W zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami

W zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami - jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE


W dniu 3 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Pan M. (dalej: Wnioskodawca), od września 2012 r., prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą C.. Głównym przedmiotem powyższej działalności jest świadczenie usług ogólnobudowlanych, m.in. wykonywanie tynków, instalowanie drzwi, malowanie wewnętrzne i zewnętrzne budynków oraz wykonywanie konstrukcji pokryć dachowych.

Wnioskodawca wykonuje powyższe usługi na terytorium Polski oraz Szwecji. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce, nie jest obecnie zarejestrowany jako podatnik VAT w Szwecji.


Usługi wykonywane na terytorium Szwecji w całości świadczone są dla szwedzkich kontrahentów, którzy prowadzą działalności gospodarcze i są podatnikami szwedzkiego podatku od wartości dodanej. Usługi takie Wnioskodawca świadczy jako podwykonawca, umowy z kontrahentami zawierane są na konkretne świadczenia, czas trwania których, z reguły nie przekracza trzydziestu dni.

W III i IV kwartale 2013 r., Wnioskodawca był zarejestrowany w Szwecji jako podatnik tamtejszego podatku od wartości dodanej ale od początku 2014 r. nie posiada już takiego statusu.


Podatnik nie ma w Szwecji stałego miejsca prowadzenia działalności, żadnej zorganizowanej struktury biznesowej, stałej placówki, biura, magazynu, filii, warsztatu, fabryki etc., budowy trwają z reguły nie dłużej niż trzydzieści dni (a już z pewnością żadna nie przekracza nawet pół roku) z kolei jego pobyty zawodowe w Szwecji determinowane są realizowanymi aktualnie (w czasie tych pobytów usługami). W praktyce, łączny czas pobytu w Szwecji może przekroczyć 183 dni.

Podkreślić trzeba, że jedyną siedzibą prowadzonej działalności Wnioskodawcy jest siedziba na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w W. W Polsce, w W. w którym mieszka wraz z rodziną, znajduje się centrum interesów życiowych Wnioskodawcy.


Wnioskodawca, wykonując świadczenia dla swych kontrahentów, wykorzystuje własne narzędzia jak również, w zależności od potrzeb i zakresu wykonywanych usług, niekiedy korzysta z narzędzi, w tym specjalistycznego sprzętu powierzonego mu przez zlecającego. Podkreślić jednak należy, że w przypadku powierzenia Wnioskodawcy narzędzi przez zlecającego są one wykorzystywane przez pracowników i zleceniobiorców Wnioskodawcy wyłącznie na potrzeby i w czasie świadczenia usług dla Zlecającego, który takie narzędzie udostępnił Wnioskodawcy. W żadnym przypadku narzędzia takie nie są, i nie mogą być, wykorzystywane przez Wnioskodawcę na jego potrzeby osobiste jak również dla wykonywania usług dla innych podmiotów niż Zlecający, który udostępnił takie narzędzie Wnioskodawcy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej i na jej potrzeby wnioskodawca zatrudnia, w ramach stosunków pracy, pracowników. Stałe miejsce świadczenia pracy pracowników znajduje się w Polsce, w W., w miejscu siedziby prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy i z tego miejsca pracownicy delegowani są do wykonywania konkretnych prac, w tym na budowy w Szwecji. Ze względu na to, że czas świadczenia usług na konkretnych budowach, z reguły, nie przekracza trzydziestu dni (o czym było powyżej), również pracownicy, co jest tego oczywistą konsekwencją, nie przebywają w danym miejscu dłużej niż taki okres. Z uwagi na swoją specyfikę, oraz okoliczności (w szczególności miejsce świadczenia pracy w W.), wyjazdy na budowy, również do Szwecji, klasyfikowane są jako podróże służbowe pracowników. W zależności od aktualnych potrzeb, wyznaczanych zawartymi umowami z kontrahentami i na potrzeby ich realizacji (poszczególnych prac w ramach takich), Wnioskodawca zatrudnia, dodatkowo, osoby fizyczne w ramach umów zlecenia.


Delegując pracowników i osoby zatrudnione w ramach umowy zlecenia Wnioskodawca zapewnia im świadczenia i zwraca koszty na zasadach właściwych dla podróży służbowych pracowników.

Ze względu na potrzebę bezpośredniej realizacji usług (nadzór, kontrola, kierowanie pracami zatrudnionych osób) łączny czas pobytu w Szwecji, w różnych jej częściach, na różnych budowach (z których czas trwania każdej, z reguły, nie przekracza trzydziestu dni - o czym powyżej), w sumie Wnioskodawca przebywa w Szwecji ponad sześć miesięcy w roku. Wobec powyższych okoliczności, obecnie, całość rozliczeń podatkowych Wnioskodawca dokonuje w Polsce.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku od towarów i usług:


Czy Wnioskodawca świadcząc usługi ogólnobudowlane na terytorium Szwecji prawidłowo przyjmuje, iż czynności takie nie podlegają opodatkowaniu polskim VAT ale, na warunkach określonych w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, przysługuje mu prawo do rozliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z takimi usługami?


