W którym momencie powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT w związku z obciążeniem kontrahenta (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.09.2009 r. (data wpływu 21.09.2009 r.) uzupełnionego w dniu 16.11.2009 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 05.11.2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego i stawki podatku VAT dla świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.09.2009 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 16.11.2009 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 05.11.2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego i stawki podatku VAT dla świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka D. Sp. z o.o. zamierza utworzyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: D.), która miałaby świadczyć specjalistyczne usługi dla przedsiębiorstw produkcyjnych, które chciałyby zoptymalizować finansowanie części procesu produkcyjnego poprzez powierzenie produkcji podmiotowi zewnętrznemu (D.), który finansuje część produkcji, zwłaszcza czasochłonne wytwarzanie wartościowych elementów.

D. przejmuje od kontrahenta-producenta zadania produkcyjne poprzez zakup materiałów i surowców oraz poprzez finansowanie kosztów produkcji. Proces produkcyjny zorganizowany jest w zakładzie kontrahenta. D. nabywa materiały, surowce, półprodukty od kontrahenta, a następnie zleca mu wykonanie produkcji na tych powierzonych aktywach. Kontrahent na podstawie umowy-zlecenia zawartej z D. wykonuje usługi w zakresie produkcji na materiale powierzonym, z którego to tytułu pobiera regularnie wynagrodzenie (np. comiesięcznie). Zatem kontrahent ponosi nadal koszty związane z produkcją, lecz w przypadku opisywanej transakcji z D. są to koszty związane z wykonywaną usługą na powierzonym materiale. Koszty te nie będą aktywowane u kontrahenta D. dla celów bilansowych jako produkcja w toku czy zapasy, lecz na bieżąco będą producentowi zwracane poprzez cenę, którą producent uzyskuje za usługę produkcyjną wykonywaną dla D.. Korzyścią kontrahenta D. jest zdobycie finansowania dla długotrwałej i związanej z wysokimi nakładami finansowymi produkcji oraz poprawa wskaźników finansowych dzięki bieżącemu pokryciu kosztów produkcyjnych przychodami oraz dzięki nie wykazywaniu znaczących kwot mało płynnych aktywów w postaci zapasów czy produkcji w toku. Funkcją D. jest przejęcie zadań produkcyjnych w zakresie ustalonym z kontrahentem i finansowanie produkcji poprzez zakup materiałów, surowców, półfabrykatów itp. oraz poprzez zapłatę kontrahentowi za bieżąco wykonywane zadania w zakresie produkcji. Poprzez nabycie na własną rzecz i rachunek ww. aktywów produkcyjnych D. uzyskuje zabezpieczenie transakcji stając się właścicielem wyprodukowanego wyrobu.

Co do zasady wyroby, których produkcja jest oddawana do outsourcingu, są wytwarzane na zamówienie podmiotu trzeciego złożone kontrahentowi D.. Po wytworzeniu wyrobu gotowego D., będąca jego właścicielem, odsprzedaje wyrób kontrahentowi, który dokonuje dalszej jego dostawy na rzecz podmiotu trzeciego (zamawiającego). W przypadku trudności płatniczych u kontrahenta D. dąży do sprzedaży wyrobu bezpośrednio do podmiotu trzeciego, który zamówił wyrób u kontrahenta D.. W ten sposób D. zabezpiecza się od ryzyka finansowego spowodowanego pogorszeniem się sytuacji finansowej kontrahenta.

Opisywana transakcja dotyczy na ogół wielu wyrobów produkowanych w dłuższym okresie czasu, stąd wolumen produkcji musi być oszacowany na początku współpracy pomiędzy D. a kontrahentem. Na tej podstawie D. pozyskuje finansowanie od podmiotów zewnętrznych. W związku z pozyskaniem finansowania dla produkcji (zarówno na nabycie aktywów produkcyjnych jak i na usługi kontrahenta w zakresie produkcji) D. ponosi związane z tym koszty finansowe (odsetki prowizje, opłaty gwarancyjne itp.).

W związku z opisywaną transakcją rozliczenia dokonywane pomiędzy stronami wyglądają następująco:

• D. nabywa aktywa produkcyjne (materiały, surowce, półprodukty itp.) od kontrahenta-producenta, który wystawia z tytułu dostawy tych towarów fakturę VAT; towary są odbierane protokolarnie na terenie zakładu produkcyjnego kontrahenta przez osobę reprezentującą D.
• D. przekazuje kontrahentowi nabyte aktywa produkcyjne i zleca mu wykonywanie usług na tych powierzonych materiałach w zakresie produkcji wyrobów określonych w umowie o świadczenie usług. W zależności od zaawansowania produkcji i nakładów kontrahenta-producenta, będącego zleceniobiorcą w zakresie usług produkcyjnych, podmiot ten wystawia w ustalonych okresach rozliczeniowych (miesięcznych) fakturę VAT z tytułu częściowego wykonania usługi na materiale powierzonym. D. płaci kontrahentowi-producentowi ustalone w umowie wynagrodzenie za usługi produkcyjne.
• Po wykonaniu wyrobu finalnego, który stanowi własność D., kontrahent-producent nabywa ten gotowy wyrób za cenę ustaloną w umowie kupna-sprzedaży. D. wystawia fakturę VAT na wyrób finalny. Wydanie wyrobu finalnego nabywcy, czyli kontrahentowi-producentowi następuje protokolarnie przy udziale reprezentantów obu stron umowy. Jedynie w przypadku niewypłacalności kontrahenta-producenta D. może skorzystać z ustanowionych zabezpieczeń, tj. dokonać dostawy wyrobów gotowych bezpośrednio na rzecz podmiotu trzeciego, który powierzył ich produkcję bezpośrednio kontrahentowi-producentowi. Także i ta transakcja byłaby udokumentowana przez D. fakturą VAT wystawioną po protokolarnym przekazaniu wyrobu gotowego.
• Ze względu na duży wolumen produkcji i związane z nią wysokie nakłady finansowe, D. zawiera z kontrahentami-producentami umowy ramowe dotyczące opisywanej transakcji, w których określa wynagrodzenie nie tylko za dostawy wyrobów gotowych lecz także tzw. wynagrodzenie z tytułu pozostawania w gotowości. Wynagrodzenie z tytułu dostaw wyrobów przez D. dla kontrahenta-producenta kalkulowane jest w oparciu o bezpośrednie i pośrednie koszty produkcyjne oraz marżę zysku. Wynagrodzenie z tytułu pozostawania w gotowości płacone jest przez kontrahenta-producenta na rzecz D. regularnie w okresach rozliczeniowych (miesięcznych) i stanowi ono odpłatność za gotowość D. do przejęcia zadań produkcyjnych i ich finansowania w oszacowanym zakresie. Ta comiesięczna opłata za pozostawanie w gotowości pokrywa koszty finansowe i koszty pośrednie niezwiązane z wyprodukowanym wyrobem lecz powiązane z przygotowaniem transakcji i z zarządzaniem projektem.

  Kosztów stanowiących podstawę kalkulacji opłaty za pozostawanie w gotowości nie da się przyporządkować do konkretnych wyrobów wytwarzanych przez D.; mają one charakter opłaty za stałe zaangażowanie finansowe i organizacyjne D. w transakcji oraz wynagrodzenie z tytułu przejęcia ryzyk produkcyjnych i finansowych przez D.. Zobowiązanie się kontrahenta-producenta do uiszczania opłaty za pozostawanie w gotowości jest warunkiem przystąpienia D. do opisywanej transakcji.
  
  

Opisywana transakcja wykazuje podobieństwa do transakcji leasingu, przy czym dotyczy ona finansowania aktywów obrotowych, a nie środków trwałych czy wartości niematerialnych i prawnych. Także w opisywanym przypadku następuje rozliczenie pomiędzy finansującym (D.) a jego kontrahentem z tytułu finansowania aktywu związanego z działalnością gospodarczą kontrahenta. Podobnie jak w przypadku leasingu kontrahent finansującego płaci oprócz ceny za wyroby (w leasingu - rata leasingowa) dodatkowe opłaty warunkujące przeprowadzenie transakcji.

Działalność D. będzie finansowana z kredytu lub pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym momencie powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT w związku z obciążeniem kontrahenta kosztami pozostawania w gotowości i jaką stawką VAT jest opodatkowane to wynagrodzenie...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zdaniem D., comiesięczne obciążanie kontrahenta z tytułu pozostawania w gotowości kosztami finansowymi i kosztami pośrednimi związanymi z przygotowaniem transakcji i z zarządzaniem projektem stanowi usługę o charakterze ciągłym.

