Czy w związku z obowiązkiem oddania całości zrefundowanej wcześniej kwoty dotyczącej zakupu samochodu (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2011 r. (data wpływu 9 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lutego 2012 r. (data wpływu 24 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 3 lutego 2012 r., Nr IPTPB1/415-341/11-2/KSU na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 3 lutego 2012 r. skutecznie doręczono w dniu 18 lutego 2012 r., następnie w dniu 24 lutego 2012 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 23 lutego 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 19 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę z Miejskim Urzędem Pracy na refundację kosztów wyposażenia stanowiska pracy dla bezrobotnego w kwocie 18.600,00 zł. Za ww. kwotę (tj. 18.600 zł brutto = 15.245,00 zł netto + 3.354,10 zł VAT) dnia 29 listopada 2011 r. zakupiła samochód ciężarowy marki Fiat Panda. W związku z wydaniem na początku własnych pieniędzy samochód zaliczyła do środków trwałych i zgodnie z art. 22 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonała jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Pojazd posiada stosowne zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, iż jest pojazdem ciężarowym. W dniu 13 grudnia 2010 r. Wnioskodawczyni dostała z Urzędu Pracy, zgodnie z umową, refundację poniesionego wydatku w wysokości 18.600 zł i wówczas dokonała wyksięgowania kwoty z kosztów, gdyż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów od tej części wartości środka trwałego, która została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Kwotę netto 15.245,90 zł wyksięgowano z kosztów a odliczony wcześniej podatek VAT w wysokości 3.354,10 zł dodano do przychodu.

W dniu 16 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni złożyła pismo do Miejskiego Urzędu Pracy z prośbą o wyrażenie zgody na wniesienie ww. samochodu do Spółki cywilnej, którą chciała utworzyć ze swoim przyszłym wspólnikiem od dnia 1 stycznia 2011 r. Po słownej zgodzie, jaką Wnioskodawczyni otrzymała od Dyrektora Miejskiego Urzędu Pracy, ww. samochód wniosła do Spółki cywilnej jako wkład własny z dniem 3 stycznia 2011 r. Na tą okoliczność wystawiła fakturę VAT nr 3/2011 z dnia 3 stycznia 2011 r. i samochód ten został zaliczony do środków trwałych nowej Spółki. Ponadto nadmienia, iż nie zostały wówczas dokonane żadne odpisy amortyzacyjne od tego pojazdu. Niestety w dniu 22 grudnia 2010 r. do Wnioskodawczyni zostało wysłane pismo, które otrzymała po 3 stycznia 2011 r. z negatywną odpowiedzią. Dyrektor Miejskiego Urzędu Pracy nie wyraził zgody na przystąpienie do Spółki cywilnej bez obowiązku zwrotu przyznanej refundacji. W dniu 10 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała decyzję o zwrocie przyznanej Jej kwoty wraz z odsetkami. Po długotrwałym odwoływaniu się od otrzymanej decyzji dnia 7 lipca 2011 r. wystąpiła z pismem do Miejskiego Urzędu Pracy z prośbą o rozłożenie zadłużenia na raty i o umorzenie odsetek. W dniu 18 sierpnia 2011 r. otrzymała ostateczną i pozytywną dla Niej decyzję o rozłożeniu zadłużenia, tj. kwoty 18.600,00 zł na 24 raty po 775,00 zł.

W obecnym czasie samochód ciężarowy marki Fiat Panda wykorzystywany jest wyłącznie do działalności Spółki cywilnej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 lutego 2012 r. doprecyzowano wniosek o prawidłowe daty zdarzeń opisanych w punkcie 1 wezwania dotyczących:

• podpisania umowy z Miejskim Urzędem Pracy na refundację kosztów wyposażenia stanowiska pracy dla bezrobotnego ? 19 listopada 2010 r.,

• zakupu przez Wnioskodawczynię z własnych środków pieniężnych samochodu ciężarowego marki Fiat Panda ? 29 listopada 2010 r.,

• otrzymania z Urzędu Pracy, zgodnie z umową, refundacji wydatku poniesionego na zakup ww. pojazdu ? 13 grudnia 2010 r.,

• złożenia pisma do Miejskiego Urzędu Pracy w sprawie otrzymania zgody na wniesienie ww. samochodu do Spółki cywilnej ? 16 listopada 2010 r.,

• otrzymania pisma od Dyrektora Miejskiego Urzędu Pracy dotyczącego braku zgody na przystąpienie do Spółki cywilnej bez obowiązku zwrotu przyznanej refundacji - pismo z dnia 22 grudnia 2010 r., otrzymane po 3 stycznia 2011 r.,

• utworzenia Spółki cywilnej - podpisanie umowy z dniem 6 grudnia 2010 r., data rozpoczęcia działalności Spółki od 1 stycznia 2011 r.,

• wniesienia do ww. Spółki cywilnej przedmiotowego samochodu ciężarowego ? 3 stycznia 2011 r., otrzymania decyzji o zwrocie przyznanej wcześniej kwoty refundacji poniesionych kosztów wraz z odsetkami ? 10 lutego 2011 r.

  ,

• pisma skierowanego do Miejskiego Urzędu Pracy z prośbą o rozłożenie zadłużenia na raty i umorzenia odsetek ? 7 lipca 2011 r.,

• decyzji o rozłożeniu zadłużenia na raty ? l8 sierpnia 2011 r.
  
  

Ponadto, Wnioskodawczyni w nawiązaniu do punktu 2 wezwania nadmieniła, iż daty podane w poz. 70 są zgodne i prawidłowe, a kwota opłacanej raty w wysokości 775,00 zł jest kwotą bez odsetek. Dodano ponadto, iż w dniu 24 października 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała decyzję o umorzeniu w całości odsetek oraz, że od samochodu ciężarowego należącego do Spółki nie były i nie są dokonywane żadne odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z obowiązkiem oddania całości zrefundowanej wcześniej kwoty dotyczącej zakupu samochodu ciężarowego marki Fiat Panda, Wnioskodawczyni może zaliczyć całą kwotę, tj. 18.600,00 zł w koszty Spółki czy powinna jednak miesięcznie zaliczać w koszty kwotę do wysokości opłacanej raty. tj. 775 zł...

Wnioskodawczyni nadmienia, iż samochód, który zakupiła za własne środki jest teraz własnością Spółki i służy tylko i wyłącznie do prowadzenia bieżącej działalności.

Zdaniem Wnioskodawczyni, całą wartość 18.600 zł stanowiącą zrefundowaną kwotę może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów prowadzonej bieżącej działalności Spółki cywilnej z dniem 18 sierpnia 2011 r., tj. z dniem ostatecznej decyzji, gdyż z dniem wniesienia samochodu do Spółki, tj. 3 stycznia 2011 r. nie były odliczone żadne odpisy amortyzacyjne od tego pojazdu, a ostatecznie cała wartość samochodu będzie pokryta własnymi środkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W 2011 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, stosownie do postanowień ww. ustawy, wynosił 197.000 zł.

Zgodnie z art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis art. 22k ust. 7 ww. ustawy nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

1. mali podatnicy lub
2. podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.
   
   

Określenie ?mały podatnik? jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy. Oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jednakże dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej ?księgą?, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 22a ? 22o.

Jak wynika z powyższego przepisu, zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Również kwota limitu odpisów amortyzacyjnych odnosi się do spółki (art. 22k ust. 13 ww. ustawy), dlatego też kryteria umożliwiające dokonywanie jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy, należy badać w stosunku do każdego podmiotu, który tego odpisu chce dokonać. W przedmiotowej sprawie podmiotem tym jest Spółka cywilna, a nie jej wspólnicy.

Skoro odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od składników majątku, które dany podmiot (w tym przypadku Spółka cywilna) uznał za środki trwałe, jak również limit odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22k ust. 7 ww. ustawy dotyczy spółki, to nie jest możliwe różnicowanie zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych od danego środka trwałego w stosunku do poszczególnych wspólników Spółki. Zatem wyłączenie zawarte w art. 22k ust. 11 ww. ustawy dotyczy Spółki, a nie poszczególnych jej wspólników.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z inną osobą fizyczną zawiązała Spółkę cywilną. Wnioskodawczyni przed zawiązaniem Spółki, prowadziła indywidualną pozarolniczą działalność gospodarczą.

W dniu 3 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni w ramach wkładu do nowo utworzonej Spółki cywilnej wniosła środek trwały (samochód ciężarowy), od którego zamierza w ramach Spółki cywilnej dokonać jednorazowej amortyzacji w sierpniu 2011 r.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Spółka cywilna powstała w dniu 1 stycznia 2011 r., czyli jest podmiotem ?rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej?, ponieważ to w ramach działalności prowadzonej w formie tej Spółki cywilnej będą dokonywane odpisy amortyzacyjne od zakupionego środka trwałego.

W związku z tym, że odpisy amortyzacyjne od zakupionego środka trwałego będą dokonywane w ramach działalności prowadzonej w formie Spółki cywilnej należy, w odniesieniu do Spółki, badać zastrzeżenie przewidziane przepisem art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten stanowi, iż ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy prawa oraz przytoczony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż w 2011 r. Spółka cywilna - której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem - jako podmiot ?rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej?, wypełniła przesłanki określone w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykluczające możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji, ponieważ Wnioskodawczyni jako jej wspólnik w roku poprzedzającym rozpoczęcie działalności przez Spółkę, prowadziła samodzielnie pozarolniczą działalność gospodarczą.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Z uwagi na to, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej ? niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do drugiego wspólnika Spółki cywilnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.