Korekta kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem dotacji

Korekta kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem dotacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2013 r. (data wpływu 27 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem dotacji ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 22 stycznia 2014 r., Nr IPTPB1/415-734/13-2/AP, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 22 stycznia 2014 r. (data doręczenia 27 stycznia 2014 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 31 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. We własnym zakresie wybudował budynek usługowo-garażowo-magazynowy wraz z budowlami otaczającymi na swojej działce mieszczącej się w miejscowości X. Realizacja inwestycji miała miejsce w latach 2010-2011. Oddanie budynku do użytku nastąpiło w dniu 31 maja 2011 r.

W związku z realizacją inwestycji Wnioskodawca zdecydował się ubiegać o dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. W tym celu został utworzony projekt nr ? o nazwie ??? w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013, Oś Priorytetowa: 1. Przedsiębiorczość i innowacje, Nr i nazwa Działania/Poddziałania/Schemat: 1.2 Dotacje inwestycyjne dla mikroprzedsiębiorstw. Przydziałem środków w ramach wymienionego programu zajmują się: Zarząd Województwa (Instytucja Zarządzająca) oraz Agencja Wspierania Przedsiębiorczości (Instytucja Pośrednicząca II stopnia). Projekt obejmował wybudowanie budynku, budowli towarzyszących oraz zakup wyposażenia.

Zgodnie z właściwą procedurą został złożony wniosek o dofinansowanie, w wyniku którego w dniu 12 listopada 2010 r. została podpisana umowa z Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości, zmieniana następnie kolejnymi aneksami dotyczącymi, m.in. zakresu inwestycji objętego dotacją, kwoty przyznanych środków, czy daty zakończenia realizacji projektu. Ostateczny stopień finansowania wydatków dotacją został określony dopiero po zakończeniu inwestycji, gdy była znana kwota poniesionych w związku z nią wydatków oraz po złożeniu i weryfikacji wniosku o płatność. Ostatnie zakupy wyposażenia budynku, w stosunku do których Wnioskodawca chciał ubiegać się o dofinansowanie, miały miejsce w grudniu 2012 r. W związku z tym, wniosek o płatność został złożony w kwietniu 2013 r. i był weryfikowany do końca lipca 2013 r. Wniosek został rozpatrzony pozytywnie, w wyniku czego dotacja została przyznana w kwocie określonej pismem z dnia 31 lipca 2013 r. i wpłynęła na rachunek bankowy Wnioskodawcy w sierpniu 2013 r. Środki pochodzą z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz z budżetu państwa.

Do momentu podjęcia decyzji przez instytucje pośredniczące w sprawie przyznania dotacji, poprzedzonej złożeniem przez Wnioskodawcę wniosku o płatność, nie była znana zarówno wysokość, jak i zakres dotacji. W związku z powyższym, Wnioskodawca po oddaniu do użytku budynku i budowli towarzyszących dokonywał odpisów amortyzacyjnych od pełnej wartości początkowej, które były w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Również inne zakupy i koszty, które nie były wliczane do wartości początkowej środków trwałych, a które zostały ostatecznie w części sfinansowane dotacją otrzymaną w 2013 r. były w dacie poniesienia zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca rozlicza się z podatku dochodowego od osób fizycznych za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Formą opodatkowania Wnioskodawcy jest podatek liniowy zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stan ten obowiązywał także w latach realizacji inwestycji, tj. od 2010 r. i trwa do chwili złożenia wniosku. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. Wszystkie wydatki objęte wnioskiem o płatność były wyrażone w kwotach netto.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 stycznia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że umowa o dofinansowanie wymienia cele, na jakie środki mają być wydatkowane. Dotyczy wybudowania i wykończenia budynku w miejscowości X na działce należącej do Wnioskodawcy, wybudowania budowli towarzyszących oraz zakupu wyposażenia tych obiektów. W szczególności umowa zawiera szereg warunków uznania wydatków za kwalifikowalne, m.in.: niezbędność wydatków dla prawidłowej realizacji projektu, wskazanie wydatków w harmonogramie rzeczowo-finansowym, poniesienie wydatków w okresie kwalifikowalności, zweryfikowanie i zatwierdzenie wydatków przez Instytucję Pośredniczącą II stopnia, prawidłowe udokumentowanie wydatków. Zgodnie z umową zostały dofinansowane następujące wydatki: zakup usług budowlanych związanych z pracami przygotowawczymi, budową i wykończeniem budynku i budowli otaczających, zakup materiałów budowanych i wykończeniowych (m.in.: pustaki, gips, farby, stolarka okienna, drzwi wewnętrzne i zewnętrzne, gres, glazura, styropian, kostka brukowa, kostka granitowa, płytki dywanowe, balustrady, brama zewnętrzna, elementy instalacji elektrycznej, wodociągowej, c.o.), zakup wyposażenia budynku (m.in.: wycieraczka szczotkowa, szafy ubraniowe, krzesła, regały paletowe, zabudowa gabinetu, wiertarka stołowa, odkurzacz, oprogramowanie AutoCAD). Realizacja projektu miała miejsce w oparciu o harmonogram rzeczowo-finansowy, stanowiący załącznik do umowy, zawierający wyszczególnienie wydatków objętych projektem. Wydatki ostatecznie dofinansowane zostały szczegółowo wymienione we wniosku o płatność z dnia 26 lipca 2013 r., który został zaakceptowany w całości przez Instytucję Pośredniczącą II stopnia i na jego podstawie została dokonana płatność dotacji. Wskazano również, że dofinansowanie obejmowało zarówno wydatki poniesione przed dniem podpisania umowy, tj. 12 listopada 2010 r., jak i po tym dniu. Umowa stanowi, że beneficjent otrzyma dofinansowanie w formie refundacji wydatków w postaci zwrotu części poniesionych wydatków kwalifikowalnych na zasadach i warunkach w niej określonych. Zgodnie z umową okres kwalifikowalności wydatków rozpoczynał się w dniu 15 stycznia 2010 r., a kończył w dniu 30 czerwca 2011 r. (ostatecznie koniec okresu kwalifikowalności wydatków został na mocy aneksów do umowy ustalony na dzień 30 czerwca 2013 r.). Wydatki objęte dofinansowaniem zostały poniesione w czasie trwania powyższego okresu. Pierwsze faktury dotyczące wydatków kwalifikowalnych (za prace budowlane) zostały wystawione w marcu 2010 r. Dodatkowo wskazano, że wydatki związane z budową i wykończeniem budynku i budowli otaczających zostały uwzględnione w wartości początkowych następujących środków trwałych: budynek biurowo-garażowo-magazynowy (wprowadzony do ewidencji z dniem 31 maja 2011 r.), budowle-otoczenie budynku (wprowadzone do ewidencji z dniem 31 maja 2011 r.), instalacja elektryczna w budynku X (wprowadzona do ewidencji z dniem 22 grudnia 2011 r.), regały magazynowe (wprowadzone do ewidencji z dniem 23 listopada 2011 r.), wartość niematerialna i prawna - program AutoCAD LT 2012/s (wprowadzona do ewidencji z dniem 21 listopada 2011 r.). Wydatki niestanowiące środków trwałych lub stanowiące nisko cenne składniki majątku o wartości początkowej nieprzekraczającej 3.500 zł zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na bieżąco, ewentualnie ujęte w ewidencji wyposażenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

  1. Czy otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych
  2. W jaki sposób należy dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem w 2013 r. dotacji na pokrycie części wydatków poniesionych w latach 2010-2012?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 1 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 1 updof, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 45 updof, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Ponadto, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 56 updof, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137. W tym katalogu bezspornie mieszczą się koszty sfinansowane dotacją otrzymaną przez Wnioskodawcę.

Faktem jest, że przepis art. 23 ust. 1 pkt 45, formułując zasadę wyłączenia z kosztów odpisów amortyzacyjnych od części wartości środków trwałych odpowiadającej zwróconym na ich nabycie (wytworzenie) kwotom, nie wskazuje wprost trybu, w jakim korekta kosztów powinna nastąpić, w przypadku uprzedniego dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej, na którą składały się wydatki poniesione przez podatnika. Nie oznacza to jednak, że podatnik winien dokonać korekty kosztów w okresach, w jakich zaliczone były te odpisy amortyzacyjne.

Zwrócić trzeba uwagę, że z uwzględnieniem stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, w stosunku do Wnioskodawcy znajdują (znajdowały) zastosowanie dwie reguły: pierwsza, określona w przepisie art. 22 ust. 8 updof oraz druga - wynikająca z przytoczonego powyżej art. 23 ust. 1 pkt 45 updof. Według art. 22 ust. 8 updof, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Wynika z tego, że w sytuacji braku zaistnienia przypadków określonych w art. 23, a rzutujących na rozmiar kosztów uzyskania przychodu w postaci odpisów amortyzacyjnych, zakres kosztów uzyskania przychodu (z tytułu amortyzacji) wyznaczają jedynie przepisy art. 22a-22o updof. Uwzględnienie przez podatnika przy obliczeniu dochodu odpisów, ustalanych zgodnie ze wskazanymi obok przepisami (art. 22a-22o) w latach 2011-2012 było więc prawidłowe i miało umocowanie w obowiązujących przepisach. Z kolei zaistnienie sytuacji uregulowanych przepisami art. 23, a dotyczących nieuznania za koszt odpisów amortyzacyjnych, wobec braku odmiennych postanowień, może powodować korektę kosztów uzyskania przychodów w zakresie odpisów amortyzacyjnych) z chwila zaistnienia tych sytuacji. Odnieść to należy także do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45 updof. Jeżeli zatem zwrot wydatków na nabycie lub wytworzenie środka trwałego powoduje wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych, to skutek w postaci obowiązku wyłączenia (korekty kosztów) powstaje z chwilą zwrotu wydatków (w rozliczeniu za okres, w którym zwrot wydatków został otrzymany). Bez tego (zwrotu) podatnik nie miał i nie ma obowiązku zmniejszenia kosztów z tytułu amortyzacji.