Usługę taką należy uznać za częściowo wykonaną z końcem każdego miesiąca (okresu rozliczeniowego), w którym będzie obowiązywać umowa o dostawy narzędzi przez D. na rzecz kontrahenta.

W przypadku braku płatności zaliczkowych obowiązek podatkowy powstanie, zgodnie z art. 19 ust. 4 w zw. z ust. 5 ustawy o VAT, z chwilą wystawienia faktury, jeżeli faktura nie zostanie wystawiona w terminie. W przypadku wystawienia faktury później niż 7. dnia licząc od ostatniego dnia miesiąca (okresu rozliczeniowego), obowiązek podatkowy powstanie 7, dnia miesiąca następującego.

Analogiczne stanowisko dotyczące powstania obowiązku podatkowego w VAT w przypadku usług ciągłych przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 12 września 2008 r. nr IPPP1-443-1153/08-4/JB. Zdaniem organu podatkowego: ?Możliwość oznaczenia w fakturze wyłącznie miesiąca i roku przewidziana została dla usług ciągłych.

Zatem w przypadku tych usług, kontrahent wystawia fakturę w ciągu 7 dni, lecz nie później niż 7 dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. A zatem w powyższym przepisie ustawodawca przyjął dla sprzedaży o charakterze ciągłym wyłącznie miesiąc jako okres rozliczeniowy. Oznacza to, że sprzedawca jest obowiązany wystawić fakturę w ciągu 7 dni od dnia zakończenia miesiąca, w którym wykonano usługi a siódmy dzień jest ostatnim dniem na jej wystawienie. Data wystawienia faktury determinuje wtedy datę powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli jednak sprzedawca nie wystawił faktury w dopuszczalnym terminie, moment powstania obowiązku podatkowego nie wyznacza wówczas data wystawienia faktury, lecz siódmy dzień od zakończenia miesiąca, w którym wykonano usługi.?

Prezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie również w interpretacji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Częstochowie z dnia 20 maja 2004 r. nr PP/443-20/04: ?Jeżeli zatem w przedmiotowej sprawie, umowa zawarta pomiędzy stronami przewiduje świadczenie usług transportowych w okresie miesiąca i uznaje usługę za wykonaną z chwilą upływu miesiąca i z tą chwilą następuje zapłata - możliwe jest wystawienie jednej faktury dotyczącej rozliczenia całego miesiąca?

Przedmiotowa usługa świadczona przez D. będzie opodatkowana wg stawki 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT. W szczególności Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opłaty za pozostawanie w gotowości nie są traktowane jako usługa pośrednictwa finansowego objęta zwolnieniem od podatku VAT, ponieważ opłaty te są wynagrodzeniem związanym z organizacją procesu produkcji towarów, czyli nie dotyczą one usług o charakterze czysto finansowym. Odsetki płacone przez D. kredytodawcy bądź pożyczkodawcy są bowiem jedynie elementem kalkulacyjnym opłaty za pozostawanie w gotowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 przedmiotowej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postaci energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które wymienione są w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się ? w myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy ? każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust.

1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja ?świadczenia usług? ma charakter dopełniający definicję ?dostawy towarów?. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, iż w przepisach powołanej ustawy określeniem ?usług? objęto obszerny krąg czynności obejmujący swoim zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń nie ujętych w tych klasyfikacjach.

Szczególną uwagę należy zwrócić na zapis art. 8 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym należy uznać, iż pojęcie świadczenia, składającego się na istotę usługi, należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. W efekcie, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Jednocześnie należy zauważyć, iż czynność podlega opodatkowaniu, gdy dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Artykuł 8 ust. 3 ww. ustawy stanowi ponadto, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, wystawiona przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT , winna, zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.11.2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposoby ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1337), obowiązującego od dnia 01.12.2008 r., zawierać dane wymienione w tym paragrafie. W myśl zatem § 5 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia, faktura winna zawierać dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia ?sprzedaży o charakterze ciągłym?. W związku z tym należy go interpretować w oparciu o wykładnię językową. Zgodnie ze ?Słownikiem języka polskiego? (adres internetowy: www.sjp.pwn.pl), ?ciągły? oznacza ?trwający bez przerwy, powtarzający się stale?. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne. Istotą jest nieustanność jakiegoś procesu ? czynności. Zatem trudne, a niekiedy niemożliwe jest wyodrębnienie jednoznacznego momentu dostarczenia towaru lub wykonania usługi.

