Czy sprzedaż rzeczy nabytych w drodze spadku będzie stanowiła źródło przychodu określone w art. (...)

19.9.2014

Czy sprzedaż rzeczy nabytych w drodze spadku będzie stanowiła źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.)?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2014 r. (data wpływu 20 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z wyprzedaży towarów nabytych w drodze spadku ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z wyprzedaży towarów nabytych w drodze spadku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 15 maja 2013 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, który prowadził jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami sportowymi (torby, plecaki, piłki, kostiumy kąpielowe, rękawki do pływania, ochraniacze stawów, rękawice rowerowe i bokserskie, nagolenniki, szczęki bokserskie, kompasy, liczniki rowerowe, dyplomy, kufle z nadrukiem, worki na obuwie, koszulki klubowe z nadrukiem zespołów sportowych, baterie, latarki, materace i inne drobne artykuły sportowe).

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wnioskodawczyni nabyła spadek po mężu wraz z dwoma synami, w 1/3 części każde z nich.

Wnioskodawczyni wraz z synami, podjęli decyzję o rezygnacji z kontynuowania działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza została zamknięta na podstawie złożonego w Urzędzie Miasta aktu zgonu. Sporządzony został remanent pozostałego majątku (w tym towarów na około 25 000 zł) i złożony do miejscowego Urzędu Skarbowego.

Obecnie jako spadkobiercy Wnioskodawczyni wraz z synami chce pozbyć się rzeczy pozostałych z remanentu likwidacyjnego. Każde ze spadkobierców zamierza sprzedać rzeczy stanowiące równowartość 1/3 całości spadku, przysługujące zgodnie z postanowieniem Sądu. Posiadane rzeczy mają zostać sprzedane poprzez tzw. ?sprzedaż garażową?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Natomiast § 2 ww. artykułu przewiduje, że jeżeli na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługują prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców, pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek.

W chwili śmierci prawa i obowiązki podatnika przechodzą na spadkobierców. Krąg spadkobierców ustalany jest zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. Do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy znajdują zastosowanie przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121).

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) nie precyzuje wprost skutków prawnych związanych ze śmiercią podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, jednak śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, a więc również zakończeniem występowania podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Treść art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że ?prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów księgi niniejszej?. Z tym momentem następuje ustalenie, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Natomiast zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52,52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie mowa o działalności gospodarczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1,2 i 4-9.

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

musi być działalnością zarobkową;

musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych;

musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły;

działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa jest w art. 5b. ust 1 ww. ustawy;

przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

Dlatego też należy wskazać, że działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jej efektem może być potencjalne generowanie zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie stałego źródła dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie faktycznie osiągnąć zyski. Zarobkowego charakteru, a więc charakteru prowadzenia działalności gospodarczej, nie mają zatem działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności podejmowane w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły.

Zatem wprowadzenie przez ustawodawcę kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym, a taki charakter będzie miała właśnie dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż rzeczy otrzymanych w drodze spadku. Znamion prowadzenia działalności nie będą miały czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą, stanowiące jedynie sprzedaż rzeczy będących w posiadaniu podatnika.

Dlatego też należy wskazać, że dokonana przez Wnioskodawczynię w przyszłości sprzedaż rzeczy, pozostałych z remanentu likwidacyjnego, nie będzie stanowiła źródła przychodu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie przedmiotowa sprzedaż nie może zostać potraktowana jako prowadzenie działalności gospodarczej, a jako taka, nie podlega również wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej.

Sprzedaż tę należy więc potraktować w kategorii sprzedaży rzeczy ruchomych w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie innych rzeczy (rzeczy ruchomych), jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zatem, po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie (w sytuacji Wnioskodawczyni po dniu 30 listopada 2013 r.) sprzedaż ta nie będzie źródłem przychodu, a co za tym idzie uzyskane środki pieniężne z tego tytułu nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bez względu na ilość i częstotliwość zawartych po tym dniu transakcji.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, że w przedstawionej przez Wnioskodawczynię sytuacji, sprzedaż artykułów otrzymanych w drodze spadku, stanowiących własność Wnioskodawczyni, nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, gdyż nie nosi znamion prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też przedmiotową sprzedaż należy zakwalifikować jako sprzedaż innych rzeczy ruchomych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy. Zatem taka sprzedaż, dokonana po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie rzeczy, nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu ww. artykułu, tj. uzyskane z tego tytułu środki finansowe nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Końcowo należy nadmienić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do pozostałych spadkobierców (synów Wnioskodawczyni).

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różnić się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.