Budynek mieszkalno-usługowy w części wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej - koszty (...)

8.8.2012

Budynek mieszkalno-usługowy w części wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej - koszty uzyskania przychodów.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2012 r. (data wpływu 27 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z budynkiem ? jest nieprawidłowe,

w pozostałym zakresie ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w m. in. art. 14b § 3 i 14f ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), w związku z czym pismem z dnia 4 lipca 2012 r., Nr IPTPB1/415-277/12-2/ASZ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 4 lipca 2012 r. skutecznie doręczono w dniu 6 lipca 2012 r., następnie w dniu 16 lipca 2012 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 13 lipca 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem posiada ustawową współwłasność małżeńską. Oboje z mężem prowadzą odrębne działalności gospodarcze (bez VAT), wykorzystując pomieszczenia części usługowej budynku mieszkalno-usługowego, który jest ich własnością. Małżonkowie nie posiadają w tym budynku odrębnych liczników na media (prąd, woda, ogrzewanie). Opłacają podatek od nieruchomości z działalności gospodarczej za część usługową, parking i drogę dojazdową. Do tej pory nie wliczali i nie wliczają kosztów używania tego budynku do kosztów swoich działalności. Ponoszą jednak koszty i chcieliby je prawidłowo rozliczać w swoich działalnościach. Budynek wykorzystywany w działalnościach małżonków nie jest ujęty w ewidencji środków trwałych.

Małżonek Wnioskodawczyni od stycznia 2012 r. wykorzystuje większość powierzchni budynku (z 233 m² - 189 m²) do prowadzenia swojej działalności medycznej (5 dni w tygodniu przez 6-7 godzin dziennie). Wnioskodawczyni korzysta 2 razy w tygodniu przez 3 godziny z jednego pomieszczenia (16 m²). Założenie odrębnych liczników nie wchodzi w rachubę (wiąże się z dodatkowymi kosztami).

Wnioskodawczyni jest opodatkowana od 1 stycznia 2012 r. podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych wg progresywnej stawki podatku. Jej małżonek natomiast opłaca podatek dochodowy wg. jednolitej stawki podatkowej 19% (podatek liniowy).

W piśmie z dnia 11 lipca 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż z mężem prowadzą odrębne jednoosobowe działalności gospodarcze (bez VAT). Wnioskodawczyni prowadzi działalność usługową - masaż leczniczy, mąż działalność usługową - praktykę lekarską. Wnioskodawczyni jest opodatkowana od 1 stycznia 2012 r. podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych wg progresywnej stawki podatku i prowadzi księgę przychodów i rozchodów. Mąż opłaca podatek dochodowy wg jednolitej stawki podatkowej 19% (podatek liniowy) i też prowadzi księgę przychodów i rozchodów.