Wobec powyższego sprzedaż ciągła, to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia składającego się z nieprzerwanego ciągu powtarzających się czynności.

Zawarcie pomiędzy kontrahentami umowy, z której wynika zobowiązanie do dokonywania stałych dostaw towarów czy świadczenia stałych usług, nie przesądza o uznaniu danej dostawy za sprzedaż o charakterze ciągłym, ale przesadza o tym rzeczywista częstotliwość sprzedaży i jej charakter.

Zasady powstania obowiązku podatkowego uregulowane zostały natomiast w art. 19 cyt. ustawy o VAT. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza utworzyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (D.), która miałaby świadczyć specjalistyczne usługi dla przedsiębiorstw produkcyjnych, które chciałyby zoptymalizować finansowanie części procesu produkcyjnego poprzez powierzenie produkcji podmiotowi zewnętrznemu (D.), który będzie finansował część produkcji, zwłaszcza czasochłonne wytwarzanie wartościowych elementów. Ze względu na duży wolumen produkcji i związane z nią wysokie nakłady finansowe, D. będzie zawierać z kontrahentami-producentami umowy ramowe dotyczące przedmiotowej transakcji, w których będzie określać wynagrodzenie nie tylko za dostawy wyrobów gotowych lecz także tzw. wynagrodzenie z tytułu pozostawania w gotowości. Wynagrodzenie z tytułu dostaw wyrobów przez D. dla kontrahenta-producenta kalkulowane będzie w oparciu o bezpośrednie i pośrednie koszty produkcyjne oraz marżę zysku. Wynagrodzenie z tytułu pozostawania w gotowości płacone będzie przez kontrahenta-producenta na rzecz D. regularnie w okresach rozliczeniowych (miesięcznych) i stanowić będzie odpłatność za gotowość D. do przejęcia zadań produkcyjnych i ich finansowania w oszacowanym zakresie. Ta comiesięczna opłata za pozostawanie w gotowości pokrywa koszty finansowe i koszty pośrednie niezwiązane z wyprodukowanym wyrobem lecz powiązane z przygotowaniem transakcji i z zarządzaniem projektem.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż przedmiotowej usługi, polegającej na pozostawaniu w gotowości do przejęcia zadań produkcyjnych i ich finansowania w oszacowanym zakresie, nie można uznać za usługę ciągłą. Wynagrodzenie za pozostawanie w gotowości pokrywa poniesione koszty finansowe i koszty pośrednie niezwiązane z wyprodukowanym wyrobem lecz powiązane z przygotowaniem transakcji i z zarządzaniem danym projektem. Kosztów tych nie da się przyporządkować do konkretnych wyrobów wytwarzanych przez D., mają one charakter opłaty za stałe zaangażowanie finansowe i organizacyjne D. w transakcji oraz wynagrodzenie z tytułu przejęcia ryzyk produkcyjnych i finansowych przez D..

Dokonywanie danej czynności doraźnie powoduje więc, że każde świadczenie można wyodrębnić, odróżnić od następnego świadczenia. Dlatego też faktura dokumentująca świadczenie przedmiotowej usługi powinna być wystawiona na ogólnych zasadach określonych w § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia, tj. nie później niż siódmego dnia od dnia wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12. Obowiązek podatkowy w zakresie VAT po stronie Podatnika powstanie na podstawie art. 19 ust. 1 i 4 w dniu wystawienia faktury, ale nie później niż siódmego dnia od dnia wykonania usługi. A zatem, jeżeli zawarta między stronami umowa przewiduje, że wykonaniem usługi będzie koniec każdego miesiąca, wówczas Podatnik obowiązany jest wystawić fakturę w ciągu 7 dni od dnia zakończenia miesiąca, w którym wykonano usługę a siódmy dzień jest ostatnim dniem na jej wystawienie. Data wystawienia faktury determinuje wtedy datę powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli jednak faktura nie zostanie wystawiona w dopuszczalnym terminie, moment powstania obowiązku podatkowego nie wyznacza wówczas data wystawienia faktury, lecz siódmy dzień od zakończenia miesiąca, w którym wykonano usługę. Świadczenie przedmiotowej usługi będzie podlegać opodatkowaniu według 22% stawki podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W kwestii udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie osobne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.