Czy przychód z wynajmowanych garaży i kiosków będzie mógł być opodatkowany zryczałtowanym podatkiem (...)

Czy przychód z wynajmowanych garaży i kiosków będzie mógł być opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 8,5% i uznany za przychód zgodnie z art. 1 ust. l pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2013 r. (data wpływu 19 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.) oraz z dnia 18 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie źródła przychodów ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), w związku z czym, pismami: z dnia 26 września 2013 r., Nr IPTPB1/415-484/13-2/DS, oraz z dnia 30 października 2013 r., Nr IPTPB1/415-484/13-4/DS, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 26 września 2013 r. wysłano w dniu 26 września 2013 r., Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek w terminie pismem z dnia 9 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.), które nadane zostało w polskiej placówce pocztowej w dniu 11 października 2013 r.

Wezwanie z dnia 30 października 2013 r. wysłano w dniu 30 października 2013 r., Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek w terminie pismem z dnia 18 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.), które nadane zostało w polskiej placówce pocztowej w dniu 18 listopada 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - usługi parkingowe. W przyszłości chciałby wynajmować garaże i kioski. Garaże oraz kioski nie są składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą. Będą przez Wnioskodawcę wynajęte bądź użyczone od najbliższego członka rodziny.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 9 października 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że od dnia 25 lutego 1998 r. prowadzi działalność gospodarczą  usługi parkingowe, opodatkowaną na zasadach ogólnych. W przyszłości chciałby wynajmować garaże i kioski. Garaże oraz kioski nie są składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą. Są one nietrwale związane z gruntem. Będą przez Wnioskodawcę wynajęte, bądź użyczone od najbliższego członka rodziny (syna bądź żony). Dodał, że nie zamierza rozpocząć działalności gopodarczej w zakresie najmu. Garaże oraz kioski chciałby wynajmować w sposób ciągły (stały), a przychód z najmu chciałby zaliczyć do przychodów z najmu  art. 10 ust. l pkt 6 ustawy o podatku dochodwym od osób fizycznych. Wynajmując garaże i kioski będzie działał sam i we własnym imieniu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 listopada 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował, że chciałby wynajmować około 6 garaży i kiosków, ale nie wyklucza, że ilość ta nie wzrośnie. Grunty, na których będą stały garaże i kioski będą użyczone od najbliższego członka rodziny (syna bądź żony). Właścicielem gruntu będzie syn lub żona. Być może grunt nie będzie własnością członków rodziny, mogą oni go wynajmować od osób trzecich a Wnioskodawcy użyczać. Najemcami będą zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i inne podmioty, niewykluczone, że prowadzące działalność gospodarczą. Ochrona i utrzymanie porządku będzie obciążało najemcę. Celem wynajęcia garaży i kiosków od członków rodziny jest osiąganie przez Wnioskodawcę dodatkowego przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 9 października 2013 r.:

Czy przychód z wynajmowanych garaży i kiosków będzie mógł być opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 8,5% i uznany za przychód zgodnie z art. 1 ust. l pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmu, a garaże i kioski, które są przedmiotem najmu, nie są składnikami majątku związanego z działalnością gospodarczą, to przychody uzyskane z najmu garaży i kiosków, stanowią źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 8,5%. Według Wnioskodawcy, to do podatnika należy wybór, czy najem lub umowę o podobnym charakterze opodatkować uproszczoną formą wybierając podatek zryczałtowany 8,5%, czy zadeklarować prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie i opodatkować dochody na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

  • pozarolnicza działalność gospodarcza,
  • najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Co do zasady, podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mogą wybrać, czy najem będzie przez nich prowadzony w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też w ramach tzw. najmu prywatnego. Od wyboru dokonanego przez podatnika zależy kwalifikacja uzyskiwanych z tego tytułu przychodów do odpowiedniego źródła przychodów (z pozarolniczej działalności gospodarczej, bądź z najmu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

  1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
  2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
  3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Końcowe stwierdzenie ?(...) z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9?, wskazuje na wyraźnie subsydiarny (uzupełniający) charakter źródła przychodów w postaci działalności gospodarczej. Definicja wskazuje, iż zaliczenie określonych przychodów do działalności gospodarczej powinno być poprzedzone stwierdzeniem, iż przychody z określonych czynności nie mieszczą się w zakresie pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści tego przepisu wynika, że z pozarolniczą działalnością gospodarczą mamy do czynienia, gdy działalność prowadzona jest:

  1. w celu osiągnięcia dochodu ? przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
  2. w sposób ciągły ? jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
  3. w sposób zorganizowany ? co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Jako cechy działalności gospodarczej należy wskazać również:

  1. zawodowy (zatem nie amatorski, nie okazjonalny) charakter działalności,
  2. podporządkowanie się zasadom racjonalnego gospodarowania (regułom opłacalności i zysku),
  3. powtarzalność działań (standaryzacja transakcji, seryjność produkcji, stała współpraca),
  4. uczestnictwo w obrocie gospodarczym.

Zatem, przychody uzyskiwane z tytułu najmu można zaliczyć do odrębnego od pozarolniczej działalności gospodarczej źródła przychodów, jakim jest najem, dzierżawa, wyłącznie wtedy, gdy najem ten nie jest wykonywany w warunkach określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź gdy przedmiotem najmu nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. Podatnik uzyskujący przychody z tytułu najmu, dzierżawy, zobowiązany jest przede wszystkim uwzględnić warunki, o których mowa w ww. art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jedynie wówczas, gdy prawidłowo oceni, że jego aktywność zarobkowa nie spełnia przesłanek, o których mowa we wskazanym powyżej przepisie, oraz jeżeli przedmiotem najmu nie są składniki majątkowe związane z działalnością gospodarczą, podatnik ma prawo kwalifikacji przychodów z tytułu najmu, dzierżawy do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie dodać należy, że w myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 cyt. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Definicja najmu nie została zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa najmu jest umową prawa cywilnego, regulowaną przepisami art. 659-692 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zaś dochody z realizacji tej umowy są z woli ustawodawcy opodatkowane. Przychodem z najmu jest ustalony w umowie czynsz. Z treści art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego wynika bowiem, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Wskazać w tym miejscu należy, iż ogólnego kryterium oceny, czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, a nie z zarządem majątkiem prywatnym, należy doszukiwać się w treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prywatny oznacza, według słownika języka polskiego (www.sjp.pwn.pl), stanowiący czyjąś własność, niepodlegający państwu ani żadnym instytucjom publicznym, dotyczący czyichś spraw osobistych i rodzinnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca chciałby wynajmować garaże i kioski. Garaże oraz kioski nie są składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą. Będą przez Wnioskodawcę wynajęte, bądź użyczone od najbliższego członka rodziny (syna bądź żony). Wnioskodawca nie zamierza rozpocząć działalności gospodarczej w zakresie najmu. Garaże oraz kioski chciałby wynajmować w sposób ciągły (stały), a przychód z najmu chciałby zaliczyć do przychodów z najmu art. 10 ust. l pkt 6 ustawy o podatku dochodwym od osób fizycznych. Wynajmując garaże i kioski będzie działał sam i we własnym imieniu.

Przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego wyraźnie wskazuje na to, że zarówno przesłanka zorganizowanego charakteru działalności, jak i związana z nią cecha profesjonalności zostaną w tym wypadku spełnione. Również wystąpi w tym przypadku zawodowy charakter wynajmu garaży i kiosków przez Wnioskodawcę. Oceniając działania Wnioskodawcy z punktu widzenia uczestnictwa w obrocie gospodarczym oraz racjonalności gospodarowania również należy stwierdzić, że zachowania o takich znamionach będą miały tu miejsce. Dodatkowo należałoby wskazać, że z treści wniosku oraz z jego uzupełnienia wynika, że umowa użyczenia garaży i kiosków zostanie zawarta przez Wnioskodawcę z zamiarem przeznaczenia ich na wynajem, w celu zarobkowym.

Wynajem garaży i kiosków w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie, to w istocie szereg cyklicznych, powtarzalnych okresowo, w sposób zorganizowany i ciągły czynności, podejmowanych w celach zarobkowych, co mieści się w zakresie wykonywania działalności gospodarczej, stosownie do definicji zawartej w art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Konsekwencją powyższego jest zaliczenie przychodów uzyskiwanych z wynajmowanych garaży i kiosków do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), które będą podlegały opodatkowaniu według zasad ogólnych.

Zatem, przychody uzyskiwane z tego najmu nie będą mogły być opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144 poz. 930 ze zm.).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać zatem za nieprawidłowe.

W tym miejscu zastrzec należy, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Zaznaczyć także należy, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy prowadzony najem spełnia znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania Organ uzna, że zdarzenie przyszłe będzie różnić się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika