sprzedaż nieruchomości przez komornika sądowego

sprzedaż nieruchomości przez komornika sądowego

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku z dnia 24.08.2009 r. (data wpływu 28.08.2009 r.) uzupełnionego w dniu 20.10.2009 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 09.10.2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w trybie egzekucji ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 28.08.2009 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 20.10.2009 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 09.10.2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w trybie egzekucji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 10.01.1972 r. pomiędzy Spółdzielnią ?Z? w N. a Spółdzielnią Mieszkaniową Lokatorsko ? Własnościową ?D? w N. została podpisana umowa na budowę pomieszczeń sklepowych. W oparciu o tę umowę Spółdzielnia ?Z? w N. wniosła wkład budowlany w pełnej wysokości tj. 905.193 zł. na dwa lokale użytkowe. Jeden o pow. 70,3 m#178;, drugi o pow. 98,02 m#178; położone na parterze budynku przy ul?.. Również w 1973 r. została przyjęta na członka spółdzielni mieszkaniowej w N. We wrześniu 1973 r. Spółdzielnia ?Z? w N. przejęła ww. lokale do użytkowania na warunkach spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego.

W dniu 25.10.2006 r. komornik sądowy przy sądzie rejonowym ? obecny adres kancelarii?, przekazał Spółdzielni ?Z? o wszczęciu egzekucji z nieruchomości na podstawie klauzuli wykonalności z dnia 11.10.2006r. wynikającej z wyroku sądu okręgowego w Warszawie ? dowód zał. nr 1.

Egzekucja objęła więc lokale użytkowe opisane powyżej. W drodze ogłoszonej licytacji w dniu 02.10.2007 r., komornik sprzedał własnościowe prawo do lokalu użytkowego o pow. 70,3 m#178; za cenę 106.050 zł. W dniu 19.05.2008 r. wystawił na nabywcę fakturę VAT nr 6/2008 na sumę 106.050 zł. - dowód zał. nr 2 i z osiągniętej kwoty przekazał do urzędu skarbowego podatek VAT w wysokości 19.123,77 zł.

W dniu 24.06.2008 r. w opisany powyżej sposób sprzedał drugie własnościowe prawo do lokalu użytkowego o pow. 98,02 m#178;. Na tę okoliczność również wystawił w dniu 04.02.2009 r. fakturę VAT nr 1/2009 na sumę 297.000 zł. ? dowód zał. nr 3, z której odprowadził do urzędu skarbowego podatek VAT w wysokości 53.557,38 zł.

Interwencja u komornika jednego z nabywców, że faktura jest wystawiona niezgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług nie przyniosła żadnego skutku. Skierowanie się Spółdzielni ?Z? w N. do urzędu skarbowego ? referatu zajmującego się rozliczeniem podatku VAT, również nie przyniosło żadnego rezultatu w zakresie niesłusznie odprowadzonego przez komornika podatku VAT. Zasugerowano natomiast, aby złożyć wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w tym przypadku.

W uzupełnieniu do przedmiotowego wniosku Spółdzielnia wskazała, iż sprzedaż przedmiotowych lokali użytkowych nastąpiła w dniu 19.05.2008 r. oraz w dniu 04.02.2009 r. Natomiast w odpowiedzi na pytanie ?czy w trakcie użytkowania lokali będących przedmiotem wniosku, Spółdzielnia ponosiła wydatki na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej? Spółdzielnia wskazała, iż w trakcie użytkowania lokali użytkowych nie ponoszono wydatków na ich ulepszenie, poza utrzymaniem wyglądu estetycznego jak malowanie i bieżącej konserwacji. Przedmiotowe lokale Spółdzielnia wykorzystywała na sklepy: jeden na sklep branży owocowo-warzywnej, drugi na sklep zaopatrzenia ogrodniczego tj. sprzedaż nasion, narzędzi, mieszanek nawozowych i środków ochrony roślin.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy komornik właściwie postąpił odprowadzając od tego typu transakcji podatek VAT...
  2. Co Spółdzielnia Ogrodnicza powinna uczynić, aby odzyskać nieprawidłowo odprowadzony podatek, przy założeniu, że komornik popełnił błąd...
  3. Który z urzędów (komornik czy urząd skarbowy) ewentualnie powinien dokonać formalnej korekty nieprawidłowo odprowadzonego podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, według ustawy o podatku od towarów i usług, komornik nie powinien odprowadzać podatku VAT od wartości uzyskanych ze sprzedaży własnościowych praw do lokali użytkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, komornik obecnie powinien wystawić faktury korygujące sprzedaż własnościowych praw do dwóch lokali użytkowych, a Urząd Skarbowy winien zwrócić Spółdzielni niesłusznie odprowadzony podatek VAT na jej konto bankowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W myśl § 22 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. ? Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powyższych przepisów wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej nieruchomości okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ww. ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