Zdaniem Wnioskodawcy, świadcząc usługi ogólnobudowlane na terytorium Szwecji, prawidłowo przyjmuje, iż czynności takie nie podlegają opodatkowaniu polskim VAT a na warunkach określonych w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, przysługuje mu prawo do rozliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z takimi usługami.

Ze względu na to, że usługi realizowane przez Wnioskodawcę, jako roboty budowlane, są związane z konkretnymi nieruchomościami, definiując miejsce ich świadczenia należy zastosować przepisy art. 28e ustawy o VAT. To oznacza, że w przypadku usług związanych z nieruchomościami położonymi w Szwecji, miejsce ich opodatkowania znajduje się w tym kraju i usługi takie nie podlegają opodatkowaniu polskim VAT. Ze względu na to, że Wnioskodawca nie jest obecnie zarejestrowany jako podatnik szwedzkiego podatku od wartości dodanej, stąd wartość takich usług prezentowana jest w deklaracji VAT-7K w poz. 11 ale ze względu na brak spełnienia przesłanek zapisanych w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT już nie w poz. 12 ani w deklaracji VAT UE. Ze względu na to, że usługi świadczone na terytorium Szwecji podlegałyby w Polsce opodatkowaniu (gdyby tu było ich miejsce świadczenia), nie korzystałyby ze zwolnienia od VAT, a co za tym idzie podatnik miałby prawo do rozliczenia podatku naliczonego z nimi powiązanego, przysługuje mu, pod warunkiem wykazania związku pomiędzy dokonywanymi zakupami/importem a tymi czynnościami, prawo do rozliczenia powiązanego z nimi podatku naliczonego. Ma bowiem w takiej sytuacji zastosowanie przepis art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT. Oczywiście pozostałe przepisy art. 86 ustawy o VAT, w tym dotyczące źródła podatku naliczonego czy terminu odliczana VAT naliczonego, mają tutaj zastosowanie.


Na poparcie powyższego stanowiska, warto przytoczyć uzasadnienie wyroku ETS z dnia 21 października 2010 r. w sprawie C-385/00, w którym zostało stwierdzone, że:


  1. ?Podatnik zidentyfikowany dla celów podatku VAT może odliczyć naliczony podatek VAT i/lub VAT od przywozu w odniesieniu do towarów i/lub usług nabytych i/lub przywiezionych, w przypadku gdy towary te i/lub usługi wykorzystywane są przy następującej działalności podatnika VAT:
    1. dostawie towarów i/lub świadczeniu usług, od których pobiera się VAT;
    2. dostawie towarów i/lub świadczeniu usług poza terytorium państwa jeżeli na podstawie niniejszej ustawy taka dostawa towarów i/lub świadczenie usług nie byłaby zwolniona od VAT jeżeli miałaby miejsce na terytorium krajowym?.

W odniesieniu do podatku naliczonego związanego ze sprzedażą krajową (tj. opodatkowaną polskim VAT) mają zastosowanie zasady ogólne.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z póżn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:


  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przepis ten wskazuje zakres czynności podlegających opodatkowaniu na terytorium kraju. Wśród tych czynności wymieniona została odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).


Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).


W przypadku świadczenia usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.


Przy czym wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 Działu V ustawy ?Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług? w art. 28a ustawodawca zawarł definicję podatnika. Zgodnie z tym przepisem na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:


  1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
    1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
    2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
  2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.


I tak zgodnie z art. 28e ustawy, stanowiącym implementację art. 47 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis ten ? jak wynika z jego brzmienia, stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Warunkiem zaliczenia określonej usługi do tego katalogu jest jej związek z nieruchomością, której dana usługa dotyczy. Wprawdzie usługi na nieruchomościach kojarzone są na ogół z usługami budowlanymi związanymi z konkretną nieruchomością, jednak pojęcie to jest znacznie szersze i obejmuje swoim zakresem cały szereg usług, które są nierozerwalnie związane z nieruchomościami. Ustawodawca krajowy i prawodawca unijny nie ograniczają tego zakresu do grupy konkretnych i określonych z nazwy usług, które stanowiłyby zamkniętą grupę i byłyby umiejscowione w jednym grupowaniu klasyfikacji statystycznej.