Należy zwrócić uwagę, że akceptacja odmiennego stanowiska, tj. nakazującego dokonanie wstecznej korekty rozliczeń za okresy (lata), w których pierwotnie zaliczono odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów, prowadziłaby do sytuacji, że podatnik korygując wstecz koszty z tytułu amortyzacji, doprowadziłby do powstania zaległości podatkowych i odsetek od tych zaległości, tak jakby koszty uzyskania przychodu w poszczególnych, okresach były ustalane nieprawidłowo (niezgodnie z prawem). Wniosek taki jest nie do zaakceptowania przede wszystkim z perspektywy przytoczonego art. 22 ust. 8 updof. Trzeba również zauważyć, że ustawa podatkowa przewiduje przypadki korekty rozliczenia w związku z amortyzacją, a nawet określa obowiązek zapłaty odsetek przez podatnika, jednakże łączy to z sytuacją, gdy kwalifikacja rzeczy jako środka trwałego podlegającego odpisom amortyzacyjnym decydowała się zgodnie z wolą samego podatnika (art. 22e ust. 1 updof).

W opisanym stanie faktycznym przyczyna korekty kosztów (w tym odpisów amortyzacyjnych) ma charakter zewnętrzny ? zwrot wydatków. Analogiczna sytuacja występuje w przypadku pozostałych kosztów i wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, a zrefinansowanych dotacją w okresach (latach) późniejszych.

W przypadku, gdyby Wnioskodawca musiał dokonać korekt podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2010-2012, wiązałoby się to ze wszelkimi konsekwencjami wynikającymi z obowiązujących norm prawa podatkowego, a w szczególności z konsekwencjami w postaci obowiązku uiszczenia odsetek od zaległości podatkowych w związku ze skorygowaniem wysokości zobowiązania podatkowego wynikającego ze złożonych wcześniej zeznań podatkowych. Sformułowanie tego rodzaju stanowiska wiązałoby się z nieuzasadnionymi negatywnymi konsekwencjami podatkowymi dla Wnioskodawcy, które wynikałyby z przyjętej metody korekty, a które nie zasługują na aprobatę. Nie można bowiem wywodzić, że podatnik winien uiścić odsetki od zaległości podatkowych w sytuacji, gdy jego postępowanie zgodne jest z obowiązującymi normami prawa podatkowego i na żadnym etapie rozliczenia podatkowego nie można zarzucić uchybień co do prawidłowości deklarowania podstawy opodatkowania oraz kwoty uiszczonego zobowiązania podatkowego. Taka wykładnia sprzeczna jest także z istotą finansowania projektów ze środków Unii Europejskiej, gdyż prowadzi w konsekwencji do sytuacji, w której podatnicy korzystający ze środków unijnych ponoszą swoista sankcję za swoją przedsiębiorczość w postaci obowiązku uiszczenia odsetek od zaległości podatkowych, z uwagi na to, że część wydatków, które ponieśli została zrefundowana w ramach zawartych umów o dofinansowanie dopiero po poniesieniu wydatków.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, zdaniem Wnioskodawcy, korekta kosztów uzyskania przychodów, w związku z otrzymaniem w 2013 r. dotacji na pokrycie wydatków poniesionych i zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w latach 2010-2012, w tym odpisów amortyzacyjnych, powinna zostać dokonana na bieżąco w miesiącu faktycznego otrzymania dotacji, a więc w sierpniu 2013 r. Korekta ta powinna zostać dokonana w proporcji do stopnia refinansowania dotacją poszczególnych wydatków. Koszty uzyskania przychodów w sierpniu 2013 r. powinny zostać zmniejszone o:

  • wartość dokonanych uprzednio odpisów amortyzacyjnych dotyczących środków trwałych częściowo pokrytych otrzymaną dotacją, w proporcji do stopnia tego dofinansowania,
  • wartość innych wydatków niebędących środkami trwałymi uprzednio poniesionych a częściowo pokrytych dotacją, również przy zastosowaniu odpowiedniej proporcji do stopnia tego dofinansowania.

W miesiącach następujących po sierpniu 2013 r. odpisy amortyzacyjne od wymienionych środków trwałych powinny stanowić koszt uzyskania przychodów częściowo w proporcji tylko dla tej części wartości początkowej, na którą nie przypada finansowanie dotacją.

Tożsame stanowisko do zamieszczonego powyżej jest prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, tj. w wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 1 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Bd 968/10, wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 13 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 166/12 oraz w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 3 października 2012 r., sygn. akt I SA/Po 702/12. Przedstawiona tam argumentacja, zdaniem Wnioskodawcy, powinna być uwzględniona przy rozpatrywaniu niniejszego wniosku, mając na uwadze myśl zawartą w art. 14e w zw. z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 ustawy.

Zaznaczyć przy tym należy, że zawarte w powołanym przepisie sformułowanie ?bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)? dotyczy także wydatków, które zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane, np. z dotacji.

W związku z powyższym, wydatki bezpośrednio sfinansowane przychodami zwolnionymi od podatku na podstawie ww. przepisów nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

W odniesieniu do otrzymanej refundacji na poniesione wydatki inwestycyjne, przeznaczone na zakup lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zaznaczyć należy, że w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonych od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z zacytowanego przepisu jednoznacznie wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która została Wnioskodawcy zwrócona w jakiejkolwiek formie, a zatem również poprzez refundację. Zatem, zwrot dokonany w jakiejkolwiek formie, a więc w tym również w formie pomocy finansowej stanowiącej zwrot określonej części nakładów poniesionych na cele inwestycyjne, powoduje, że wartość odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, która została zwrócona podatnikowi, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem, po otrzymaniu refundacji poniesionych wydatków, przeznaczonych na zakup lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawca jest zobowiązany do skorygowania (zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania (zwiększenia) podatku dochodowego (zaliczek za okresy rozliczeniowe), w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej.

W przypadku, gdy dotacja przeznaczona była na zakup lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podatnik zobowiązany jest dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w wysokości zawyżonej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. We własnym zakresie wybudował budynek usługowo-garażowo-magazynowy wraz z budowlami otaczającymi na swojej działce. Realizacja inwestycji miała miejsce w latach 2010-2011. Oddanie budynku do użytku nastąpiło w dniu 31 maja 2011 r. W związku z realizacją inwestycji Wnioskodawca zdecydował się ubiegać o dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Zgodnie z właściwą procedurą został złożony wniosek o dofinansowanie, w wyniku którego w dniu 12 listopada 2010 r. została podpisana umowa z Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości, zmieniana następnie kolejnymi aneksami dotyczącymi, m.in. zakresu inwestycji objętego dotacją, kwoty przyznanych środków, czy daty zakończenia realizacji projektu. Wniosek został rozpatrzony pozytywnie, w wyniku czego dotacja została przyznana w kwocie określonej pismem z dnia 31 lipca 2013 r. i wpłynęła na rachunek bankowy Wnioskodawcy w sierpniu 2013 r. Środki pochodzą z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz z budżetu państwa. Wnioskodawca po oddaniu do użytku budynku i budowli towarzyszących dokonywał odpisów amortyzacyjnych od pełnej wartości początkowej, które były w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Również inne zakupy i koszty, które nie były wliczane do wartości początkowej środków trwałych, a które zostały ostatecznie w części sfinansowane dotacją otrzymaną w 2013 r. były w dacie poniesienia zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca rozlicza się z podatku dochodowego od osób fizycznych za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Formą opodatkowania Wnioskodawcy jest podatek liniowy. Stan ten obowiązywał także w latach realizacji inwestycji, tj. od 2010 r. i trwa do chwili obecnej. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca ponosił koszty finansowane dotacją we wcześniejszych okresach sprawozdawczych, to z uwagi na otrzymanie środków pomocowych zobowiązany jest do skorygowania ? zmniejszenia ? kosztów uzyskania przychodów, za okresy rozliczeniowe, w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej. Dla celów podatkowych koszty dotyczące przychodów zwolnionych z opodatkowania powinny być zatem skorygowane wstecz, do okresu, w którym zostały wykazane w wysokości zawyżonej.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz jego uzupełnienie w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdzić należy, że otrzymanie refundacji poniesionych wydatków skutkuje koniecznością dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach, w których zostały one wykazane w wysokości zawyżonej. Zatem, Wnioskodawca winien dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych wstecz.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, że stosownej korekty kosztów uzyskania przychodów m.in. z tytułu amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych należy dokonać dopiero w dacie otrzymania dofinansowania uznano za nieprawidłowe.

Ponadto należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. ? Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Z uwagi na powyższe przywołane wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika