegające art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT i sklasyfikowane w działach 65-67 PKWiU stanowiącej załącznik do rozporządzenia PKWiU 97, w związku z art. 8 ust. 4 ustawy o VAT, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle powyższego, zdaniem A., opisane w stanie faktycznym usługi SWIFT należy sklasyfikować w sekcji J działu 67 PKWiU stanowiącego załącznik do rozporządzenia PKWiU 97, a w szczególności w grupowaniu 67.13.10-00.90 jako ?usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niewymienione?. W rezultacie, w świetle w/w przesłanek, miejscem świadczenia (opodatkowania) przedmiotowych usług jest Polska, natomiast z uwagi na brak posiadania przez usługodawcę siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności na jej terytorium, ich nabycie stanowi dla A. import usług zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym, A. nie jest zobowiązany do naliczania podatku VAT z tego tytułu, jednakże, stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, ma obowiązek dokumentowania wartości z tytułu nabycia tych usług w fakturach wewnętrznych.

Poprawność stanowiska A. odnośnie klasyfikacji usług SWIFT potwierdzają wyrok NSA z dnia 22.12.2008 r., sygn. akt I FSK 1582/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 10.06.2008 r., sygn. akt III SA/Wa 319/08 (baza orzeczeń NSA www.nsa.gov.pl), oraz interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20.10.2008 r., sygn. akt IPPP2-443-1282/08-2/SAP oraz z dnia 03.04.2009 r., sygn. akt IPPP2/443-168/09-2/BM (baza interpretacji i orzeczeń MF sip.mf.gov.pl). Mając świadomość, iż powyższe wyroki oraz interpretacje indywidualne zostały wydane w danych sprawach dotyczących ściśle określonego stanu faktyczno-prawnego, A. uważa, iż z uwagi na zachodzące zbieżności (ten sam rodzaj usług świadczonych przez tego samego usługodawcę w analogicznym stanie prawnym) oraz stosownie do art. 14a oraz art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zaprezentowana w nich wykładnia przepisów prawa podatkowego powinna znaleźć zastosowanie także w niniejszej sytuacji. Niezależnie od tej przesłanki, A. prezentuje poniżej dodatkowe argumenty, przemawiające za prawidłowością dokonanej przezeń klasyfikacji usług SWIFT jako usług pomocniczych do usług finansowych.

W kontekście powyższego, zdaniem A., w pierwszej kolejności, zasadniczego znaczenia nabiera wykazanie, iż opisane w stanie faktycznym usługi SWIFT nie wypełniają definicji usług elektronicznych, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 2 pkt 26 ustawy o VAT: ?ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o usługach elektronicznych rozumie się przez to usługi, o których mowa w art. 11 rozporządzenia nr 1777/2005 (rozporządzenie Rady (WE) nr 1777/2005 z 17.10.2005 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz. U. UE L, nr 268, str. 1, ?rozporządzenie Rady?) z uwzględnieniem art. 12 tego rozporządzenia?. Stosownie do art. 110 ust. 2 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. U z 2004r., nr 90, poz. 864/2 z późn. zm.) rozporządzenie Rady: ?ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich?. Innymi słowy, począwszy od wejścia w życie z dniem 1 lipca 2006 r. rozporządzenie Rady stało się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium RP. W świetle powyższego, niezależnie od tego jak dana usługa jest klasyfikowana na gruncie statystyki publicznej, jeżeli spełnia przesłanki uznania jej za usługę elektroniczną w rozumieniu rozporządzenia Rady, stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, podlega ona opodatkowaniu wg zasad określonych dla tych usług, tj. zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy - wg stawki VAT w wysokości 22%.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady, do usług elektronicznych: ?należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie jest zautomatyzowane i które wymagają niewielkiego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe?.

Dokonując wykładni powyższej regulacji w uzasadnieniu do wyroku z dnia 22.12.2008 r., sygn. akt I FSK 1582/08 NSA stwierdził, iż: ?(...) usługami elektronicznymi są tylko takie usługi, których świadczenie spełniać będzie łącznie (kumulatywnie) trzy przesłanki: a) wykonywane będą za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, b) inna, aniżeli określona wyżej, forma ich wykonania jest niemożliwa, c) są zautomatyzowane względnie wymagać będą niewielkiego udziału człowieka. Taki zaś stan rzeczy, i to zarówno co do cechy określonej w pkt b.) jak i w pkt c.), nie zachodzi w odniesieniu do usług SWIFT, co nie wymaga szerszego komentarza (...)?. Jak wynika ze stanu faktycznego przedmiotowe usługi spełniają wyłącznie przesłankę, o której mowa w pkt a. Jednocześnie, ponieważ świadczenie tych usług nie jest zautomatyzowane (tj. wymaga działania człowieka zarówno po stronie usługodawcy jaki A.) oraz inna od elektronicznej forma ich wykonania jest możliwa (np. przy wykorzystaniu własnych/wewnętrznych zasobów lub środków teleinformatycznych usługodawcy i A.), przesłanki wymienione odpowiednio w pkt b i c powyżej, w przypadku przymiotowych usług nie zostają spełnione. W rezultacie usługi te nie wyczerpują definicji usług elektronicznych i nie mogą być jako takie zaklasyfikowane na potrzeby podatku VAT.

Należy nadmienić ponadto, iż powyższa argumentacja znajduje również oparcie w ogólnych zasadach wynikających z obecnie obowiązujących regulacji w zakresie VAT, zgodnie z którymi decydujący wpływ na kwalifikację danej usługi i związane z tym konsekwencje prawne powinien mieć cel (czyli istota) albo funkcja prawna usługi, a nie jej forma. Stanowisko to zostało potwierdzone w orzecznictwie NSA (np. wyrok NSA z dnia 04.09.2008r, sygn. akt I FSK 1252/07 oraz powołany wcześniej wyrok NSA z dnia 22.12.2008 r., sygn. akt I FSK 1582/08) jak również pośrednio wynika z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (?ETS?, np. wyrok ETS w sprawie Linthorst, sygn. akt C-167/95, wyrok ETS w sprawie Komisja Europejska przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga, sygn. akt C-69/92). W konsekwencji, nawet gdyby przedmiotowe usługi mogły być wykonane w sposób wyczerpujący definicję usług elektronicznych (w rozumieniu art. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady), to okoliczność ta, sama w sobie, byłaby spełnieniem warunku koniecznego ale niewystarczającgo do zaklasyfikowania tych usług jako elektroniczne dla celów VAT, albowiem jednocześnie nie wykluczałaby możliwości uznania tych usług pod względem celu za usługi pomocnicze do czynności pośrednictwa finansowego.

Jak wskazano bowiem powyżej, kluczowym aspektem w zakresie identyfikacji czynności na potrzeby podatku VAT nie jest forma świadczenia usługi lecz jej funkcja (cel), którą w przypadku przedmiotowych usług jest umożliwienie A. weryfikowania płatności, a więc komunikowanie się z innymi instytucjami finansowymi oraz generowanie transakcji finansowych w celu ułatwienia wykonywania czynności bankowych. Tym samym, istota przedmiotowych usług pozostaje w ścisłym związku z czynnościami pośrednictwa finansowego, bez względu na to w jakiej formie będą one realizowane.

Jak wskazał bowiem WSA w Warszawie w uzasadnieniu do wyroku z dnia 10.06.2008 r., sygn. akt III SA/Wa 319/08: ?sam tylko elektroniczny sposób komunikacji pomiędzy stronami nie czyni danego świadczenia usługą elektroniczną?. Należy nadmienić ponadto, iż także ETS uznał (wyrok ETS w sprawie Sparekassernes Datacenter (SDC), sygn. akt C-2/95), że zarówno sposób wykonywania e-usług (np. poprzez zastosowanie elektronicznych środków przekazu) jak i charakter prawny usługodawcy (np. brak statusu banku, jak w przypadku usługodawcy) nie wykluczają możliwości zastosowania zwolnienia przewidzianego na gruncie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej dla usług pomocniczych od usług finansowych (art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz. U. UE. L z 2006 r., nr 347, str. 1, ?Dyrektywa VAT?), pod warunkiem że usługi dla usługobiorcy stanowią element usługi finansowej. Co więcej, należy wskazać, że ETS wielokrotnie podkreślał (np. wyroki ETS w sprawie Sparekassernes Datacenter (SDC), sygn. akt C-2/95, oraz w sprawie CSC Financial Services ltd., sygn. akt C-235/00), iż aby dane czynności mogły zostać uznane na gruncie Dyrektywy VAT za zwolnione z opodatkowania usługi pomocnicze do usług finansowych, czynności te muszą łącznie: i) stanowić odróżniającą się całość, ii) być specyficzne dla transakcji zwolnionych, oraz iii) mieć podstawowe znaczenie dla ich realizacji. z uwagi na fakt, iż opisane w stanie faktycznym, nabywane przez A. usługi SWIFT:

1. spełniają powyższe kryteria określone przez ETS, tj. stanowią odróżniającą się całość (A. może zlecić ich wykonanie odrębnemu podmiotowi), są specyficzne dla transakcji zwolnionych (A. jest w stanie przypisać je do wykonywanych przez siebie czynności pośrednictwa finansowego, a zakup przedmiotowych usług w oderwaniu od wykonywania tych czynności nie miałby uzasadnienia ekonomicznego), a także mają zasadnicze znaczenie dla realizacji przez A. usług pośrednictwa finansowego (umożliwiają efektywniejsze i sprawniejsze świadczenie tych usług), oraz
2. stanowią zdaniem A., element szerszej usługi finansowej (np. polecenia założenia lokaty, zlecenia przelewu, itp.), niewątpliwe jest, iż usługi te służą wsparciu działalności finansowej A. i ?w rezultacie ? stanowią usługi pomocnicze do oferowanych przezeń usług pośrednictwa finansowego.
   
   

Tym samym, opisane w stanie faktycznym usługi SWIFT podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Niezależnie od powyższego nie sposób pominąć faktu, iż przepisy wspólnotowe wyodrębniają usługi elektroniczne wyłącznie dla celów ustalenia miejsca ich świadczenia (opodatkowania). Dyrektywa VAT mówi o usługach świadczonych drogą elektroniczną jedynie w art. 56 ust. 1 pkt k dotyczącym właśnie ustalania miejsca świadczenia (odsyłając do załącznika II, gdzie zostały one przykładowo wymienione), natomiast rozporządzenie Rady mówi o usługach elektronicznych w przepisach o miejscu świadczenia. W rezultacie, zgodnie ze stanowiskiem WSA w Warszawie zawartym w uzasadnieniu do wyroku z dnia 10.06.2008 r., sygn. akt III SA/Wa 319/08, A. stoi na stanowisku, iż: ?(...)ustawa o VAT powinna być zgodna z Dyrektywą, należy więc uznać, że także przepisy polskie wyodrębniają usługi elektroniczne wyłącznie dla celu ustalenia miejsca ich świadczenia. Dla innych celów - niezwiązanych z ustalaniem miejsca świadczenia np. ustalenia właściwej stawki VAT, prawa do zwolnienia?pozostają one innymi usługami, kwalifikowanymi ze względu na ich materialną treść (zawartość)?. Tym samym należy uznać, iż we wnioskowanej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, stosownie do art. 8 ust. 3 i 4 ustawy o VAT.

Dodatkowym argumentem wspierającym prezentowane przez A. stanowisko odnośnie klasyfikacji przedmiotowych usług są planowane zmiany w Dyrektywie VAT. Zgodnie z uzasadnieniem do wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych (na podstawie polskiej wersji językowej wniosku COM/2007/746/FINAL/2, w kształcie ostatnim opublikowanym na dzień złożenia niniejszego wniosku przez A., dostępnej na stronach www Komisji Europejskiej, ?projekt dyrektywy?): cel wniosku jest dwojaki:

• zwiększenie pewności prawnej dla podmiotów gospodarczych oraz krajowych administracji podatkowych, zmniejszenie ciężaru administracyjnego związanego z prawidłowym stosowaniem przepisów dotyczących zwolnienia z podatku VAT usług ubezpieczeniowych i finansowych;
• zmniejszenie wpływu ukrytego VAT-u na koszty podmiotów świadczących usługi ubezpieczeniowe i finansowe.?
  