Dla zastosowania omawianej reguły ustalania miejsca świadczenia nie ma znaczenia to, czy usługodawca ma siedzibę (miejsce zamieszkania, stałe miejsce prowadzenia działalności) w państwie, gdzie jest położona nieruchomość. Miejscem świadczenia dla usług związanych z nieruchomościami jest państwo, w którym nieruchomość jest położona. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9(2)(a) VI Dyrektywy (która została zastąpiona przez ww. Dyrektywę 2006/112/WE) wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Rozwijając powyższą myśl, należy uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.


Zasada wyrażona w przepisie art. 28e ustawy, podobnie jak reguła artykułu 47 Dyrektywy, ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania co do miejsca jej położenia.


Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od września 2012 r., prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług ogólnobudowlanych, m.in. wykonywanie tynków, instalowanie drzwi, malowanie wewnętrzne i zewnętrzne budynków oraz wykonywanie konstrukcji pokryć dachowych. Wnioskodawca wykonuje powyższe usługi na terytorium Polski oraz Szwecji. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce, nie jest obecnie zarejestrowany jako podatnik VAT w Szwecji. Usługi wykonywane na terytorium Szwecji w całości świadczone są dla szwedzkich kontrahentów, którzy prowadzą działalności gospodarcze i są podatnikami szwedzkiego podatku od wartości dodanej. Usługi takie Wnioskodawca świadczy jako podwykonawca, umowy z kontrahentami zawierane są na konkretne świadczenia, czas trwania których, z reguły nie przekracza trzydziestu dni.

W III i IV kwartale 2013 r., Wnioskodawca był zarejestrowany w Szwecji jako podatnik tamtejszego podatku od wartości dodanej ale od początku 2014 r. nie posiada już takiego statusu. Podatnik nie ma w Szwecji stałego miejsca prowadzenia działalności, żadnej zorganizowanej struktury biznesowej, stałej placówki, biura, magazynu, filii, warsztatu, fabryki etc. Jedyną siedzibą prowadzonej działalności Wnioskodawcy jest siedziba na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.


Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy świadcząc usługi ogólnobudowlane na terytorium Szwecji prawidłowo przyjmuje iż czynności takie nie podlegają opodatkowaniu polskim VAT, ale na warunkach określonych w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, przysługuje mu prawo do rozliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z takimi usługami.


Mając na względzie wyżej cytowane przepisy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie miejsce świadczenia wykonywanych przez Wnioskodawcę usług ogólnobudowlanych (m.in. wykonywanie tynków, instalowanie drzwi, malowanie wewnętrzne i zewnętrzne budynków oraz wykonywanie konstrukcji pokryć dachowych) znajduje się w miejscu położenia nieruchomości, z którą te usługi są związane. Usługi te są niewątpliwie powiązane są z konkretną lokalizacją, w której mają być wykonane ww. prace ogólnobudowlane, a tym samym wypełniają dyspozycję art. 28e ustawy.

Zatem miejscem świadczenia opisanych we wniosku usług ogólnobudowlanych (m.in. wykonywanie tynków, instalowanie drzwi, malowanie wewnętrzne i zewnętrzne budynków oraz wykonywanie konstrukcji pokryć dachowych) realizowanych na nieruchomościach położonych na terytorium Szwecji, zgodnie z art. 28e ustawy, jest miejsce położenia nieruchomości tj. Szwecja. Tym samym przedmiotowe usługi wykonywane na nieruchomości położonej w Szwecji nie są opodatkowane na terytorium Polski.


Jednocześnie zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przy czym stosownie do art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.


Powyższe przepisy wskazują, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przy czym aby odliczyć kwoty związane z czynnościami, których miejsce świadczenia znajduje się poza granicami kraju, konieczne jest, aby kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju.

Zatem warunkiem do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju, jest to, aby - hipotetycznie ? w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju, podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady zatem, czynności świadczone poza terytorium kraju powinny mieć charakter sprzedaży opodatkowanej. Ponadto podatnik powinien posiadać dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.


Realizowane przez Wnioskodawcę opisane we wniosku usługi ogólnobudowlane (m.in. wykonywanie tynków, instalowanie drzwi, malowanie wewnętrzne i zewnętrzne budynków oraz wykonywanie konstrukcji pokryć dachowych) stanowią, co do zasady usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, z uwagi na przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz przywołane w niniejszej interpretacji przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadcząc usługi ogólnobudowlane na terytorium Szwecji prawidłowo przyjmuje, że czynności takie nie podlegają opodatkowaniu polskim VAT.


Jednocześnie Wnioskodawcy na warunkach określonych w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów dokonywanych na terytorium kraju (tj. importowanych lub nabywanych towarów i usług) związanych z wykonywanymi przez Wnioskodawcę usługami ogólnobudowlanymi na terytorium Szwecji, pod warunkiem, że Wnioskodawca posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z realizowanymi usługami.


Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należy uznać za prawidłowe.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika