Obowiązki płatnika ? zapłacone składki ZUS za byłych pracowników i zleceniobiorców

Obowiązki płatnika ? zapłacone składki ZUS za byłych pracowników i zleceniobiorców

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 9 grudnia 2014 r., Nr IPTPB1/415-554/14-2/MD, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 9 grudnia 2014 r. (data doręczenia 12 grudnia 2014 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 16 grudnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W wyniku kontroli przeprowadzonej w Z. K. ?K.? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawca) w zakresie prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek, Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił, że Wnioskodawca powinien odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, FP, FGŚP i FEP z tytułu otrzymanych przez ubezpieczonych (pracowników) dopłat do wczasów organizowanych we własnym zakresie oraz powinien odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu zawartych umów zlecenia ze swoimi zleceniobiorcami w latach 2010-2012.

W związku z wynikami kontroli, Wnioskodawca dokonał zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne (w przypadku dopłat do wczasów organizowanych we własnym zakresie oraz umów zlecenia), a także zapłaty składek na ubezpieczenia zdrowotne, FP, FGŚP i FEP (w przypadku dopłat do wczasów organizowanych we własnym zakresie), jednakże nie dochodził zwrotu zapłaconych składek od ubezpieczonych, tj. Wnioskodawca sfinansował również tę część składek, które na mocy art. 16 ustawy systemowej powinien uiścić ubezpieczony. U podstaw podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji o odstąpieniu od żądania zwrotu od zleceniobiorców i pracowników kwot odpowiadających części składek do ZUS, którą z mocy art. 16 ustawy systemowej powinien uiścić ubezpieczony, były przewidywane znaczne trudności i koszty postępowań związanych z windykacją tychże należności, które najprawdopodobniej przewyższyłyby wysokość dochodzonych należności.

W przypadku osób pozostających na dzień zapłaty składek w zatrudnieniu, Wnioskodawca potraktował zapłacone w części za ubezpieczonego składki, jako przychód i doliczył zapłacone za ubezpieczonych składki (m.in. na ubezpieczenia społeczne) do przychodu ze stosunku pracy oraz pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W przypadku osób niebędących już na dzień zapłaty składek w zatrudnieniu, Wnioskodawca potraktował zapłacone w części za ubezpieczonego składki, jako przychód i wystawił informację o uzyskanym przychodzie. W przypadku byłych pracowników, Wnioskodawca zakwalifikował przedmiotowy przychód, jako przychód ze stosunku pracy, zaś w przypadku byłych zleceniobiorców Wnioskodawca zakwalifikował przedmiotowy przychód jako przychód z działalności gospodarczej wykonywanej osobiście. Uznanie części składek uiszczonych przez Wnioskodawcę za pracowników i zleceniobiorców za przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prowadzi w konsekwencji do wniosku, że przychód ten stanowi podstawę wymiaru składki, zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy systemowej, tj. od kwoty składek uiszczonych za pracowników i zleceniobiorców, Wnioskodawca ponownie powinien naliczyć składki odpowiednio na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, FP, FGŚP i FEP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

Czy kwota składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych uregulowana przez Wnioskodawcę, jako płatnika, w części za byłych pracowników oraz kwota składek na ubezpieczenie społeczne uregulowana przez Wnioskodawcę, jako płatnika, w części za byłych zleceniobiorców, a niepobrana ze środków ubezpieczonych stanowi przychód odpowiednio pracowników z tytułu stosunku pracy oraz zleceniobiorców z tytułu działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego to przychodu (byłego pracownika oraz byłego zleceniobiorcy) Wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych powinien obliczyć, pobrać a następnie odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, według treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się: przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak stanowi art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Według art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z kolei według art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla kwalifikacji danego przychodu, jako przychodu pochodzącego ze stosunku pracy, decydującego znaczenia nie ma nazwa świadczenia, czy też tytuł wypłaty, ale przede wszystkim fakt, w ramach jakiego stosunku jest ono otrzymywane, od kogo pochodzi i na czyją rzecz jest dokonywane, tj.

dla kwalifikacji danego przychodu jako przychodu z tytułu stosunku pracy konieczne jest spełnienie zarówno kryterium podmiotowego, jak i przedmiotowego. Dla uznania przychodu jako przychodu ze stosunku pracy, świadczeniobiorcą (dokonującym) wypłaty powinien być pracodawca, natomiast beneficjentem pracownik, ewentualnie były pracownik. Świadczenie zaś musi zostać otrzymane w ramach stosunku pracy. W ocenie Wnioskodawcy, kwota składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz Fundusz Emerytur Pomostowych, uregulowana przez Wnioskodawcę jako płatnika za pracownika, niepobrana ze środków ubezpieczonego pracownika, stanowi przychód z tytułu stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie w postaci uiszczonych przez Spółkę za pracownika składek stanowi dla pracownika przysporzenie majątkowe, wymierną korzyść, a tym samym przychód z tytułu pozostawania w stosunku pracy, którego wartość odpowiada wysokości uiszczonej w części za pracownika składki. Przedmiotowe świadczenie spełnia zatem zarówno kryterium podmiotowe, jak przedmiotowe do uznania go za przychód ze stosunku pracy.

Świadczenie w postaci uiszczonych przez Spółkę za pracownika składek stanowi również dla zleceniobiorcy przysporzenie majątkowe, wymierną korzyść, a tym samym stanowi przychód z tytułu działalności wykonywanej osobiście, bowiem świadczenie to wynika z wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, kwota składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych uregulowana przez Wnioskodawcę jako płatnika w części za pracowników, oraz kwota składek na ubezpieczenie społeczne uregulowana przez Wnioskodawcę jako płatnika w części za zleceniobiorcę, a niepobrana ze środków ubezpieczonego stanowi przychód odpowiednio pracownika z tytułu stosunku pracy oraz zleceniobiorcy z tytułu działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku, gdy pracodawca (zleceniodawca) przekazuje na rzecz swojego byłego pracownika (byłego zleceniobiorcy) nieodpłatne świadczenie, winien wykonać obowiązki płatnika nałożone na niego przez ustawodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że płatnik jest obowiązany do obliczenia, pobrania zaliczki i odprowadzenia podatku nawet mimo braku faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki, tj. nawet, gdy w danym miesiącu podatnik (były pracownik oraz były zleceniobiorca) nie uzyskał dochodu w formie pieniężnej. W ocenie Wnioskodawcy, zasadne jest zatem Jego stanowisko, polegające na uznaniu zapłaconych za byłych pracowników oraz byłych zleceniobiorców składek za przychód, wpłacenie zaliczek na podatek z własnych środków Spółki, a następnie ewentualne dochodzenie jej zwrotu od byłego pracownika oraz byłego zleceniodawcy.

Wnioskodawca przedstawiając własne stanowisko w niniejszej sprawie miał także na uwadze dotychczasowe stanowisko zajęte przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 12 lipca 2011 r., Nr IPTPB2/415-120/11-3/AKr. Podkreślić jednak należy, że Minister Finansów zajął w podobnej sprawie odmienne stanowisko w jednej z późniejszych interpretacji podatkowych, mianowicie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2012 r., Nr DD3/033/140/IMD/10/PK-424.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Z treści przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym przez pojęcie ?otrzymane? - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast ?postawionymi do dyspozycji? są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Zatem, do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby. Takim świadczeniem jest m.in. wykonanie zobowiązania danej osoby przez inny podmiot (np. zapłacenie składki przez pracodawcę, czy też zleceniodawcę środkami z jego majątku w sytuacji, gdy winno ono być sfinansowane środkami pracownika, czy też zleceniobiorcy).

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego, czy też ? w niektórych przypadkach ? postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego - roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również - miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.


Natomiast przepis art. 13 pkt 8 ww. ustawy stanowi, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

  1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
  2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
    - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Stosownie zaś do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Natomiast, jak stanowi art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w wyniku kontroli przeprowadzonej u Wnioskodawcy w zakresie prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek, Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił, że Wnioskodawca powinien odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, FP, FGŚP i FEP z tytułu otrzymanych przez ubezpieczonych (pracowników) dopłat do wczasów organizowanych we własnym zakresie oraz powinien odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu zawartych umów zlecenia ze swoimi zleceniobiorcami w latach 2010-2012. W związku z wynikami kontroli, Wnioskodawca dokonał zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne (w przypadku dopłat do wczasów organizowanych we własnym zakresie oraz umów zlecenia), a także zapłaty składek na ubezpieczenia zdrowotne, FP, FGŚP i FEP (w przypadku dopłat do wczasów organizowanych we własnym zakresie), jednakże nie dochodził zwrotu zapłaconych składek od ubezpieczonych, tj. Wnioskodawca sfinansował również tę część składek, które na mocy art. 16 ustawy systemowej powinien uiścić ubezpieczony.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie ?nieodpłatny?. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń.

Na gruncie języka polskiego ?nieodpłatny? znaczy tyle co: ?niewymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny? (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

W świetle powyższego, uznać należy, że dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

W związku z powyższym pojęcie ?nieodpłatne świadczenie? w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle powyższego uiszczenie przez Wnioskodawcę - za byłych pracowników oraz byłych zleceniobiorców, którzy uzyskali przychody odpowiednio ze stosunku pracy i z umów zlecenia i wykonywali w ramach tych umów usługi na rzecz Wnioskodawcy - składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz FP, FGŚP i FEP za lata 2010-2012, w tej części, która winna być pokryta z przychodu tych osób, stanowi dla tych osób nieodpłatne świadczenie generujące przychód podatkowy. Osoby te uzyskały bowiem wymierną korzyść majątkową, gdyż inny podmiot (tutaj: Wnioskodawca) poniósł kosztem swojego majątku wydatek, który winien być sfinansowany majątkiem (dochodami) tychże osób.

Należy zauważyć, że przychód byłych pracowników i byłych zleceniobiorców w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje w dacie zapłaty ww. składek przez Wnioskodawcę do ZUS. Przy czym przychód ten należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Nie można bowiem zakwalifikować tych świadczeń do przychodów ze stosunku pracy, czy też z umów zleceń (działalności wykonywanej osobiście), ponieważ zapłacone przez Wnioskodawcę za byłych pracowników składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne nie mają już źródła w stosunku pracy oraz w działalności wykonywanej osobiście, gdyż te stosunki łączące Wnioskodawcę z byłymi pracownikami i zleceniobiorcami już ustały. Zatem, omawianego nieodpłatnego świadczenia (powstałego z tytułu uregulowania składek za byłych pracowników i zleceniobiorców) nie można zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy oraz umów zlecenia, od których Wnioskodawca był zobowiązany do odprowadzania zaliczek, gdyż w momencie zapłaty przedmiotowych składek stosunek ten już nie istnieje, wobec powyższego przychód uzyskany przez byłych pracowników i zleceniobiorców stanowi przychód z innych źródeł.

Wobec powyższego, zapłacone przez Wnioskodawcę za byłych pracowników składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych a także zapłacone w części przez Niego składki na ubezpieczenie społeczne za byłych zleceniobiorców, jako świadczenia nieodpłatne, stanowią przychód osób, za które Wnioskodawca dokonał wpłaty. Przychód ten należy zakwalifikować, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodu z innych źródeł, gdyż zapłata nastąpiła po ustaniu stosunku łączącego Wnioskodawcę z byłymi pracownikami i zleceniobiorcami. Zatem, twierdzenie, że przychód ten w przypadku byłych pracowników należy zakwalifikować do źródła jakim jest stosunek pracy oraz w przypadku byłych zleceniobiorców do źródła z tytułu działalności wykonywanej osobiście, od których należy obliczyć, pobrać zaliczki i odprowadzić podatek, jest nieprawidłowe.

Wobec powyższego, Wnioskodawca zobowiązany jest, w myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wystawienia dla byłych pracowników i zleceniobiorców ?informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych - PIT-8C? za rok podatkowy, w którym dokonał zapłaty przedmiotowych składek, w której należy wykazać kwoty uzyskanego przez byłych pracowników oraz zleceniobiorców przychodu.

Dodać należy, że osoby otrzymujące ww. świadczenie winny uwzględnić ww. przychód w swoim zeznaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika