Czy poniesione w latach 2007-2013 koszty związane z budową tymczasowego zjazdu publicznego z drogi (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości inwestycji drogowej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości inwestycji drogowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i uzyskuje dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej będąc wspólnikiem Przedsiębiorstwa ? Spółka Jawna.

W dniu 27 kwietnia 2012 r. Przedsiębiorstwo ? Spółka Jawna otrzymało pozwolenie od Starosty (decyzja nr ?.) na budowę budynku produkcyjno-magazynowego z częścią socjalno-biurową wraz z infrastrukturą towarzyszącą (kanalizacja, parkingi), zlokalizowanego na działkach należących do Wnioskodawcy i wykorzystywanych w działalności gospodarczej Spółki, oznaczonych nr ewid. w obrębie geodezyjnym Z?.. Budowa obiektu wymagała wybudowania drogi dojazdowej na obcym gruncie, należącym zgodnie z wypisem ze skorowidza działek Starosty K?. do Województwa ?, a zarządzanym przez ?.Zarząd Dróg Wojewódzkich w K?... W dniu 20 lipca 2012 r. Wojewoda ?. wydał decyzję nr ? dla Przedsiębiorstwa ?. Spółka Jawna, którą zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę tymczasowego zjazdu publicznego z drogi wojewódzkiej nr ?(działka nr ?.) na działkę nr ewid. ?. w miejscowości Z?, należącej do Wnioskodawcy. Zgodnie z decyzją ?. Zarządu Dróg Wojewódzkich termin użytkowania zjazdu wyznaczono do dnia 4 czerwca 2015 r., z możliwością jego przedłużenia.

Pierwsze wydatki związane z budową tymczasowego zjazdu publicznego z drogi wojewódzkiej poniesiono w 2007 r. Koszty poniesione przed wydaniem pozwolenia dotyczyły czynności niezbędnych do jego wydania, w szczególności były to koszty związane z pracami projektowymi zjazdu. Następne koszty poniesiono w latach 2011-2013. Były to koszty związane z uzyskaniem pozwolenia na budowę, robotami budowlanymi prowadzonymi zgodnie z projektem budowlanym, ułożeniem powierzchni asfaltowej, wynagrodzeniem inspektora budowy, opłatami za zajęcie pasa drogowego, inwentaryzacją powykonawczą zjazdu.

Koszty związane z wytworzeniem zjazdu tymczasowego Wnioskodawca ujął w księgach rachunkowych Spółki Jawnej na koncie zwiększenie wartości środków trwałych w budowie. W listopadzie 2013 r. inwestycja w postaci budynku oraz drogi dojazdowej została oddana do użytkowania. Z uwagi na brak tytułu własności do tymczasowego zjazdu wybudowanego na gruncie będącym we władaniu ?. Zarządu Dróg Wojewódzkich. Wnioskodawca uznał, że zjazd nie może być środkiem trwałym ani inwestycją w obcych środkach trwałych, a więc nie jest możliwe dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

W listopadzie 2013 r. całość kosztów poniesionych na wybudowanie tymczasowego zjazdu z drogi wojewódzkiej została wyksięgowana z nakładów na środki trwałe w budowie i odniesiona w ciężar kosztów.

Na realizowaną inwestycję w postaci budynku i zjazdu tymczasowego z drogi wojewódzkiej Spółka w 2013 r. otrzymała dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego (nr ?..), współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach działania 1.1 ?Bezpośrednie wsparcie sektora mikro, małych i średnich przedsiębiorstw? Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ?? na lata 2007-2013. Dofinansowanie otrzymano w wysokości 45% wydatków kwalifikowanych, dlatego do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zaliczył tylko koszty do wysokości wkładu własnego (w części nie pokrytej dofinansowaniem).

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione w latach 2007-2013 koszty związane z budową tymczasowego zjazdu publicznego z drogi wojewódzkiej w części dotyczącej wkładu własnego Wnioskodawcy (nieobjęte dofinansowaniem opisanym w opisie stanu faktycznego), mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów związanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą w 2013 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione w latach 2007-2013 koszty związane z budową tymczasowego zjazdu publicznego z drogi wojewódzkiej w części dotyczącej wkładu własnego (nieobjęte dofinansowaniem z Urzędu Marszałkowskiego), może zaliczyć w 2013 r. do kosztów uzyskania przychodów związanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą.

Koszty związane z budową tymczasowego zjazdu publicznego z drogi wojewódzkiej są kosztem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej ustawą o PDOF), dotyczącym źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawcy poniesione wydatki miały wpływ na powstanie i zabezpieczenie źródła przychodów. Wnioskodawca w celu zapewnienia wjazdu do budynku wykorzystywanego w działalności gospodarczej wybudował tymczasowy zjazd z drogi wojewódzkiej. Koszty budowy poniesiono w celu zabezpieczenia istnienia źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność prowadzona w postaci spółki jawnej przez Wnioskodawcę. Ponieważ koszt budowy zjazdu jest następstwem zdarzenia zaliczonego zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF do źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej, to został on ujęty w księgach rachunkowych Spółki Jawnej Wnioskodawcy, prowadzonych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości.

Poniesione koszty związane z budową tymczasowego zjazdu publicznego z drogi wojewódzkiej stanowią koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, które są potrącane, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 5d tej ustawy, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury, albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, koszty budowy zjazdu opisane w stanie faktycznym (nieobjęte dofinansowaniem opisanym w opisie stanu faktycznego) stanowią koszt uzyskania przychodów ze źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, w 2013 r., tj. w dniu ujęcia w księgach rachunkowych jako koszt.

Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w analogicznych interpretacjach indywidualnych organów podatkowych dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych m. in. w interpretacji: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2010 r., Nr ?. oraz z dnia 17 stycznia 2008 r., Nr ?., a także Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 listopada 2012 r., Nr ?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zauważyć należy, że na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy spółek osobowych. Zgodnie bowiem z przepisem art. 8 ust. 1 tej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, powyższą zasadę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zatem, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

• faktycznego poniesienia wydatku,
  

• istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,
  

• braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,
  

• odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.
  
  

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Należy przy tym mieć na uwadze, iż obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 pkt 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22a ust. 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej ?inwestycjami w obcych środkach trwałych?,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

- zwane także środkami trwałymi,

4. tabor transportu morskiego w budowie, sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) w grupie "statki" o symbolu 35.11, zaliczone do branży 1051-1053 Systematycznego Wykazu Wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego (Dz. U. z 1997 r. Nr 42, poz. 264 i z 1999 r. Nr 92, poz. 1045).
   
   

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia ?inwestycji w obcych środkach trwałych?. Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych to poniesione przez podatnika nakłady w cudzym środku trwałym, niebędącym własnością podatnika, ale używanym w prowadzonej przez niego działalności na podstawie tytułu prawnego, np. umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

W świetle tego przepisu otrzymany przez przedsiębiorcę zwrot wydatków w formie ich refundacji (dofinansowania) powoduje, że wydatki te nie mogą być ujęte w kosztach uzyskania przychodów. W sytuacji otrzymania w ramach przyznanej pomocy refundacji poniesionych wydatków, podatnik jest zobowiązany do skorygowania - zmniejszenia - kosztów uzyskania przychodów o otrzymane dofinansowanie. Zauważyć tu należy, iż zawarte w powołanym przepisie sformułowanie ?bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)? dotyczy także wydatków, które zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane, np. z dotacji, refundacji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, otrzymała pozwolenie na budowę budynku produkcyjno-magazynowego z częścią socjalno-biurową wraz z infrastrukturą na działkach należących do Wnioskodawcy i wykorzystywanych w działalności gospodarczej Spółki. Budowa obiektu wymagała wybudowania drogi dojazdowej na gruncie należącym do Województwa ?., a zarządzanym przez ?. Zarząd Dróg Wojewódzkich. W lipcu 2012 r. Wojewoda ?.. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę tymczasowego zjazdu publicznego z drogi wojewódzkiej na działkę należącą do Wnioskodawcy. Zgodnie z decyzją termin użytkowania zjazdu wyznaczono do dnia 4 czerwca 2015 r., z możliwością jego przedłużenia.

Pierwsze wydatki związane z budową tymczasowego zjazdu publicznego z drogi wojewódzkiej poniesiono w 2007 r. Następne koszty poniesiono w latach 2011-2013. W listopadzie 2013 r. inwestycja w postaci budynku oraz drogi dojazdowej została oddana do użytkowania. Wnioskodawca wskazał ponadto, że nie posiada tytułu własności do tymczasowego zjazdu, który znajduje się na gruncie należącym do Województwa.

Wnioskodawca koszty związane z wybudowaniem zjazdu tymczasowego ujął w księgach rachunkowych Spółki jawnej na koncie zwiększenie wartości środków trwałych w budowie. W listopadzie 2013 r. koszty te odniósł w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Na realizowaną inwestycję w postaci budynku i zjazdu tymczasowego z drogi wojewódzkiej Spółka jawna w 2013 r. otrzymała dofinansowanie w wysokości 45% wydatków kwalifikowanych, dlatego do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zaliczył tylko koszty do wysokości wkładu własnego (w części niepokrytej dofinansowaniem).

Zauważyć tu należy, że skoro zjazd z drogi wojewódzkiej, który wybudowała Spółka jawna nie stanowi jej własności, to ww. zjazdu nie można uznać za środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rozpatrywanym przypadku nie można również zasadnie wywodzić, że sporne wydatki na infrastrukturę drogową stanowią inwestycję w obcy środek trwały w rozumieniu art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, a więc inwestycję polegającą na poniesieniu nakładów na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. W analizowanym stanie faktycznym Spółka jawna nie będzie miała żadnego tytułu prawego, wskazanego wyżej, do używania zjazdu publicznego z drogi wojewódzkiej. Z tego też względu, wydatki związane z nakładami podatnika na budowę zjazdu nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w ciężar kosztów uzyskania przychodów w formie odpisów amortyzacyjnych.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż wydatki poczynione przez Spółkę, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, na budowę zjazdu umożliwiającego wjazd na teren, na którym Spółka prowadzi działalność gospodarczą, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż brak ww. wjazdu na teren prowadzenia działalności gospodarczej może mieć negatywny wpływ na możliwość osiągania przychodów z działalności gospodarczej.

Podkreślić przy tym należy, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność. Przy czym nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Działalność gospodarcza, co do zasady, nastawiona jest na zysk, czyli osiąganie dochodu. Skutki podejmowanych nietrafionych decyzji gospodarczych nie mogą w każdym przypadku być przerzucane na Skarb Państwa poprzez obniżanie podstawy opodatkowania, dlatego każda decyzja związana z ponoszeniem kosztu winna być odpowiednio uzasadniona i udokumentowana. W związku z tym, należy mieć na uwadze, że aby można było zaliczyć ponoszone wydatki do kosztów uzyskania przychodów podatnik musi udowodnić i udokumentować, że w momencie ich ponoszenia były celowe z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca winien udowodnić, iż w momencie ponoszenia wydatków celem ich było osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów oraz że Jego działanie było staranne i racjonalne.

Natomiast moment potrącania kosztów podatkowych zależy od charakteru poniesionych wydatków.

Stosownie do art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Zgodnie z art. 22 ust. 5c tej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Według art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wydatki poniesione na wybudowanie infrastruktury drogowej - zjazdu z drogi publicznej nie stanowią kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami, nie jest bowiem możliwe powiązanie tych wydatków z konkretnymi przychodami. Z uwagi na powyższe zaliczyć je należy do tzw. kosztów pośrednich.

Generalnie koszty pośrednie potrącane są w dacie ich poniesienia. Jednakże, w przypadku inwestycji drogowej momentem właściwym do rozpoznania analizowanych wydatków powinien być moment zakończenia inwestycji i przekazania jej do używania, bowiem dopiero w tym momencie wydatki poniesione na wybudowanie zjazdu mają charakter definitywny. Należy tu mieć na uwadze, że do tego czasu może zdarzyć się wiele sytuacji, które z podatkowego punktu widzenia wpłynąć mogą na inną kwalifikację wydatków, np. mogą one stanowić koszt zaniechanej inwestycji, który winien być potrącony w momencie jej zbycia lub likwidacji.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatki poniesione w związku z budową zjazdu z drogi publicznej, nieobjęte otrzymanym dofinansowaniem, stanowić będą dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu proporcjonalnie do Jego udziału w zysku Spółki, stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 w związku art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki poniesione na budowę ww. inwestycji drogowej w latach 2007-2013 powinny być ujęte w kosztach uzyskania przychodów Spółki jawnej w 2013 r., po zakończeniu budowy zjazdu z drogi publicznej (w momencie kiedy nabrały one charakteru definitywnego), stosownie do art. 22 ust. 5 ww. ustawy.

Ponadto należy nadmienić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki jawnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.