  1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
  2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
  3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
  4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
  5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
  6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
  7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Towarami, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Uwzględniając to, iż przedmiotem dostawy były lokale użytkowe, wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej, stwierdzić należy, iż dostawa przedmiotowych lokali użytkowych jako związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, podlega opodatkowaniu podatkiem i od towarów i usług, jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Co do zasady stawka podatku ? na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%. Jednakże, zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2008 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane, w myśl art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2008 r.), rozumie się budynki i budowle lub ich części ? jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Stosownie do art. 43 ust. 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2008 r.) zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

  1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;
  2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, iż aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2008 r.) miał zastosowanie, to wszystkie wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza zastosowanie zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.), zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług definicją, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

  1. wybudowaniu lub
  2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wskazać jednocześnie należy, iż od dnia 1 stycznia 2009 r. zgodnie z art. 43 ust. 10 cyt. ustawy można zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

  1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
  2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z ustępem 11 tego artykułu oświadczenie, o którym w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

  1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
  2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
  3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, mającym prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku, po spełnieniu określonych warunków, możliwość do zrezygnowania ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położony jest budynek rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Z przedstawionego we wniosku, jak również piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca przejął dwa lokale do użytkowania na warunkach spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego we wrześniu 1973 r. Przedmiotowe lokale użytkowe, były przedmiotem dostawy w trybie egzekucji komorniczej. Jeden lokal został sprzedany w dniu 19.05.2008 r., drugi lokal został sprzedany w dniu 04.02.2009 r. Wnioskodawca w trakcie użytkowania lokali będących przedmiotem wniosku, nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Przedmiotowe lokale Spółdzielnia wykorzystywała na sklepy.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że sprzedaż pierwszego lokalu użytkowego w trybie egzekucji komorniczej dokonana w dniu 19.

05.2008 r., podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2008 r.). Przedmiotowy lokal spełnia ? zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2008 r.) ? definicję towaru używanego, ponieważ przy jego nabyciu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz upłynęło 5 lat od końca roku, w którym zakończono budowę obiektu, w którym znajduje się ww. lokal użytkowy. W tym przypadku nie będzie miało również zastosowania wyłączenie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2008r.), ponieważ nie zostały spełnione łącznie przesłanki zawarte w tym przepisie. Wnioskodawca nie ponosił wydatków związanych z ulepszeniem ww. lokalu w kwocie stanowiącej co najmniej 30% jego wartości początkowej, w związku z tym bez znaczenia jest okres użytkowania przez niego przedmiotowego lokalu.

Odnosząc się natomiast do sprzedaży drugiego lokalu użytkowego w trybie egzekucji komorniczej dokonanej w dniu 04.02.2009 r. uznać należy, że dostawa przedmiotowego lokalu nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia (w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.) lub przed nim. Ponadto od pierwszego zasiedlenia przedmiotowego lokalu do momentu dostawy upłynął okres dłuższy niż 2 lata. A zatem zbycie drugiego lokalu użytkowego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.), jednakże Wnioskodawca ma prawo do zrezygnowania z przysługującego zwolnienia i opodatkować dostawę przedmiotowego lokalu po spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy.

Wobec powyższego komornik nie był zobowiązanym do wykazania w wystawionej fakturze VAT kwoty należnego podatku od towarów i usług z tytułu dostawy ww. lokali użytkowych będących własnością dłużnika, dokonywanych w trybie egzekucji, ponieważ przedmiotowa dostawa korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2008 r.) oraz art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Art. 106 ust. 1 ustawy o VAT określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1337), w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 29 ust. 4a cyt. ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy o VAT, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

  1. w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
  2. wobec nabywców, na których rzecz jest dokonywana sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy o VAT).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o VAT jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę spowoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i da prawo do takiego obniżenia.

Należy podkreślić, iż potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy. Ponadto, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowanie zawarte w art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, ma na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, nabywca musi potwierdzić ten fakt, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z wystawieniem tej faktury. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy, w którym sprzedawca otrzyma potwierdzenie odbioru faktury przez nabywcę.

Reasumując, na podstawie powyższych regulacji należy stwierdzić, że w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze komornik wystawia w imieniu dłużnika fakturę korygującą. Wnioskodawca jest uprawniony do ujęcia w swoich rozliczeniach z tyt. VAT, faktur korygujących zmniejszających podatek należny w deklaracjach VAT w terminach określonych w wyżej cyt. art. 29 ust. 4a ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika