1) Czy prawidłowo Spółka dokonała zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów dotyczących (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu 15 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie 2-osobowej Spółki cywilnej wraz z drugą wspólniczką. Udziały w zyskach i stratach w Spółce wynoszą po 50%. Prowadzona jest podatkowa książka przychodów i rozchodów. W Spółce, na podstawie umowy o pracę, został zatrudniony mąż wspólniczki Wnioskodawcy. Między wspólniczką a jej mężem nie istnieje rozdzielność majątkowa, pozostają oni we wspólnocie ustawowej.

Płaca miesięczna z tytułu zatrudnienia męża wspólniczki wynosiła 3.500 zł brutto. Przy tej kwocie wynagrodzenia koszty ZUS od tej płacy ze strony płatnika (czyli Spółki cywilnej) wynosiły 646,80 zł (emerytalne 341,60 zł + rentowe 157,50 zł + wypadkowe 58,45 zł + fundusz pracy 85,75 zł + fundusz gwarantowanych świadczeń pracowniczych 3,50 zł).

Do kosztów uzyskania przychodów Spółki wliczano sfinansowane przez płatnika (Spółkę) koszty ZUS od tego wynagrodzenia (tj. kwotę 646,80 zł). Pozostała część, która stanowiła wynagrodzenie brutto nie stanowiła kosztów uzyskania przychodów dla Spółki i nie była wliczana do kosztów.

Zatrudniony mąż wspólniczki odbył również jedną podróż służbową związaną z działalnością gospodarczą, która została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Koszt Spółki z tytułu składek ZUS płatnika był comiesięcznie ujmowany w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pełnej wysokości 646,80 zł, a następnie wraz z innymi kosztami i przychodami następowało wyliczenie dochodu proporcjonalnie do posiadanych przez wspólników udziałów, czyli po 50%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowo Spółka dokonała zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów dotyczących tego zatrudnienia składki ZUS sfinansowanej przez płatnika (Spółkę) w wysokości 646,80 zł oraz jednorazowego wyjazdu służbowego...
2. Czy słusznie kwota 646,80 zł została uwzględniona w całości do sumy kosztów danego miesiąca Spółki, a następnie podzielona proporcjonalnie (wraz z pozostałymi kosztami i przychodami danego miesiąca) do udziałów każdego ze wspólników po 50%...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników. W myśl tych przepisów wartość całego wynagrodzenia brutto (tj. łącznie ze składnikami ZUS, finansowanymi przez podatnika (małżonka, małoletniego dziecka) zatrudnionego małżonka wspólniczki nie jest kosztem uzyskania przychodu.

Kosztem uzyskania przychodu, w ocenie Wnioskodawcy, są jednak składki na ubezpieczenie społeczne (emerytalne + rentowe + wypadkowe), fundusz pracy oraz fundusz gwarantowanych świadczeń pracowniczych należne od wynagrodzenia wypłaconego małżonkowi zatrudnionemu na umowę o pracę, a finansowane przez płatnika (Spółkę). W tym przypadku chodzi o konkretną kwotę 646,80 zł, którą Spółka płaciła i zaliczała do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca uważa, że w świetle obowiązujących przepisów prawa prawidłowo zostały zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu Spółki składki ZUS od wypłacanego małżonkowi wspólnika wynagrodzenia w części finansowanej przez płatnika (Spółkę).

Kosztem uzyskania przychodu będzie też wyjazd służbowy małżonka wspólnika związany z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki.

Wyliczenie należnej comiesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w Spółce cywilnej o udziałach po 50% na dwóch wspólników odbywa się poprzez porównanie wartości całkowitych kosztów i przychodów dla całego okresu od początku roku (bilansu za dany okres) uwzględniając udział procentowy w spółce każdego ze wspólników, wpłacone dotąd przez każdego ze wspólników Spółki w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, inne przysługujące odliczenia (jeżeli się należą) i wysokość progu podatkowego dla każdego ze wspólników.

W ocenie Wnioskodawcy prawidłowo zaliczono do sumy kosztów danego miesiąca ww. składki ZUS od wypłacanego małżonkowi wspólnika wynagrodzenia w części, która była finansowana przez płatnika (Spółkę), proporcjonalnie do posiadanych udziałów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Spółka cywilna jest osobową spółką prawa cywilnego, która nie ma osobowości prawnej. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niemającej osobowości prawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka lecz jej poszczególni wspólnicy. Zatem to na nich, a nie na spółce, ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Należy wskazać na ustawowe ograniczenia uniemożliwiające zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikające z tzw. negatywnego katalogu kosztów, ujętego w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu, zgodnie z wyżej cytowanym przepisem jest każdorazowo spełnienie łącznie następujących przesłanek:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej ? także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Ustawodawca w powołanym przepisie posłużył się wyrażeniem ?wartość własnej pracy?, które nie zostało zdefiniowane dla potrzeb podatku dochodowego. Użyte pojęcie wskazuje, że chodzi tu o wartość wszelkiego rodzaju pracy świadczonej przez ściśle określone osoby na rzecz zatrudniających je podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Wartością pracy jest zatem ustalone wynagrodzenie (brutto) za pracę wraz ze wszystkimi jego składnikami, tj. składkami na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne opłacanymi przez pracownika, zaliczką na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz fizycznie wypłacone wynagrodzenie, jak i wszelkiego rodzaju dodatki, nagrody i inne świadczenia wypłacane w związku z wykonywaną przez pracownika pracą.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, formułuje zakaz zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wartości własnej pracy małżonka wspólniczki spółki bez względu na formę świadczenia przez niego pracy (umowną lub bezumowną). Natomiast kwestię zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tych kosztów przedsiębiorcy, które nie stanowią ?wartości własnej pracy? w tym pracy małżonka wspólniczki, należy rozpatrywać zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak więc warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu, zgodnie z cytowanym uprzednio art. 22 ust. 1 ww. ustawy, jest każdorazowo łączne spełnienie wymienionych powyżej warunków.

Tak też, zagadnienie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków niestanowiących ?wartości własnej pracy? zatrudnionego małżonka wspólniczki, związanych z odbytą przez niego podróżą służbową należy rozpatrywać zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 55a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Zgodnie z art. art. 23 ust. 3d ww. ustawy, powyższy przepis stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, do składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Stosownie do art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 i Nr 218, poz. 1690), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca. W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d.
   
   

Co do zasady, kosztami uzyskania przychodów mogą być wydatki związane z wynagrodzeniami wypłacanymi pracownikom oraz składkami na ubezpieczenie społeczne od tych wynagrodzeń w części finansowanej przez płatnika.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie 2-osobowej Spółki cywilnej wraz z drugą wspólniczką. Udziały w zyskach i stratach w Spółce wynoszą po 50%. W Spółce, na podstawie umowy o pracę został zatrudniony mąż wspólniczki Wnioskodawcy. Płaca miesięczna z tytułu zatrudnienia męża wspólniczki wynosiła 3.500 zł brutto. Przy tej kwocie wynagrodzenia koszty ZUS od tej płacy ze strony płatnika (czyli Spółki cywilnej) wynosiły 646,80 zł.

Zatrudniony mąż wspólniczki odbył również jedną podróż służbową związaną z działalnością gospodarczą, która została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Reasumując, mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że składki na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe) związane z zatrudnieniem, na podstawie umowy o pracę małżonka wspólniczki, w części, w której zobowiązany do ich uiszczania jest pracodawca, stanowią dla Wnioskodawcy, proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach Spółki, koszty uzyskania przychodów. Koszty uzyskania przychodów stanowią również opłacone składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jeżeli pracodawca jest zobowiązany do ich opłacania za zatrudnionych pracowników.

Ponadto, należy wskazać, iż prawidłowo udokumentowane wydatki na zwrot kosztów związanych z wyjazdem służbowym pracownika (małżonka wspólniczki) wynikające z zawartej umowy o pracę, można zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów z działalności, o ile podatnik wykaże, iż pozostają one w związku przyczynowo?skutkowym z osiąganymi przez niego przychodami z działalności gospodarczej, co oznacza, że wydatki te proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w zyskach Spółki stanowią koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawionym stanie faktycznym.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) ? niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do drugiego wspólnika Spółki cywilnej.

Końcowo należy dodać, iż wydając interpretację indywidualną, w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej tut. Organ działając w imieniu Ministra Finansów, nie dokonuje analizy kwot podanych przez Wnioskodawcę, bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być jedynie przepisy prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Referencje

IPTPB1/415-360/11-2/ASZ, interpretacja indywidualna