Który miesiąc należy uznać za moment uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 13 ust. 5 ustawy (...)

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, uzupełniony pismem z dnia 29 grudnia 2011 r. (data wpływu 30 grudnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przewodniczący Rady Powiatu pełniąc funkcję publiczną oraz realizując zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego, ma przyznany miesięczny limit w wysokości ? zł brutto na rozmowy służbowe z telefonu komórkowego. Wydatki te, finansowane są z budżetu Powiatu. Opłaty za usługi telekomunikacyjne naliczane są przez operatora w okresach rozliczeniowych na przełomie dwóch miesięcy, np. od 29 danego miesiąca do 28 następnego miesiąca. Faktura za usługi wpływa najwcześniej do siedziby Wnioskodawcy w kolejnym miesiącu, po zakończonym okresie rozliczeniowym. Wartość wykonanych połączeń, ustalana jest na podstawie otrzymanej faktury wraz z załączonym rozliczeniem.

W sytuacji, kiedy nie został przekroczony przyznany limit, za kwotę przychodu Wnioskodawca uznaje kwotę faktycznie zrealizowanych rozmów, natomiast w sytuacji kiedy został przekroczony limit na rozmowy służbowe z telefonu komórkowego, za przychód uznaje się kwotę ? zł, natomiast pozostałą kwotą obciąża się Przewodniczącego Rady Powiatu.

Finansowanie przez Powiat kosztów korzystania z telefonu komórkowego, stanowi dla radnego nieodpłatne świadczenie, które zakwalifikowane jest do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z działalności wykonywanej osobiście.

Od osiągniętego przychodu z tytułu przyznanego limitu na rozmowy służbowe z telefonu komórkowego, Wnioskodawca pobiera zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie z art. 41 ww. ustawy oraz przekazuje ją na rachunek urzędu skarbowego, zgodnie z art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie, uzyskany przychód wykazuje w informacji PIT-11.

Wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Który miesiąc należy uznać za moment uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 13 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, do celów obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, za moment uzyskania przychodu należy uznać miesiąc otrzymania faktury za usługi telekomunikacyjne wraz ze szczegółowym rozliczeniem, gdyż dopiero na tej podstawie można określić faktyczną wartość wykonanych rozmów z telefonów służbowych.

W miesiącu otrzymania faktury, Wnioskodawca ustala kwotę osiągniętego przychodu i pobiera zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota podatku przekazywana jest na rachunek urzędu skarbowego do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę, zgodnie z art. 42 ww. ustawy.

Nie jest możliwe przyjęcie do celów obliczenia podatku, za moment powstania przychodu miesiąca faktycznie wykonanych rozmów telefonicznych, z uwagi na istniejące okresy rozliczeniowe oraz fakt, iż ustalenie kwoty faktycznego przychodu, możliwe jest dopiero w miesiącu otrzymania faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Z przepisu art. 13 pkt 5 ww. ustawy, wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, jakimi są obowiązki wynikające z funkcji, np. radnego, posła czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, a takimi niewątpliwie są obowiązki radnego.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Sposób ustalania wartości pieniężnej innych nieodpłatnych świadczeń określa art. 11 ust. 2a ustawy. Stosownie do postanowień tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b cyt. ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że momentem uzyskania przychodu z tytułu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń jest rzeczywiste ich otrzymanie. Podkreślenia wymaga, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych termin ?nieodpłatne świadczenie? obejmuje swym zakresem wszelkie zjawiska i zdarzenia, których konsekwencją jest nieodpłatne przysporzenie w majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca finansuje koszty korzystania z telefonu komórkowego przez Przewodniczącego Rady Powiatu w granicach ustalonego limitu na rozmowy służbowe. Faktura za usługi telekomunikacyjne wystawiana jest przez operatora usług telekomunikacyjnych, po zakończonym okresie rozliczeniowym, w następnym miesiącu. Wartość wykonanych połączeń Wnioskodawca ustala na podstawie otrzymanej faktury i dołączonego do niej szczegółowego rozliczenia.

Jak wynika z powyższego, ustalenie przez Wnioskodawcę kwoty faktycznie zrealizowanych rozmów przez radnego, możliwe jest dopiero w momencie otrzymania faktury wraz z wykazem wykonanych połączeń telekomunikacyjnych. Na podstawie tych dokumentów, Wnioskodawca ma możliwość ustalić wartość otrzymanego świadczenia.

Reasumując, stwierdzić należy, iż momentem uzyskania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci limitu na rozmowy służbowe z telefonu komórkowego, jest data otrzymania przez Wnioskodawcę faktury za usługi telekomunikacyjne, wraz z wykazem połączeń.

Od uzyskiwanych ww. nieodpłatnych świadczeń, Wnioskodawca jako płatnik, zobowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, osoby fizyczne, prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit.b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie natomiast do art. 42 ust. 1 cyt. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) ? na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. (?) Jednocześnie, w myśl ust. 1a tego artykułu, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje według ustalonego wzoru (?).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.