  

(..?)sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych ma na celu zapewnienie bardziej jednolitego stosowania zwolnienia z VAT, zwiększając pewność prawną dla podmiotów gospodarczych i zmniejszając ciężar administracyjny spoczywający na podmiotach gospodarczych w związku z koniecznością przestrzegania tych przepisów. Sprecyzowanie to obejmuje następujące elementy:

• warunki stosowania zwolnienia z VAT opierają się na obiektywnych kryteriach ekonomicznych oddzielających je od interpretacji opierających się na pojęciach krajowego prawa prywatnego, które są jednym z głównych powodów różnic w interpretacjach i stosowaniu zwolnienia w państwach członkowskich (np. ubezpieczenie musi pokrywać ryzyko i zapewniać odszkodowanie lub świadczenie); te obiektywne kryteria ekonomiczne gwarantują że również nowe usługi, które będą rozwijane w przyszłości, będą objęte zwolnieniem z VAT jeśli wypełnią te kryteria;
• nowe przepisy wprowadzają pojęcie, zgodnie z którym zwolnienie będzie obejmować świadczenie każdej części składowej usługi ubezpieczeniowej i finansowej, stanowiącej odrębną całość i posiadającej specyficzne oraz istotne cechy danej usługi zwolnionej z opodatkowania;
• wprowadza się wspólne, zharmonizowane pojęcie pośrednictwa dla usług ubezpieczeniowych i finansowych (...).
  
  

Jak wynika z powyżej przytoczonego fragmentu uzasadnienia, zmiany przewidywane w projekcie dyrektywy mają na celu rozwianie wielu problemów z kwalifikacją danej usługi finansowej czy też ubezpieczeniowej, albowiem definicje zawarte w art. 135 Dyrektywy VAT są przestarzałe, nie uwzględniają bogatego orzecznictwa ETS w tym zakresie oraz nie odzwierciedlają w sposób prawidłowy zakresu zwolnienia z VAT będącego intencją ustawodawcy wspólnotowego. Co prawda, prace legislacyjne nad projektem dyrektywy nie zostały jeszcze zakończone, a tym samym jej regulacje nie są obowiązujące, jednakże projekt ten przedstawia koncepcję ustawodawcy wspólnotowego, stanowiąc wskazówkę jak w chwili obecnej powinien być interpretowany katalog usług finansowych zwolnionych z VAT. Dodatkową przesłanką w tym zakresie jest wskazanie zapisów projektu dyrektywy przez WSA w Warszawie w uzasadnieniu do wyroku z dnia 10.06.2006 r., sygn. akt III SA/Wa 319/08.

Mając powyższe na uwadze A. wnosi o potwierdzenie, iż opisane w stanie faktycznym, nabywane przezeń usługi SWIFT podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT jako usługi pomocnicze do usług finansowych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a A., rozpoznając obowiązek podatkowy z tytułu ich importu nie jest zobowiązany do naliczania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów ? stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy ? należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Dla szczegółowego określenia zakresu przedmiotowego stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w tym stawek podatkowych dla świadczonych usług, ustawodawca posłużył się odesłaniem do klasyfikacji statystycznych, poprzez zapis w art. 8 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. 2008 Nr 217, poz. 1293 ze zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2009r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.).

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Pod pozycją 3 ww. załącznika wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU Sekcja J ex (65-67), tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.
   
   

Użycie przez ustawodawcę oznaczenia ?ex? przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danego wyrobu lub usługi z danego grupowania.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Bank nabywa od spółki z siedzibą w Belgii, usługi SWIFT sklasyfikowane do grupowania PKWiU 67.13.10-00.90 jako ?Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niewymienione?.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy zatem stwierdzić, że nabywane przez Bank ww. usługi korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z pozycją 3 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić czy nabywane przez Bank usługi korzystają ze zwolnienia od podatku, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji towaru lub usług wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU. W świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków zainteresowanego podmiotu (producenta, importera, usługodawcy).

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o grupowanie statystyczne wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego i traci ona swą aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPP1-443-207/10-2/IGo, interpretacja indywidualna

IPPP3/443-199/10-4/MG, interpretacja indywidualna

IPPP3/443-307/10-2/MPe, interpretacja indywidualna