W zakresie uznania transakcji dostawy towaru za transakcje trójstronną w procedurze uproszczonej, kiedy (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia20.09.2012 r. (data wpływu 24.09.2012 r.), uzupełnionym w dniu 20.12.2012 (data wpływu 21.12.2012 r.), będące odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 12.12.2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 14.12.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji dostawy towaru za transakcje trójstronną w procedurze uproszczonej:

• w sytuacji, kiedy transport organizuje pierwszy z podatników w łańcuchu dostaw - jest prawidłowe.
  
• w sytuacji, kiedy transport towarów organizuje trzeci w kolejności podatnik w łańcuchu dostaw ? jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24.09.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji dostawy towaru za transakcje trójstronną w procedurze uproszczonej. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 19.12.2012 r., złożonym w dniu 20.12.2012 r. (data wpływu 21.12.2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12.12.2012 r. (data doręczenia 14.12.2012 r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu artykułami spożywczymi jak np. bagietki, rogaliki, bułki, bułeczki. Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług. Dokonywać będzie ona zakupu towaru od kontrahentów z Francji, Holandii, Belgii. Następnie towar będzie sprzedawany i transportowany do kontrahentów w Czechach bez przekraczania granicy polskiej. Towar będzie transportowany bezpośrednio z terytorium Francji, Holandii, Belgii na terytorium Czech.

Transport będzie organizowany zarówno przez producentów (z zakładów produkcyjnych do magazynu głównego na terenie Francji, Holandii, Belgii) jak również przez trzeci podmiot w obrocie (z magazynu producenta na terenie Francji, Holandii, Belgii do Czech). W przypadku, kiedy transport towarów, w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, organizuje trzeci w kolejności podatnik, nie działa on na rzecz pierwszego lub drugiego w kolejności podatnika. Kontrahent z Czech (klient) może odebrać towar tylko i wyłącznie w ściśle wyznaczonym do tego miejscach (magazyn we Francji, magazyn w Holandii i Belgii) a następnie własnym środkiem transportu dokonuje wywozu towaru na teren Czech.

Kontrahent z Francji, Holandii, Belgii, Czech i Polski są podatnikami VAT zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w danych krajach. Podmioty z Francji, Holandii, Belgii będą występować jako pierwszy uczestnik obrotu, polski podmiot występuje jako drugi uczestnik obrotu, kontrahenci z Czech jako trzeci uczestnik. Faktury będą wystawiane pomiędzy pierwszym i drugim uczestnikiem obrotu oraz drugim i trzecim. Spółka w wystawionej dla kontrahenta z Czech fakturze wskaże, że jest on zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od realizowanej transakcji. Wystawiona przez Spółkę faktura odpowiadać będzie właściwym przepisom ustawy o podatku VAT.

Sp. z o.o. nie posiada własnych zakładów produkcyjnych, w związku z czym w celu realizacji zamówienia, zwróci się bezpośrednio do ich producentów z terenu Francji, Holandii, Belgii którzy należą do grupy D. SA. Dostawcy Ci stosują wspólną politykę w zakresie organizacji procesu produkcji i odbioru towaru przez klienta. W związku z czym zakłady produkcyjne charakteryzują się:

• specjalizują się w ściśle określonym asortymencie bądź grupie produktów,
  
• realizacja zamówień wymaga współpracy wielu zakładów,
  
• znajdują się w różnych miejscach we Francji, Holandii, Belgii .
  
• po zakończonym procesie produkcyjnym towar jest transportowany z zakładu do magazynu
  
  
  

V. w północnej części Francji, do magazynu w Holandii, Belgii. W niektórych przypadkach wymaga to pokonania znacznych odległości np. zakłady produkcyjne na południu Francji czy na zachodzie Francji. Koszt transportu ponoszone przez producenta są doliczane do ceny sprzedaży.
-klient może odebrać towar tylko i wyłącznie w ściśle wyznaczonych do tego miejscach: magazyn V. we Francji, magazyn w Holandii i Belgii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dokonywane przez Spółkę transakcje stanowić będą wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne, do których ma zastosowanie procedura uproszczona, określona w art. 135 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dokonywane przez Spółkę transakcje będą stanowić wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne, które będą mogły być rozliczane przy zastosowaniu procedury uproszczonej, określonej w art. 135 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 141 Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej aby móc skorzystać z procedury uproszczonej w ramach transakcji trójstronnej trzeba spełnić następujące warunki:

