Czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystanie przez Nadleśniczego z samochodu (...)

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów nadleśniczego wartości świadczenia z tytułu przejazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania będącego również miejscem zamieszkania do stałego miejsca pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Lasami, stanowiącymi własność Skarbu Państwa, zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zwane Lasami Państwowymi. Lasy Państwowe jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, reprezentują Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia.

W skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednostki organizacyjne: Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych (1 jednostka), regionalne Dyrekcje Lasów Państwowych (17 jednostek), Nadleśnictwa (431 jednostek) oraz inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Wnioskodawca - Nadleśnictwo jest jedną z 431 jednostek, podlega Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych.

Nadleśniczy jest powołany do Służby Leśnej i zgodnie z ustawą z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 12, poz. 59 ze zm.), bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami, stanowiącymi majątek Skarbu Państwa na terenie całego Nadleśnictwa. Miejscem pracy Nadleśniczego jest biuro oraz teren Nadleśnictwa.

Lasy Państwowe działają w oparciu o ww. ustawę o lasach.

Wnioskodawca posiada samochody służbowe. Zasady korzystania z nich określa zarządzenie Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r. w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych.

Nadleśniczy jako kierownik jednostki organizacyjnej jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego za zgodą Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych.

Nadleśniczy otrzymał w dniu 6 lutego 2009 r. zgodę Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych na wykorzystywanie samochodu służbowego na dojazdy pomiędzy miejscem zamieszkania i garażowania, a miejscem pracy będącym siedzibą Nadleśnictwa.

Stanowisko Nadleśniczego wymaga pełnej dyspozycyjności w wykonywaniu powierzonego zarządu majątkiem Skarbu Państwa, zwłaszcza w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia np. pożary, kradzież, huragany itp.

Nadleśniczy korzysta z samochodu służbowego w celu dojazdów pomiędzy swoim miejscem zamieszkania, a stałym miejscem pracy oraz do innych wyjazdów służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystanie przez Nadleśniczego z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy i garażującego samochód w swoim miejscu zamieszkania, spowoduje powstanie przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia i czy w związku z tym, Wnioskodawca jest zobowiązany, jako płatnik, do uwzględnienia tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dojazdy Nadleśniczego z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy będącego siedzibą Nadleśnictwa i z powrotem są konsekwencją wykonywania przez niego obowiązków służbowych. W tym przypadku bowiem, ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika podyktowane jest wyłącznie realizowaniem dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy. Samochód jest wykorzystywany wyłącznie w tym celu i nie służy realizacji celów prywatnych pracownika. Dojazdy Nadleśniczego z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i z powrotem nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powinny być doliczane do przychodu ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Nadleśniczemu pismem z dnia 6 lutego 2009 r. Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, zostało przyznane uprawnienie do użytkowania samochodu służbowego do dojazdów pomiędzy stałym miejscem pracy, a miejscem zamieszkania. Ponadto miejsce garażowania samochodu wyznaczone zostało w miejscu zamieszkania Nadleśniczego. Zasady korzystania z samochodów służbowych określone zostały w zarządzeniu Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji, przejazdy z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa nie generują również przychodu ze stosunku pracy. Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji, gdy przejazdy z oraz do miejsca zamieszkania, a także garażowanie stanowią realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Nadleśnictwa.

Reasumując, należy stwierdzić, iż przejazdy Nadleśniczego samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa - o ile nie służą osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych ? nie stanowią nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uznawać za przychód pracownika ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.