Część mieszkalna o pow. 149,95 m² znajduje się na piętrze z odrębnym wejściem. Posiada odrębne liczniki na wodę i prąd. Nie posiada odrębnej instalacji CO. Wnioskodawczyni nie ogrzewa pomieszczeń części mieszkalnej (stan surowy) i ich nie użytkuje (mimo, że posiada zgodę na użytkowanie całego budynku). Część mieszkalna jest zwolniona z podatku od nieruchomości - decyzją Gminy. Część usługowa znajduje się na parterze z odrębnymi wejściami o powierzchni 234,85 m² oraz grunt o powierzchni 448,79 m² ? konieczny do prowadzenia działalności (utwardzona droga dojazdowa z parkingiem i powierzchnia zabudowy części usługowej). Część usługowa posiada odrębny z częścią mieszkalną licznik na wodę i prąd oraz wspólną instalację CO. Wnioskodawczyni z mężem ogrzewają tylko część usługową budynku. Podatek od nieruchomości płacony jest od całej części usługowej, tj. 234,85 m² wraz z gruntami koniecznymi do prowadzenia działalności, tj. 448,79 m². Rachunki z części usługowej za prąd i wodę oraz opał wystawiane są na obu małżonków i do tej pory nie wliczane w koszty żadnej z działalności. Jedno pomieszczenie o powierzchni 18 m², które wykorzystuje mąż Wnioskodawczyni w swojej działalności, wynajmowane jest obecnie na 2 godziny dziennie (od poniedziałku do piątku) z rozdziałem czasowym położnej środowiskowej prowadzącej indywidualną praktykę. Umowa najmu zawarta jest z obojgiem małżonków. Przychód z tytułu najmu rozliczany jest przez Wnioskodawczynię jako najem prywatny na zasadzie ryczałtu 8,5%. W części usługowej znajduje się pomieszczenie o powierzchni 28 m², które nie jest wykorzystywane w działalnościach małżonków. Mąż wykorzystuje większość powierzchni części usługowej budynku (z 234,85 m² - 189 m²) do prowadzenia swojej działalności przez 5 dni w tygodniu po 6-7 godzin dziennie. Wnioskodawczyni korzysta 2 razy w tygodniu przez 3 godziny z pomieszczenia o powierzchni 16 m². Wnioskodawczyni chciałaby ponoszone koszty na utrzymanie części usługowej prawidłowo rozliczać w Swojej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy przyjęcie procentowego podziału kosztów zgodnego z procentem powierzchni wykorzystywanych do prowadzenia działalności (media: prąd, woda, opał oraz podatek od nieruchomości) będzie prawidłowe? Rachunki obecnie brane są imiennie na obu małżonków. Gdyby małżonek sam wliczał całość kosztów do swojej działalności (generuje większość kosztów) byłoby to prawidłowe rozwiązanie? Wnioskodawczyni nie rozliczałaby w swojej działalności żadnych kosztów związanych z budynkiem. Na kogo wtedy brać rachunki? Na działalność męża Wnioskodawczyni, czy nadal imiennie na oboje małżonków? Które z tych rozwiązań jest prawidłowe i małżonkowie mogliby przyjąć je do rozliczenia kosztów w ich przypadku. Czy konieczna jest instalacja odrębnych liczników na media do pomieszczeń wykorzystywanych przez każdego z małżonków?
Czy podatek od nieruchomości z tytułu działalności można wliczać do kosztów działalności, gdy budynek nie jest środkiem trwałym ?
Jedno pomieszczenie (18 m²), które wykorzystuje mąż Wnioskodawczyni do swojej działalności wynajmowane jest na 2 godziny dziennie (od poniedziałku do piątku) z rozdziałem czasowym położnej środowiskowej, która prowadzi indywidualną praktykę. Obsługuje pacjentki z ich gminy więc musi mieć na terenie gminy gabinet. Zużycie prądu i wody jest praktycznie ?0?. Najem prywatny od tego pomieszczenia rozliczany jest przez Wnioskodawczynię. Czy w przypadku procentowego rozdziału kosztów będzie można te pomieszczenie uwzględnić w kosztach, czy też trzeba zmniejszyć koszty używania pomieszczenia o to pomieszczenie (media i podatek od nieruchomości)?
Małżonkowie posiadają też jedno pomieszczenie o pow. 28 m², którego nie wykorzystują w swoich działalnościach. Chcieliby wynająć je na świadczenie usług medycznych. Czy wtedy procentowy rozdział kosztów (media i podatek od nieruchomości) będzie dalej prawidłowym rozwiązaniem?
Gdyby małżonkowie wnieśli część usługową budynku jako środek trwały, czy można:
1. ustalić do obu działalności wartość początkową w równych częściach i rozliczać koszty po połowie?
2. ustalić wartość początkową budynku i rozliczać koszty zgodnie z procentowym wykorzystaniem powierzchni do prowadzenia działalności?
3. czy można wnieść jako środek trwały całą wartość początkową części usługowej do działalności męża (generuje prawie 100% kosztów) i rozliczać koszty w jednej działalności, mimo że prowadzona jest tam też działalność Wnioskodawczyni? Czy w takim układzie, Wnioskodawczyni może w tym budynku prowadzić swoją działalność?
4. co wtedy z rachunkami? Na kogo winny być wystawione: na firmę, czy imiennie na obu małżonków?
Co z umowami najmu - kto w każdym z omawianych przypadków zawiera urnowy najmu i rozlicza w swojej działalności ?

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 lipca 2012 r. Wnioskodawczyni przeformułowała ww. pytania i zadała następujące pytania:

Czy przyjęcie procentowego podziału kosztów zgodnego z procentem powierzchni wykorzystywanej do prowadzenia działalności (media: prąd, woda, opał i podatek od nieruchomości) będzie prawidłowe, gdy budynek nie jest wpisany do ewidencji środków trwałych i czy konieczne jest instalowanie odrębnych liczników?
Czy Wnioskodawczyni może wliczać całość kosztów do Swojej działalności i czy wtedy rachunki mogą pozostać na obu małżonków, czy też musi je brać na Swoją działalność?
Czy podatek od nieruchomości z tytułu działalności można wliczać do kosztów działalności, gdy budynek nie jest środkiem trwałym?
Czy w przypadku procentowego rozdziału kosztów będzie można wynajmowane pomieszczenie o powierzchni 18 m² uwzględnić w kosztach, czy też trzeba zmniejszyć koszty używania pomieszczenia o to pomieszczenie (media i podatek od nieruchomości)?
Gdyby Wnioskodawczyni wynajęła pomieszczenie o powierzchni 28 m² (którego nie wykorzystuje z mężem w swoich działalnościach) na świadczenie usług medycznych, to czy procentowy rozdział kosztów będzie dalej prawidłowym rozwiązaniem?
Gdyby Wnioskodawczyni wniosła część usługową budynku jako środek trwały, czy można:
1. ustalić do obu działalności wartość początkową w równych częściach i rozliczać koszty po połowie?
2. ustalić wartość początkową budynku i rozliczać koszty zgodnie z procentowym wykorzystaniem powierzchni do prowadzenia działalności?
3. czy można wnieść jako środek trwały całą wartość początkową części usługowej do działalności Wnioskodawczyni i rozliczać koszty w całości, mimo, że prowadzona jest tam też działalność męża?
4. co wtedy z rachunkami - czy mogą pozostać imienne na obu małżonków czy muszą być wystawiane na firmę?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku z dnia 11 lipca 2012 r.

, odnośnie pytania Nr 1, prowadząc wspólnie z mężem odrębne działalności gospodarcze do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności w przypadku, gdy budynek nie jest wpisany do ewidencji środków trwałych, może zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczyć wydatki ponoszone na tzw. media, czyli energię elektryczną, woda, opał oraz podatek od nieruchomości. Obciążając nimi koszty podatkowe można przyjąć zastosowanie współczynnika powierzchni wykorzystywanej w działalności gospodarczej przez każdego małżonka do powierzchni budynku ogółem. W ocenie Wnioskodawczyni instalacja odrębnych liczników nie jest konieczna do rozliczania tych kosztów.

W kwestii pytania Nr 2, Wnioskodawczyni uważa, że może wliczać całość kosztów w Swojej działalności, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż drugi małżonek nie rozlicza w swojej działalności kosztów ponoszonych na utrzymanie tego budynku. Rachunki zaś mogą pozostać imienne na obojga małżonków, bo budynek nie jest środkiem trwałym w żadnej działalności.

W ocenie Wnioskodawczyni (pytanie Nr 3) nie ma żadnych przeciwskazań aby podatek od nieruchomości z tytułu działalności zaliczyć zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych proporcjonalnie procentowo do kosztów uzyskania przychodów w działalności prowadzonej przez obojga małżonków nawet, gdy budynek nie jest w ewidencji środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, odnośnie pytania Nr 4, trzeba zmniejszyć koszty uzyskania przychodów (media i podatek od nieruchomości) o używane pomieszczenie, proporcjonalnie procentowo udział powierzchni do wynajmowanego pomieszczania na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kwestii pytania Nr 5, Wnioskodawczyni uważa, iż w przypadku pomieszczenia o pow. 28 m², którego nie wykorzystuje z mężem w swoich działalnościach, wynajmując je na świadczenie usług medycznych rozdział procentowy powierzchni i wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów (media i podatek od nieruchomości) będzie prawidłowym rozwiązaniem, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni odnosząc się do pytania Nr 6 wskazuje, iż sposób ustalania wartości początkowej środka trwałego, gdy stanowi on współwłasność podatnika, wynika z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość początkową tego składnika majątku ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika. Jednocześnie zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W ocenie Wnioskodawczyni, jeżeli nieruchomość będąca składnikiem majątku wspólnego wykorzystywana jest gospodarczo przez obydwojga małżonków równocześnie, to każdy z nich może dla celów amortyzacji przyjąć jej wartość początkową w wysokości procentu odpowiadającemu wykorzystywanej przez siebie części zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty uzyskania przychodu tego budynku (jak np. media, podatek od nieruchomości i remonty budynku i inne) również powinny być rozliczane procentowo, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rachunki w tym przypadku mogą być natomiast wystawione na obojga małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z budynkiem ? uznaje się za nieprawidłowe,

w pozostałym zakresie ? uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Jak wskazuje natomiast art. 22f ust. 4 tej ustawy, jeżeli tylko część budynku mieszkalnego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej budynku odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tego budynku.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się:

w razie odpłatnego nabycia ? cenę ich nabycia;

1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia ? cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b;

w razie wytworzenia we własnym zakresie ? koszt wytworzenia;
w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości;
w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:
1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne ? jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie ? jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
3. wartość określoną zgodnie z art. 19 ? jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie;
w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b, ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Stosownie do treści art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem prowadzą odrębne jednoosobowe działalności gospodarcze (bez VAT). Wnioskodawczyni prowadzi działalność usługową - masaż leczniczy, mąż działalność usługową - praktykę lekarską. Wnioskodawczyni jest opodatkowana od 1 stycznia 2012 r. podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych wg progresywnej stawki podatku i prowadzi księgę przychodów i rozchodów. Mąż opłaca podatek dochodowy wg jednolitej stawki podatkowej 19% (podatek liniowy) i też prowadzi księgę przychodów i rozchodów.

Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami nieruchomości - budynku mieszkalno-usługowego oraz przyległych gruntów. Małżonkowie opłacają podatek rolny, podatek od nieruchomości (budynki i garaże) oraz podatek od gruntów i nieruchomości z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Wykorzystują pomieszczenia części usługowej ww. budynku mieszkalno-usługowego do świadczenia usług w swoich działalnościach. Część mieszkalna o pow. 149,95 m² znajduje się na piętrze z odrębnym wejściem. Posiada odrębne liczniki na wodę i prąd. Nie posiada odrębnej instalacji CO. Wnioskodawczyni nie ogrzewa pomieszczeń części mieszkalnej (stan surowy) i ich nie użytkuje (mimo, że posiada zgodę na użytkowanie całego budynku). Część mieszkalna jest zwolniona z podatku od nieruchomości - decyzją Gminy. Część usługowa znajduje się na parterze z odrębnymi wejściami o powierzchni 234,85 m² oraz grunt o powierzchni 448,79 m² ? konieczny do prowadzenia działalności (utwardzona droga dojazdowa z parkingiem i powierzchnia zabudowy części usługowej). Część usługowa posiada odrębny z częścią mieszkalną licznik na wodę i prąd oraz wspólną instalację CO. Wnioskodawczyni z mężem ogrzewają tylko część usługową budynku. Podatek od nieruchomości płacony jest od całej części usługowej, tj. 234,85 m² wraz z gruntami koniecznymi do prowadzenia działalności, tj. 448,79 m². Rachunki z części usługowej za prąd i wodę oraz opał wystawiane są na obu małżonków i do tej pory nie wliczane w koszty żadnej z działalności. Jedno pomieszczenie o powierzchni 18 m2, które wykorzystuje mąż Wnioskodawczyni w swojej działalności, wynajmowane jest obecnie na 2 godziny dziennie (od poniedziałku do piątku) z rozdziałem czasowym położnej środowiskowej prowadzącej indywidualną praktykę. Umowa najmu zawarta jest z obojgiem małżonków. Przychód z tytułu najmu rozliczany jest przez Wnioskodawczynię jako najem prywatny na zasadzie ryczałtu 8,5%. W części usługowej znajduje się pomieszczenie o powierzchni 28 m², które nie jest wykorzystywane w działalnościach małżonków. Mąż wykorzystuje większość powierzchni części usługowej budynku (z 234,85 m² - 189 m²) do prowadzenia swojej działalności przez 5 dni w tygodniu po 6-7 godzin dziennie. Wnioskodawczyni korzysta 2 razy w tygodniu przez 3 godziny z pomieszczenia o powierzchni 16 m².