1. nabycia towarów dokonuje podatnik, który nie ma siedziby w danym państwie członkowskim, ale który został zidentyfikowany do celów VAT w innym państwie członkowskim;
2. nabycie towarów jest dokonywane do celów ich późniejszej dostawy przez podatnika, o którym mowa w lit. a), na terytorium tego samego państwa członkowskiego;
3. towary nabyte w ten sposób przez podatnika, o którym mowa w lit. a), są bezpośrednio wysyłane lub transportowane z państwa członkowskiego innego niż państwo, w którym został on zidentyfikowany do celów VAT, do osoby, na rzecz której ma on dokonać późniejszej dostawy;
4. osoba, na rzecz której dokonywana jest późniejsza dostawa, jest innym podatnikiem lub osobą prawną niebędącą podatnikiem zidentyfikowaną do celów VAT w tym samym państwie członkowskim;
5. osoba, o której mowa w lit. d), została uznana zgodnie z art. 191 za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT należnego z tytułu dostawy dokonanej przez podatnika, który nie ma siedziby w państwie członkowskim, w którym podatek jest należny.
   
   

Według art. 135 ustawy o VAT, aby wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna mogła zostać rozliczona zgodnie z procedurą uproszczoną muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

1. trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspółnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
2. przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego,
3. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
4. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka,
5. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport łub wysyłka,
6. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
7. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.
   
   
   

Tak więc art. 141 Dyrektywa 2006/112/WE Rady nie wyklucza możliwości skorzystania z uproszczenia, od konieczności ponoszenia kosztów transportu przez pierwszy lub drugi podmiot w obrocie jak to ma miejsce w art. 135 pkt 2 ustawy o VAT. Skoro producenci z Francji Holandii, Belgii ponoszą część kosztów związanych z transportem jako pierwszy uczestnik obrotu, drugi podmiot jakim jest podmiot polski może skorzystać z uproszczenia określonego w art. 135 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, w sytuacji, kiedy transport organizuje pierwszy z podatników w łańcuchu dostaw, natomiast za nieprawidłowe w sytuacji, kiedy transport towarów organizuje trzeci w kolejności podatnik w łańcuchu dostaw.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) ? dalej zwana ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Z przepisu art. 5 ust. 1 ww. ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, iż dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia) - miejsce świadczenia determinuje miejsce opodatkowania danej czynności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu artykułami spożywczymi jak np. bagietki, rogaliki, bułki, bułeczki. Zakupu towaru dokonuje od kontrahentów z Francji, Holandii, Belgii. Następnie towar będzie sprzedawany i transportowany do kontrahentów w Czechach bez przekraczania granicy polskiej. Towar będzie transportowany bezpośrednio z terytorium Francji, Holandii, Belgii na terytorium Czech. Transport będzie organizowany zarówno przez producentów (z zakładów produkcyjnych do magazynu głównego na terenie Francji, Holandii, Belgii) jak również przez trzeci podmiot w obrocie (z magazynu producenta na terenie Francji, Holandii, Belgii do Czech). W przypadku, kiedy transport towarów, w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, organizuje trzeci w kolejności podatnik, nie działa on na rzecz pierwszego lub drugiego w kolejności podatnika. Kontrahenci z Francji, Holandii, Belgii, Czech i Polski są podatnikami VAT zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w danych krajach. Podmioty z Francji, Holandii, Belgii będą występować jako pierwszy uczestnik obrotu, Wnioskodawca występuje jako drugi uczestnik obrotu, kontrahenci z Czech jako trzeci uczestnik. Faktury będą wystawiane pomiędzy pierwszymi i drugim uczestnikiem obrotu oraz drugimi i trzecim. Wnioskodawca w wystawionej dla kontrahenta z Czech fakturze wskaże, że jest on zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od realizowanej transakcji.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dokonywane transakcje stanowić będą wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne, do których ma zastosowanie procedura uproszczona, określona w art. 135 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ww. ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy. Transakcje łańcuchowe, ze względu na uregulowanie prawne, można podzielić na wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne oraz na transakcje pozostałe.

W kontekście handlu wewnątrzwspólnotowego, transakcja trójstronna może wystąpić w przypadku, gdy towary są przewożone bezpośrednio od dostawcy w jednym państwie członkowskim Unii Europejskiej do ostatecznego odbiorcy w innym państwie członkowskim, według poleceń podmiotu pośredniczącego, zlokalizowanego w kolejnym państwie członkowskim.

Na mocy art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

1. trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
2. przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.
   
   

Wnioskodawca w swoim zdarzeniu przyszłym wskazuje, że transport towarów będzie organizowany zarówno przez producentów, tj. pierwszych podatników w łańcuchu dostaw, jak również przez klienta z Czech, tj. trzeci podmiot w obrocie.

W kontekście powyższych przepisów, w sytuacji, kiedy transport organizowany jest przez pierwszego podatnika w łańcuchu dostaw, stwierdzić należy, że dyspozycja art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy zostanie wypełniona, a przedmiotowa transakcja będzie mogła zostać rozliczona według procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Zatem, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Natomiast, w sytuacji, kiedy towar nie jest transportowany przez pierwszy lub drugi w kolejności podmiot uczestniczący w transakcji, wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nie wystąpi, gdyż towar będący przedmiotem obrotu jest transportowany przez trzeciego w kolejności podatnika VAT lub na jego rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym taka transakcja, nie może być uznana za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, a tym samym nie może być rozliczana przy zastosowaniu uproszczonej procedury rozliczania VAT stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy. Oznacza to, że rozliczenie transakcji, w przypadku której transport towaru jest organizowany przez trzeciego w kolejności podatnika może być dokonane tylko na zasadach ogólnych.

Powyższe wynika z przepisów dotyczących ustalenie miejsca dokonania dostawy, gdyż każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią ? miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalanie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Kiedy przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez trzeciego w kolejności podatnika VAT lub na jego rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, to stosownie do art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT:

• tylko jednej dostawie w łańcuchu można przypisać przemieszczenie towaru (zatem tylko jedna dostawa może być dostawą ruchomą),
  
• pozostała dostawa w łańcuchu jest dostawa nieruchomą.
  
  
  

Ponieważ towar jest transportowany między dwoma państwami członkowskimi ? od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, w łańcuchu tym wystąpi tylko jedna wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru i jedno wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, tworzące razem dostawę ruchomą.

Miejscem dostawy dla dostaw poprzedzających transport towaru jest miejsce rozpoczęcia transportu towarów. Natomiast miejscem dostawy dla dostaw następujących po transporcie towaru jest miejsce zakończenia transportu towaru

Tym samym pierwsza dostawa ? dokonana pomiędzy pierwszym w kolejności uczestnikiem transakcji, a Wnioskodawcą ? jest dostawą ?nieruchomą? i stosownie do art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy, miejscem jej opodatkowania jest państwo rozpoczęcia transportu towarów czyli Francja, Holandia lub Belgia, w zależności od tego, z którego magazynu towar jest wysyłany.

W wyniku dokonania dostawy ?nieruchomej? towary nie są ani wysyłane ani transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu, zatem w przedmiotowej sprawie pierwszy uczestnik transakcji rozpoznaje dostawę krajową na terytorium kraju, w którym rozpoczęto przemieszczanie towarów.

Należy również zwrócić uwagę, iż pierwsza dostawa, ze względu na przyporządkowanie transportu dostawie po niej następującej, nie skutkuje u Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, lecz jest dla Wnioskodawcy nabyciem dokonanym na terytorium kraju rozpoczęcia transportu.

Natomiast druga dostawa, realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz trzeciego podmiotu, jest dostawą ?ruchomą?, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, której miejscem opodatkowania jest państwo, w którym transport towarów się rozpoczyna i na gruncie przepisów unijnych może zostać uznana w państwie, w którym transport się rozpoczyna za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 138 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), o ile spełnione zostaną warunki określone przez państwo członkowskie w którym będzie miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów tj. we Francji, Holandii, czy Belgii.

W myśl art. 138 ust. 1 Dyrektywy, Państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Należy jednakże podkreślić, iż powyższa wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów następuje na terytorium kraju, w którym rozpoczęto przemieszczanie towarów, nie zaś na terytorium Polski, zatem miejscem jej opodatkowania jest państwo rozpoczęcia transportu towarów. Tym samym dostawa realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz trzeciego uczestnika obrotu podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia ich transportu do nabywcy (do podmiotu trzeciego) według zasad obowiązujących w tym państwie.

Tym samym dostawa towaru przez Wnioskodawcę, dokumentowana fakturą VAT, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski.

Jak wskazano wyżej, dostawa (dokumentowana fakturą VAT wystawioną przez Wnioskodawcę), dokonana pomiędzy Wnioskodawcą a trzecim uczestnikiem, jest dostawą ?ruchomą?, opodatkowaną w kraju członkowskim rozpoczęcia transportu towarów, a więc w kraju innym niż Polska.

Reasumując stwierdzić należy, iż w sytuacji, kiedy transport towarów organizowany jest przez trzeciego podatnika w łańcuchu dostaw, przedstawiona transakcja nie jest wewnątrzwspólnotową transakcją trójstronną, a zatem nie jest też objęta procedurą uproszczona, o której mowa w art. 135 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.