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zauważyć, iż prowadząc działalność gospodarczą we własnym budynku należy określić powierzchnię użytkową zajętą na tą działalność, wyodrębniając ją z całości budynku. Wykorzystanie przez Wnioskodawczynię, do celów prowadzenia działalności, budynku mieszkalno-usługowego przez wyłączenie jego części lub całości z funkcji mieszkalnej, jest podstawą do zaliczenia w koszty tej działalności takich wydatków, jak podatek od nieruchomości płacony za część użytkową budynku, czynsz, energia elektryczna, woda, centralne ogrzewanie. Wymienione wydatki oczywiście nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu w całości, jeżeli tylko część powierzchni przeznaczona jest na działalność gospodarczą. Należy określić, jaka część budynku przypada na działalność gospodarczą Wnioskodawczyni i zaliczyć do kosztów opłaty odpowiadające udziałowi powierzchni użytkowej w powierzchni całego budynku. Podstawą rozliczeń takich opłat, jak np. media jest dokument zawierający pełną kwotę danego wydatku, którym musi dysponować przedsiębiorca. Formalnie, aby wydatek włączyć do kosztów działalności trzeba sporządzać dodatkową dokumentację, tzw. dowody wewnętrzne. W takich dokumentach wyszczególnia się konkretną kwotę do zaksięgowania (procent od pełnej kwoty), która stanowi koszt działalności Wnioskodawczyni. Zasady i sposób ewidencjonowania osiąganych przychodów, jak też ponoszonych wydatków reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zatem, wydatki związane z eksploatacją lokalu, o których mowa w przedstawionym przez Wnioskodawczynię zdarzeniu przyszłym mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej w części ustalonej proporcjonalnie do powierzchni wykorzystywanej na wykonywanie przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej w stosunku do całego budynku.

Natomiast nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej wydatki dotyczące części budynku, która użytkowana jest przez najemców na podstawie umowy najmu, jak również ta część budynku, która wykorzystywana jest przez Jej męża.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Siebie działalności gospodarczej wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem i eksploatacją budynku mieszkalno-usługowego, albowiem w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest związku przyczynowo-skutkowego między tymi wydatkami, a osiąganym przychodem z tej działalności.

Odnosząc się do ustalenia wartości początkowej środka trwałego i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej wartości początkowej tego środka trwałego stwierdzić należy, iż wartość początkową przedmiotowego budynku należy ustalić na podstawie art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A więc, Wnioskodawczyni, jeżeli jednocześnie z małżonkiem wykorzystuje na potrzeby odrębnie prowadzonych działalności gospodarczych wspólny budynek może go amortyzować w przypadającej na Niej części. Odpisy amortyzacyjne, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, o ile dokonywane będą z uwzględnieniem przepisów art. 22a-22n ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo wskazać należy, że niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Natomiast pytania przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczące obowiązku instalowania odrębnych liczników, jak i wystawiania rachunków nie dotyczą stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem kwestie te nie są regulowane ww. ustawą. W konsekwencji stwierdzić należy, iż odpowiedzi na przedmiotowe pytania niedotyczące przepisów prawa podatkowego, wykraczałaby poza zakres przedmiotowy pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749).

Ponadto, należy zauważyć, że z uwagi na to, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ww. ustawy ? niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do małżonka Wnioskodawczyni.

Dodatkowo należy podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a prowadzoną działalnością gospodarczą ? każdorazowo spoczywa na podatniku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.